Fakty i Mity 2003-46.pdf

SPEŁNIAJĄ SIĘ PRZEPOWIEDNIE

CZARNOSKÓRY PAPIEŻ NADCHODZI!

Str. 12

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 46 (193) 20 XI 2003 r. Cena 2,40 zł (w tym 7% VAT)

W Genui, Rotterdamie, Nachodce, Tangerze,

Rio de Janeiro i setkach innych portów całego świata

Międzynarodowa Organizacja Pracy powołała do życia instytucje

mające pomagać (także finansowo) marynarzom, którzy przypłynęli

z najdalszych zakątków świata. W Polsce też powołała – w Szczecinie

i Gdyni. Obie błyskawicznie zaczęły pomagać... Kościołowi katolickiemu.

Str. 9

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 46 (193) 14 – 20 XI 2003 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

POLSKA Senat ostatecznie postanowił obciąć odpisy od podat-

ku dochodowego nie tylko organizacjom charytatywnym (jak chciał

rząd), ale także Kościołom i związkom wyznaniowym. Na jedne

i drugie nie będzie można odpisać więcej niż 350 zł.

Teraz Sejm poprawki Senatu wrzuci do kosza. I żeby nie było,

że SLD nie jest antyklerykalne aż do bólu... wchodzenia w ty-

łek biskupom.

Kitu naszego powszedniego...

Komisja badająca sprawę Rywina odniosła sukces: doprowadziła

do zasłabnięcia żelazną minister Jakubowską i wyśledziła, że pre-

zes Agory – Rapaczyńska – wyniosła sobie z przesłuchania jeden

z istotnych dokumentów, bo „potrzebowała więcej światła, by od-

czytać niewyraźne zapiski”.

Co tam Rapaczyńskiej albo Michnikowi jakaś sejmowa komi-

sja, której lada miesiąc – razem z Sejmem – może nie być!

wiązania SLD lub newsu zachodnich mediów, że Polska

najwięcej skorzysta na rozszerzeniu Unii. Chciałem, ale nie

napiszę. Oszczędzę Czytelnikom dywagacji na temat rewe-

lacji; wykreowanych na dodatek przez inne gazety czy tele-

wizje. To żenujące patrzeć, jak ludzie niemal włosy sobie wy-

rywają i o niczym innym nie potrafią myśleć i mówić, tylko

o kolejnej „aferze” z Faktów albo Wiadomości. Ludziska nie

wiedzą (bo niby skąd mają wiedzieć), że z grubsza 50 proc.

tychże „faktów” to czystej wody mity, czyli kit. Fabrykuje

się je w celu zrobienia mocnej czołówki, gdy chwilowo brak

trzęsienia ziemi, dziecka o dwóch głowach albo człowieka,

który pogryzł psa. Co gorsza, medialne rewelacje bywają

też czasem robione na zamówienie polityków, biznesme-

nów, rządu – ludzi władzy i pieniędzy, zawsze chętnych do

ich pomnożenia. Oczywiście celem ostatecznym jest pod-

niesienie sprzedaży, wzrost oglądalności itp. Konkurencja

przecież nie śpi, a jeść trzeba. To, co publikują tzw. uznane

media (to takie, które są cytowane przez inne uznane me-

dia), może skutecznie wywrócić wszystko do góry nogami.

I to nie tylko w Katolandzie. Nie znaczy to jednak, że trady-

cyjnie nie jest u nas najgorzej, bo jest – przynajmniej na za-

chód od Bugu.

Sir Edmund Berg ponad 100 lat temu nazwał

media czwartym stanem, co – poddane dzia-

łaniu mądrości ludowej – zostało w mia-

rę umacniania się koncernów medial-

nych przekręcone na „czwartą

władzę”. Władza

ta wpływa – co-

raz bardziej i nie

zawsze pozytyw-

nie – na pozosta-

łe władze: ustawo-

dawczą, wykonaw-

czą i sądowniczą.

A właściwie to na

naszych oczach mass

media dokonują dziejo-

wego awansu: po skrom-

nej funkcji informowania

przejmują właśnie funkcję

władzy orzekającej, co jest do-

bre, a co złe; co mądre, a co głupie; co przydatne, a co nie.

Do tego dochodzi wspomniana już przeze mnie zdolność, ła-

twość i chęć kreowania rzeczywistości dla różnych, czasem

zdecydowanie niecnych celów. Nieczyste sumienia mają tu

zarówno nadawcy publiczni, jak i prywatni. Ponadto regułą

jest, że im większa i bogatsza stacja czy gazeta, tym bar-

dziej zdeprawowana, bo tym więcej ma i chce poświęcić

dla jeszcze większej władzy i bogactwa. Tymczasem, z punk-

tu widzenia i słyszenia odbiorcy, media powinny być przede

wszystkim rzetelne, tj. przekazywać prawdziwe informacje.

Jednak to okazuje się często niemożliwe, bo wielkie koncer-

ny medialne rozgrywają swoje wielkie interesy i są obiek-

tem penetracji polityków, a w interesach i polityce prawda

nie jest chodliwym towarem. Tak więc odbiorcy narażeni są

na nieustanne manipulowanie, ale ciągle słuchają i ogląda-

ją własnych manipulatorów, gdyż ci dają im najwięcej, dys-

ponując największymi pieniędzmi na korespondentów, filmy

i inne realizacje. Koło się zamyka, a rzeczywistość, w której

żyjemy, staje się niemal filmową fikcją pod dyktando ukry-

tych reżyserów, trzymających władzę, już nie tylko czwartą.

Polska nie byłaby Polską, gdyby nie miała oficjalnie i z

założenia chorych, tj. zmanipulowanych mediów publicznych.

To ewenement w przyszłej Unii i tylko nieuwadze urzędni-

ków z Brukseli należy przypisać fakt, że nie wytknięto nam

tego w ostatnich „pozdrowieniach”, dopisując punkt 10 i za-

mieniając tym samym 3= na 2. Kraje unijne, owszem, ma-

ją media publiczne, ale członkowie ich rad nadzorczych i za-

rządów nigdzie nie są wybierani według i wyłącznie z klu-

cza partyjnego, na polskiej zasadzie – nowy rząd bierze wszyst-

ko. Jeśli są reprezentanci partii, to wszystkich i proporcjo-

nalnie. Zawładnięcie publiczną telewizją i radiem przez jed-

ną partię polityczną w czasie sprawowania przez nią rządów

byłoby nie do pomyślenia, nie ma zresztą mechanizmów,

które by to umożliwiały. To byłby zamach na demokrację,

wolność słowa, po prostu skandal! W Katolandzie pozosta-

je kwestią wiary i nadziei, że prominentny działacz lewicy,

Robert Kwiatkowski, po wyborze na stanowisko prezesa TVP

przestanie promować prezydenta, którego jest pupilkiem,

Ordynacką, z której się wywodzi, i SLD, które go na ten

stołek rekomendowało. Czy może później dziwić, że pu-

bliczna telewizja (w odróżnieniu np. od TVN) nie pokazuje

pijanego Kwaśniewskiego nad grobami Polaków w Charko-

wie albo nie zająkuje się słowem na temat kredytu zacią-

gniętego przez premiera Millera i innych decydentów rządu

SLD w banku należącym do Aleksandra Gudzowatego?

Rządowe media robią ludziom wodę z mózgów, bo tak chce

rząd i niewiele się w tej kwestii zmieniło od czasów propa-

gandy sukcesu w latach 70. Funkcję cenzury przejęła tylko

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, prorządowy Zarząd TVP,

prokościelna Rada Etyki Mediów i ksiądz Ołdakowski na Wo-

ronicza. W ten sposób skandaliczna decyzja o udziale

w napaści na suwerenny Irak urosła do miana drugiej od-

sieczy wiedeńskiej (czyżby ochrona czyjegoś tyłka przed is-

lamistami była polską racją stanu?).

Afera Rywina – przejaw przenikania się wpływów poli-

tyki i wielkich pieniędzy w mediach ponad i tak chorym pra-

wem oraz głowami

Polaków – to tylko jed-

no z gówien, które wy-

płynęło na powierzch-

nię szamba. A może

kogoś zdziwiło, że

Adam Michnik za-

dzwonił do Millera

i nakłaniał (skutecz-

nie!) Leszka do prze-

łożenia o tydzień roz-

patrywania przez rząd

autopoprawki do

„Ustawy o radiofonii

i telewizji”? Właścicie-

le prywatnych stacji,

zwłaszcza wielkich,

które mają apetyt na

jeszcze więcej – po-

dobnie jak nadzorcy

publicznych mediów z ramienia rządu – muszą się liczyć

z politykami, zwłaszcza opcji rządzącej, co jest już skanda-

lem do kwadratu. Politycy bowiem (a nie rynek, uznanie od-

biorców czy rzetelność informacji) decydują o przyznaniu kon-

cesji, rozdziale częstotliwości oraz o tym, ile stacja może za-

robić na reklamach. Tak od lat kombinuje koncern Agora, któ-

ry swą obecną pozycję zawdzięcza układom, układzikom,

a często po prostu butelce Johnnie Walkera wypitej przez

Michnika w odpowiednim czasie z odpowiednim kolegą.

Ostatnio w ujawnianiu afer rządowych celuje należąca

do norweskiego koncernu Orkla prawicowa „Rzeczpospoli-

ta”. I chwała jej za to, choć cały sukces „Rzepy” polega na

tym, że za pieniądze z Norwegii opłacani są informatorzy

w polskim rządzie i policji. Informacja bowiem, w odróżnie-

niu od dzieci, nie bierze się z wilgoci. Czy to jednak jest

w porządku, że gazeta za pieniądze innego państwa obala

polski rząd? Gdyby istniał w Polsce równie wielki i bogaty

dziennik lewicowy, Buzek nie zdążyłby się nacieszyć posa-

dą premiera, bo dziennikarze utopiliby go w jego własnej

dziurze budżetowej, zanim ta na dobre powstała. Ale takiej

przeciwwagi dla „Rzepy” i „Wyborczej” nie ma. Za to świa-

domość Polaków kształtują dziś Niemcy i Norwegowie, po-

przez dziesiątki swoich polskojęzycznych, przeważnie do bó-

lu koniunkturalnych, bezideowych lub prawicowych gazet,

także regionalnych. Może to i lepsze, bo gdyby te ustąpiły

pola, zza węgła wygląda już Rydzyk oraz inne mniej lub bar-

dziej narodowe, tj. watykańskie brukowce. Z kolei małe ga-

zetki miejskie i gminne są zupełnie uzależnione od lokalnej

władzy. Ona ma fundusze na ogłoszenia i teksty sponsoro-

wane, więc trzyma za mordę redaktorów naczelnych. Wy-

bór pozostawiam Państwu.

Aha, byłbym zapomniał, ten numer „Faktów i Mitów”

– wcale niezły...

WARSZAWA Prezydent stolicy Lech Kaczyński przedłużył bez

przetargu (na 30 lat i za grosze) dzierżawę 5 tys. mkw. gruntu fran-

cuskiej firmie Gen-Bud. Miasto straci na tym 7 milionów złotych.

To jest właśnie prawo i sprawiedliwość, tyle że po polsku.

CZĘSTOCHOWA Niemal w przeddzień zapowiadanego strajku

generalnego, podczas XX pielgrzymki kolejarzy na Jasną Górę,

abp Zimoń wezwał zrozpaczonych pracowników PKP do... odno-

wy sumień.

Tak, tak – zanim zastrajkujesz, przypomnij sobie, czy aby źle nie

życzyłeś zarządom kolei, które cię okradły na 13 miliardów złotych.

LUBLIN Na terenie archidiecezji proboszczowie będą informo-

wać rolników o polityce rolnej Unii Europejskiej. Przeprowadzane

są dla nich specjalne szkolenia.

Wkrótce napiszemy, po ile euro zainkasują ci wybitni „specjaliści”.

KIELCE Nuncjusz Watykanu, abp Józef Kowalczyk, ponownie za-

atakował Polaków. Stwierdził, że Kościół może być dla narodu wzo-

rem właściwego wykorzystywania środków finansowych dla dobra

wspólnego, choć „biskupi i proboszczowie nie studiowali ekono-

mii”. „To nie Kościół niszczy Polskę. To nie Kościół wyprzedaje oj-

czyznę. To Polacy, nieuczciwi administratorzy, ludzie bez sumie-

nia, chcą się bogacić biedą drugiego człowieka”.

Ludzie, trzymajcie nas, bo ubijemy jak psa!!!

UNIA EUROPEJSKA Zdaniem Brukseli, Polska będzie naj-

uboższym krajem spośród dziesiątki wstępującej do Unii. Właśnie

w dochodzie na głowę prześcignęła nas Litwa, a w przyszłym ro-

ku dogoni nas najbiedniejsza Łotwa. W bezrobociu już od kilku lat

jesteśmy bezkonkurencyjni na skalę kontynentalną, jeśli nie liczyć

zrujnowanej wojną Bośni i Hercegowiny.

My nie mieliśmy wojny. Ale oni nie mieli Balcerowicza, Buzka,

Alota...

WATYKAN Inkwizytorzy nie śpią. Dostało się filmowi „Matrix Re-

volutions”. Zdaniem krytyków z Radia Watykańskiego, w filmie wy-

korzystano „w handlowym celu!” wątki chrześcijańskie i mitologicz-

ne. Poza tym obraz ten nawiązuje rzekomo do ideologii New Age.

Wszak monopol na handel mitami i science fiction ma Watykan.

Z braku lepszego zajęcia watykaniści zaczęli się zajmować inter-

pretacją... uśmiechu papieża na ostatniej imprezie beatyfikacyjnej.

Ma on oznaczać „nowe siły i stabilność”. Jaśniejącym Uśmiech-

niętym Obliczem cieszyła się też delegacja Solidarności z Wałęsą,

Krzaklewskim i abp. Gocłowskim. Papa opieprzył solidaruchów

za to, że rozczarowali społeczeństwo i upolitycznili związek. Go-

cłowski zapewnił: „Będziemy bronić praw ludzi pracy”...

...i bronią, i żywią księży, bo to jedyna grupa zawodowa, której

nie dotknęła bieda i bezrobocie.

SŁOWENIA Przykrość papieżowi postanowił natomiast sprawić

brzydki lewicowo-liberalny rząd tego katolickiego kraju. Minister

opieki społecznej podpisał właśnie projekt ustawy o partnerskich

(tfu!) związkach jednopłciowych.

To rzeczywiście bezczelność. Papież był przecież kiedyś wojują-

cym heteroseksualistą (cokolwiek to oznacza...).

ESTONIA Nerwowo zareagowało społeczeństwo na wyniki paź-

dziernikowego referendum zatwierdzającego integrację z Unią: sztur-

mowane są sklepy spożywcze, z których masowo wykupywane są

cukier, sól i mąka. Estończycy spodziewają się podwyżek cen na-

wet o 100 proc.

Spokojnie, Estonia odstaje od Polski o dobre kilka lat... w przód!

IRAK Z wielką pompą pochowano pierwszą polską ofiarę w Ira-

ku (ciekawe, czy z następnymi będzie podobnie). Majora Hieroni-

ma Kupczyka żegnał sam prezydent Kwaśniewski, współodpowie-

dzialny za tę niepotrzebną śmierć. Polskim żołnierzom obiecano

lepszą broń, tak jakby mogła uchronić ich przed miną albo kulą

snajpera. Biskup Głódź powiedział, że „Polska zaniosła Irakowi ga-

łązkę oliwną pokoju”. Miller wtórował mu, twierdząc, że nasze woj-

ska są tam, „by Polska była bezpieczniejsza”...

No tak, zważywszy na prowokacje wojsk irackich na naszej

wschodniej granicy... A może by tak wysłać naszych na Antark-

tydę? Tym bardziej że pingwiny nie podłożą bomby w Warsza-

wie czy Krakowie.

MEKSYK W drugim co do wielkości (po Brazylii) katolickim kra-

ju świata pozwolono przedstawicielom władz na... uczęszczanie do

kościoła. Zniesiono tym samym obowiązujące od 11 lat restrykcyj-

ne prawo, które zabraniało oficjelom przekraczania progów świą-

tyń. W Meksyku od czasów rewolucji (1910–1917) obowiązuje ści-

sły rozdział Kościoła od państwa powodowany obawą, że po stu-

leciach klerykalnej dyktatury Krk będzie wpływał na polityków.

Zabronić politykom chodzić do kościoła! Na to nawet „FiM”

nie wpadły!

JONASZ

C hciałem napisać komentarz na temat ewentualnego roz-

Nr 46 (193) 14 – 20 XI 2003 r.

GORĄCY TEMAT

Czy to w sprawie

karnej czy cywilnej

– przed wejściem

na salę sądową warto

zbadać proweniencje

składu orzekającego.

Już od stycznia weźmie

się za wyrokowanie

nowa armia ławników

z nadania partyjnego

i układów towarzysko-

-rodzinnych.

Akcję Katolicką i Unię Laikatu Ka-

tolickiego. Jedynie w najmniej oble-

ganym okręgowym sądzie pracy

– na 27 ławników – 20 skutecznie

rekomendowało OPZZ.

Opole

Co piąty ławnik został przyjęty

z rekomendacji Stowarzyszenia Ro-

Akademickiej itp. Lewicy kapnęło co

kot napłakał, ale – jak na Białystok

– i tak ucieszył się z tego Jerzy

Jamiołkowski (SLD-UP), członek

komisji opiniującej kandydatów, któ-

ry stwierdził: – Cokolwiek by powie-

dzieć o tych ostatnich wyborach,

to ich wyniki są najlepsze. Można

i Tadeusza Świątka (wiceprzewod-

niczący rady miasta). W gminie Ży-

raków – wiceprzewodniczący rady

gminy i matka radnego. W Pilznie

– jeden radny oraz jedna żona.

Gdańsk

Weryfikacją listy i rekomenda-

cją kandydatów zajął się zespół sze-

w Zawierciu: kolejni kandydaci do

komisji skrutacyjnej odmawiali, bo

byli krewnymi przyszłych ławników.

Mandat otrzymały żony dwóch rad-

nych lewicy, ojciec radnego z prawi-

cy, a także kuzyn, brat i szwagier

trzech radnych politycznego środka.

W Zabrzu w dzieleniu łupów wzięły

udział wszystkie ugrupowania. Umó-

wiły się, że zachowają proporcje mię-

dzy liczbą „swoich” ławników a po-

siadanych miejsc w radzie miejskiej.

Toruń

Kandydatury wcześniej uzgod-

niono między ugrupowaniami poli-

tycznymi. Tuż przed głosowaniem

szefowie prawicowych klubów Poro-

zumienie Toruńskie i Obywatele To-

runia oraz Toruńskiej Lewicy Samo-

rządowej przypomnieli radnym, ko-

mu mają udzielić poparcia. Ławni-

kami zostali m.in.: siostra wiceprze-

wodniczącego rady miasta Mariana

Frąckiewicza (TLS), żony radnych

Janusza Borkowskiego i Mariana

Kuźmy (obaj SLD-UP) oraz

Czesława Degórskiego (TLS). Wy-

brano Michała Staśkiewicza zasia-

dającego we władzach lokalnej PO,

kilku pracowników urzędu marszał-

kowskiego, a na dokładkę – prezesa

MPO, żeby po tym bałaganie miał

kto sprzątać.

Podobne przykłady można by

mnożyć bez końca.

Dalecy jesteśmy od kwestionowa-

nia przyzwoitości ludzi, którzy za kil-

ka tygodni zajmą się wymierzaniem

sprawiedliwości. Bliżej nam do przy-

puszczeń, że szwagier radnego X

z partii Y będzie ferował wyroki dyk-

towane sympatiami politycznymi.

A poza tym ten niesmak pozostaje.

ANNA TARCZYŃSKA

(nie kandydowała)

Znajomi królika

Dobiega końca ogólnopolska ak-

cja wyboru ławników do sądów re-

jonowych i okręgowych na nową

6-letnią kadencję. Liczba kandydatów

przerosła wszelkie oczekiwania: o jed-

no z blisko 50 tys. miejsc walczyło

po kilkunastu chętnych – taki ludzi-

ska mają pęd do wyrokowania w imie-

niu Rzeczypospolitej. A te ludziska

w dodatku są naiwne, bo tkwią w nie-

mądrym mniemaniu, że o ich szan-

sach decydować będą jakieś kryteria

merytoryczne czy choćby ślepy los.

Tymczasem prawie wszędzie (wyła-

mały się Zielona Góra, Słupsk i Kiel-

ce) wygrywali kandydaci typowani

przez ugrupowania – stricte i quasi

– polityczne, wybierani przez radnych

wykonujących polecenia partyjne.

„Nie podoba mi się to, gorąco się

temu sprzeciwiam. Sądownictwo

w Polsce jest apartyjne i apolityczne”

– protestował minister sprawiedliwo-

ści Grzegorz Kurczuk . No to

sprawdźmy...

Częstochowa

Przypadkowi kandydaci nie mie-

li szans. Wygrali prawicowi, zgłosze-

ni przez Solidarność, Ligę Miejską,

dzin Katolickich. Tylko sześciu otrzy-

mało poparcie mieszkańców.

Kraków

Ponad 70 proc. ławników za-

wdzięcza wybór poparciu Solidarno-

ści. Swoich ludzi mają też PO (31

szt.), UW (22), PiS (19) i PSL (7).

Krakowem rządzi prawica, więc kan-

dydatów SLD cięto równo z trawą.

Bydgoszcz

SLD zgłosił 50 kandydatów i, wy-

korzystując większość w radzie mia-

sta, przeforsował wszystkich. Ławni-

ków „apartyjnych” i „apolitycznych”

załatwiły sobie ponadto Unia Wol-

ności, PSL i UP. Radni PiS zapo-

wiedzieli złożenie wniosku o unie-

ważnienie wyboru, gdyż – jak twier-

dzą – SLD wypromowało swoich,

łamiąc zasadę apolityczności sądów.

Wniosek poparły kluby LPR i PO.

Białystok

Tu – jak wiadomo – karty rozda-

je biskup, więc kandydatów typowa-

ły m.in.: Klub Inteligencji Katolic-

kiej, Stowarzyszenie Rodzin Katolic-

kich, Chrześcijańska Demokracja,

Stowarzyszenie Polska Prawica, Sto-

warzyszenie Katolickiej Młodzieży

powiedzieć, że najbardziej ekume-

niczne – od SLD do LPR.

Polityka polityką, ale przecież

rodzina i znajomi też się liczą. Po-

dobnie jak dieta: nieopodatkowane

41,69 zł za dzień nasiadówki w są-

dzie. Prawie wszędzie w kraju uda-

ło się więc radnym wymóc na par-

tyjnych bossach, żeby część miejsc

wydzielić dla nich samych, ich naj-

bliższych oraz przyjaciół.

Dla wszystkich nie wystarczyło.

„Sposób przeprowadzenia wyborów

i dobór ławników świadczy o tym, że

układy towarzyskie i rodzinne są naj-

ważniejsze i one decydują o wszyst-

kim, nawet w sądach” – napisali

w specjalnym oświadczeniu spółdziel-

cy z Podlasia, gdy zgłoszonych przez

nich kandydatów wycięto w pień.

Oto kilka innych przykładów:

Dębica

Komisji nadzorującej wybory prze-

wodniczył Jan Posłuszny (LPR).

Radni trzymali w dłoniach ściągaw-

ki, by nie pomylić się w głosowaniu.

Ławnikami zostały żony: Jana Po-

słusznego, Bogusława Trzaskacza

(LPR), Stanisława Wąsika (LPR)

ściu radnych z różnych partii. Począt-

kowo wyglądało na to, że dogadają

się ponad podziałami. Okazało się

wszakże, że jedno z ugrupowań ma

więcej żon i przyjaciół niż pozostałe

razem wzięte. „Platforma Obywa-

telska (na 19 kandydatów PO prze-

szło 18 – dop. A.T.) wybrała swoich

kandydatów, lekceważąc ustalenia ze-

społu” – skarżą się dziś, zgodne jak

nigdy: LPR, SLD i Samoobrona.

Hrubieszów

W trakcie głosowania radni Hru-

bieszowskiego Porozumienia Samo-

rządowego i LPR też korzystali

z przyniesionych na sesję ściąga-

wek. Ławnikami zostali radni: Jan

Szulakiewicz (HPS), Ryszard

Wiech (LPR), Jan Buczak (SLD)

oraz jedna z pracownic urzędu mia-

sta. Na liście szczęśliwców znalazł

się też brat radnego HPS.

Śląsk

W Bytomiu wybrano dziewięciu

pracowników magistratu (chętnych

było więcej, ale obawiano się spara-

liżowania pracy urzędu miejskiego)

oraz trzy osoby spośród radnych.

Z dużym kłopotem borykano się

GŁASKANIE JEŻA

Dowcipy z epoki Gierka (i o

Gierku) są jeszcze bardziej aktualne

i przeniesienie ich na współczesność

wręcz poraża. Wnuczka Millera

pyta babcię: – Czy mój dziadek jest

zegarmistrzem? Ależ skąd ci to przy-

szło do głowy, dziecko? – odpowia-

da babcia. – Twój dziadek jest wiel-

kim politykiem, wielkim człowiekiem!

– No to dlaczego ciągle w domu po-

wtarza, że musi pojechać do Waty-

kanu po wskazówki?

Proszę zwrócić łaskawie uwagę,

że w tym wicu zmienił się tylko „pod-

miot liryczny”, a Moskwa została za-

mieniona na Stolec Piotrowy. Resz-

ta nie straciła aktualności ani o jotę!

Te kalki stworzyłem dla Was na

poczekaniu i można by je mnożyć.

Dla starszego i średniego pokolenia

są zapewne kawałami z brodą, ale dla

młodzieży...? Można też – i spraw,

dobry Boże, aby w końcu tak się sta-

ło – wymyślać nowe dowcipy.

No i teraz: UWAGA! UWAGA!

„W czasach, kiedy nic nie zależy od

nikogo, zróbmy coś, co by zależało

od nas samych” – pisał Wyspiański

(motto APP RACJA). W czasach,

gdy najlepsi kabareciarze (są jesz-

cze tacy?) śmieją się wyłącznie

z pijaków i zdradzanych mężów;

w czasach, gdy jesteśmy jedynym kra-

jem Europy, w którym nie ukazuje

się ani jeden tygodnik satyryczny,

weźmy sprawy we własne ręce!

OGŁASZAM TEDY WIELKI

KONKURS NA AKTUALNY

DOWCIP POLITYCZNY! OSTA-

TECZNIE MOŻE TO BYĆ KAL-

KA CZEGOŚ, CO JUŻ KIEDYŚ

BYŁO, ALE NAJBARDZIEJ ZA-

LEŻY NAM NA NOWOŚCIACH

(GDZIEŚ TAM SKRYCIE OPO-

WIADANYCH LUB AUTORSKO,

NOWO WYMYŚLONYCH), NA

BŁYSKOTLIWOŚCI, NA SKRZĄ-

CYM SIĘ DOWCIPIE!

POŚMIEJMY SIĘ CHOĆ TRO-

CHĘ Z NICH , BO NA RAZIE TO

ONI – ŁOBUZY – A PRZEDTEM

ŁOBUZKI – W KUŁAK ŚMIEJĄ

SIĘ Z NAS!

Przez dziesięć dni będę oczeki-

wał na Wasze zwalające z nóg aneg-

doty i kawały. Później specjalne,

redakcyjne jury oceni to, co otrzy-

maliśmy, a trójka najlepszych z naj-

lepszych otrzyma honorarium, któ-

re wystarczy na wystawny obiad

w luksusowej restauracji i garść ga-

dżetów „FiM”. Resztę (dobrych tek-

ścików) zbierzemy do kupy i wydru-

kujemy w „FiM”.

Wysyłajcie swoje propozycje na

mojego e-maila: marek@faktyimity.pl.

Co tam, Kochani! Jak nie może

być lepiej, to niech przynajmniej bę-

dzie śmieszniej!

MAREK SZENBORN

PS Konkursowy dowcip mógłby

się zaczynać na przykład tak: Wy-

chodzi Suchocka zza budki z piwem

z nożem w plecach... Jeszcze nie wy-

myśliłem zakończenia, ale przyznacie

Państwo, że świetnie się zaczyna!

Suchocka z nożem w plecach

Ogłaszam błyskawiczny kon-

kurs pt.: „Fani »Faktów i Mitów«,

do piór!”. W Polsce już pewnie nic

nie może być lepiej, ale może być

sympatyczniej!

Za oknem smutno, mgliście, po-

nuro – ot, jesień. W prasie, w radiu

i telewizji jeszcze bardziej smutno

i ponuro, i dodatkowo straszno – ot,

jesień. Z tym że jesień w mediach

– spowodowana tym, co przynosi każ-

dy kolejny dzień w naszej rzeczywi-

stości – trwa okrągły rok. Ani krzty

radości, uśmiechu, swawoli, lotnego

dowcipu czy nawet przyciężkawego

kawału. I to naprawdę napawa mnie

przerażeniem.

Polska w całej swojej historii prze-

chodziła ciężkie czasy. Taki niefart

czy co? Ale nawet w tych najbar-

dziej tragicznych, tych najbardziej nie-

ludzkich chwilach Polakom nigdy nie

brakowało dobrego, często rubaszne-

go, a czasem wysublimowanego hu-

moru. Np. podczas II wojny świato-

wej, kiedy to za zaśpiewanie piosen-

ki „Siekiera, motyka...” groziła na-

tychmiastowa rozwałka. Mimo to war-

szawiacy, narażając życie, śpiewali

ją w tramwajach i na ulicach. Za

dowcipy o malarzu z wąsikiem czy

grubym Goeringu w najlepszym wy-

padku można było trafić do obozu

koncentracyjnego – i trafiali...

Dziś za opowiadanie kawałów,

skeczy, za śpiewanie piosenek nie gro-

zi już nic. Ot, mamy WOLNOŚĆ,

a jednak... A jednak próżno by szukać

dobrego (czy nawet średniego) wica

o Kwaśniewskim, Millerze , SLD,

AWS, LPR czy o reszcie tej hoł... do-

wniczej drużyny Karola Wielkiego.

Co to się z nami porobiło? A mo-

że jest tak, jak to powiedział bodaj

S.J. Lec , że gdy ludzie przestają

się śmiać, to znak, że nadszedł czas

nieludzki?

Nawet nikomu już nie chce się

tworzyć kalkowych wersji dowcipów

dawnych i transponować ich na

współczesność. A przecież kiedyś je-

den dowcip żył kilka pokoleń – je-

go treść i pointa się nie zmieniały,

zmieniali się tylko bohaterowie.

Dowcipy tworzono i opowiada-

no także w mrocznych czasach wcze-

snej komuny (był specjalny para-

graf, który za takie okropne prze-

stępstwo wsadzał ludzi na lata do

więzienia). A dziś co?

Takie kalki mogłyby teraz brzmieć

wcale udatnie. Na przykład dowcip

o Stalinie – opowiadany w salonach

na początku lat 50. – można by dziś

zmienić tak: Balcerowicz leży na łożu

boleści, przywołuje więc swoich asy-

stentów i mówi: – Wkrótce umrę, a jak

już umrę, to obetnijcie mi... no wiecie

co... I pochowajcie mnie bez tego... no

wiecie czego. – Ależ dlaczego, Panie

prezesie NBP i były wicepremierze?!

Dlaczego? – A dlatego, że przyjdzie na

mój grób ten i ów przedstawiciel naro-

du, popatrzy i powie: „Umarł Balcero-

wicz? No to ch... z nim”. A wy wtedy

powiecie: „O nie, leży osobno” .

Podobno kawał ten z upodoba-

niem opowiadał Kisiel... ale nie ma

już dziś Kisiela i Kisielopodobnych.

Niestety!

Albo takiemu dowcipowi z roku

1956 o Gomułce – który, znaczy dow-

cip, do łez rozśmieszał ówczesnych

Polaków – też można by przydać no-

wych rumieńców: Inspekcja w zakła-

dzie karnym. W celi trzech więźniów.

Naczelnik pyta pierwszego: – Za co

siedzisz? – Bo krzyczałem: „Precz

z Kwaśniewskim!” – A ty za co? – in-

daguje dalej naczelnik. – A ja krzycza-

łem: „Niech żyje Kwaśniewski!”

– A ty, łobuzie, za co? – A ja właśnie

jestem Kwaśniewski .

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 46 (193) 14 – 20 XI 2003 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Pozdrówko

(Fundusz Obsługi Zadłużenia Za-

granicznego).

Na bazie FOZZ powstawały ba-

jeczne fortuny. Pracownik NIK

– Michał Falzman – pisał w swych

protokołach o nielegalnej operacji

wykupu polskiego zadłużenia na

rynkach światowych: „O zarzutach

tych musiał wiedzieć ówczesny mi-

nister finansów Leszek Balcerowicz.

Zeznając jako świadek w procesie

FOZZ, Balcerowicz przyznał, że do-

wiedział się o problemach z FOZZ

na początku 1990 r. Informacje te

dotarły do niego za pośrednictwem

ówczesnego wiceministra Janusza

Sawickiego , który był przewodniczą-

cym Rady Nadzorczej Funduszu.

Działalność FOZZ nadzorowali dwaj

zaufani ludzie Balcerowicza: właśnie

Janusz Sawicki i Wojciech Misiąg” .

Ponoć Janusz S. miał być

jawnym pracownikiem wywiadu,

a Grzegorz W. (ówczesny prezes

NBP, dziś – członek Rady Polity-

ki Pieniężnej) tajnym współpracow-

nikiem Departamentu I MSW.

W Radzie Nadzorczej FOZZ znaj-

dował się także późniejszy mini-

ster spraw zagranicznych, Dariusz

Rossati (członek RPP), dziś bli-

ski współpracownik Balcerowicza

i pupil Kwaśniewskiego . Natomiast

Grzegorz Ż. (dyrektor generalny

FOZZ) był kadrowym oficerem woj-

skowych służb specjalnych, współ-

pracownikiem II Zarządu Sztabu

Generalnego Wojska Polskiego.

I co? I g...o! Agencja Towarzy-

cho-Koleś-Poland sp. z o. o. nie

da zrobić krzywdy swoim fanom.

Specjalne pozdrówko dla sądu, któ-

ry bardzo się stara, aby zarzuty

w sprawie FOZZ i w innych spra-

wach dotyczących wielkich prze-

stępstw gospodarczych uległy

przedawnieniu. Tak trzymać!

ANDRZEJ RODAN

Prowincjałki

Mikołaj Gogol radził znajomemu, by

podczas publicznego besztania chło-

pa używał przekleństw dosadnych i wulgarnych. Nasza nowa inteligencja

zna Gogola, a najlepszym tego dowodem może być Maciej Kobyliński

(SLD), prezydent Słupska. Na posiedzeniu rady miasta Kobyliński wnerwił

się okrutnie na radnego, Krzysztofa Kido , który zadawał zbyt dociekliwe

pytania na temat budowy szpitala w Słupsku. W odpowiedzi prezydent

wykrzyczał z mównicy: „Ty gnoju! Ty ścierwo! Strzelę cię w głupi ryj!”.

Krzysiek Kido (również z SLD) obraził się, bo nie czytuje Gogola.

Ale nie dla wszystkich. Kie-

dy rozpoczęła się transfor-

macja ustrojowa, nowi władcy Pol-

ski, kolesie z Solidarności, przede

wszystkim zlikwidowali wydziały

przestępstw gospodarczych (słynne

PG – postrach złodziei gospodar-

czych) – jako pozostałość po komu-

nie. Rozpędzili na cztery wiatry wy-

bitnych fachowców. Jeden z nich,

mój dobry znajomy, superspecjali-

sta od łapania oszustów w central-

nej Polsce, major Aleksander W.

z łódzkiego wydziału PG, wylądo-

wał w sklepie z artykułami żelazny-

mi. Sprzedawał kłódki. Inni trafili

gorzej. I wtedy najnowsza genera-

cja gangsterów uwłaszczających za

friko Polskę znalazła się w raju.

Wszystko, co nie było zabronione,

było dozwolone. A nawet jak było

zabronione, to kto to miał kontro-

lować? Po PG została czarna dziu-

ra i szary dym. Wprawdzie wnio-

skodawcy likwidacji PG mieli 0 proc.

racji, ale w tym szaleństwie była me-

toda. Kolesie z Kongresu Liberalno-

-Demokratycznego ( Jan Krzysztof

Bielecki – późniejszy trzecioligo-

wy premier III RP, jak go określił

Lech Wałęsa – oraz Janusz

Lewandowski , dwukrotny mini-

ster przekształceń własnościowych)

ukuli wówczas bardzo smaczną de-

wizę: „Pierwszy milion trzeba

ukraść”. I zaczęło się to, o czym

wieszcz pisał: „Hulaj dusza, pie-

kła nie ma” .

I posypały się największe skan-

dale finansowe III RP. Afera

alkoholowa spowodowana zniesie-

niem koncesji i likwidacją cła na im-

port wódy. Miliony hektolitrów spi-

rytusu wpłynęło wtedy do Polski. To

samo było z przemytem papierosów.

Tworzyły się gangi jak za chicagow-

skich czasów Al Capone , rodziły

się największe fortuny. Wówczas

wicepremierem i ministrem finan-

sów był Leszek Balcerowicz . Czy

odpowiadał za te afery? Pytanie

śmieszne. Pozdrówko dla proku-

ratorów!

Prywatyzacja FSM – Bielsko-

-Biała, oczywiście ze szkodą dla

Skarbu Państwa. Odpowiedzial-

ny: ówczesny minister finansów,

Andrzej Olechowski . Czy odpo-

wiadał za swe nieudane negocjacje

z bankami i Fiatem? Ależ skąd! Był

tak bezczelny, że nawet kandydo-

wał na prezydenta Polski. Pozdrów-

ko dla prokuratorów!

Co dalej? Ruski gaz z Gazpromu.

Nazywano to kontraktem stulecia.

Tak powstała fortuna Aleksandra

Gudzowatego (dziś – drugi na li-

ście najbogatszych Polaków; za

komuny – gołodupiec), wspoma-

ganego wówczas przez Henryka

Goryszewskiego (ówczesnego wi-

cepremiera), a następnie przez

Marka Pola , dzisiejszego wicepre-

miera. A więc – pozdrówko dla pro-

kuratorów!

Ta czarna lista wszelakich prze-

krętów jest tak długa, że zajęłaby

cały rocznik „FiM”. Przejdźmy

więc do afery największej, oblicza-

nej „tylko” na... 50 miliardów zło-

tych. Oczywiście chodzi o FOZZ

Dwóch złodziei, przykutych kajdanka-

mi do kaloryfera (!), uciekło z ko-

mendy policji w Pruszczu Gdańskim. I nie byłoby w tym nic dziwnego, bo

uciekać – to ich zbójeckie prawo. Niestety, złodzieje uciekli, wyrywając ze

ściany kaloryfer, a woda zalała komendę. Żelastwo odnaleziono kilkaset me-

trów od budynku policji, a uciekinierzy są nadal na wolności. Ciekawe, czy

będą odpowiadać za kradzież kaloryfera?

W centrum Lublina policjanci zatrzy-

mali samochód, którego kierowca był

w stanie wskazującym na spożycie. Właściciel auta zelżył policjantów, obie-

cał im natychmiastowe wywalenie z roboty, powoływał się na swoje

wpływy na najwyższych szczeblach władzy i odmówił dmuchania w alko-

mat. Okazało się, że butnym, zalanym i wpływowym kierowcą był 47-let-

ni ksiądz komandor porucznik Zbigniew J. , kapelan Marynarki Wojennej.

Czyżby w Lublinie było morze? Chyba wódki...

Jerzy B. Bednarek przedstawił łódz-

kim radnym pomysł zorganizowania

światowej letniej olimpiady w 2012 r. w gminie Dmosin (k. Łowicza). Jest

mały, maleńki szkopuł – w Dmosinie, oprócz kilkunastu chałup i kościoła,

nie ma nic, a funkcję jedynego (na razie!) obiektu sportowego pełni klepi-

sko za stodołą sołtysa.

Opracował A.R.

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE, UROJONE

Przyszedł czas zapłaty (górnikom – dop. O.H.) za lata, kiedy jako

najważniejsza siła narodu rabowali węgiel bez opamiętania. (...) to

więźniowie historii ze zdeptaną psychiką, że należy się praca, wczasy za

półdarmo i mieszkanie. (...) wiara u górników jest chwiejna (...),

bogobojność coraz mniejsza.

(ks. A. Skróbka, duszpasterz górniczych parafii w wywiadzie dla „Trybuny

Ślaskiej”)

Prawo wyboru

ciąży. W kwestii aborcji ma wąt-

pliwości, które dotyczą dopuszcze-

nia przerywania ciąży na życzenie.

Niefortunne sformułowanie „na ży-

czenie” sugeruje, że kobieta o ni-

czym innym nie marzy, tylko o prze-

rwaniu ciąży, że jest to dla niej

coś błahego i nieistotnego. Tym-

czasem decyzja o aborcji nigdy nie

jest dla kobiety łatwa, choćby na-

wet była konieczna.

Przyznanie innym ludziom pra-

wa decydowania za kobietę jest głę-

boko dyskryminujące i niesprawie-

dliwe. Kobieta musi odzyskać moż-

liwość decydowania w tej sprawie

bez konieczności podawania przy-

czyn, tłumaczenia się obcym, czę-

sto nieżyczliwym czy obojętnym lu-

dziom. Przecież tylko ona będzie

ponosiła konsekwencje.

Nie chce mi się wierzyć, że po-

seł Celiński nie wie, iż lewica z za-

łożenia przyznaje kobiecie prawo

do decydowania w tej kwestii. Dla-

czego w tym właśnie punkcie od-

chodzi od prawdziwej lewicowości

i godzi się na kompromisy?

Miejmy nadzieję, że projekt,

zgodnie z którym kobieta będzie

miała prawo do przerwania ciąży

do 12 tygodnia bez podawania przy-

czyn, zostanie wreszcie zgłoszony

do laski marszałkowskiej.

WANDA NOWICKA

Trzydniowe przesłuchania Adama Michnika dostarczyły, niestety,

obserwatorom nowej porcji igrzysk. (...) Michnik zachowywał się nie jak

świadek odpowiadający wyłącznie na pytania, a jak dziewica lub drażliwa

panna, histeryczka, ulegająca nastrojom, kierująca się nieposkromionymi

emocjami.

Langenorcie. Szkoda tylko, że pa-

sażerki Langenorta musiały przejść

upokarzającą kontrolę osobistą na

statku, a po powrocie do domu by-

ły przesłuchiwane, czasem kilka-

krotnie, przez policję. Zdarzyło się

nawet, że policjant poszukujący jed-

nej z pasażerek w czasie jej nie-

obecności wypytywał rodzinę, czy

dziewczyna nie była przypadkiem

w ciąży.

Z perspektywy widać znacznie

wyraźniej, że zarówno kara nało-

żona na statek – niedawno rady-

kalnie zmniejszona – jak i wszczę-

te śledztwa, były po prostu szyka-

nami, poprzez które władza próbo-

wała zmusić Holenderki, na szczę-

ście bezskutecznie, do odpłynięcia

z Władysławowa przed czasem.

Statek w końcu odpłynął, ale

problem złego prawa nadal czeka

na rozwiązanie. Politycy SLD, na-

wet posłanka Sierakowska , naj-

chętniej odłożyliby zmianę ustawy

na nieokreśloną przyszłość. Ostat-

nio poseł SLD Andrzej Celiński

wypowiedział się w „Rzeczpospo-

litej” na temat edukacji seksualnej,

planowania rodziny i przerywania

(„Nasza Polska” 44/2003)

Leszek Miller i jego kompania wcielają się w rolę nie tyle złego dziedzica,

co okupanta, zaborcy. Ci też prowadzili podobną politykę. Dla SLD to

normalka, okupację i niszczenie substancji narodowej mają w swoich

czerwonych genach.

(„Nasza Polska” 43/2003)

Sosnowiec nie leży w Indiach, ale święte krowy, zwłaszcza z SLD, pasą

się tu aż do wzdęcia.

śledztwo w sprawie Langenor-

ta, które wykazało, że „Kobiety na

Falach” nie wprowadziły pigułki

aborcyjnej do nielegalnego obrotu

w Polsce. Co więcej – wykazało,

że na statku nie przeprowadzano

również nielegalnych aborcji.

Trzeba było trzech miesięcy, by

udowodnić coś, o czym wiedziało

każde dziecko. Gdyby „Kobiety na

Falach” naprawdę chciały nielegal-

nie rozprowadzać pigułkę RU-486,

to nie robiłyby tego za pomocą stat-

ku. Cały projekt oparty był na za-

łożeniu, że wszystko jest zgodne

z prawem – prawem polskim w Pol-

sce i prawem holenderskim – na

(„Święta Krowa”, październik 2003)

Nie kto inny wszak, jak lewicowy Edward Gierek i lewicowy Leonid

Breżniew w świetle jupiterów, bez żadnej gry wstępnej potrafili całować

się prosto w usta tak namiętnie, że w ślad za nimi szły całe bratnie

delegacje.

(„Racja Polska”, miesięcznik społeczno-polityczny, 29/2003)

Na zamku w Łęczycy spotkają się widma i duchy rodem z poprzedniego

rządu i parlamentu. (...) zapowiada się więc kolejny seans spirytystyczny.

Pytanie, czy skończy się on tylko na wspominkach czasów dawno minionej

świetności, czy też będzie kolejną próbą powrotu politycznych trupów na

naszą scenę polityczną? Nie byłby to żaden precedens, w końcu obecne

rząd i parlament są również pełne zjaw i upiorów z jeszcze starszego

śmietnika historii, bo z epoki głębokiego PRL-u.

(„Nasz Dziennik” 259/2003)

Wybrała O.H.

POSŁUCHAŁ GOGOLA

P olska to kraina szczęścia.

ZALANA KOMENDA

KAPELAN A MORZE

RZUT BERETEM?

P rokuratura w Pucku umorzyła

Nr 46 (193) 14 – 20 XI 2003 r.

NA KLĘCZKACH

MAGISTER CAUSA

Krzyż Katyński. Najciekawsze jest

to, że przed II wojną światową Ust-

ka leżała na terenie Niemiec, więc

żadna ofiara katyńska nie powinna

się stąd wywodzić. Ale kto się od-

waży czepić krzyża?

WIEDZIAŁ,

GDZIE KRAŚĆ

W Katolandzie, gdzie prezy-

dentami muszą być niemagistrowie

(teraz Kwaśniewski , poprzednio

Wałęsa ), na stołku burmistrza lub

wiceburmistrza niemagister już za-

siąść nie może. Rok temu Rada Mi-

nistrów wytoczyła armaty przeciw-

ko samorządowym nieukom, wyda-

jąc stosowne rozporządzenie. W no-

sie ma je burmistrz Trzebnicy (Dol-

nośląskie) Jerzy Hołdanowicz , któ-

ry swojego zastępcę (niemagistra)

przemianował szybko na pełnomoc-

nika. Robota ta sama, kasa ta sa-

ma, tylko tabliczka na drzwiach in-

na. Dodatkowo Hołdanowicz złoży

skargę do Trybunału Konstytucyj-

nego, bo uważa, że przepis nie mo-

że działać wstecz, czyli pozbawiać

stołków przyznanych zanim rząd

Millera zaczął sprawdzać dyplomy.

O co tyle krzyku? Przez Internet

za 200 dolców można sobie kupić

doktorat honoris causa najprawdziw-

szej zagranicznej uczelni. KAL

samego, który jako zdeklarowany an-

tyklerykał nie życzył sobie pochów-

ku na katolickim cmentarzu. R.S.

– pieklił się pleban. Zakwestiono-

wał też rzetelność pomiaru odległo-

ści sklepu od kościoła (prawo wy-

maga minimum 100 metrów – dop.

A.T.). Gdy w marcu br. członko-

wie Komisji Rozwiązywania Proble-

mów Alkoholowych przyznawali

koncesję wyszło im 104,9 m. Na

skutek protestów księdza („Odle-

głość powinna być liczona od pla-

cu kościelnego a nie od drzwi do

drzwi” – upierał się) komisja jesz-

cze kilkakrotnie mierzyła odległość.

Kolejne wyniki wahały się pomię-

dzy 97–101,1 m.

– Różnica wynikała z tego, że

droga urządzenia pomiarowego zi-

mą była dłuższa z powodu zasp

– tłumaczy się Kazimierz Malczak ,

zastępca burmistrza.

Właściciel sklepu rwie włosy

z głowy. Baraniej – dodajmy...

Nie lepiej było położyć kopert-

kę na tacę?

W Lublinie księża złapali na go-

rącym uczynku złodzieja, który wła-

mał się w środku nocy do ich do-

mu. Kiedy panowie w najlepsze so-

bie spali (razem?), włamywacz bu-

szował po mieszkaniu. Skradł pie-

niądze, zegarki, spinki do koszuli,

a nawet scyzoryk. Miał jednak pecha,

bo jednego z księży obudził hałas.

Natychmiast zaalarmował kolegów

i dzięki szybkiej akcji nieproszony

gość został złapany w łazience. Zło-

dziejem okazał się 23-letni nietrzeź-

wy mężczyzna – kleryk.

KASA DLA BOZI

NIEBO ZA CUD

Ojciec prof. Jacek Salij zna się

na marketingu. Do artykułu opu-

blikowanego w „Małym Gościu Gim-

nazjalnym” dołączył rysunek młode-

go człowieka składającego Bogu ku-

riozalną obietnicę: „Obiecuję ci, Pa-

nie Boże, że jak już będę zarabiał,

z każdej pensji oddam ci jeden pro-

cent. Jak widzisz, w twoim interesie

jest, żebym jak najwięcej zarabiał”.

Ot, taki zakamuflowany szantażyk

modlitewny!

A.K.

NIEMCY ZMĄDRZELI

Spada liczba niemieckich katoli-

ków – alarmuje Kościół. Z każdym

rokiem z Krk występuje więcej osób

niż w poprzednich latach. W ubie-

głym roku odeszło 200 tys. ludzi. Na

dodatek dwa razy tyle przestało

uczęszczać na niedzielne msze. To

jest spadek aż o 9 proc. w ciągu za-

ledwie jednego roku! Katastrofalny

jest stosunek nawróceń na katolicyzm

do wystąpień z Kościoła – 1:10 (12

tys. nawróconych, 120 tys. uciekinie-

rów). Coraz mniej jest zakonników

i księży diecezjalnych. PaS, AC

PORSCHE NA GORSZE

Trwające od 1995 roku stara-

nia, aby księdza Franciszka

Blachnickiego (na zdjęciu) – za-

łożyciela Ruchu Światło-Życie

– uczynić błogosławionym, wkrót-

ce dobiegną końca.

W Watykanie sporządzane jest

właśnie positio , czyli jeden z głów-

nych dokumentów procesu beatyfi-

kacyjnego. Ale żeby ks. Blachnicki,

którego na ołtarze szykowali także

archiwiści z Instytutu Pamięci Na-

rodowej („FiM” 33/2003), mógł

wreszcie wstąpić do nieba, potrze-

ba tylko jednego maleńkiego... cu-

du. No, cudziku nawet! I o ten wła-

śnie cud, na przykład uzdrowienia

za wstawiennictwem kandydata, na-

leży się modlić – tak mówi świeżo

upieczony Honorowy Ślązak Roku,

abp Damian Zimoń (tytuł dostał

za to, że identyfikuje się z takimi

śląskimi wartościami jak etos pra-

cy, etos rodziny i religijność...).

To co? Obstawiamy, że cud się

zdarzy właśnie na Śląsku?!

Nigdy nie jest tak źle, żeby nie

można było zrobić dobrze Kościo-

łowi. Biskup Andrzej Suski za-

proponował SLD-owskiemu pre-

zydentowi Torunia Michałowi

Zaleskiemu transakcję: Kościół

weźmie sobie piękny gmach (bur-

sa szkolna) przy ul. Słowackiego,

a w zamian odda miastu, co wcze-

śniej dostał – 18 ha w Kaszczor-

ku (las i ogródki działkowe).

Atrakcyjnie położony obiekt upa-

trzony przez kurię, a oszacowany

przez rzeczoznawcę na ok. 3,5 mln

zł, miał zostać wystawiony na sprze-

daż, by zasilić budżet zadłużonego

na 55 mln miasta. Wartość chaszczy

jest żadna, bo sprzedać się ich nie

da (strefa ochronna osiedla). Prezy-

denta bardzo uradowała propozycja

biskupa i wystąpił do rady miasta

o zawarcie stosownej umowy, co ta

równie ochoczo klepnęła.

Bój się Boga, Zaleski... i mądrych

wyborców!

BIZNES REAL-NY

A.T.

Otwarcie najnowszego nabytku

stolicy – hipermarketu Real, zloka-

lizowanego na terenie ekskluzywne-

go centrum handlowego „Okęcie”

– nie mogło się obyć bez poświęce-

nia sklepu, dokonanego tym razem

przez biskupa polnego Sławoja

Leszka Głódzia . Tradycyjnie też

Real przekazał na cele charytatyw-

ne (czyt. kościelne) 10 tys. złotych,

czym nie omieszkał się pochwalić

w płatnym ogłoszeniu zamieszczo-

nym w jednej ze stołecznych gazet.

Real nie podał jednak ceny pokrop-

ku Głódzia. Według naszych infor-

macji, Głódź polny też wziął dychę,

jak na charytatywnego biskupa przy-

stało.

NOWOMOWA

Obok oficjalnego już „Ojca

Świętego” mamy także w katolan-

dowym, powszechnym użyciu „Jana

Pawła II Wielkiego”. Niejaki Lech

Janiszewski , solidaruch, były pre-

zydent Ostrowca Świętokrzyskiego,

obecny radny tego miasta i felieto-

nista miejscowej prasy, wprowadził

do użytku nowe zwroty pochwalne:

„Wielki Pontyfikat”, „Wielki Papież”

oraz „Święty Człowiek”. Janiszew-

ski swoje wynalazki zaprezentował,

relacjonując czytelnikom pielgrzym-

kę samorządowców do stóp Święte-

go Człowieka. W czołobitnej rela-

cji znaleźliśmy i takie zdanie: „Oj-

ciec Święty nie mówił wiele, ale ile

można powiedzieć kochającym, ale

i zobowiązującym spojrzeniem, de-

likatnym uśmiechem, pogodnym wy-

razem twarzy...”. Słowem: Pan nasz

i Bóg nasz!

PROCH W PROCH

W Czechach tradycyjne pogrze-

by z trumną i księdzem odchodzą

w przeszłość. 85 proc. pochówków

stanowią kremacje. To drugi wynik

na świecie po Japonii. Na dodatek

w większości dokonuje się tzw. kre-

macji prostej, czyli spopielenia cia-

ła bez jakichkolwiek uroczystości ża-

łobnych. Kosztuje to w przeliczeniu

około 1260 zł, a kasa państwa zwra-

ca około 700 zł. Kremacja z obrzę-

dem żałobnym kosztuje już jednak

prawie 2000 tys. zł, więc praktyczni

Czesi decydują się coraz częściej na

kremację prostą. Popularne jest też

wysypywanie prochów na specjalne

łączki. Może zaczniemy opowiadać

dowcipy o Polakach?

A.T.

CARITAS ŚMIERDZI

BUDZIK Z WKŁADKĄ

Pomysłowość sutannowych w ło-

wieniu szmalu nie ma granic. Cari-

tas Archidiecezji Łódzkiej od 1992

roku jest współwłaścicielem... Gru-

powej Oczyszczalni Ścieków. Czyż-

by w ten sposób ta kościelna orga-

nizacja charytatywna oczyszczała

brudne pieniądze?

CHEŁM PARAFIALNY

Superokazje i gratisy to specjal-

ność wszystkich firm wysyłkowych.

Jedna z nich w swoim katalogu za-

mieszcza „Ilustrowany katechizm

Kościoła katolickiego” wydany przez

Wydawnictwo Misjonarzy Klarety-

nów. Właścicielem tej 188-stroni-

cowej, adresowanej do młodego czy-

telnika „cegły” w twardej oprawie

można się stać „tylko teraz za 19,90!”

(dawniej kosztowała podobno 59 zł).

W celu dodatkowego uatrakcyjnie-

nia, firma do każdego zakupionego

katechizmu dołącza... budzik gratis.

No tak, po takiej lekturze mogą

być kłopoty z obudzeniem... A.K.

Okazuje się, że w tym samym

mieście dwa podobne ciała samo-

rządowe na dwa zupełnie inne spo-

soby mogą pokochać Kościół. Za

40-arową działkę wartości 60 tys.

złotych parafia Przenajświętszej

Trójcy w Chełmie zapłaci tylko

3 tys. zł, jako że 95-procentową bo-

nifikatę zafundowali jej radni tego

miasta bankruta.

Na prezenty za friko nie stać by-

ło natomiast Chełmskiej Spółdziel-

ni Mieszkaniowej, na której terenie

utworzono kolejną parafię. Za grunt

pod budowę świątyni na osiedlu Sło-

necznym rada nadzorcza ustaliła ce-

nę rynkową. „Gdybyśmy zrobili ina-

czej – mówi wiceprezes zarządu spół-

dzielni Ewa Jaszczuk – spółdziel-

cy by nam tego nie darowali”. RP

A.C.

M. Psyk

6 TON PAPY

GOŁO

I MIŁOSIERNIE

A.R.

Z okazji wiadomego jubileuszu

wiadomej Osoby pod słupskim ko-

ściołem św. Ottona spadł w nocy

z nieba sześciotonowy głaz – tyle

oficjalna wersja kolportowana przez

miejscowych dewotów. Teraz cały

słupski kler i towarzyszące mu sta-

do pingwinów różnej maści pod-

niecają się tym znaleziskiem i chcą

go poświęcić Janowi Pawłowi II

jako dowód wdzięczności za 25-le-

cie pontyfikatu. Taki mały głazik

z takiej okazji?!

Prawda jest taka, że polodow-

cowy głaz przywiózł jeden z chło-

pów, bo kamulec zawadzał mu na

polu. Podobnych granitów mnóstwo

jest w okolicach Słupska i są dla rol-

ników sporym utrapieniem. AS

POD TWOJĄ

OBRONĘ, STEFAN

W niecodzienny sposób, jak na

środowiska religijne, zbierają fundu-

sze dobroczynne muzycy z anglikań-

skiego chóru katedralnego w Ports-

mouth w Anglii. Otóż co przystoj-

niejsi członkowie zespołu pozują do

zdjęć w rozbieranym kalendarzu. Co

ciekawe, cała akcja ma błogosławień-

stwo miejscowego biskupa. A.C.

W LO im. Stefana Żeromskiego

w Nałęczowie 17 października to

Święto Szkoły. Uroczystość rozpoczął

występ młodzieży śpiewającej wier-

sze Karola Wodza Narodów oraz głos

starca z głośników. Potem nastąpił

wykład księdza katechety zatytuło-

wany „Człowiek w nauczaniu Jana

Pawła II”. Zakończenie występu

wprowadziło wielu obecnych (w tym

młodzież) w stan totalnego osłupie-

nia: nagle ksiądz nakazał wszystkim

powstać i odmówić wspólnie modli-

twę: Pod Twoją obronę... za zdrowie

papieża. A wszystko w demokratycz-

nym państwie, w świeckiej szkole

imienia jednego z najwybitniejszych

polskich pisarzy, który wołał:

„O, oświato – przybądź; o, oświato

– zstępuj do nich, ratuj nas...” . Tego

ZASPY I BAŁWANY

Na kategoryczne żądanie księdza

Józefa Leśniowskiego , proboszcza

od Matki Bożej Anielskiej w Dębi-

cy, władze miasta zakazały sprzeda-

ży alkoholu w jednym z marketów.

– Ze sklepu, jak są otwarte drzwi

w kościele, można zobaczyć ołtarz

KATYŃ III RZESZY

Światowy Związek Żołnierzy Ar-

mii Krajowej, koło w Ustce, wyświę-

cił przy udziale miejscowego samo-

rządu i czarnych sukienek kolejny

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: