SPR - MET FOTO2.pdf

(36 KB) Pobierz
SPR - MET FOTO2
SPRAWOZDANIE
TEMAT : ANALIZA KINEMATYCZNA WYBRANEGO RUCHU,
MO ś LIWO ŚĆ ZASTOSOWANIA OMÓWIONEJ METODY W
BADANIACH INNYCH AKTÓW MOTORYCZNYCH.
Omawiana przeze mnie metoda badawcza, przeprowadzona została na
wrocławskim AWFie, przez prof. I. Lenarta i S. Korneckiego, a dotyczy analizy
kinematycznej rzutu piłki do kosza z wyskoku.
1. CEL PRACY :
W badaniu podjęto próbę opisania skutecznej techniki rzutu piłki do kosza z
wyskoku. Badaniami objęto czterech zawodników poznańskiej druŜyny,
(ówczesnego mistrza Polski), spełniających wszystkie podstawowe role na
boisku (dwóch rozgrywających, skrzydłowy i środkowy). Przeanalizowano
rzuty o narastającej skali trudności, spotykane w warunkach meczowych.
Wyniki badań dowiodły, Ŝe czołowi zawodnicy są bardzo zróŜnicowani
osobniczo, ale i teŜ osobniczo powtarzalni, czego dowiodły przebiegi czasowe
kątów i prędkości kątowych w stawach kończyn górnych i dolnych koszykarzy.
Sterowanie ruchem u doświadczonych koszykarzy ma charakter
zautomatyzowany, a głównym zadaniem kończyn górnych, jest nadanie piłce
określonych parametrów kinematycznych wylotu, warunkujących trafienie do
kosza.
2. METODA :
Przystępując do analizy kinematycznej rzutu do kosza z wyskoku, naleŜało
posłuŜyć się metodą modeli. Zadaniem modeli, jest bowiem wniesienie
uproszczeń strukturalnych w stosunku do układu rzeczywistego, lecz
jednocześnie moŜliwie wierne odwzorowywanie ruchu realnego obiektu
biomechanicznego.
Przyjęto zatem, Ŝe adekwatnym modelem fizycznym koszykarza będzie układ
wieloczłonowy, antropomorficzny, złoŜony z ośmiu sztywnych elementów
reprezentujących : rękę, przedramię i ramię po stronie ręki tzw. dominującej –
realizującej rzut, oraz głowę, tułów, udo, podudzie i stopę (lewe i prawe
segmenty kończyn dolnych potraktowano jako pojedyncze człony. ZałoŜono, Ŝe
badany ruch jest płaski a przeguby reprezentowały następujące stawy :
promieniowo-nadgarstkowy, łokciowy, ramienny, głowowe, biodrowe,
kolanowe, skokowo-goleniowe, oraz ruchomy połączenie między czubkiem
buta, a podłoŜem.
METODA FILMOWA :
Ruch osoby badanej rejestrowano kamerą usytuowaną w odległości 14 m.
od zawodnika z osią długą obiektywu nakierowaną na jego bark, prostopadle do
płaszczyzny ruchu. Film pomiarowy zrealizowano kamerą LOCAM model 51-
002 z napędem elektrycznym, zasilanym prądem sieciowym 220V. Zastosowano
obiektyw ZOOM ANGENIEUX. Prędkość przesuwu taśmy na kamerze
ustawiono na 100 klatek na sekundę, a kontrolowano ją zegarem widocznym w
kadrze. W polu widzenia kamery znajdował się równieŜ znacznik dla
późniejszego ustalenia skali zdjęć. KaŜdą próbę filmowano do momentu
opuszczenia kadru przez piłkę. Na prawej kończynie dolnej i górnej wyznaczona
punkty pomiarowe, którymi były osie poprzeczne duŜych stawów, oraz
zanotowano takŜe współrzędne środka masy głowy, środka geometrycznego
piłki, końca palców stopy, pięty, oraz punktu początkowego prostokątnego
układu współrzędnych (znacznik).
3. ZADANIE DO WYKONANIA :
KaŜdy z badanych wykonuje po trzy celne rzuty o zróŜnicowanych stopniach
trudności. Pierwszy to rzut swobodny, drugi z pasywnym, a trzeci z aktywnym
obrońcą. Obrońca znajduje się w odległości metra od rzucającego.
Technikę rzutu z wyskoku moŜemy podzielić na trzy fazy : przygotowawczą
(zmniejszenie się wartości kątów we wszystkich stawach), koncentracji (odbicie
od podłoŜa, ruch zamachowy kończyn górnych) i wyrzutu (dynamiczny ruch
kończyn górnych).
4. WNIOSKI :
·
Rytm (stosunek czasu poszczególnych faz) rzutów, jest zróŜnicowany
osobniczo, ale i osobniczo powtarzalny w rzutach o róŜnym stopniu
trudności
·
Technika rzutu do kosza, jest na ściśle określonym wzorcu ruchu kończyn
górnych, ukierunkowanych na nadanie piłce określonych parametrów
kinematycznych ruchu w chwili jej wylotu.
·
Sposób realizacji ruchu w fazie wyrzutu, podlega sterowaniu
zautomatyzowanemu.
Po wykonaniu tej próby, badacze zanalizowali wyniki tj. przebiegi
czasowe kąta w stawie łokciowym, ramiennym i innych, wartości ekstremalne
wielkości kinematycznych w poszczególnych fazach rzutu (czasy faz) itp.
Ja natomiast, korzystając z metody zaprezentowanej przez ten zespół badawczy,
chciałabym zastanowić się nad moŜliwością jej zastosowania w analizie innego
ruchu, tj. serwisu w tenisie ziemnym.
Do badania angaŜuję cztery najlepsze tenisistki seniorki w polskim
rankingu tenisowym (finalistki mistrzostw Polski, sklasyfikowane na liście
ATP). Przy dobieraniu osób badanych kieruję się równieŜ ich wiekiem, staŜem,
parametrem BMI. Wszystkie te czynniki powinny mieć podobne wartości. Próbę
przeprowadzam na kortach tzw. ‘zamkniętych’ najlepiej ziemnych, pod
balonem, co ograniczy znacznie ujemny wpływ czynników zewnętrznych (wiatr,
słońce), na jakość wykonywanego serwisu. Wszystkie zawodniczki serwują
tymi samymi rakietami, o identycznym cięŜarze, wymiarach, ilości strun, siły
naciągnięcia strun, grubości rączki i szerokości ramy. KaŜda serwuje po 10 razy.
Do zarejestrowania ruchu tenisistek uŜywam kamery rejestrującej ruch
zawodniczek z boku, od strony forhendowej (czyli od strony otwarcia serwisu.
Prawa dla praworęcznych i lewa dla leworęcznych). Kamera znajduje się na linii
końcowej, prostopadle do serwującej. W kadrze widoczny jest punkt
odniesienia, siatka i zegar cyfrowy.
Chcę zbadać przebieg ruchu punktów :
- środek cięŜkości ciała
- środki obu stawów ramiennych
- łokciowych
- nadgarstkowo-promieniowych
- biodrowych
- kolanowych
- skokowych
- środek obrysu główki rakiety
Badanie ma pokazać mi teoretyczny obraz przebiegu optymalnej techniki
serwisu. Szczególną uwagę zwróciłabym na kąt ugięcia nóg w stawie
kolanowym i przyspieszenie nadawane rakiecie po tzw. pętli rakiety za plecami
serwującej. Myślę, Ŝe moŜnaby równieŜ próbować znaleźć zaleŜność między np.
prędkością lotu piłki a szerokością ruchu odprowadzania rakiety, lub teŜ
wartością najwyŜszego punktu, w którym uderzana jest pika (zaleŜność od
wzrostu)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin