Fakty i Mity 2004-46.pdf

Najnowsze wieści spod sutanny

JANKOWSKI I PAETZ ZNÓW

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 46 (245) 18 LISTOPADA 2004 r. Cena 2,40 zł (w tym 7% VAT)

ski – jeden z Poznania, drugi

z Gdańska. Co ich łączy? Praca

w katolickiej firmie. Co ich dzieli? Nie-

wiele. Pierwszy lubi chłopców nieco

starszych, drugi – ciut młodszych. Przed-

stawiamy kolejne rewelacje na temat

sekscesów obu panów w koloratkach.

Str. 10, 11

Va banque

Zygmunt Solorz, właściciel Telewizji Polsat i dysponent mająt-

ku ocenianego na 2,8 mld zł, jest w tarapatach! Okazuje się, że za

50 mln dolarów przejął wart siedem razy więcej Invest-Bank. Do-

płacili swoim cierpieniem Polacy. Niewielu, raptem 150 tys. Nad-

chodzi pora na wyrównanie rachunków...

Str. 9

POLUJĄ NA CHŁOPCZYKÓW!

A rcybiskup Paetz i prałat Jankow-

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 46 (245) 12 – 18 XI 2004 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Dyktatura kapucynów

POLSKA Komitet Praw Człowieka ONZ skrytykował Polskę za

dyskryminację kobiet. Wezwano władze do złagodzenia ustawodaw-

stwa antyaborcyjnego oraz refundowania środków i poradnictwa

antyaborcyjnego. Komitet zwrócił także uwagę na dyskryminację

kobiet w miejscu pracy.

Rząd nie po raz pierwszy jest między Watykanem a cywilizacją.

Jan Kulczyk nie stawił się na przesłuchanie komisji sejmowej bada-

jącej sprawę Orlenu. Przebywał w jednym ze szpitali na Florydzie,

a także w Londynie, gdzie przy okazji naskarżył tamtejszym me-

diom na postkomunistów w Polsce, którzy rzucają biznesmenom

kłody pod nogi, a jemu chcą skonfiskować majątek. Kulczyk chciał-

by zeznawać w Londynie albo w innym wolnym kraju, w którym

mógłby być bezpieczny. Na posiedzeniu komisji adwokat przeczy-

tał Kulczykowe oświadczenie, zgodnie z którym Giertych miał obie-

cać najbogatszemu Polakowi zostawienie go w spokoju w zamian

za dostarczenie kwitów na prezydenta Kwaśniewskiego.

Pod nieobecność dr. Jana niektórzy widzieli go we Wszystkich

Świętych na cmentarzu albo nawet w Wiedniu. Bi-, a nawet tri-

lokacja – jak u ojca Pio?

sy PRL-u. Niezawodną metodą ogłupiania mas przez

państwo była wówczas socjalistyczna propaganda. Chwa-

lono ustrój jako jedynie słuszny i dla ludzi pożyteczny; so-

jusz z ZSRR – bezwzględnie konieczny; komunizm przed-

stawiano jako raj, a kapitalizm nazywano piekłem. Co nie-

co z tego się sprawdziło, ale nie pora tu mówić o wypa-

czeniach. Propaganda zaniosła pod strzechy także faszyzm,

maoizm oraz wszelkie inne totalitaryzmy, zawsze dokonu-

jąc spustoszenia w umysłach, spychając wielkie i małe

narody na skraj przepaści. Działo się to w latach, kiedy

nie było jeszcze kablówki, Internetu, a nawet telewizora.

Stare reżimy upadły, ale najstarsza dyktatura rzymskoka-

tolicka ma się całkiem dobrze i niezmiennie dyktuje, co

mają myśleć masy.

W popularnym brukowcu, dla zmyłki nazwanym „Fak-

tem”, jak raz na weekendowe, 1-listopadowe wydanie

okładkę zrobiono z zakapturzonego mnicha z wielkim krzy-

żem pod pachą i ogromnego tytułu: „Niebo czy piekło

– wybierz sam” . Niejednemu ciarki przeszły na sam wi-

dok. I taki niewątpliwie

był zamiar redakcji

„Faktu”. Warto do-

dać, że pismo to jest

polską wersją nie-

mieckiego „Bilda”, ale

gdyby taką okładkę zoba-

czyli czytelnicy znad Re-

nu, zabiliby ichnich re-

daktorów... śmiechem.

Gdyby natomiast prze-

czytali artykuł w środ-

ku, niemieccy specja-

liści od „faktów” mu-

sieliby gromadnie szu-

kać nowej roboty. I to

natychmiast! Niemiec-

ki wydawca wie jednak,

co to jest koniunktura-

lizm i jak go używać. Dla-

tego zawsze poda Niem-

com fakty, a Polakom – mi-

ty, każdemu według potrzeb

i upodobań. Polska redakcja ma również koniunkturalne,

czyli świetne, kontakty z Opus Dei i innymi środowiskami

klerykalnymi, a owocem tego są wyjątkowo liczne bzdu-

ry wypisywane na tematy kościelne, np. ostatnio branie

w obronę prałata Jankowskiego. Ale zstąpmy do piekieł...

Już na okładce czytamy: „O tym, co nas czeka po śmier-

ci, mówi brat Piotr Nowak. To my sami swoim życiem wy-

bieramy, dokąd trafimy po śmierci”. Zauważmy, że nie na-

pisano na przykład: „Katolicką wersję życia po życiu przed-

stawia...” albo: „Co Kościół katolicki głosi na temat piekła

i nieba”. Cały tekst pisany jest ex cathedra , zgodnie ze

starą zasadą totalitarnej, jedynej dopuszczalnej „praw-

dy”, dla której nie ma ani alternatywy, ani sprzeciwu!

Przepraszam, ale nie mogę sobie odmówić zacytowania co

głupszych fragmentów... „Co się dzieje z człowiekiem po

śmierci? Bóg dał nam aż trzy możliwości. Możemy trafić do

nieba, czyśćca albo piekła (...). Dlatego powinniśmy żyć

tak, aby znaleźć się w niebie”. Trzeba dodać, że czyściec

„Bóg dał nam” przez papieża Grzegorza I Wielkiego, który

wymyślił go sobie, aby nabić kościelne skarbce ofiarami za

odpusty od mąk czyśćcowych. Biblia nie wspomina o czyść-

cu ani jednym słowem, głosi za to zbawienie przez łaskę

i wiarę, a nie przez zasługi: „Łaską bowiem jesteście zba-

wieni” (Ef 2. 5), „aby się nikt nie chlubił ze swoich uczyn-

ków” (Ef 2. 9). Ale chyba większym fenomenem od Biblii

jest fenomen papiestwa – właśnie to, że brat Piotr, kapucyn

mniejszy, opisuje z wiarą i szczegółami Grzegorzowy czyściec

tak jakby sam tam był! Podobnie niebo. Jednak zdecydowa-

nie najwięcej miejsca kapucyn poświęca piekłu: „To strasz-

ne miejsce. Tam nie ma miłości i radości. Jest cierpienie

fizyczne i duchowe (...) miejsce czarne, spływające smołą,

palące ogniem (...). Do piekła dusza ludzka trafia wtedy, kie-

dy człowiek nie uznaje swoich grzechów, nie przeprasza za

nie Boga (...). Do piekła mają szansę być strąceni najgorsi

grzesznicy: gwałciciele malutkich dzieci, okrutni pedofile

i mordercy, ci, którzy znęcali się nad swoimi rodzinami, i naj-

gorsi grzesznicy – ci, którzy odrzucili Boga” itd.

Jednym z opisanych tu cudów papieskich – zapisanych

w teologii dogmatycznej w dziale tzw. eschatologii (kościel-

na „nauka” o ostatecznych losach świata i człowieka), któ-

rą w seminarium wytrwale wkuwałem – są cierpienia fi-

zyczne, czyli materialne... niematerialnej duszy. Ale jeśli coś

przeczy Pismu Świętemu i zdrowemu rozsądkowi, zawsze

to coś można uznać za „wielką tajemnicę wiary”. Zauważ-

my, że dla kapucyna Piotra i całego Urzędu Nauczycielskie-

go Kościoła Katolickiego najgorszymi grzesznikami są ci, któ-

rzy odrzucili Boga, oczywiście tego w wersji katolickiej. Czło-

wiek, który całe życie czynił dobro, pomagał biednym, nie

kradł, nie oszukiwał, był przykładnym mężem i ojcem,

a jednak odrzucił Boga (nie uwierzył w niego), bardziej za-

służył na męki piekielne niż mordercy i gwałciciele dzieci.

Ci ostatni bowiem mogli jeszcze – jak dalej przekonuje za-

konnik – przed samą

śmiercią nawrócić się,

oczywiście najlepiej

w sakramencie pokuty.

Kapucyn nie przekreśla

więc „nawet takich po-

tworów jak Stalin czy Hi-

tler” , ponieważ: „Nie wie-

my, co wydarzyło się

przed ich śmiercią. Nie

wiemy, czy połączyli się

z Bogiem”. W komfortowej

sytuacji są jak zwykle księża

pedofile, wszak jeden może wy-

spowiadać drugiego. Pewne

miejsce na diabelskim grillu ma-

ją za to Żydzi, masoni, wszel-

kie inne ścierwa oraz odszcze-

pieńcy od prawowitej wiary, ot

choćby taki Żyd Korczak, który

pewnikiem nie miał przed śmier-

cią czasu (ani ochoty) na spo-

wiedź. Dość już tych „faktów”

z „Faktu”. Tym bardziej że opisy

katolickiego piekła to jeszcze NIC! Na wyobraźnię czytelni-

ków o wiele bardziej działać powinny wielkie, kolorowe ilu-

stracje dołączone do artykułu. I tak niebo pokazane jest ja-

ko sklepienie jakiegoś kosmicznego kościoła, pod którym

fruwają zbawieni, zaopatrzeni w skrzydła i pięknie odziani.

A piekło? Boże, zachowaj! Czarna czeluść o ścianach

z ognistych języków, pośrodku wielki kocioł, w którym go-

tują się grzesznicy. Dookoła kotła biegają rogate, ogoniaste

diabły, dźgające wielkimi widłami powiązanych sznurami po-

tępionych. Wszyscy są na golasa. Zupełnie jak kobitki na

ostatniej stronie każdego numeru „Faktu”.

I któż by się chciał znaleźć w takim miejscu?! Od 1 li-

stopada z całą pewnością już nie kilka milionów czytelni-

ków „Faktu”, którzy są wdzięczni pospołu wydawcy gaze-

ty i Kościołowi kat., że ich na czas ostrzegli przed „cier-

pieniem fizycznym i duchowym” , i to z piekła rodem.

Nie wiem jak Wy, ale ja jestem naprawdę przerażony.

Po prostu drżę ze strachu przed bezmiarem obleśnego ko-

niunkturalizmu redaktorów „Faktu”. Ciekawi mnie tylko, czy

choć przez myśl im przeszło, że przykładają ręce do naj-

większej manipulacji i interesu w dziejach świata: zbijania

fortuny na straszeniu Panem Bogiem i bajkach pisanych

na kanwie Biblii. Każda propaganda jedynej „prawdy” de-

precjonuje wszelkie inne poglądy na rzeczywistość. Jed-

nomyślność wymuszona, na siłę, zawsze rodzi nietoleran-

cję, a w skrajnych przypadkach staje się fundamentem

totalitaryzmu. Kościół papieski ma tu największe tradycje.

Propagując w ciągu wieków „jedyną prawdę”, spalił na

stosach miliony niewinnych ludzi i uczynił im na ziemi

prawdziwe piekło . Religia nadmiernie zinstytucjonalizo-

wana, zdogmatyzowana i na dodatek w danym kraju do-

minująca z reguły przynosi złe owoce, stając się źródłem

obskurantyzmu całych narodów.

IPN prowadzi śledztwo w sprawie wprowadzenia stanu wojenne-

go. Chodzi o zbadanie, czy autorom stanu wojennego można po-

stawić zarzut popełnienia zbrodni komunistycznej. Śledztwo zo-

stało wszczęte na wniosek Porozumienia Organizacji Kombatanc-

kich i Niepodległościowych z Krakowa.

Jaruzelskiego można także oskarżyć o wymordowanie Indian al-

bo palenie czarownic. Taki długi proces dla prawicy to wyma-

rzony temat zastępczy na czas przyszłych, nieudolnych rządów.

Senat poparł projekt wprowadzenia 50-procentowego podatku od

największych dochodów (600 tys. zł rocznie) oraz zrezygnował

z opodatkowywania alimentów i rent strukturalnych w rolnictwie.

Senatorowie przeliczyli przed wyborami i wyszło im, że ubogich

wyborców jest więcej niż bogatych. SLD chętnie też uszczknie

Samoobronie.

21 listopada ma się odbyć w Poznaniu Marsz Równości, zorgani-

zowany m.in. przez partię Zieloni 2004, Nową Lewicę i Stowarzy-

szenie Konsola. Marsz, który ma być wołaniem o tolerancję dla

mniejszości narodowych i seksualnych, a także dla niepełnospraw-

nych, uzyskał zgodę prezydenta miasta, Ryszarda Grobelnego, ale

został skrytykowany przez radnych PiS i LPR, którzy zapowiedzie-

li kontrmanifestację. Ma być skierowana przeciwko „promocji

ciężkiej choroby, jaką jest homoseksualizm”.

Na podobnej zasadzie można zdelegalizować PiS i LPR – za

promowanie ciężkiej przypadłości, jaką jest głupota.

SIEDLCE Policja zatrzymała 11-osobową bandę Młodzieży Wszech-

polskiej, która zakłóciła spotkanie z przewodniczącym Parlamentu

Europejskiego Josephem Borrellem. Wszechpolacy, którzy prote-

stowali przeciwko „prohomoseksualnej polityce Unii Europejskiej”,

stawili opór policjantom i zostali poturbowani. Policja skierowała

do sądu grodzkiego wnioski o ukaranie katolickich zadymiarzy.

Czyżby miał się ziścić nasz najpiękniejszy sen – polska policja

zwalcza katolickich fundamentalistów?!

ŁOMŻA Sąd Apelacyjny w Białymstoku przyznał 60 tys. zł za-

dośćuczynienia małżeństwu, któremu Szpital Wojewódzki w Łom-

ży odmówił badań prenatalnych. Od wyniku badań matka uzależ-

niła decyzję o urodzeniu drugiego dziecka: pierwsze miało już rzad-

ką wadę genetyczną. Podobny los spotkał w końcu i drugie.

W odszkodowaniu powinien partycypować Episkopat RP, bo to

biskupi zastraszają lekarzy i dyrektorów szpitali.

EŁK Organizatorzy pierwszego Polskiego Forum Społecznego,

członkowie Ogólnopolskiego Związku Bezrobotnych, odwołali spo-

tkanie organizacji społecznych i politycznych lewicy. Niestety, po-

za organizacjami pozarządowymi prawie żadna partia polityczna

ani związek zawodowy nie były zainteresowane udziałem w forum.

Bo i po co, czy u nas jest masowe bezrobocie albo masowe ubo-

żenie społeczeństwa, jak – nie przymierzając – w jakiejś Fran-

cji czy Szwecji?

USA Prezydent Światowej Rady Kościołów w liście do Kościołów

będących członkami tej organizacji w USA ostro skrytykował poli-

tyczne zaangażowanie duchownych w ostatnie wybory prezydenc-

kie: „Nie wolno zadawać sobie pytania, po której stronie wyborcze-

go pojedynku staje Bóg. Należy samemu być po stronie Boga”.

Nic dziwnego, że Krk nie chce być członkiem Światowej Rady

Kościołów.

HOLANDIA Po zamordowaniu przez islamistów reżysera Theo

van Gogha – w tolerancyjnym kraju doszło do podpaleń mecze-

tów i ataku bombowego na szkołę muzułmańską. Van Gogh współ-

pracował z deputowaną pochodzenia somalijskiego, Ajaan Hirsi

Ali, która walczy o prawa kobiet w muzułmańskich społecznościach.

Czy w Niderlandach każdy van Gogh ma tylko malować obrazy?

WĘGRY Premier socjalliberalnego rządu – Ferenc Gyurcsany – za-

powiedział wycofanie z Iraku 300-osobowego kontyngentu węgier-

skiego najpóźniej do końca marca 2005 r.

Niech się wycofują – wszelkie zaszczyty przypadną na koniec Po-

lakom! I bilans ofiar też...

IRAK Władze, które nie mogą sobie poradzić z ruchem oporu,

wprowadziły stan wyjątkowy. Tymczasem połączone siły amerykań-

sko-rządowe przypuściły szturm na Faludżę, miasto, które od mie-

sięcy pozostaje poza kontrolą koalicji. Giną setki cywilów!

Jak mówi Bush II: „W Iraku postępuje normalizacja”.

PALESTYNA Trudne do przewidzenia konsekwencje dla Bliskie-

go Wschodu może mieć poważny stan zdrowia Jasira Arafata. By-

ło z nim już tak źle, że współpracownicy i władze Izraela szukali

dla niego miejsca na grób. Stary lis Arafat wykręcił jednak wszyst-

kim numer i ocknął się ze śpiączki.

To prawie jak papież...

JONASZ

W iększość czytających te słowa dobrze pamięta cza-

Nr 46 (245) 12 – 18 XI 2004 r.

GORĄCY TEMAT

Nie musieliśmy długo

czekać na rozwiąza-

nie zagadki, dlaczego

Stocznia Gdynia nie

chciała Niemca, który

złożył zamówienia

opiewające na 500

mln dolarów. Wygląda

na to, że zarówno on,

jak i sami stoczniow-

cy padli ofiarą mister-

nej kombinacji, mają-

cej oddać zakład pod

kontrolę wpływowego

Izraelczyka.

Korporacji Ubezpieczeń Kredytów

Eksportowych Ungar otrzymał na

swoje potrzeby całą przeznaczoną

dla stoczni pulę gwarancji kredyto-

wych, niezbędnych do uruchomie-

nia produkcji statków. Nie był w sta-

nie ich wykorzystać i usiłował póź-

niej tymi gwarancjami szachować

Niemców!

Okazuje się teraz, że Ungar ku-

pił niedawno w Kredyt Banku 56,4

mln zł stoczniowych długów (koszt

wykupu jest ściśle strzeżoną tajem-

Ten prowadzi jednocześnie roz-

mowy w sprawie odkupienia pakietu

akcji pozostających w dyspozycji Stocz-

niowego Funduszu Inwestycyjnego

związanego z Januszem Szlantą .

Jeśli zakończą się powodzeniem, co

jest niemal pewne, Izraelczyk zgro-

madzi około 20 proc. głosów podczas

Walnego Zgromadzenia Akcjonariu-

szy. Choć przewagę wciąż utrzyma

Skarb Państwa (ok. 70 proc. głosów),

to po wydaniu Ungarowi tzw. akcji

uprzywilejowanych do przeprowadze-

budował w Gdyni statki, nie dbając

o dalszy rozwój zakładu, by następ-

nie sprzedać swoje udziały? Czy ja-

ko armator współwłaściciel będzie

w dalszym ciągu traktowany na in-

nych prawach, niż na przykład firma

Peter Döhle i inni armatorzy, co spra-

wi, że z usług Gdyni zrezygnują li-

czący się przedsiębiorcy? A co wol-

no zakładać? Ano to, że na mającym

odbyć się w listopadzie Walnym Zgro-

madzeniu Akcjonariuszy Stoczni Gdy-

nia (zmiany właścicielskie indukują

wyborów parlamentarnych ich zakład

postawiony zostanie w stan upadło-

ści (wszak ma w tej chwili prawie mi-

liard złotych zadłużenia). Nowa pra-

wicowa władza upadłość klepnie

i wtedy już nic nie stanie na prze-

szkodzie, aby stocznię kupić za gro-

sze. Kupić i zlikwidować, niech zo-

staną wreszcie same nabrzeża!

Na dobrą sprawę Stocznia Gdy-

nia likwiduje się już sama, i to każ-

dego dnia. Od poniedziałku do piąt-

ku, tydzień w tydzień odchodzą

z niej najlepsi fachowcy, a gdy prze-

rażony wydział kadr robi im jakieś

wstręty – zwyczajnie porzucają pra-

cę. I nic dziwnego, bo kosmicznymi

kontraktami od zaraz wabią ich fran-

cuskie i niemieckie stocznie. Porów-

najmy: dobry fachowiec zarabia

w Stoczni Gdynia mniej niż 8 zł za

godzinę, tymczasem Niemiec i Fran-

cuz na dzień dobry proponują czter-

dzieści złotych plus zwrot kosztów

zamieszkania. Kto by się nie sku-

sił? Z naszych informacji wynika, że

dyrekcja firmy już teraz ma spore

kłopoty ze skompletowaniem zespo-

łu do budowy jednego statku, a co

dopiero kilku naraz… Problem być

może rozwiąże się sam – ku ucie-

sze izraelskiej firmy.

I jeszcze jedno – gdy wędrowa-

liśmy po stoczni, rozmawiając z jej

pracownikami, wpadł nam w ręce

stoczniowy biuletyn, a tamże ze zdu-

mieniem dostrzegliśmy przedruk ar-

tykułu z „Faktów i Mitów”.

– Jesteście tak naprawdę jedyną

gazetą, która jeszcze próbuje nas bro-

nić. Własna kolebka już nic a nic

nie obchodzi „Solidarności” – smut-

no uśmiechnął się szef związku za-

wodowego „Stoczniowiec” Leszek

Świętczak . W tym momencie z na-

brzeża usłyszeliśmy jakiś jadowity,

głośny zgrzyt. Może to cięto blachy

na poszycie kadłuba, a może był to

chichot historii…

DOMINIKA NAGEL

JOANNA GAWŁOWSKA

Gra w okręty

W ostatnich publikacjach doty-

czących Stoczni Gdynia SA („Pół

miliarda trafione” oraz „Wodowa-

nie” – „FiM” 40, 42/2004) ujawnili-

śmy funkcjonujący w Polsce mecha-

nizm eliminowania z rynku wiary-

godnych, solidnych armatorów, pra-

gnących budować w naszym kraju

statki i płacić za nie godziwe pienią-

dze. Przypomnijmy, że badaliśmy

m.in. niebywały przypadek niemiec-

kiej firmy Peter Döhle Schiffahrts-

-KG , która bezskutecznie usiłowa-

ła zrealizować w Stoczni Gdynia kon-

trakt o wartości 500 mln dolarów,

i to w czasie, gdy stoczniowcy w go-

dzinach pracy grali w karty i nie mie-

li co do garnka włożyć.

W naszych artykułach zabrakło

jednoznacznej odpowiedzi na pyta-

nie: dlaczego?! Przyznajemy, że sa-

mi wówczas tego nie rozumieliśmy.

Ale znaleźliśmy wreszcie rozwiąza-

nie zagadki.

Otóż firma Ray Car Carriers

Ltd. , kierowana przez opisywane-

go przez nas Izraelczyka Ramiego

Ungara , wystąpiła o wydanie jej ak-

cji Stoczni Gdynia. Przypomnijmy,

że dzięki wyjątkowej przychylności

pozostającej pod kontrolą państwa

Nawet pani prezydentowa Kwaśniewska stawia się podczas wodowania statków Ungara

wybranie nowej rady

nadzorczej) zostanie

odwołany jej prezes

– Jerzy Lewandow-

ski . Podobno strasz-

nie przeszkadza

w kolejnych innowa-

cjach planowanych

przez przedstawicie-

li Skarbu Państwa…

Istnieje także in-

ny możliwy scena-

riusz, którego reali-

zacji niemal pewni są

stoczniowcy. Otóż

– według nich – Izra-

elczykowi wcale nie

chodzi o produkow-

anie w Gdyni stat-

ków. Po co w takim

razie wykupuje stocz-

nię? A po to, że

w tej części Bałtyku bajecznie dro-

gie są same nabrzeża, więc stworze-

nie na nich pirsów kontenerowych

(niedaleko od granicy Unii ze Wscho-

dem) zapewni właścicielowi krocio-

we zyski na dziesięciolecia. „Uczeni

w piśmie” pracownicy stoczni, z któ-

rymi rozmawialiśmy, twierdzą, że

mniej więcej w czasie nadchodzących

nicą) i zażądał ich zamiany na akcje

nowej emisji serii D. Wierzytelności

te objęte są tzw. umową restruktu-

ryzacyjną, która bezwzględnie naka-

zuje terminowe spłacanie długów.

W tej sytuacji stocznia musi do 31

marca 2005 r. wyrazić zgodę na od-

danie akcji, nie mając innej możli-

wości spłacenia Ungara.

nia najważniejszych zmian wymaga-

na będzie jego zgoda. Innymi słowy:

stanie się języczkiem u wagi dalsze-

go rozwoju Stoczni Gdynia SA.

Co będzie dalej? Czy Ungar, ko-

rzystając z wyjątkowej w światowym

shippingu hossy, będzie przez naj-

bliższe 2–3 lata (według prognoz, bo-

om skończy się w latach 2007–2008)

GŁASKANIE JEŻA

Lekarzu, lecz się sam

Oj, pracuję w tym fachu lat sporo i sporo

się napatrzyłem. Oto redaktor Andrzej z „Ga-

zety Wyborczej” nazywany był w tzw. środo-

wisku człowiekiem patologicznie uczciwym.

Faktycznie była to patologia, skoro gość (pra-

cowałem z nim w parze kilka lat) odmawiał

kawy podczas rozmowy np. z wojewodą czy ja-

kimś dyrektorem, co z mety stwarzało niezręcz-

ne sytuacje. Ale był jak Katon – wzorzec cnót

i nieprzekupności. Jakoś wcale mu to jednak

nie przeszkadzało rozliczać służbowe delega-

cje tak, jakby po Polsce jeździł samochodem,

choć jeździł II klasą PKP. Taki oszczędny był.

Co więcej, po wyrzuceniu go na zbity uśmiech

z „GW” okazało się, że – już jako kadrowy

i mocno awansowany redaktor – finansował

z redakcyjnych pieniędzy nagrody w konkur-

sach prowadzonych przez szkołę, do której

uczęszczał jego syn. O tym, że (jako zapalony

żeglarz) fundował nagrody w regatach, choć

sam w nich startował, już nawet nie wspo-

mnę. Fundował oczywiście z kasy „GW”.

Inny kadrowy dziennikarz tej samej gaze-

ty (powiedzmy, że jeden z piętnastu najważ-

niejszych) zwiedził pół świata wraz ze swoją

kochanką (coraz to nowszą i młodszą!) na

koszt firmy – oczywiście w celach stricte służ-

bowych, czyli z racji zbierania materiałów

dziennikarskich. Tylko że nigdy z tych pere-

grynacji nie napisał ani jednego słowa, bo

i pisać niespecjalnie umiał – był przecież sze-

fem, a nie jakimś tam pismakiem. Pamięta

Pan wycieczkę do Izraela, Panie Jarosławie?

A najbardziej ostatnio opiniotwórcza „Rzecz-

pospolita”? Może przynajmniej jej dzienni-

karze tropiący korupcję ogniem i mieczem są

wolni od pokus? Może... ale ja znam osobi-

ście jednego bardzo popularnego redaktora,

który jako żywo nie ma własnego samocho-

du. Nie ma, a jeździ coraz nowszymi i bar-

dziej luksusowymi modelami. Jak to możliwe?

A tak, że redaktor TESTUJE! Otóż jako spe-

cjalista od motoryzacji zapraszany jest do roz-

maitych salonów, a tam wprost wpychają mu

kluczyki do ręki: „Czy byłby pan uprzejmy po-

jeździć naszym nowym modelem trzy tygodnie

i potem opisać swoje wrażenia?”. No to re-

daktor Janusz łaskawie testuje firmę po fir-

mie, model po modelu, i tak już od wielu lat...

I bardzo go, dealerzy aut, zdenerwujecie, gdy

dostarczycie mu brykę bez pełnego baku.

I tak dalej, i tak dalej... Podobne przykła-

dy mógłbym mnożyć w nieskończoność, opi-

sywać suto zakrapiane rauty promocyjne firm,

gdzie kawior toczy wojnę o lepsze z łoso-

siem, rozmaite prezenty i wziątki, wycieczki

zagraniczne i darmowe przeloty, jakimi hołu-

bi się panie i panów redaktorów poczytnych

gazet. Trzy władze przeżarte są korupcją...

pewnie tak, ale jest jeszcze władza czwarta,

czyli my – media. Wiktoriański arystokrata

lord John Acton powiedział, że każda wła-

dza korumpuje, a władza absolutna korum-

puje absolutnie. MAREK SZENBORN

Polska jest krajem niekończących się fe-

stiwali. Właśnie dogasa festiwal Popiełusz-

ki, a już ze zdwojoną energią powrócił

i na nowo wybuchł festiwal Kulczyka. Za-

sada jest prosta: gdy milionom ludzi bra-

kuje chleba, to trzeba dać im igrzyska.

Celujemy w tym my, dziennikarze... Cóż,

pecunia non olet. Kilka lat temu jechałem

z pewną znaną dziennikarką telewizyjną jej sa-

mochodem marki BMW. Na moje stwierdze-

nie, że ma fajny wóz, postukała ręką w kierow-

nicę i z rozbrajającą szczerością stwierdziła: „Po-

wódź”. Dopiero po chwili zrozumiałem, że kor-

pulentnej pani redaktor chodzi o to, iż autko

kupiła sobie za honoraria z dramatycznego re-

lacjonowania klęski w Kotlinie Kłodzkiej.

Ostatnio najmodniejszym tematem żurna-

listów jest korupcja. „Polska jest nią przeżar-

ta na wskroś” – krzyczą media i z ich relacji

wynika, że każdy biznesmen to były, obecny

lub przyszły złodziej. Może i tak, jednak przy-

pomnę powiedzenie o tym, jak to przyganiał

kocioł garnkowi, i o tym, że łatwiej zobaczyć

źdźbło w cudzym oku niźli belkę (tym razem

nie o premiera chodzi) we własnym.

Włączam oto telewizor w minioną nie-

dzielę i widzę redaktora wielkiej gazety, któ-

ry peroruje o konieczności walki z korupcją.

Pięknie, ale ja własnym oczom i uszom nie

wierzę, bo jako żywo pamiętam owego re-

daktora z czasów, kiedy budował swoją cha-

łupę, czyli luksusową willę. Cała redakcja „ki-

bicowała” mu w tej inwestycji, wiedząc na

bieżąco, jakie prace są właśnie wykonywane.

Otóż gdy red. Paweł wylewał fundamenty, pi-

sał reportaż o cementowniach; gdy stawiał

ściany, na jego dziennikarski warsztat poszły

cegielnie. I tak dalej, i tak dalej... Dość po-

wiedzieć, że doskonale wiedzieliśmy, kiedy

montuje armaturę (wielki tekst promujący

włoskie krany, wanny i spłuczki), a kiedy gla-

zurę (wywiad z jednym z dyrektorów Opocz-

na)... Według moich – niedokładnych prze-

cież – wyliczeń, Pan Redaktor wybudował

swoją willę (korzystając z nadzwyczajnych

„promocji i upustów”) za jedną trzecią rze-

czywistych cen materiałów. Ale to przecież

nie jest żadna korupcja. To się nazywa – w

naszym, dziennikarskim świecie – odrywa-

nie kuponów od profesji.

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 46 (245) 12 – 18 XI 2004 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Modlitwa pokornego

Prowincjałki

Drogą szybkiego ruchu w Katowicach szła

pod prąd 59-letnia kobieta. Zataczając się,

pchała wózek z 2-letnim wnuczkiem. Tylko cudem nie wpadła pod pędzące

TIR-y. Któryś z przerażonych kierowców przez komórkę powiadomił policję. Bab-

cia była tak pijana, że nie miała siły dmuchać w alkomat. Ważne, że przeżyła.

Są różnego rodzaju modlitwy. Pra-

wie wszystkie znamy. Ale są też

bardzo nowoczesne, opracowa-

ne przez księży; znajdziemy je

w magazynie „Jezus żyje!”.

Znajdują się tam: modlitwa pa-

pieskiego fotografa, modlitwa zako-

chanych, modlitwa biznesmena, mo-

dlitwa w drodze, modlitwa w kuch-

ni, modlitwa narkomana, polityka,

bezrobotnego, kobiety pracującej,

wielodzietnych, studenta, studentki,

Ojca Świętego, modlitwa młodych

w Wadowicach itd., itp. Wymie-

nianie wszystkich rodzajów zaję-

łoby cały numer „FiM”. Ja prze-

czytałem wszystkie i byłem au-

tentycznie wzruszony. Podam tyl-

ko kilka przykładów.

Do tej pory błędnie sądziłem,

że bezrobotny będzie modlił się

o pracę. Nic podobnego. On jest

szczęśliwy, bo tak oto nam się spo-

wiada: „Wypowiedzenie z pracy otrzy-

małem w uroczystość Najświętszego

Serca Pana Jezusa. Było to dla mnie

zaskoczeniem. Gdybym dostał je w ja-

kiś zwykły dzień, niezbyt mi bliski, pew-

nie czułbym się pozostawiony same-

mu sobie. Ale akurat Serce Pana Je-

zusa jest szczególnie bliskie mojej ro-

dzinie, szczególnie kochane w naszym

domu. Co więcej, poprzedniego wie-

czoru na spotkaniu naszego domo-

stwa (należę do Wspólnoty Emma-

nuel) pojawił się ksiądz, misjonarz ze

Słowacji, który nad każdym z nas mo-

dlił się, umacniając go na trudy naj-

bliższych miesięcy”.

Bezrobotny został więc umocnio-

ny na trudy najbliższych miesięcy

(a może lat?), a modlitwę misjonarza

przyjął jako zapewnienie Pana, że jest

blisko i wie o jego sytuacji. I spoko,

facet czeka na cud. Gorzej może

być z jego rodziną, pewnie już mają

zęby w ścianie.

Z kolei Alina przez modlitwę za-

kochanych zbliżyła się do Boga. Opi-

suje to bardzo szczerze i nadzwyczaj

romantycznie: „Od dawna czekałam,

by zakochać się w kimś, kto będzie

chciał, tak jak ja, żyć po Bożemu.

bardzo trudnych dla mnie wydarzeń,

doświadczyłam swoistego przebudze-

nia, tak jakbym się ocknęła. Zobaczy-

łam, że usiłując zbliżyć się do Krzyś-

ka, oddaliłam się od Boga”.

Dobrze, że nie wzięli ślubu, bo

byłby to pewnie powód do rozwodu,

pardon – separacji, a już na pewno

wstrzemięźliwości płciowej na długie

miesiące (dopóki ona znów nie przy-

bliży się do Boga).

Modlitwa w kuchni to wiadomo

po co – jak zupa nie będzie za sło-

na, to z męża ujdzie agresja. Z ko-

lei dr Teresa Ewa Olearczyk – pra-

cownik naukowy Wyższej Szkoły Fi-

lozoficzno-Pedagogicznej w Krako-

wie – regularnie, oprócz różańca,

odmawia modlitwę kobiety pracują-

cej i nadzwyczaj szczerze wszystkich

powiadamia: „Gdybym się nie

modliła – nie dźwignęła-

bym tego. Z Maryją na każdy dzień

– to krótkie rozważania, od których

zaczynam, wstając rano. Jako że je-

stem osobą, która się nieustannie prze-

mieszcza – odmawiam różaniec

w drodze. To dobra modlitwa dla

ludzi aktywnych”.

Wśród kilkudziesięciu nowych

modlitw opracowanych przez księży

brakuje mi jednej, a mianowicie mo-

dlitwy dziennikarza pokornego. Po-

daję więc fajniutki tekścik: Panie Bo-

że! Proszę Cię o mądrość, żebym

mógł zrozumieć naszych księży. Pro-

szę Cię o miłość – bym mógł im prze-

baczyć. Proszę Cię o cierpliwość

– bym mógł znieść ich nowe propo-

zycje modlitw. Nie proszę Cię o po-

czucie humoru – bo zabiłbym ich śmie-

chem!

W czasie rozdzielania paczek pracownica

urzędu pocztowego przy Dworcu Głównym

PKP w Lublinie stwierdziła, że jedna z przesyłek wydaje odgłosy cykania i pra-

cy wentylatora. Rejon z podejrzanym pakunkiem odizolowano, na dworcu wy-

buchła panika, a pracowników poczty ewakuowano. Użyto psa do wykrywa-

nia ładunków wybuchowych. Paczka została przewieziona na poligon wojsko-

wy. Po otworzeniu okazało się, że wewnątrz znajduje się... pismo niezadowo-

lonego klienta wraz z odkurzaczem bezprzewodowym na baterie oraz narzędzia-

mi do montażu. Jeden z mieszkańców podlubelskiej Dysy po odebraniu prze-

syłki postanowił zwrócić ją nadawcy, żądając zwrotu gotówki. Zapomniał jed-

nak o wyjęciu z urządzenia baterii... Lublin odetchnął z ulgą.

Wojciech S. (14 lat) i Jacek Ch. (17 l.) z Wło-

dawy z jeszcze jednym kolegą wypili litr spirytu-

su. Dwóch z nich znaleziono na ulicy. Nie byli w stanie dmuchnąć w balonik. Nie-

przytomni trafili do szpitala, gdzie lekarze z trudem ich odtruli i przywrócili do życia.

No cóż, w młodym ciele młody duch. Dzielni chłopcy, ale Ruskim i tak nie dorównają.

Pewien 34-letni chorzowianin tak się śpieszył do swo-

jej ukochanej, że wsiadł pijany (1,65 promila) do au-

ta, jechał setką i z piskiem opon wąskimi ulicami miasta, a gdy już dogonili go po-

licjanci, prosił o jedno: „Zabierzcie prawo jazdy, zatrzymajcie auto, dajcie mandat,

ale podrzućcie mnie do mojej dziewczyny”. Mężczyzna poświęcił prawo jazdy dla

miłości, bowiem gliniarze spełnili wszystkie jego prośby.

No i latem zeszłego roku zakocha-

łam się po uszy w Krzyśku (z wza-

jemnością!). Chciałam, żeby to, co bę-

dziemy razem budować, było zgodne

z wolą Bożą. Na samym początku na-

szej przyjaźni i zakochania mnóstwo

czasu poświęcałam na modlitwę. Póź-

niej zaczęłam łapać się na tym, że

o wiele więcej czasu, myśli i działań

kieruję w stronę Krzyśka niż Pana Bo-

ga. Byłam bardzo skoncentrowana na

osobie Krzyśka. Sporadycznie modli-

liśmy się wspólnie – jednakże zawsze

dłużej przed jedzeniem. Co tydzień

chodziliśmy na spotkania modlitewne

naszej wspólnoty oraz na niedzielne

msze św. Pół roku temu, przy okazji

Opracował AR

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

(…) z całą mocą protestujemy przeciwko przygotowywanej w Poznaniu

hucpie o szumnej nazwie Marsz Równości i Tolerancji, mającej promo-

wać zachowania homoseksualne. Pod tą jakobińską frazeologią egalita-

ryzmu kryje się próba poważnego ataku na wartości konstytuujące Cy-

wilizację Łacińską, a przede wszystkim na wieczne i niezmienne zasady

prawa naturalnego.

(www.konserwatyzm.pl)

ANDRZEJ RODAN

Ludzie muszą się wypowiedzieć albo za Ewangelią, albo za antykoncepcją.

(bp Tadeusz Pieronek)

jego przyjaciele. Nie chodzi jednak o ich ga-

dulstwo, ale raczej o poziom, jaki sobą reprezen-

tują. Bo w gruncie rzeczy jesteśmy tacy, jacy są

ludzie, którymi się otaczamy.

W tym kontekście możemy

ocenić ludzi, którzy nami rządzą.

A podobno rządzi nami lewica.

Tak się jednak składa, że polska

tzw. lewica nie ma lewicowych

przyjaciół na świecie. Pamiętamy

jeszcze, z jakim smutkiem premier Miller żegnał hisz-

pańskiego prawicowego premiera Aznara , „z którym tak

dobrze się rozumieli”. Rząd SLD-owski martwił się, bo

w Hiszpanii rządy przejmowali... socjaliści! Nie minęło

kilka miesięcy, a rząd – już Belkowy , ale ciągle niby-le-

wicowy – starł się z całą europejską lewicą w związku

z zapisami o tradycji chrześcijańskiej w eurokonstytucji.

Nawet francuska prawica okazała się bardziej lewicowa

niż polski rząd, bo prezydent Chirac , katolik praktyku-

jący, nie chciał klerykalizacji Europy.

W ostatnich dniach oglądaliśmy radosne twarze le-

wicowe głośno cieszące się ze zwycięstwa prezydenta

Busha . To zrozumiałe, że rządzący Polską nie mogą dla

dobra kraju potępiać wyboru Amerykanów, ale żeby za-

raz tak się entuzjazmować… Prezydent Kwaśniewski

natychmiast, na długo przed ogłoszeniem oficjalnych wy-

ników (sic!), uznał zwycięstwo George’a za „dobrą wia-

domość dla Polski”. Jeszcze dalej poszedł minister obro-

ny narodowej Jerzy Szmajdziński (jedna z najważniej-

szych osób w SLD), który wyznał: „Trzymałem kciuki za

Busha”, bo jakoby „czyniła tak większość Polaków”.

Ciekawe, co jeszcze robi pan Szmajdziński, skoro za-

wsze chciałby robić to, co robi większość...

W tym samym tonie śpiewał redaktor naczelny „Try-

buny” (tuba SLD), głosząc, że trafnie polscy politycy

lewicowi sympatyzują z amerykańską prawicą, bo „w go-

dzinie próby przyjaźń pomiędzy polską lewicą a amery-

kańską prawicą pozostała nietknię-

ta jadem nielojalności”. Barań-

ski wierzy także, że „dotychcza-

sowy prezydent amerykański jest

dla Polski lepszy”. Nie wiemy,

skąd Barański wie, jaki byłby

Kerry , skoro ten nigdy nie rzą-

dził, ale lewicowy redaktor prawicową pewność ma

niezłomną. Nie nadeszła poza tym jeszcze żadna „go-

dzina próby”. A kiedy nadejdzie, możemy być pewni:

Amerykanie zrobią to, co będzie się im najbardziej opła-

cało. Robią tak zawsze, bo nie są sentymentalni.

I po raz kolejny okazuje się, że nie wystarczyło

kiedyś być „komuchem”, aby teraz nazywać się lewi-

cowcem. Tzw. korzenie lewicowe niektórych polity-

ków są nader wątłe, wręcz w zaniku. Tym bardziej że

do PZPR wstępowali niejednokrotnie młodzi ludzie

żądni kariery i władzy za wszelką cenę. Czym skorup-

ka za młodu…

Na koniec zabawne spostrzeżenie: spośród pol-

skich dzienników jedynie „Gazeta Wyborcza” przyjęła

zwycięstwo Busha z niechęcią. To może dziwić, bo do-

tąd bezkrytycznie popierała politykę amerykańskiej pra-

wicy w Afganistanie, Iraku, Izraelu i w ultraliberalnych

rozwiązaniach gospodarczych. Widocznie Agora do-

szła do wniosku, że to się nie opłaca, albo Michnik po

raz kolejny zmienił front, bo „jemu nie jest wszystko

jedno”. Jest zatem nadzieja, że zmiany zajdą i na pol-

skiej lewicy – wszak „Wyborcza” to katechizm prezy-

denta Kwaśniewskiego.

Kościół, który „nie miesza się do polityki” – to niespełnione marzenie fa-

szystów i komunistów, a w naszych czasach „postępowych” socliberałów.

Faszyści i komuniści realizowali swoje marzenia przy pomocy pięści. Współ-

cześni socliberałowie – pozbawieni takich „narzędzi” dowodzenia swych

racji, jak obozy koncentracyjne, bezpieka i cenzura – posługują się wielo-

krotnie ponawianymi pomówieniami i obelgami. Przed odpowiedzialno-

ścią chroni ich dogmat „wolności słowa”. Ta „wolność” pozwala na pu-

bliczne porównanie wybitnego, zasłużonego dla Kościoła i dla Polski ka-

płana do hitlerowskiego zbrodniarza!

RZECZY POSPOLITE

Lewo-prawi

(„Nasz Dziennik” 259/2004)

Kościół powinien być obecny w każdym elemencie życia i na każdym po-

ziomie (…). Dlatego miałem kapelana. Dawałem do zrozumienia, że Ko-

ściół ma uczestniczyć w życiu człowieka nie z nasłuchu, nie tylko z konfe-

sjonału, ale wchodząc w każdą dziedzinę (…).

(Lech Wałęsa)

W enuncjacjach ludzi „Kościoła otwartego”, duchownych i świeckich, m.in.

w dyskusji przed kamerami TV Puls, wracają znów ataki na kult Matki

Bożej (…). Napaści na kult maryjny służą też walce z Radiem Maryja

i podważaniu znaczenia Jasnej Góry – czołowym „kierunkom uderzenia”

libertynów i kontestatorów.

(„Nasza Polska” 44/2004)

Zabijana jest polska myśl, polska nauka, polski duch, polska wolność i fan-

tazja. Zostaliśmy wmanewrowani w imperium europejskie, gdzie jesteśmy

już ubezwłasnowolnieni, gdzie nas, Polaków i katolików, nazywa się „chuli-

ganami”. Jesteśmy ciągle lżeni przez syjonistów, obcych i swoich. Prowadzi-

my służalczą i kompromitująca politykę zagraniczną. Odbiera się nam dzie-

ci polskie we własnym domu, żeby je wychować na janczarów brukselskich.

Są skołowaceni i niektórzy ludzie w Kościele, którym chcą rządzić kacerze.

Nasza łagodność katolicka jest wykorzystywana przez polityków do czynie-

nia nas ich niewolnikami.

(„Nasz Dziennik” 261/2004)

Główną przyczyną ruiny polskiej i obywatelskiej jest przede wszystkim

wojujący ateizm.

(jw.)

Wybrała OH

ADAM CIOCH

BABCIA NAWALONA

WYBUCHOWY ODKURZACZ

WYSZLI Z WPRAWY

PRAWO DLA MIŁOŚCI

P odobno o człowieku wiele mogą powiedzieć

Nr 46 (245) 12 – 18 XI 2004 r.

NA KLĘCZKACH

BISKUPIE,

TAK TRZYMAĆ!

około południa. Po ponaddwugodzin-

nej akcji ratunkowej odkopano cia-

ło chłopca; to już szósta w ostatnich

miesiącach śmiertelna ofiara wałbrzy-

skich biedaszybów.

ZA WYBOREM

Źle się dzieje wśród watykań-

czyków, oj źle. Oto według sonda-

żu przeprowadzonego przez dzien-

nik „The Irish Catholic”, aż 60 pro-

cent irlandzkich duchownych uwa-

ża, że celibat powinien być kwestią

wyboru, a nie przymusem. Grupę

sondażową stanowiło 1300 spośród

3 tysięcy irlandzkich księży. Jednak-

że, jak uważa większość z nich, na-

wet wprowadzenie tego rozwiąza-

nia nie przyczyni się do wzrostu licz-

by powołań, których z roku na rok

jest w tym kraju coraz mniej. A

To rzadki przypadek, by biskup

zawiesił proboszcza za ekscesy al-

koholowe i seksualne! A stało się

to w diecezji koszalińsko-kołobrze-

skiej, gdzie bp Kazimierz Nycz miał

już dosyć wybryków Waldemara S. ,

wielebnego z Gorawina (gm. Ry-

mań), który chlał na umór i ko-

rzystał z płatnych usług biseksual-

nych. Niedawno ksiądz przyszedł

do domu jednego z młodzieńców,

a gdy ten nie wyszedł na spotka-

nie, kochaś w sutannie wybił szy-

bę w oknie. Biskup, do którego do-

tarły wieści ze zbulwersowanego

Gorawina, odstawił wielebnego od

ołtarza i wyznaczył nowego admi-

nistratora parafii.

Polska nie jest państwem wyznanio-

wym, a Kościół nigdy nie miesza się

do polityki. Prawda?

domu. Według wersji duchownego,

w pewnej chwili za jego samocho-

dem pojawił się radiowóz, a następ-

nie policjanci – bez powodu – rzu-

cili się na niego. Zupełnie co inne-

go mówią o zdarzeniu na drodze

stróże prawa. Kiedy usiłowali za-

trzymać pojazd duchownego do ru-

tynowej kontroli, Mariusz J. nie

zareagował. W wyniku pościgu na-

stawnik wreszcie zatrzymał samo-

chód, ale był agresywny i doszło do

awantury. Policjanci byli zmuszeni

wezwać posiłki.

Nastawnik, od którego po opi-

sywanym zdarzeniu odwróciła się

część staroobrzędowców, twierdzi,

że gdyby jego sprawę rozpatrywała

prokuratura z innego województwa,

nie byłoby procesu sądowego i ta-

kiego skandalu. Najbardziej boli go

to, że musi stanąć przed obliczem

Temidy i że na razie nie może wejść

do świątyni znajdującej się w pobli-

żu jego domu. Księżulkowi grozi na-

wet 10 lat więzienia.

ZNÓW CYKLIŚCI

MŁOT NA BISKUPA

Pierwszy dzień listopada upły-

nął na Lubelszczyźnie pod znakiem

nękania cyklistów. Najpierw dał się

złapać policji w Wólce 57-letni ren-

cista (2,88 promila alkoholu w wy-

dychanym powietrzu). W Krasieni-

nie zatrzymano 49-letniego kolarza

z wynikiem 1,2 prom., a w Sierpa-

wicach – z osiągiem 4,06 promila

– przydybano 31-latka. W kolekcji

znaleźli się jeszcze 47-letni rolnik

ze Stoczka (prawie 2 prom.), 34-la-

tek z Jabłonny (2,12 prom.), a tak-

że 41-letni mieszkaniec Osmolic

(2,76 prom.). Temu ostatniemu sąd

z Kraśnika zabrał zresztą kiedyś pra-

wo jazdy, więc teraz wypada go tyl-

ko spałować.

CERKIEW AMFIBIA

W Rosji oddano do użytku

pierwszą cerkiew poruszającą się na

wodzie. Została zbudowana z woj-

skowego transportera i będzie pły-

wać po Wołdze, aby nieść posługę

nadwołżańskim mieszkańcom. Nie

możemy wyjść ze zdumienia, że na-

si duchowni jeszcze na to nie wpa-

dli: stateczek-kościół zbierający la-

tem tacę wzdłuż polskich plaż – to

byłby hit! W razie potrzeby byłoby

także z czego przeprowadzić kato-

licki desant na kraje bezbożne i schi-

zmatycką Ruś.

SZKOŁA ŻYCIA W PL

Już prawie 300 szkół w Pomrocz-

nej nosi imię Jana Pawła II . Ostat-

nio wielki spęd z okazji nadania

zaszczytnego imienia i pokropienia

sztandaru z wizerunkiem papieża

przeżyli uczniowie Gimnazjum nr

1 w Żywcu. Biskup Tadeusz Rako-

czy określił całą uroczystość jako

wotum wdzięczności i świadectwo

wiary uczniów i nauczycieli tej szko-

ły u progu nowego tysiąclecia. Je-

den z uczniów, który nadesłał do

nas protest przeciwko czarnej in-

doktrynacji, napisał: „Uczniowie

szkół noszących imię JPII zmuszani

są do modlitwy za papieża, a ja nie

chcę tego czynić. Co robić?”. Odpo-

wiadamy: Zmienić szkołę albo sie-

dzieć na tyłku i nie podskakiwać, bo

w Papa Landzie (PL) może się to

dla Ciebie źle skończyć.

Czy dojdzie wreszcie do licyta-

cji majątku kurii archidiecezjalnej

w Gdańsku? Dotychczas kilka prób

kancelarii komorniczej z Inowrocła-

wia spaliło na panewce. Podczas li-

cytacji 19 bm. pod młotek ma iść

centralka automatyczna, a także trzy

samochody, w tym citroen C5 arcy-

biskupa Gocłowskiego (na zdjęciu).

Uzyskane ze sprzedaży pieniądze

mają być przeznaczone na zaspoko-

jenie tych, którzy stracili kupę szma-

lu z powodu kantów archidiece-

zjalnego wydawnictwa Stella Maris.

Same oszustwa i pranie brudnych

pieniędzy podsumowano na ponad

65 mln zł, a do tego trzeba jeszcze

doliczyć 20 mln zł. Dotychczas ku-

ria skutecznie stopowała komorni-

ka, posuwając się nawet do dono-

sów i prokuratorskich oskarżeń. Czy

tym razem też się wywinie? RP

UPADEK

Wiele kontrowersji, zwłaszcza

w Polsce, wzbudził niemiecki film

poświęcony ostatnim dniom Adol-

fa Hitlera . Zdaniem przeciwników

produkcji, nie dość stanowczo po-

tępia on nazizm, a Hitlerowi przy-

pisuje zbyt wiele ludzkich cech.

W Polsce niektórzy uznali za skan-

dal, że film nic nie mówi o naszym

kraju (sic!). Zwolennicy cenią ob-

raz za walory artystyczne i reali-

styczne oddanie postaci Hitlera, któ-

ry, cokolwiek by mówić, był w koń-

cu człowiekiem.

KOŚCI NIEZGODY

Już starożytni Rzymianie dziwi-

li się zajadłości, z jaką potrafili się

zwalczać zwolennicy różnych odła-

mów wiary chrześcijańskiej. A obec-

nie? Oto pewnego październikowe-

go dnia do cerkwi prawosławnej

w Brańsku (woj. podlaskie) wtargnął

ksiądz Roman Wodyński z miejsco-

wej parafii katolickiej. Wtargnął, by

dochodzić swoich racji. Świadkowie

zdarzenia twierdzą, że oprócz utarcz-

ki słownej doszło również do prze-

pychanki z batiuszką Jerzym Cha-

rytoniukiem . Powodem były ludz-

kie szczątki wykopane przez arche-

ologów przy okazji budowy ronda.

Zdaniem księdza Wodyńskiego ba-

tiuszka chciał je zawłaszczyć i pocho-

wać w obrządku prawosławnym. Czy

oznacza to, że zmarli byli katolika-

mi? Tego nikt nie wie na pewno, łącz-

nie z ks. Wodyńskim, bowiem kości

ludzkie pochodzą z XVI w. i nic nie

wskazuje na to, że były katolickie czy

prawosławne. Mieszkańcy są zbul-

wersowani, bo batiuszka bardzo an-

gażował się w prace archeologów,

natomiast ksiądz interweniował do-

piero wtedy, gdy dowiedział się o pla-

nowanym pochówku. I cóż w tym

bulwersującego? Ekumenizm – eku-

menizmem, a sprawiedliwość musi

być po naszej, czyli katolickiej stro-

nie.

TWARZ PIWOSZA

Brytyjscy zakonnicy z katedry

Canterbury po pięciuset latach prze-

rwy zajęli się tym, co potrafią robić

najlepiej – warzeniem piwa. Pro-

dukcja napoju opiera się na recep-

turze opracowanej na początku XII

wieku, a wykorzystywanej do 1538

roku, kiedy klasztorny browar za-

mknięto na mocy edyktu króla Hen-

ryka VIII o kasacie zakonów. Obec-

nie słynna gotycka katedra w Can-

terbury spodziewa się najazdu pi-

woszy, bo braciszkowie w przylega-

jącym do świątyni sklepie raczą go-

ści złotym trunkiem.

I to się nazywa ludzka twarz

chrześcijaństwa.

KONFRATRZY

BEZSPORNY „FAKT”

Polak, Węgier dwa bratanki... To

znane przysłowie przypomnieli ostat-

nio jasnogórscy zakonnicy, którzy

przyjęli do elitarnej konfraterni za-

konu paulinów prymasa Węgier,

kard. Petera Erdo . Radości z tej

okazji nie ukrywał sam jasnogórski

generał o. Izydor Matuszewski .

Przy okazji o. Izydor zwrócił uwa-

gę na nasze wielowiekowe związki

z Węgrami, na których ziemi już

w XIII w. narodził się pauliński za-

kon. Okazało się ponadto, że do

wspomnianej konfraterni należeli

niegdyś m.in. członkowie rodziny

królewskiej Kazimierza Jagielloń-

czyka , benedyktyński konwent

w Tyńcu i prymas Stefan Wyszyń-

ski , a dziś zaszczytne tytuły kon-

fratra noszą m.in.: kardynał Józef

Glemp , prałat Henryk Jankowski

i Lech Wałęsa .

Klerykalny dziennik „Fakt”

(257/2004) ogłosił konkurs pod ha-

słem: „Wybieramy największego Po-

laka w dziejach”. Wśród 100 przed-

stawionych przez redakcję kandyda-

tów jest kilku zdrajców ojczyzny

(m.in. Ryszard Kukliński ) i paru

świętych. „Fakt” zastrzega, że niko-

go nie promuje na zwycięzcę. Ale

w krótkim wprowadzeniu do listy

kandydatów czytamy: „W plebiscycie

»Faktu« nie mogło zabraknąć rów-

nież polskich noblistów i kogoś, kto

uczynił nie tylko dla Polski, ale i dla

świata tak wiele – Ojca Świętego. To

dla nas zaszczyt, że możemy żyć w je-

go czasach i słuchać tego, co mówi”

– pisze „Fakt” całkiem rzetelnie

i bezstronnie oczywiście.

KSIĄDZ DZIEWICA

Ksiądz Zbigniew Sz. z parafii

w Połoskach (woj. lubelskie) rżnie

głupa. Najpierw dobrowolnie zgo-

dził się poddać karze (zaakcepto-

wała to prokuratura i rodzice po-

szkodowanych dzieci) w związku

z oskarżeniem go o molestowanie

seksualne sześciu dziewczynek, po-

tem się z tego wycofał, twierdząc

stanowczo, że „jest czysty jak dzie-

wica”. Sąd w Białej Podlaskiej bę-

dzie więc kontynuował proces w nor-

malnym trybie, nie zawracając so-

bie głowy księżymi gierkami. Na ła-

wie oskarżonych zasiada też dyrek-

tor szkoły w Połoskach, który krył

sutannowego, obawiając się skan-

dalu. Ten przynajmniej nie udaje

dziewicy.

LWIE SERCE

Mężczyzna zwiedzający tajwań-

ski ogród zoologiczny został dotkli-

wie pogryziony przez lwy, które

chciał... nawrócić na chrześcijań-

stwo. Misjonarz z bożej łaski wtar-

gnął do pomieszczenia z drapieżni-

kami, wykrzykując: „Jezus was zba-

wi!”. Początkowo zwierzęta ignoro-

wały intruza, w końcu jednak – zi-

rytowane – rzuciły się na niego.

Gdyby gość był z LPR, byłoby już

po lwach!

KOŚCIÓŁ KAZALI

ŚMIERĆ ZA BUTY

Na łamach „Przeglądu” profe-

sor Andrzej Janowski , dawniej

pracujący w Ministerstwie Eduka-

cji, opowiada o kulisach nielegal-

nego wprowadzenia religii do szkół

publicznych w 1990 roku. Tłuma-

cząc swoją koleżankę, a ówczesną

wiceminister Annę Radziwiłł , pro-

fesor wyznaje: „W ogóle w minister-

stwie mało kto miał w tej sprawie

coś do powiedzenia. Narzucono nam

gotowy projekt. Kościół kazał, a Ma-

zowiecki uznał, że powinien ulec”.

USTAWIĄ

NASTAWNIKA?

Kolejna tragedia w wałbrzyskich

biedaszybach; pod osuniętą ziemią

zginął 17-letni chłopiec. Do tragedii

doszło w dzielnicy Kozice. Marcin

to wychowanek domu dziecka i uczeń

jednej z wałbrzyskich szkół średnich.

Poznał dziewczynę, chciał zarobić na

nowe buty i dlatego po raz pierwszy

zdecydował się na nielegalne wydo-

bycie węgla. Straż pożarna o obsu-

nięciu się ziemi została zawiadomio-

na przez kolegów kopacza w piątek

Sąd ma twardy orzech do zgry-

zienia – będzie musiał ustawić na-

stawnika (niższy rangą duchowny

u staroobrzędowców), który pod-

niósł rękę na stróżów prawa.

Mariusz J. (25 lat), duchowny

parafii staroobrzędowej w Gabo-

wych Grądach koło Augustowa,

w kwietniu br. wracał wieczorem do

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: