Baza AGRO W WOJ.ŚWIĘTOKRZYSKIM(1).pdf

(250 KB) Pobierz
Microsoft Word - Pałka.doc
Diagnoza bazy agroturystycznej…
INFRASTRUKTURA I EKOLOGIA TERENÓW WIEJSKICH
INFRASTRUCTURE AND EKOLOGY OF RURAL AREAS
Nr 1/2007, POLSKA AKADEMIA NAUK, Oddział w Krakowie, s. 149–161
Komisja Technicznej Infrastruktury Wsi
Ewa Pałka
DIAGNOZA BAZY AGROTURYSTYCZNEJ
W WOJEWÓDZTWIE ŚWIĘTOKRZYSKIM
W ASPEKCIE PROCESÓW INTEGRACYJNYCH
____________
THE DIAGNOSE OF AGROTOURIST BASE
IN THE ŚWIĘTOKRZYSKIE VOIVODSHIP
IN ASPECTS OF INTEGRATION PROCESSES
Streszczenie
W warunkach transformacji gospodarki rozpoczętej w latach dziewięćdzie-
siątych XX wieku w Polsce zaistniała poważna szansa dla rozwoju agroturystyki
i turystyki wiejskiej, ponieważ zmiany systemu gospodarowania objęły również
obszary wiejskie. Przemiany społeczno-ekonomiczne, które zachodzą w rolnictwie
stwarzają zapotrzebowanie na alternatywne, uzupełniające źródła dochodu dla
ludności zamieszkującej obszary wiejskie.
Województwo świętokrzyskie ze względu na lokalizację obszarów chro-
nionych oraz specyficzny charakter rolnictwa ma szczególne możliwości rozwoju
turystyki na obszarach wiejskich. Znaczne walory turystyczne sprzyjają napływowi tu-
rystów. Istotny udział w przyroście bazy noclegowej w województwie świętokrzy-
skim w ostatnich latach mają gospodarstwa agroturystyczne. Celem ustalenia aktual-
nej liczby gospodarstw agroturystycznych w województwie świętokrzyskim
wykorzystano różnorodne niepublikowane źródła informacji. Do określenia poten-
cjału agroturystycznego w poszczególnych gminach posłużono się wyliczo-nymi
wskaźnikami statystycznymi, jak np.: gęstość gospodarstw agroturystycznych na
100 km 2 , wskaźnik gęstości bazy noclegowej (Gb), wskaźnik intensywności ruchu
turystycznego wg Charvata oraz wskaźnik funkcji turystycznej (Tf).
Słowa kluczowe: agroturystyka, baza turystyczna, rozwój terenów wiejskich,
infrastruktura, turystyka wiejska
149
194380635.001.png
Ewa Pałka
Summary
The most serious barrier in the development of extra-agricultural activity in
rural areas is the poor level of the development of both technical and social infra-
structure in the country. Increase in outlays on the development of technical infra-
structure in the first half of the 1990s contributed in many regions of Poland to the
development of comparatively new tourist service offered by individual farmers in
their own farms, called agricultural tourism and rural tourism. The
development of tourist services in rural areas in Poland, should be conformable
with regional strategies of the development, because, as the example of the Euro-
pean Union countries shows, agricultural tourism and rural tourism not only
stimulates the development of regional infrastructure, but at the same time it fa-
vours the preservation of old relics of rural architecture and development of eco-
nomic initiatives in rural areas.
Świętokrzyskie voivodship is one of the viovodships in which the rural
areas are of great importance. These areas are inhabited by more than half of the
population and the issues concerning them are among the most important ques-
tions. Very essential are demographic problems, of which especially the worsening
of the age structure which is the consequence of the drop of the natural increase
and the negative migration balance. The results of the Census showed that agri-
culture remains the main source of income only for a small part of them. There is
also a distinctive division of the voivodship into the northern part with small agri-
cultural holdings and southern in which the agriculture plays a much more im-
portant part.
Despite the decrease in differences between urban and rural areas they are
still visible. The rural areas are not as good as urban areas in the field of infra-
structure and access to basic technical-sanitary installations remains insufficient.
In the period of political transformation Polish agriculture was very
neglected. Divided farms in connecting with low quality of soil conducts to serious
difficulty in effective farming. This situation seriously determined state agriculture
politic. Main items of state to head towards structural changes of country areas
are first of all actions in conducting to increase of employment in poseagriculture
sectors at agriculture areas, support of consolidate institutions of regional devel-
opment Realization these items should be consistent with trend of EU structural
politic. There is small percentage in general touristic movement 60-80 thousand in
the Świętokrzyskie Province, but at farthest dynamic development of agrotouristic
base, participation will grow on village resting. Refreshment in agrotouristic
farms at weak in base dormitory in the Świętokrzyskie Province, it can in greatest
degree than other ventures contribute to growth of revenue of rural population
and effect moderating big jobs. Particular areas take a stand in saint cross prov-
ince for rational refreshment on village, on nature, to clean conditions of natural
environments ecologically.
