Stabilna_dusznica_bolesna.doc

OPIS CHOROBY

Stabilna dusznica bolesna

Stabilna dusznica bolesna jest najczęstszą postacią choroby niedokrwiennej serca. Jej istotą jest występowanie okresowego, przejściowego niedokrwienia mięśnia sercowego w sytuacjach , w których zapotrzebowanie tlenowe serca przekroczy rezerwę wieńcową. Rezerwa wieńcowa określa możliwość zwiększenia przepływu wieńcowego i jest różnicą między przepływem maksymalnym a spoczynkowym. Blaszki miażdżycowe zmniejszają rezerwę wieńcową zarówno przez organiczne zwężenie światła tętnic, jak i ograniczenie możliwości ich rozszerzania się. O stabilności dusznicy bolesnej decyduje powolny rozwój miażdżycy i morfologia blaszki miażdżycowej. Stabilne blaszki rzadko ulegają uszkodzeniu , a upośledzenie przepływu wieńcowego może przez wiele lat, przy systematycznym leczeniu, nie zwiększać się.

OPIS PRZYPADKU

Pani G.K. lat 60 przyjęta została na oddział wewnętrzny z silnym bólem wieńcowym, który wystąpił po wysiłku. Skarży się również na rozpieranie w klatce.

Kontakt słowny dobry i pacjentka zorientowana co do miejsca pobytu. Chwilami pacjentka odczuwa duszność, boi się o własne życie. W chwili przyjęcia przy chorej obecny jest mąż. Z informacji uzyskanych od męża, wynika, że chora pali około 1 paczkę papierosów dziennie.

I Problem pielęgnacyjny: ból o charakterze rozpierającym w klatce piersiowej.

Cel opieki:

·         przerwanie napadu bólowego,

Działania pielęgniarskie:

·         ułożenie pacjentki w łóżku, w pozycji półwysokiej

·         poinformowanie pacjentki aby ograniczyła poruszanie się do chwili ustąpienia bólu,

·         wykonanie EKG,

·         kontrola ciśnienia tętniczego krwi, tętna, temperatury ciała i oddechów oraz odnotowanie ich w karcie pacjenta,

·         podawanie leków zgodnie z kartą zleceń lekarskich ( np. nitrogliceryna),

·         obserwacja bólu i jego nasilenia,

·         zapewnienie chorej bezpieczeństwa, wyjaśnianie wszelkich wątpliwości,

·         obserwacja pacjentki w kierunku powikłań np., zawał serca, utrata przytomności.

Ocena:

Ból został zminimalizowany. Pacjentka czuje się lepiej.

II Problem pielęgnacyjny: występowanie duszności.

Cel opieki:

·         zminimalizowanie duszności i zapobieganie jej nawrotom.

Działania pielęgniarskie:

·         ułożenie pacjentki w pozycji siedzącej.

·         podanie tlenu,

·         wykonanie gazometrii,

·         kontrola ciśnienia tętniczego krwi, tętna, temperatury ciała i oddechów oraz odnotowanie ich,

·         zapewnienie mikroklimatu w Sali,

·         nacieranie i oklepywanie pleców,

·         wykonanie nebulizacji ( na zlecenie lekarza) z leków rozszerzających oskrzela,

Ocena:

Chora chętnie współpracuje z personelem medycznym.Pacjentka czuje się lepiej. Duszność minęła.

III Problem pielęgnacyjny: lęk o własne życie.

Cel opieki:

·         zminimalizowanie lęku poprzez zapewnienie pacjentowi poczucia bezpieczeństwa,

Działania pielęgniarskie:

·         wyjaśnienie wątpliwości pacjentki i otoczenie ją troskliwą opieką,

·         zapewnieni wypoczynku choremu,

Ocena:

Stan psychiczny pacjentki zdecydowanie się poprawił.

IV Problem pielęgnacyjny: Brak motywacji do zaprzestania palenia może doprowadzić do pogorszenia stanu zdrowia chorej.

Cel opieki: Zmobilizowanie do całkowitej rezygnacji z palenia poprzez edukację w zakresie wpływu palenia tytoniu na stan zdrowia,

Działania pielęgniarskie:

·         zapoznanie pacjentki z negatywnym wpływem nikotyny na układ krążenia,

·         przedstawienie chorej możliwości zastosowania środków wspomagających zaprzestanie palenia

·         dostarczenie pacjentce ulotek i broszur na tematy związane z zaprzestaniem palenia.

OCENA

Pacjentka nie chętnie współpracuje z personelem. Zastosowane metodynie do końca przekonały pacjentkę.