William H. Bates - Naturalne leczenie wzroku bez okularów.pdf
(
1336 KB
)
Pobierz
DR WILLIAM H
2
DR WILLIAM H.BATES
Naturalne leczenie wzroku
bez okularów
(Beter eyesight without glasses)
(Tłum. Robert Palusiński)
OD TŁUMACZA
Doktor William Horatio Bates był bez najmniejszych wątpliwości geniuszem na
miarę XX wieku. W wieku przyspieszonego postępu naukowo-technicznego
wyprzedził swoją epokę o całe stulecie, co w czasach wcześniejszych oznaczałoby
minimum kilkaset lat. To jeden z aspektów znamionujących cechy geniuszu. Kolejne
cechy to tytaniczna praca i zdolność do wysunięcia całkowicie nowej teorii, której
założenia diametralnie różniły się od współczesnych mu naukowych ustaleń,
nota
bene
niewiele różniących się od aktualnych poglądów oficjalnie lansowanych przez
okulistykę w zakresie ogólnej fizjologii, mechaniki i optyki funkcjonowania oka. Miarą
jego geniuszu i tytanicznej pracy były dziesiątki tysięcy wyleczonych pacjentów, a
niejako skutkiem ubocznym, głęboki ostracyzm środowiska medycznego. Chociaż
teoria Bates'a jest często kwestionowana w części teoretycznej, jako oparta na
błędnych założeniach, to jednak nikt nie kwestionuje setek tysięcy
udokumentowanych przypadków osób, które dzięki jego metodzie odzyskały
prawidłowy wzrok. Warto w tym miejscu dodać, że jak zwykle w takich sytuacjach do
Bates'a trafiały najtrudniejsze przypadki, osoby najbardziej zdesperowane, którym
nikt nie potrafił pomóc. To co jest również znamienne dla genialnych odkryć, to fakt
że postać i sama metoda Bates'a jest stosunkowo mało znana i chociaż dzięki niemu
na całym świecie żyją miliony dobrze widzących osób, to na naszym rodzimym
gruncie mało który okulista w ogóle słyszał o takiej postaci i tej metodzie leczenia
wzroku. Dr William H. Bates urodził się w Newark w Stanie New Jersey w 1860 r.
Ukończył Cornell University w 1881, stopień medyczny uzyskał w 1885 w College of
Physi-cians and Surgeons. Rozpoczął praktykę w Nowym Jorku, równocześnie
pracując w Manhattan Eye and Ear Hospital, Bellevue Hospital (1886-1888) i w New
York Eye Infirmary (1886-1896). Otrzymał tytuł profesora w wieku 26 lat, prowadził
prace badawcze odkrywając wraz z zespołem między innymi adrenalinę, wykładał w
New York Postgraduate Medical School and Hospital w latach 1886-1891. W 1886
zrezygnował z pracy w szpitalach zajmując się przez szereg lat pracami badawczymi.
Po powrocie do praktyki pracował w Harlem Hospital (1907-1922). Książkę “Better
Eyesight Without Glasses" opublikował po raz pierwszy w 1919 r., a więc niemal po
trzydziestu latach leczenia pacjentów, pracy badawczej i naukowej — w wieku 59 lat.
Metoda Bates'a została rozwinięta i udoskonalona (o ile było to w ogóle
możliwe) przez szereg jego następców i obecnie jest powszechnie uznawana,
3
stosowana i nauczana w instytutach naturoterapii na całym świecie. Bates
prezentując wyniki swoich badań i rewelacyjne rezultaty stosowania swojej metody
był w ostrej opozycji do naukowego establishmentu swoich czasów. Jak można
zauważyć, ta książka jest w dużej mierze'polemiką z powszechnie wówczas
akceptowanymi teoriami i praktyką leczenia wad i chorób oczu. Co więcej ta książka i
zawarte w niej treści nie przystają również do współczesnych nam poglądów
okulistów końca XX wieku. Posłużę się tutaj cytatami z pozycji wydanej w 1993 r.
przez wydawnictwo W.A.B. Autorstwa okulisty dr Guy Lefebvre pt. “Zaburzenia
wzroku" (wyd. oryg. 1991 r.). Przedstawione w niej opinie i poglądy jako żywo
przypominają teorie z końca XIX w. cytowane przez Bates'a:
“(...) To pierwsze oznaki starczej nadwzroczności. Nie denerwuj się jednak, bo
to nie żadna choroba. To efekt stwardnienia soczewki, która traci elastyczność i nie
może odpowiednio się przekształcić, by umożliwić widzenie z bliska.
Jedynym lekarstwem są okulary
(sic!). Wątpliwe pocieszenie, że nikogo to
nie ominie".(str. 101)
Cóż za defetystyczna i pesymistyczna postawa. Przecież to tak jakby
powiedzieć choremu pacjentowi: “wkrótce pan umrze, nie ma dla pana lekarstwa,
możemy dać panu tylko środki przeciwbólowe. Ale niech się pan nie martwi, przecież
każdy umiera".
W zestawieniu z faktami, z tysiącami udokumentowanych przypadków
wyleczenia starczowzroczności, wreszcie po zapoznaniu się z rozdziałem 16 książki
Bates'a traktującym o tej wadzie, czytelnik zyska możliwość wyrobienia sobie
poglądu na to, jak można określić stanowisko francuskiego okulisty.
Inne nie mniej ponuro brzmiące wersy zaczerpnięte z tej aktualnej publikacji
wyrażają opinie o beznadziejnie złych rokowaniach w przypadkach innych wad
wzroku:
“(...) krótkowzroczność zwykła często zaczyna się w wieku szkolnym i czasami
rozwija się bardzo gwałtownie. Na Boże Narodzenie dziecko czytało jeszcze 10/10, a
podczas letnich wakacji nie widziało statku w dali i mrużyło oczy. Już przy
krótkowzroczności l dioptria widoczność zmniejsza się o 2/10.
Co roku będzie się
zwiększać i nie ma na to rady.
(sic!) w końcu sama się ustabilizuje (...). Czy można
powstrzymać jej rozwój? Niestety nie, i nie ma znaczenia, czy nosi się okulary stale
czy nie, czy zaczęło się je nosić wcześnie czy późno. I tak się rozwija. Nawet gdy
pozornie się ustabilizuje, zawsze możliwy jest jej rozwój (...). Jedno jest pewne.
4
Krótkowzroczność nie maleje z wiekiem", (str. 91)
Po zapoznaniu się z treścią książki Bates'a, czytelnik zdobędzie świadomość
tego, że rzeczywiście jedno jest pewne: czas zmienić ustalone przed z górą stu laty
poglądy dotyczące funkcjonowania i wad wzroku.
O ile same założenia i teoretyczne podstawy metody Bates'a bywały
przyczyną sporów, o tyle nikt nie kwestionował jego rzeczywistych, nieraz
graniczących z cudotwórstwem udokumentowanych w pracach naukowych i
archiwach dokonań. Przypadki wyleczeń pozornie beznadziejnych przypadków, były
przedmiotem badań i dociekań wielu współczesnych Bates'owi okulistów
podejrzewających oszustwo naukowe, a nawet szarlatanerię. Jednakże sam Bates
był zarówno lekarzem jak i naukowcem i jego praca spełniała wszelkie wymogi
metodologii jak i weryfikacji przeprowadzonych badań i eksperymentów. Na koniec
sami wyleczeni z przeróżnych chorób i wad wzroku stanowili naoczne świadectwo
skuteczności metody.
Najbardziej chyba znanym przykładem jest historia wybitnego pisarza A.
Huxley'a, który w wyniku długotrwałej i ciągle pogarszającej się wady wzroku,
pomimo stosowania coraz mocniejszych szkieł, doszedł do stanu, gdy jego
podstawowe zajęcie — czytanie, w wieku 46 lat stało się niemożliwe. Jego jedno oko
było w stanie rozróżnić jedynie światło i ciemność, drugie zaś przy pomocy bardzo
silnych okularów i ciągłym zakrapianiu atropiny pozwalało rozróżniać znaki wielkości
25 centymetrów z odległości niecałych trzech metrów. Przy czym widzenie
powodowało bezustanne zmęczenie i napięcie. W 1939 r. Huxley po kilku miesiącach
intensywnych ćwiczeń reedukacji wizualnej, mógł czytać bez okularów, zaś niemal
niewidzące uprzednio oko, rozpoznawało na tablicy Snella literę wielkości 3
centymetrów z odległości 30 cm.
To co wydaje się najbardziej znamienne u Bates'a to podejście do pacjenta i
jego choroby. Bates nie zastanawiał się, tak jak to czynią niemal wszyscy okuliści w
jaki sposób dobrać pacjentowi najlepsze szkła. On myślał o tym jak można naprawdę
pomóc danemu pacjentowi, czyli jak go wyleczyć z dolegliwości tak aby był w stanie
zdrowia, czyli równowagi organizmu, aby mógł normalnie widzieć. Powiedzmy sobie
jasno, że przepisanie okularów przez okulistę pacjentowi z wadą wzroku, absolutnie
nie przybliża go do zdrowia! Często bywa nawet zupełnie odwrotnie. To tak jakby do
chirurga przyszedł pacjent ze złamaną nogą, a ten patrząc na niego, nie składając i
nie gipsując mu nogi obdarowałby pacjenta wózkiem inwalidzkim i proszkami
5
Plik z chomika:
Bejituga
Inne pliki z tego folderu:
Kręgosłup w stresie - A. Rakowski.rar
(68086 KB)
Tradycyjna medycyna Chińska. Podstawy.pdf
(2126 KB)
Fizjoterapia oddechowa - A. Rosławski, M. Woźniewski.pdf
(73968 KB)
William H. Bates - Naturalne leczenie wzroku bez okularów.pdf
(1336 KB)
biochemia Kazimierz Pasternak(1).rar
(222272 KB)
Inne foldery tego chomika:
Algorytmy
Anastezja i geriatria
anatomia i fizjologia
arkusz wykonania zabiegu
było sobie życie
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin