Walka_Zbrojna_v3.pdf

Artur Czajkowski

WALKA ZBROJNA

Układ tematów

Dział

Rozdział

1. Organizacja

1. Zakres ogólny

2. Dowódczość

3. Linia

4. Dowodzenie

5. Wsparcie

6. Artyleria

2. Realizacja

7. Zakres ogólny

8. Taktyka

9. Operacja

10. Strategia

Indeks Pojęć

Załącznik 1 Realizacja manewru taktycznego

Artur Czajkowski

Wprowadzenie

Niniejsze materiały zostały opracowane głównie w oparciu o publikacje

dwóch naszych wybitnych nadoficerów: Gen. Dyw. Stefana Mossora i jego

„Sztukę wojenną w warunkach nowoczesnej wojny” oraz Gen. Dyw. Dr

Franciszka Skibińskiego i przede wszystkim jego „O sztuce wojennej...”.

Zaznaczam, iż w wielu miejscach prezentuje swoje własne poglądy, które dość

znacznie różnią się od oficjalnie obowiązujących. Niemniej jednak mam

nadzieję, że przyczynią się one do lepszego zrozumienia istoty działań

zbrojnych wśród żołnierzy i cywilów, zwłaszcza kandydatów na oficerów

Ruchu Strzeleckiego.

Osobiście uważam, iż młodsi oficerowie powinni być dowódcami kompani

i zastępcami dowódców kompani a plutonami powinni dowodzić starsi

podoficerowie. Ponadto jestem zdania, że aby dobrze dowodzić swoją jednostką

trzeba mieć sporą wiedzę o działaniu jednostki szczebel wyższej. Z tej

przyczyny starałem się tak dobrać ilość i objętość tematów, aby dawały

możliwie szeroki, ale jednocześnie dość głęboki zakres wiedzy.

Artur Czajkowski

Dział 1

Organizacja

Umiejętności organizatorskie, teoretyczna i praktyczna znajomość

zagadnień organizacji i zarządzania, – oto główne wymagania formułowane w

stosunku do kadry wszelkich szczebli, wynikające z potrzeb pola walki.

Powszechnie występująca w siłach zbrojnych praktyka zorganizowanego

działania zwiększa zapotrzebowanie na umiejętności organizatorskie stanów

osobowych głównie korpusu dowódczo-sztabowego.

Walka zbrojna jest niezwykle surowym egzaminatorem dojrzałości

organizatorskiej dowództw i sztabów. Wzrost dynamiki, tempa, intensywności i

rozmachu walki w każdej skali są czynnikami podnoszącymi wymagania

stawiane dowództwom i sztabom wszystkich szczebli. Przede wszystkim, ciągle

kurczy się czas, który można przeznaczyć na organizację walki a zwłaszcza

działań bojowych. Niestety wymuszone warunkami zewnętrznymi ograniczenia

czasu na zaplanowanie i przygotowanie do działań nie idzie w parze z redukcją

zakresu związanych z tym obowiązków. Przeciwnie, zakres zadań

organizatorskich cechuje stały przyrost.

Organizacji i dowódczości (zarządzania) można się z pewnością nauczyć.

Jeśli jednak proces ten nie będzie poparty posiadaniem pożądanych

predyspozycji (zalet), to jego wyniki będą co najwyżej przeciętne. Jakże często

spotykamy w życiu wykształconych dezorganizatorów i zadziwiająco

sprawnych organizacyjnie samouków!

Rozdział 1

Zakres ogólny

Przez pojęcie organizacji rozumie się całokształt wysiłków dowództw i

sztabów wszystkich szczebli służących wszechstronnemu przygotowaniu wojsk

do walki. Zasadniczą rolę w pracy organizatorskiej odgrywa wielowariantowe

planowanie ogólne.

Artur Czajkowski

Podrozdział 1.1

Organizacja wojska

Organizacja wojska rozumiana jako zasób (potencjał) zawarty w

określonych strukturach (ramach, schematach) organizmów wojskowych,

decyduje o efektywności ich funkcjonowania. Niestety bardzo często zapomina

się, iż w sferze organizacji jednostek tkwią potencjalne rezerwy. W związku z

czym przyjęcie takiej a nie innej struktury na etat decyduje o tym czy będzie

można taką rezerwę łatwo spożytkować (wyzwolić) czy też łatwo zostanie ona

zmarnowana (skrępowana). Dlatego przy ustalaniu, w tym też zmienianiu,

jakiejkolwiek struktury musi się brać ten problem pod uwagę. Należy mieć przy

tym świadomość, że tylko ok. 20 % winy za błędy ponoszą wykonawcy (błędy

realizacyjne), natomiast pozostałe ok. 80 % to wina źle zaplanowanego systemu

(błędów organizacyjnych).

Podczas tworzenia struktur organizacyjnych należy zwrócić szczególną

uwagę na następujące wymogi:

- wewnętrznej spójności organizacyjnej (poziomej i pionowej), w

odniesieniu do poszczególnych, jak i ogólnych elementów całości

organizacji, (wymóg kohezji);

- zgodności struktur organizacyjnych z celami (zadaniami) i funkcjami danej

jednostki, której to cele (zadania) i funkcje rzecz jasna wynikają z celów

(zadań) i funkcji jednostek nadrzędnych, (wymóg koherencji);

- wspólnego efektywnego działania struktur organizacyjnych, która zależy

od generalnego potencjału orężnego (bojowego i bitewnego oraz

wojennego) sił zbrojnych, (wymóg kooperacji);

- rozwojowości struktur organizacyjnych w celu zwiększenia ich możliwości

działania, (wymóg komplazji).

Z tematem organizacji ściśle wiąże się temat realizacji, rozumianej jako

planowanie i wykonywanie konkretnych zadań, tj. mniej lub bardziej

szczegółowo określonych działań (sposób, miejsce i czas...).

Wiele osób nie uświadamia sobie, iż realizacja tak jak i organizacja ma

swoją strukturę. Struktura ta, to nic innego jak właśnie określone sposoby

(wzory, schematy) działania.

W pojęciu „struktura” zawiera się pojęcie „relacji”. Jest tak ponieważ

każdą strukturę utożsamia się z relacjami pomiędzy materialnymi elementami,

takimi jak: rozmieszczenie ludzi i środków oraz ich zasilanie, a także

niematerialnymi, takimi jak: podział pracy, zakres decyzyjny (uprawnienia i

obowiązki), kompetencje, itd. Relacje te są relacjami statycznymi. W

odniesieniu zaś do relacji dynamicznych, zachodzących między zdarzeniami

uwzględniającymi czynnik czasu, używa się terminu „proces”. Zaś ujęcie

dynamiczne polega na pokazaniu sposobu uporządkowania działań składających

Artur Czajkowski

się na funkcjonowanie organizacji. Można więc powiedzieć, że struktura

organizacyjna jest to zawsze w mniejszym lub większym przybliżeniu dużo

wcześniej przewidywany (ustalony, etatowy) sposób działania w zwykłych

warunkach, a struktura realizacyjna jest to zazwyczaj doraźnie przewidywany

(bardzo często nieetatowy) sposób działania w szczególnych (specyficznych)

warunkach. Recz jasna mówimy tu o doraźnie lub zawczasu, specjalnie

wyodrębnionych ze zwykłych (etatowych) struktur organizacyjnych,

jednostkach (strukturach) zadaniowych, np. grupach bojowych. Wyodrębnienie

takich grup ma na w celu podwyższenie skuteczności realizacji konkretnego

zadania. Po prostu stworzenie jednostki tylko do zaplanowania i wykonania

takiego zadania z reguły jest lepsze niż powierzanie realizacji doraźnego i

najczęściej bardzo specyficznego, zadania stałym jednostkom organizacyjnym,

które siłą rzeczy projektuje się do zwykłych, normalnych zadań realizowanych

jako zadania stałe czyli często powtarzające się. Szerzej o grupowaniu w Dziale

W celu uniknięcia nieporozumień wyjaśniam, iż za działania generalne

uważam działania ogólne (całościowe) i zarazem poszczególne (częściowe).

Inaczej mówiąc działania generalne są to jakby wszechdziałania obejmujące

jednocześnie ogólny (całościowy, odgórny) i poszczególny (częściowy,

oddolny) punkt widzenia. Dodam, że wszędzie tam gdzie mowa będzie o

generaliach, generalności, itd., termin ten należy rozumieć tak samo (Schem. 1).

Każdy rodzaj sił zbrojnych (RSZ) składa się co najmniej z dwóch rodzajów

wojsk (RW). I tak siły lądowe (SL) składają się z wojsk polowych (WP), które

stanowią ich trzon, oraz wojsk lotniczych (WL) i niekiedy marynarki wojennej

(MW), np. w postaci flotylli okrętów rzecznych, jak miało to miejsce w Polsce

przed II w.ś. i w czasie kampanii wrześniowej (Schem. 4.).

Niezmiernie ważne dla funkcjonowania sił zbrojnych jest w jakim systemie

będzie funkcjonować najwyższy organ dowódczy i organy bezpośrednio mu

podległe. Innymi słowy, czy na czele sił zbrojnych będzie Naczelne lub Główne

Dowództwo, czy Szefostwo Sztabu Generalnego (Głównego), a może jeszcze

inny organ, np. Generalny Inspektorat.

Niezmiernie ważne dla funkcjonowania sił zbrojnych jest w jakim systemie

będzie funkcjonować najwyższy organ dowódczy i organy bezpośrednio mu

podległe. Innymi słowy, czy na czele sił zbrojnych będzie Naczelne lub Główne

Dowództwo, czy Szefostwo Sztabu Generalnego (Głównego), a może jeszcze

inny organ, np. Generalny Inspektorat.

Za najmniej szczęśliwe rozwiązanie uważam takie, gdy siłami zbrojnymi

dowodzi (kieruje) Minister Obrony Narodowej. Zgadzam się, że jako członek

Rządu odpowiadający przede wszystkim za zabezpieczenie sił zbrojnych, musi

on mieć pełną kontrolę nad działaniami sił zbrojnych oraz sprawować nadzór

nad administracją wojskową, jednak nie powinien on decydować jak wojsko ma

działać w sprawach liniowych. Tak więc, nie powinien on decydować o

strukturze organizacyjnej i realizacyjnej Sił Zbrojnych. Osobną równie drażliwą

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: