Binge Eating Disorder.doc

(Binge Eating Disorder) Kompulsywne objadanie się, Bulimia atypowa, Zespół gwałtownego objadania się, Jedzenie napadowe:

Objadanie się jest poważnym, zagrażającym życiu zaburzeniem charakteryzującym się nawracającymi epizodami kompulsywnego przejadania się lub napadami jedzenia. Zaburzenie znane jako nietypowa forma bulimii, ‘kandydat’ do bycia uznanym za trzecie specyficzne zaburzenie odżywiania się, wraz z anoreksją i bulimią. Objawy to połączenie tych charakterystycznych dla uzależnienia i żarłoczności psychicznej (bulimii). Następuje trwałe lub czasowe uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu. Chory nie zna uczucia najedzenia, źle rozpoznaje sygnał głodu. Występuje brak zachowań kompensacyjnych (prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i odwadniających, stosowanie leków obniżających łaknienie, poszczenie, intensywne ćwiczenia fizyczne). Częstotliwość zapadania na tę chorobę jest taka sama lub zbliżona zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Częstsze są zapadania na depresje, zaburzenia osobowości, fobie, zespoły lękowe. Waga jest zmienna, najczęściej w normie lub zbyt wysoka. Charakterystyczny brak kontroli nad ilością spożywanego pokarmu, poczucie winy i obrzydzenia, napady żarłoczności, stosowanie diet, jedzenie w samotności itp. czyli, zachowania wspólne dla większości zaburzeń odżywiania. Kompulsywne objadanie się wynika z wewnętrznego przymusu, wiąże się m.in. z: nadmiernym spożywaniem wysokokalorycznych pokarmów, częstym stosowaniem różnorakich diet odchudzających, powstrzymywaniem się od jedzenia w obecności innych osób, wycofywaniem się z życia towarzyskiego i aktywności fizycznej, postępującym zmęczeniem i brakiem energii. Ponieważ nie dochodzi do przeczyszczania się ani ćwiczeń fizycznych, osoba systematycznie przybiera na wadze i staje się otyła. Wynikają z tego takie konsekwencje psychologiczne jak: jeszcze większe zaabsorbowanie jedzeniem i własnym wyglądem, snucie fantazji na temat schudnięcia, fałszywe poczucie władzy i niezależności wynikające z nieograniczonego objadania się, zły stan psychiczny wynikający z braku kontroli nad jedzeniem i przyrostem masy ciała. Osoby cierpiące na to zaburzenie nieprawidłowo interpretują bodźce płynące z własnego ciała, a dokładnie - mylą emocje z głodem. W wyniku tego każde napięcie emocjonalne, konflikt, a nawet pozytywne, ale intensywne emocjonalnie wydarzenie, staje się powodem sięgania po jedzenie. Krótkotrwały skutek jest zgodny z oczekiwaniem, polega bowiem na rozładowaniu napięcia i jest odczuwane jako wyciszenie, uspokojenie, zapełnienie wewnętrznej pustki. Pojawiające się jednak wkrótce poczucie winy powoduje ponowne narastanie napięcia. Najbardziej narażone na kompulsywne objadanie się są osoby: z niską samoświadomością, małą umiejętnością radzenia sobie ze stresem, wychowane w rodzinach, gdzie jedzenie związane było wyrażaniem emocji (np. gdy jesteś smutny - zjedz ciastko, gdy świętujemy - jemy obfity obiad) oraz gdzie przywiązywało się ważność do spożywania określonych potraw i w określonym czasie, bez względu na apetyt.

Uwarunkowania rodzinne:
relacje w rodzinie, które utrudniają osobie osiąganie autonomii w okresie dorastania
konflikty rodzinne
brak granic pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny
ograniczenie autonomii
trudności w wyrażaniu uczuć,
nasilona kontrola