Key words: agrotourism, tourist base, rural development, infrastructure, rural
tourism
150
Diagnoza bazy agroturystycznej…
WSTĘP
Współcześnie dla przyszłości ludności wiejskiej ważne stało się stworzenie
dodatkowych miejsc pracy na wsi, lecz poza gospodarstwem rolnym [Zegar
2002]. Coraz częściej właściciele gospodarstw rolnych, aby zapewnić stałe
dochody, prowadzenie produkcji rolnej uzupełniają inną działalnością pozarol-
niczą. Jednocześnie rozszerzają zakres świadczonych usług, na które zapotrze-
bowanie społeczne stale wzrasta. Może to być np. turystyka wiejska, agrotury-
styka, produkcja „zdrowej żywności”, rękodzieło ludowe. Duże znaczenie dla
dochodów gospodarstw wiejskich, oferujących usługi turystyczne, ma możli-
wość łączenia oferty turystycznej z jednoczesną możliwością sprzedaży tury-
stom własnych produktów rolnych, zarówno indywidualnie, jak i w formie cało-
dziennego wyżywienia.
Województwo świętokrzyskie ze względu na lokalizację obszarów chro-
nionych oraz specyficzny charakter rolnictwa ma szczególne możliwości roz-
woju turystyki na obszarach wiejskich. Znaczne walory turystyczne sprzyjają
napływowi turystów [Pałka 2004].
Największy udział w przyroście bazy noclegowej w województwie świę-
tokrzyskim w ostatnich latach mają gospodarstwa agroturystyczne. Dynamika
tego wzrostu jest jednak trudna do ustalenia, ze względu na rozbieżność danych
pochodzących z różnych źródeł informacji.
Celem artykułu jest próba diagnozy potencjału agroturystycznego woje-
wództwa świętokrzyskiego. W tym celu zestawiono liczbę gospodarstw agrotu-
rystycznych i miejsc noclegowych, występujących w tych gospodarstwach, we-
dług poszczególnych powiatów i gmin województwa. Podstawowym źródłem
informacji były dane źródłowe uzyskane w drodze przeprowadzonych badań
terenowych w roku 2005. Materiały te uzupełniono zestawieniami udostępnio-
nymi przez WODR w Modliszewicach oraz informacjami publikowanymi przez
Urzędy Gmin i liczne Stowarzyszenia Agroturystyczne. Zestawienia liczbowe
posłużyły do wyliczenia wskaźników statystycznych, takich jak: wskaźnik
gęstości gospodarstw agroturystycznych na 100 km 2 , wskaźnik gęstości bazy
noclegowej (Gb), wskaźnik intensywności ruchu turystycznego wg Charvata
i wskaźnik funkcji turystycznej (Tf).
UWARUNKOWANIA SPOŁECZNO-EKONOMICZNE
ROZWOJU USŁUG TURYSTYCZNYCH NA OBSZARACH WIEJSKICH
Turystyka wiejska występowała w Polsce od dawna, ale dopiero
w warunkach transformacji ustrojowej zainteresowanie turystów wypoczynkiem
na polskiej wsi bardzo się uaktywniło. O możliwościach rozwoju turystyki
w ogóle, w tym agroturystyki, czy turystyki wiejskiej decyduje w Polsce przede
wszystkim atrakcyjność wielu terenów – góry, rzeki, jeziora, lasy. Konkurencyj-
151
Ewa Pałka
ność turystyki wiejskiej i agroturystyki, wobec innych form wypoczynku poza
walorami krajobrazowymi, wynika przede wszystkim z bogactwa kulturowego
polskiej wsi i zachowanych tradycyjnych form gospodarowania. Wprawdzie
u podstaw agroturystyki i turystyki wiejskiej leży wrodzona potrzeba
kontaktu człowieka z przyrodą, ale współcześnie kształtowane formy turystyki
w Polsce są również wynikiem przemian gospodarczych ostatniej dekady lat
[Guzik 2002]. Turyści coraz częściej wybierają krótkie, niedrogie, indywidualne
pobyty w gospodarstwach agroturystycznych, w warunkach naturalnego środo-
wiska przyrodniczego, zamiast urlopu w dużych ośrodkach wypoczynkowych.
Turyści krajowi dostrzegają atrakcyjność i konkurencyjność obszarów
wiejskich z tradycyjnymi sposobami gospodarowania, tradycjami rękodzieła
ludowego, zabytkami architektonicznymi. Wypoczynek na wsi jest stosunkowo
tani oraz dostępny dla szerokiej rzeszy społeczeństwa. Ogólna dostępność tej
formy wypoczynku doprowadziła w niektórych regionach kraju do zbyt małej
podaży miejsc noclegowych w porównaniu z liczbą chętnych (przerost popytu
nad podażą). Biorąc pod uwagę postępujący w Polsce wzrost zarówno społecz-
nej świadomości, jak i zapotrzebowania na „zdrową żywność” oraz wypoczynek
na wsi, można przypuszczać, iż usługi turystyczne na obszarach wiejskich będą
się rozwijać coraz dynamiczniej. Obecnie w Polsce ponad 11 tys. gospodarstw
świadczy usługi z zakresu agroturystyki czy turystyki wiejskiej, z czego tylko
około 1 tys. zrzeszonych w Polskiej Federacji Turystyki Wiejskiej jest skatego-
ryzowane (tab. 1 i tab. 3).
O wzroście znaczenia agroturystyki i turystyki wiejskiej jako alternatyw-
nej formy wypoczynku świadczy systematyczny wzrost liczby miejsc noclego-
wych w polskich gospodarstwach agroturystycznych: z 5,5 tys. w 1998 r. do
11,2 tys. w 2001 r., przy jednoczesnym spadku ogólnej liczby miejsc noclego-
wych z 791,8 tys. w 1998 r. do 611,8 tys. w 2002 r. (tab. 1).
Rozwój agroturystyki i turystyki wiejskiej w Polsce wiąże się między in-
nymi z rozbudową infrastruktury noclegowej. W latach 1998–2001 liczba skate-
goryzowanych obiektów noclegowych wzrosła z 608 do 1080 (tab. 2). Z rozbu-
dową infrastruktury noclegowej wiąże się wzrost liczby udzielonych noclegów.
Polska odbiega w tym względzie od innych krajów europejskich. Turystyka
wiejska i agroturystyka jest ogromnie popularna w Austrii, Niemczech, Szwecji,
Danii, Francji, Irlandii. W Polsce tylko około 0,5% turystów wybiera wypoczy-
nek na wsi. Natomiast co czwarty mieszkaniec innych krajów Unii Europejskiej
spędza wakacje na wiejskiej farmie. W krajach Unii Europejskiej działalność
pozarolniczą podjęło 40% właścicieli gospodarstw rolnych, z tego przeciętnie od
3 do 10% gospodarstw (w zależności od kraju i regionu) zajęło się agroturysty-
ką. Przeciętnie w krajach Unii Europejskiej dochody z działalności turystycznej
uzyskuje ponad 20% rolników. W Niemczech tę formę wypoczynku wybiera już
około 3% turystów zagranicznych. W roku 1985 taki wypoczynek oferowało
około 1,4% gospodarstw w Niemczech. Dziesięć lat później gospodarstwa
152
Diagnoza bazy agroturystycznej…
agroturystyczne stanowiły już 3,5% ogólnej liczby gospodarstw rolnych. Jednak
w żadnym kraju Unii Europejskiej, turystyka nie bazuje tak na usługach gospo-
darstw wiejskich, jak w Austrii, gdzie ofertę wypoczynku przedstawia około
10% wszystkich gospodarstw, proponując łącznie 300 tys. miejsc noclegowych
[Długokęcka 2002].
Tabela 1. Wybrane dane o bazie turystyki w Polsce w latach 1998–2002
Table 1. Selected data about tourism in Poland in period 1998 2002
Wyszczególnienie/ Rok
1998
1999
2000
2001
2002
Liczba obiektów noclegowych ogółem
13 437
13 546
8 626
8 686
7 948
W kwaterach agroturystycznych
608
755
808
1 073
898
Liczba miejsc noclegowych ogółem
791 808 770 351 668 332 651 542 611 870
W kwaterach agroturystycznych
5 509
7 172
8 133
11 188
9 557
Źródło: dane GUS 2003, Rocznik Statystyczny, GUS, Warszawa.
Tabela 2. Gospodarstwa agroturystyczne wg województw w 2000 r. i 2001 r.
Tabela 2. Farms according to provinces in period 2000 and 2001
Skategoryzowane
gospodarstwa agroturystyczne zrzeszone
w Polskiej Federacji Turystyki Wiejskiej
Liczba
obiektów
Liczba miejsc
noclegowych
2000
2001
2000
2001
Razem
801
1080
8087
11234
opolskie
2
2
21
21
świętokrzyskie
7
14
44
90
łódzkie
11
60
124
788
mazowieckie
14
20
135
179
lubuskie
17
36
259
475
śląskie
18
11
382
247
podlaskie
32
58
293
582
warmińsko-mazurskie
40
19
456
211
kujawsko-pomorskie
45
44
472
476
zachodniopomorskie
48
47
465
438
wielkopolskie
65
154
663
1443
dolnośląskie
68
121
797
1362
podkarpackie
73
110
693
979
pomorskie
100
92
1115
1132
lubelskie
117
133
966
1136
małopolskie
144
159
1202
1675
Źródło: dane GUS 2003, Rocznik Statystyczny, GUS, Warszawa.
153
194380635.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin