Urodziny Prosiaczka– nasze samopoczucie i emocje.docx

Scenariusz zajęć terapeutycznych do bajki „ Urodziny Prosiaczka” – Nasze samopoczucie i emocje.

1. Adresat: dzieci 7-9 lat

2. Środki terapeutyczne: tekst bajki „ Urodziny Prosiaczka”, arkusze papieru, mazaki kredki, muzyka relaksacyjna,

3. Wartości terapeutyczne:

·         Kształtowanie umiejętności nazywania swoich i cudzych emocji

·         Uświadomienie dzieciom, jak dobre samopoczucie jest ważne w życiu

·         Ukazanie dobrych cech i wyjątkowości każdego dziecka.

·         Podnoszenie samooceny dziecka

·         Wdrażanie do liczenia się z potrzebami innych ludzi.

·         Poprawa stosunków między dziećmi w grupie. Integracja grupy

·         Wzmocnienie poczucia wartości dziecka.

Przebieg zajęć

I Zajęcia integrujące grupę

·         Powitanie. Przypomnienie dzieciom o formie zajęć ( siedzenie w kręgu) i zasadach pracy.

·         Zabawa „ Nie rozśmieszaj mnie” Dzieci dobierają się parami. Jedna osoba usiłuje być poważna i nawt nie uśmiechać się. Partner ma za zadanie ją rozśmieszyć. Kiedy mu się to uda, partnerzy zamieniają się rolami.

II Biblioterapia właściwa

Rozdanie dzieciom buziek ilustrujących różne uczucia i omówienie tych uczuć i emocji, jakie wyrażają obrazki. Następnie nauczyciel prosi dzieci, aby jeszcze raz wysłuchały bajki o urodzinach Prosiaczka i w odpowiednich momentach, przez podniesienie wybranej „buźki”, odpowiedziały na pytanie: co czuła ta postać w danym momencie? Może się zdarzyć, że dzieci nie będą zgodne w swoich odpowiedziach. Podkreślamy ten fakt mówiąc, że każdy ma prawo odczuwać inaczej, ale nie próbujemy zmieniać wyborów dzieci.

·         Czytanie fragmentami tekstu bajki „Urodziny prosiaczka”.

BAJKA:

Słonko dzisiaj wstało bardzo wcześnie i ze zdziwieniem patrzyło na łąkę, po której biegał Prosiaczek i krzyczał głośno:

- Hura, hura! Dziś są moje urodziny! Tak bardzo się cieszę! Będą goście, prezenty i tort!

JAK CZUŁ SIĘ PROSIACZEK?

- Hej, Prosiaczku! Czemu tak wcześnie wstałeś? – spytało zaspane słonko.

- Bo dziś są moje urodziny, mam mnóstwo pracy!

- Ojej, to wszystkiego najlepszego i życzę ci udanego przyjęcia. A kto jest zaproszony?

- Zaproszony? No, ja..., właściwie... nikogo nie zaprosiłem, ale chyba przyjdą?

CO MÓGŁ CZUĆ PROSIACZEK?

- A jak nie? Może mają inne plany, albo zapomnieli .

- O rety! Lecę ich wszystkich zaprosić. Potem muszę upiec tort i przygotować mnóstwo smakołyków.

Zanim słonko zdążyło odpowiedzieć, Prosiaczka już nie było. Biegł, co sił w nogach: najpierw do Puchatka, potem do Tygryska i Kłapouchego. Na koniec odwiedził Kangurzycę i Maleństwo. Niestety, goście nie byli zadowoleni, że zaprasza się ich w ostatniej chwili. To duży kłopot, trzeba się przecież przygotować do takiego przyjęcia: umyć się, ubrać odświętnie, no i najważniejsze KUPIĆ PREZENT! Co prawda, lepiej byłoby zrobić samemu, ale na to nikt już nie miał czasu.

Kiedy Prosiaczek wrócił do domu, było już południe. A tu jeszcze tyle roboty!

- Nie zdążę! Ale wstyd! Cała chatka do sprzątania, trzeba upiec tort i ciasteczka, zrobić napój miodowy i lody z bitą śmietaną! – lamentował solenizant i robił kilka rzeczy na raz. Rezultat był taki, że gdy przyszli goście, Prosiaczek był zmęczony sprzątaniem, przygotowaniami i zły bo tort nie bardzo się udał.

JAKIE EMOCJE ODCZUWAŁ PROSIACZEK

Goście byli jednak w świetnych nastrojach. Złożyli życzenia i wręczyli Prosiaczkowi prezenty. Niestety okazało się, że wszystkie były takie same, bo kupowane w ostatniej chwili i w pośpiechu. Tak więc Prosiaczek otrzymał cztery komplety koszulek – dobrze, że w różnych kolorach. Kiedy goście zaśpiewali „Sto lat” i zjedli tort, zrobiło się nudno. Nikt nie wiedział, co dalej robić. Tygrysek chciał skakać i fikać koziołki, Kłapouchy miał ochotę na rozmowę z Kangurzycą, Kubuś Puchatek nie mógł oderwać się od jedzenia, a Maleństwo grymasiło. Prosiaczek patrzył na wszystkich smutnym wzrokiem. Nie tak wyobrażał sobie swoje urodziny.

JAK MÓGŁ CZUĆ SIĘ PROSIACZEK ?

Nagle Tygrysek skoczył na stół z dzikim okrzykiem, a potem zawisł na żyrandolu. Puchatka rozbolał brzuch, bo zjadł 6 kawałków tortu i wypił butelkę mocno gazowanej coca-coli. Chciał wstać od stołu i niechcący rozlał napój miodowy.

- Co wy robicie? – spytała Kangurzyca. Ale było już za późno – Tygrysek z hukiem spadł na podłogę zahaczając o stół. Spadło kilka miseczek, talerz i wazon z kwiatami. Wystraszeni goście szybko się pozbierali i poszli do domu.

Prosiaczek wyszedł przed chatkę i cicho płakał. Zobaczyło go zachodzące słonko i spytało:

- Czemu płaczesz Prosiaczku, przecież dziś są twoje urodziny?

- Nic mi się nie udało! A przecież tak się starałem. Coś jednak zrobiłem źle, tylko co?

- Nie martw się! Pomyśl, co było nie tak i zapisz to sobie na kartce, aby w następnym roku było lepiej.

- Prawdziwy z ciebie przyjaciel! Dziękuję ci za ten wspaniały pomysł!

Ucieszony Prosiaczek wziął kartkę i zaczął pisać. Pisał i pisał, a było tego wiele. Słonko nie zdążyło podglądnąć, co było na kartce, a może wy wiecie?

JAKIE EMOCJE MÓGŁ ODCZUWAĆ PROSIACZEK?

·         Zabawa „ Jaka to emocja”

Radość , smutek , gniew , żal , złość , szczęście , strach – to emocje, które wszyscy przeżywamy. Widać to po naszym zachowaniu, naszej buzi, naszych oczach. Dzięki temu inni ludzie mogą się domyślać, jak się teraz czujemy.

Nauczyciel wybiera chętne dzieci, aby wyszły kolejno na środek i próbowały za pomocą miny i gestów pokazać jakąś emocję. Jeśli dzieci nie będą miały własnych pomysłów, nauczyciel może podpowiedzieć na ucho. Reszta grupy ma za zadanie rozpoznać, jaka to emocja.

Po tej zabawie nauczyciel mówi, że najbardziej lubimy być radośni, szczęśliwi, zgodni, lubiani, zadowoleni. To, jak się czujemy zależy od innych i od nas samych. Powinniśmy dbać o własne, dobre samopoczucie i o dobre samopoczucie innych – naszych przyjaciół, kolegów, rodziny. Gdyby Prosiaczek lepiej przygotował się do urodzin, zadbałby o swoje samopoczucie i gości – wszyscy byliby zadowoleni.

·         „Zabawa na przerwę w muzyce”

Prowadzący informuje wszystkich, że za chwilę włączy muzykę, w takt której należy poruszać się po sali. Kiedy nastąpi przerwa w muzyce, nauczyciel pokaże na palcach w ilu osobowe grupy mają się dobrać. Trzeba to zrobić jak najszybciej. Kiedy grupy zostaną utworzone, prowadzący podaje polecenie do wykonania dla wszystkich, np.:

Polecenia do wykonania w pojedynkę:

·         udawanie kelnera, który chodzi z taca po zatłoczonej restauracji,

·         chodzenie po wysokiej, mokrej trawie,

·         chodzenie po gorącym piasku na plaży,

·         chodzenie pod parasolem z przeskakiwaniem kałuży,

·         każdy robi „Jaskółkę”, itp.

Polecenia do wykonania parami:

·         jedno z dzieci jest zepsutym samochodem, który trzeba wepchnąć do garażu,

·         witamy się jak serdeczni przyjaciele, którzy spotkali się po latach,

·         patrzymy sobie uważnie w oczy bez mrugania,

·         gratulujemy sobie odniesionego sukcesu,

·         pocieszamy się w smutku,

·         udajemy lustro – jedna osoba naśladuje ruchy drugiej, itp.

Polecenia do wykonania trójkami:

·         jedno dziecko ma urodziny, składamy mu życzenia w obcym języku,

·         troje dzieci śpieszy się do autobusu pod jednym parasolem,

·         robimy krzesełko strażackie i niesiemy jedno dziecko – potem może być zmiana,

·         dwie osoby oprowadzają po sali przybysza z obcej planety,

·         wszyscy witają się w dziwny sposób,

·         jedno dziecko „kurczy się” i udaje paczkę, pozostałe dzieci rozpakowują paczkę (rozprostowują nogi i ręce),

·         jedno dziecko kładzie się na podłodze na brzuchu, pozostałe robią mu masaż

Polecenia do wykonania czwórkami:

·         robimy stonogę - stajemy jeden za drugim, chwytamy się za biodra i maszerujemy,

·         robimy w pociąg, tylko „lokomotywa” ma otwarte oczy, wagony zamykają oczy i poruszamy się po sali.

·         stajemy do siebie blisko plecami, robimy przysiad, opieramy się o siebie i razem wstajemy

Polecenia do wykonania mogą być różnorodne, zależy to od grupy i pomysłowości nauczyciela.

III Podsumowanie zajęć.

Dzieci próbują określić, które uczucia są przyjemne , a które nie. Następnie wybierają po jednym uczucie przyjemnym i nieprzyjemnym i dokańczają zdania: „ Byłem szczęśliwy, gdy…”, „ Bałem się, gdy …”