Odbiorniki radiowe retro, cz.13.pdf

(2279 KB) Pobierz
072-076_old_radio_cz13.indd
K U R S
Odbiorniki radiowe retro
Regeneracja, uruchamianie i strojenie, część 13
Znaczna część starych odbiorników radiowych trafiała na
strychy lub do piwnic z powodu niesprawności przynajmniej
jednej lampy. Podejmowane przez kolekcjonerów próby
uruchamiania starych odbiorników wiążą się z nabyciem lamp
oryginalnych (co w wielu przypadkach jest nierealne) lub
poszukiwaniem lamp zastępczych.
Dobieranie lamp zastępczych
w odbiornikach ze
wzmocnieniem bezpośrednim
Trudności przy doborze lamp za-
stępczych wynikają stąd, że przez
cały okres rozwoju radiotechniki lam-
powej opracowano wiele różnych ty-
pów lamp odbiorczych powszechnego
użytku oraz lamp do urządzeń profe-
sjonalnych. Różnią się one nie tylko
napięciem lub prądem żarzenia, ro-
dzajem cokołu, ale przede wszystkim
parametrami elektrycznymi. Nie jest
więc łatwo wybrać właściwą lampę
zastępczą, tym bardziej, że nie każdą
lampę można zastąpić bezpośrednio
inną. W większości przypadków trze-
ba dokonywać znacznych przeróbek
w odbiorniku.
Dodatkowa trudność wynika stąd,
że część lamp żarzona była w ukła-
dzie równoległym (serie RES, REN, K,
A, E), a część w układzie szeregowym
(C, V, U). Zatem zastępowanie lamp
serii C, V, U innymi lampami żarzo-
nymi w układzie równoległym wiąże
się z dużymi przeróbkami. Poważnym
wówczas utrudnieniem jest koniecz-
ność zainstalowania odrębnego trans-
formatora do żarzenia innych lamp
lub wstawieniem dodatkowego oporni-
ka redukcyjnego w obwodzie żarzenia.
Najtrudniej jest zastępować lam-
py najstarszych typów, to jest z serią
łóżkową o napięciu żarzenia 4V, np.
seria RENS, RE firmy Telefunken).
Produkcja tych lamp ustała pod ko-
niec lat trzydziestych, a zasoby kurczą
się bardzo szybko. Przy zastępowaniu
lamp należy uwzględnić funkcję jaką
dana lampa spełniała w odbiorniku,
gdyż z tym związane są jej wymaga-
ne parametry elektryczne.
Najmniej problemów powinny
sprawiać czynniki związane z kon-
strukcją lampy, głównie z wyprowa-
dzeniem siatki sterującej lampy, tzn.
czy jest wyprowadzona w postaci
kapturka na bańce lampy, czy w pod-
stawce. Dla kolekcjonerów, którzy
chcą zachować dawny styl odbiornika
i chcą, aby wyprowadzenia wszystkich
siatek lamp były jednakowe, choćby
częściowa zmiana stylu będzie nie do
przyjęcia. Dlatego w odcinkach cyklu
w numerach EP 9 i 10 z roku 2005,
podczas omawiania lamp radiowych
zwrócono uwagę na bogaty asorty-
ment lamp radzieckich o konstrukcji
stalowej z cokołem oktalowym. Mają
one siatki wyprowadzone na górze
bańki i w cokole. Takie lampy są jesz-
cze dostępne.
Wybór właściwej lampy zastępczej
musi być jednak poprzedzony dokład-
nym rozpoznaniem jej parametrów
elektrycznych i pełnioną funkcją w od-
biorniku. Do tego celu ko-
nieczna jest znajomość zasad
pracy odbiorników ze wzmoc-
nieniem bezpośrednim.
wzmacniania żadnym zmianom
aż do obwodu detektora. Po de-
tekcji sygnał jest wzmacniany we
wzmacniaczu małej częstotliwości
i doprowadzany do głośnika lub
słuchawek.
Odbiorniki tego rodzaju były
produkowane jeszcze w drugiej po-
łowie lat czterdziestych na tere-
nie byłego NRD i wyposażone były
w lampy serii A. Po wykorzystaniu
starych zapasów elementów ich
produkcję wstrzymano. Stanowią
one obecnie rarytas kolekcjonerski.
W najstarszych typach odbiorników
podstawowym typem lampy była
trioda pracująca w układzie wzmac-
niacza wielkiej częstotliwości, jako
detektor, a następnie jako wzmac-
niacz napięciowy i mocy małej
częstotliwości.
Parametry triody, jak również
innych rodzajów lamp, zależą od
konstrukcji elektrod, od ich roz-
miarów i wzajemnych odległości.
Triody pochodzące z okresu schył-
ku produkcji lamp elektronowych
miały pionowy układ elektrod, na-
tomiast triody starszego typu układ
elektrod poziomy i o wiele większą
bańkę szklaną pokrytą lakierem
ekranującym, przeważnie w kolorze
srebrnym. Były one żarzone bezpo-
średnio napięciem 4 V i miały co-
kół nóżkowy. Siatki sterujące, albo
anody w niektórych typach lamp
z cokołem nóżkowym były wypro-
wadzone w górnej części balonu.
Podstawowym stopniem odbior-
nika jest stopień detektorowy, naj-
częściej siatkowy. W stopniach de-
tektorowych odbiorników prostych,
w celu poprawy czułości i selek-
tywności, stosowano zazwyczaj
sprzężenie zwrotne, czyli tak zwa-
ną reakcję. Polegała ona na sprzę-
gnięciu obwodu siatki sterującej
z obwodem anodowym, podobnie
Rys. 27. Schemat blokowy odbiornika „ludo-
wego”
Budowa i rodzaje
odbiorników
o wzmocnieniu
bezpośrednim
W odbiorniku ze wzmoc-
nieniem bezpośrednim czę-
stotliwość odbieranego sy-
gnału nie ulega podczas
72
Elektronika Praktyczna 8/2006
681973745.174.png 681973745.185.png 681973745.196.png
K U R S
Elektronika Praktyczna 8/2006
73
681973745.207.png 681973745.001.png 681973745.012.png 681973745.023.png 681973745.034.png 681973745.045.png 681973745.056.png 681973745.067.png 681973745.078.png 681973745.089.png 681973745.100.png 681973745.111.png 681973745.122.png 681973745.133.png 681973745.137.png 681973745.138.png 681973745.139.png 681973745.140.png 681973745.141.png 681973745.142.png 681973745.143.png 681973745.144.png 681973745.145.png 681973745.146.png 681973745.147.png 681973745.148.png 681973745.149.png 681973745.150.png 681973745.151.png 681973745.152.png 681973745.153.png 681973745.154.png 681973745.155.png 681973745.156.png 681973745.157.png 681973745.158.png 681973745.159.png 681973745.160.png 681973745.161.png 681973745.162.png 681973745.163.png 681973745.164.png 681973745.165.png 681973745.166.png 681973745.167.png 681973745.168.png 681973745.169.png 681973745.170.png 681973745.171.png 681973745.172.png 681973745.173.png 681973745.175.png 681973745.176.png 681973745.177.png 681973745.178.png 681973745.179.png 681973745.180.png 681973745.181.png 681973745.182.png 681973745.183.png 681973745.184.png 681973745.186.png 681973745.187.png 681973745.188.png 681973745.189.png 681973745.190.png 681973745.191.png 681973745.192.png 681973745.193.png 681973745.194.png 681973745.195.png 681973745.197.png 681973745.198.png 681973745.199.png 681973745.200.png 681973745.201.png 681973745.202.png 681973745.203.png 681973745.204.png 681973745.205.png 681973745.206.png 681973745.208.png 681973745.209.png 681973745.210.png 681973745.211.png 681973745.212.png 681973745.213.png 681973745.214.png 681973745.215.png 681973745.216.png 681973745.217.png 681973745.002.png 681973745.003.png 681973745.004.png 681973745.005.png 681973745.006.png 681973745.007.png 681973745.008.png 681973745.009.png 681973745.010.png 681973745.011.png 681973745.013.png 681973745.014.png 681973745.015.png 681973745.016.png 681973745.017.png 681973745.018.png 681973745.019.png 681973745.020.png 681973745.021.png 681973745.022.png 681973745.024.png 681973745.025.png 681973745.026.png 681973745.027.png 681973745.028.png 681973745.029.png 681973745.030.png 681973745.031.png 681973745.032.png 681973745.033.png 681973745.035.png 681973745.036.png 681973745.037.png 681973745.038.png 681973745.039.png 681973745.040.png 681973745.041.png 681973745.042.png 681973745.043.png 681973745.044.png 681973745.046.png 681973745.047.png 681973745.048.png 681973745.049.png 681973745.050.png 681973745.051.png 681973745.052.png 681973745.053.png 681973745.054.png 681973745.055.png 681973745.057.png 681973745.058.png 681973745.059.png 681973745.060.png 681973745.061.png 681973745.062.png 681973745.063.png 681973745.064.png 681973745.065.png 681973745.066.png 681973745.068.png 681973745.069.png 681973745.070.png 681973745.071.png 681973745.072.png 681973745.073.png 681973745.074.png 681973745.075.png 681973745.076.png 681973745.077.png 681973745.079.png 681973745.080.png 681973745.081.png 681973745.082.png 681973745.083.png 681973745.084.png 681973745.085.png 681973745.086.png 681973745.087.png 681973745.088.png 681973745.090.png 681973745.091.png 681973745.092.png 681973745.093.png 681973745.094.png 681973745.095.png 681973745.096.png 681973745.097.png 681973745.098.png 681973745.099.png 681973745.101.png 681973745.102.png 681973745.103.png
K U R S
jak w układzie generacyjnym ze
wzbudzeniem własnym. W odbior-
niku sprzężenie to jest regulowa-
ne specjalnym pokrętłem podczas
dostrajania się do wybranej stacji.
Regulacja sprzężenia zwrotnego
(o charakterze dodatnim) polega na
zmianie stopnia sprzężenia induk-
cyjności obwodu siatkowego i ano-
dowego. W ten sposób już wzmoc-
niony sygnał wielkiej częstotliwości
w lampie ponownie doprowadza się
do obwodu siatki sterującej, w któ-
rym ulega również detekcji. Wsku-
tek tego rekompensuje się straty
powstałe w obwodzie wejściowym,
zwiększając czułość i selektywność
odbiornika. Na rys. 27 pokazano
schemat blokowy odbiornika pro-
stego, tzw. „ludowego”
W układach tego typu bardzo
ważny jest prawidłowy sposób włą-
czenia końcówek cewek, podobnie
jak w generatorze Meissnera. Jeżeli
cewki będą włączone nieprawidło-
wo, to zamiast wzmocnienia drgań
wielkiej częstotliwości nastąpi ich
osłabianie podczas regulacji pokrę-
tłem w obwodzie sprzężenia zwrot-
nego.
Jeżeli cewki zbliżymy do sie-
bie zbyt blisko, to w odbiorniku
zostanie przekroczony punkt kry-
tyczny reakcji (sprzężenia zwrotne-
go) i w układzie powstaną oscylacje
własne, które są słyszalne w od-
biorniku w postaci np. gwizdu,
charakterystycznego „puknięcia” lub
szumu. Po przekroczeniu wartości
krytycznej sprzężenia pomiędzy ob-
wodami odbiornik staje się wtedy
jednocześnie silnym źródłem zakłó-
ceń radioelektrycznych dla innych
odbiorników radiowych nastrojo-
nych na ten zakres częstotliwości.
Ważnym zagadnieniem jest spo-
sób regulacji reakcji. Powinna być
ona regulowana w sposób ciągły
i mieć możliwość stopniowego i ła-
godnego dochodzenia do punktu
krytycznego, po którym w ukła-
dzie pojawiają się oscylacje wła-
sne. Podobnie przy zmniejszaniu
reakcji drgania powinny zrywać
się w sposób płynny, przy tej sa-
mej wielkości sprzężenia zwrotne-
go. Punkt krytyczny powinien być
zawsze ten sam i w ściśle określo-
nym położeniu pokrętła. Odbiornik
będzie wtedy miał tzw. reakcję
miękką, w odróżnieniu od reak-
cji twardej, dla której obserwuje
się zjawisko przeciągania punk-
tu krytycznego i nagłego zrywania
drgań przy mniejszych wartościach
sprzężenia, niż podczas powstawa-
nia. Typowym układem reakcji jest
układ Reinartza przedstawiony na
rys. 28 .
W produkowanych odbiornikach
ze wzmocnieniem bezpośrednim,
zwanymi również odbiornikami pro-
stymi stosowane były również inne
niż pokazane na rys. 28 układy re-
gulacji reakcji, a mianowicie: przez
pojemnościową regulację wartości
sprzężenia pomiędzy cewką siat-
kową, a reakcyjną oraz za pomocą
potencjometru włączonego w obwód
katody lampy. Układy z indukcyj-
ną regulacją sprzężenia mają tę
wadę, że zmiana położenia cewki
reakcyjnej w polu magnetycznym
cewki siatkowej powoduje zmianę
dostrojanej częstotliwości utrudnia-
jąc strojenie odbiornika. Zjawisko
to uniemożliwia wyskalowanie od-
biornika według częstotliwości lub
długości fali. Układ Reinartza jest
dużo wygodniejszy w obsłudze od-
biornika i dlatego był powszechnie
stosowany. Istotna wada takich od-
biorników polega na tym, że przy
zmianie odbieranej stacji trzeba
zmienić stopień sprzężenia. Bo-
wiem łatwość wzbudzania się od-
biornika zależy od częstotliwości
nastrojenia odbiornika.
W Niemczech produkowano od-
biornik ludowy typu DKE 1938,
w którym regulacja sprzężenia
zwrotnego odbywała się w sposób
indukcyjny. Odbiornik ten można
spotkać dość często na bazarach
wśród staroci.
Był on wyposa-
żony w specjal-
nie dla niego
skonstruowaną
lampę podwój-
ną triodę–pen-
todę typu VCL
11, lampę pro-
stowniczą VY2
oraz ma głośnik
typu magnetycz-
nego. Posiada bardzo prostą okrą-
głą i obracającą się skalę ebonito-
wą z podziałką cyfrową o formacie
linijki, bez nazw stacji radiowych.
Trudności w zdobyciu lamp serii V
(produkowane były tylko w Niem-
czech do 1945 roku) sprawiły, że
w Radioamatorze nr 6/1953r. został
opublikowany sposób przystosowa-
nia tego odbiornika do pracy na
lampach popularnej serii U21 lub
E21 [3]. Większość produkowanych
w Niemczech przed 1945 rokiem
odbiorników ludowych (typu VE
301 B1, VE 301 Wn itd.) była
wyposażana w głośniki typu ma-
gnetycznego i posiadała skrzynki
ebonitowe, przeważnie koloru czar-
nego.
Wyższej klasy odbiorniki o bez-
pośrednim wzmocnieniu, pracujące
na triodach, były wyposażane we
wzmacniacz wielkiej częstotliwo-
ści, a dopiero za nim był układ
detekcyjny wraz z układem reak-
cyjnym. Po detekcji sygnał małej
częstotliwości podawany był na
wzmacniacz napięciowy i dalej do
wzmacniacza mocy zbudowane-
go również na triodzie. Odbiorni-
ki proste mające stopień końcowy
zbudowany na triodach były bar-
dzo często wyposażane w głośni-
ki typu magnetycznego. Z chwilą
wprowadzenia tetrod i pentod na-
pięciowych oraz pentod mocy lam-
py te wyparły niemal całkowicie
powszechnie stosowane triody we
wzmacniaczach mocy. Do najpopu-
larniejszych lamp tej serii należą
tetrody np. REN 1204, REN 1214
itd. oraz pentody RENS 1284, któ-
re były produkowane przez firmę
Telefunken oraz ich odpowiedniki
produkowane przez takie firmy, jak
Philips, Tungsram, Volvo, Triotron.
Lampy te były wyposażone w co-
kół nożkowy.
Po uruchomieniu produkcji pen-
tod o cokole boczno–stykowym od-
biorniki również zmieniły swój wy-
gląd na bardziej nowoczesny, po-
nieważ zmienił się rodzaj skrzynek
i wygląd skal. Lampy starszej serii
znalazły swoje odpowiedniki w no-
wych lampach serii bocznostyko-
wej (odpowiednikiem lampy RENS
1284 jest lampa AF7). W odbior-
nikach prostych, pentody znalazły
zastosowanie zarówno jako pentody
napięciowe i przede wszystkim jako
pentody mocy. Spośród triod mocy
dość często była stosowana jedynie
trioda mocy typu AD1, która była
Rys. 28. Układ Reinartza
74
Elektronika Praktyczna 8/2006
681973745.104.png 681973745.105.png
K U R S
Elektronika Praktyczna 8/2006
75
681973745.106.png 681973745.107.png 681973745.108.png 681973745.109.png 681973745.110.png 681973745.112.png 681973745.113.png 681973745.114.png 681973745.115.png 681973745.116.png 681973745.117.png 681973745.118.png 681973745.119.png 681973745.120.png 681973745.121.png 681973745.123.png 681973745.124.png
K U R S
Tab. 6. Orientacyjne wartości współczynników charakterystycznych triod
wości, z okresu schyłku produkcji
lamp odbiorczych, miały pojem-
ność C as nawet poniżej 2 pF.
Współczesne lampy trójelektrodo-
we można podzielić na dwa zasad-
nicze rodzaje: triody wzmacniające
i triody mocy. Triody wzmacniające
można z kolei podzielić na: małej
częstotliwości i wielkiej częstotli-
wości. Są one pośrednio żarzone
i w większości przypadków żarzone
napięciem 6,3 V (z wyjątkiem triod
telewizyjnych serii P). W tab. 6 ze-
stawiono orientacyjne wartości pa-
rametrów triod małej mocy.
Tab. 6 może być bardzo pomoc-
na przy wyborze lampy, z uwzględ-
nieniem jej przeznaczenia w od-
biorniku, ponieważ triody napię-
ciowe dawnego typu nie wiele się
od siebie różniły i łatwo można je
wzajemnie zastępować. Istotne róż-
nice występują między triodą na-
pięciową, a triodą mocy. W odbior-
nikach wyposażonych w głośnik
magnetyczny triody mocy można
wzajemnie zastępować bez wyraź-
nego pogorszenia jakości odbioru,
zmieniając punkt ich pracy. Mniej
zaawansowanym Czytelnikom pole-
cam artykuł zamieszczony w Radio-
amatorze nr 7/1952 [2]. Trudności
w uzyskaniu dostatecznie dużych
wartości współczynnika wzmocnie-
nia przy dużym nachyleniu charak-
terystyki oraz znaczna pojemność
występująca między siatką i anodą
skłoniły konstruktorów do opraco-
wania doskonalszej lampy zwanej
pentodą i dlatego lampa ta niemal
całkowicie wyparła lampy trójelek-
trodowe z odbiorników o bezpośred-
nim wzmocnieniu.
Mieczysław Laskowski
Rodzaj żarzenia Zastosowanie
Nachylenie
charakterystyki
S a [ma/V]
Współczynnik
wzmocnienia
K [V/V]
Oporność
wewnętrzna
ρ a [k V ]
Pośrednie
lampa wyjściowa 2,5 ÷ 10 5 ÷ 15 1 ÷ 5
wzmacniacz
w.cz.
lub detektor
3,5 ÷ 6,5 15 ÷ 90 4 ÷ 20
lampa wyjściowa 2 ÷ 4 2 ÷ 10 1 ÷ 4
wzmacniacz
m.cz.
0,9 ÷ 1,8 10 ÷ 35 4 ÷ 12
Bezpośrednie
wzmacniacz
w.cz.
lub detektor
0,7 ÷ 1,5 15 ÷ 50 20 ÷ 80
Rys. 29. Schemat blokowy odbiornika wyposażonego we wzmacniacz wielkiej
częstotliwości
bardzo udaną konstrukcyjnie lampą,
a obecnie jest cennym rarytasem
kolekcjonerskim (brak jest dla tej
lampy bezpośredniego zamiennika).
Na rys. 29 pokazano schemat
blokowy odbiornika wyposażonego
we wzmacniacz wielkiej częstotliwo-
ści (z uwzględnieniem ewentualnego
obwodu sprzężenia zwrotnego).
(amplifikacji) K oraz pojemność
anoda–siatka dla triod pracujących
we wzmacniaczu wielkiej często-
tliwości. Dla triod dawnych typów
nachylenie charakterystyki nie prze-
kraczało na ogół wartości 2 mA/V,
oporność wewnętrzna wynosiła ok.
10…15 kV, a współczynnik ampli-
fikacji rzadko przekraczał wartość
20 V/V. Triody te charakteryzowały
się również zbyt dużą pojemnością
anoda–siatka, powodującą pasożyt-
nicze sprzężenia i oscylacje. Triody
odbiorcze małej mocy, pochodzące
z lat pięćdziesiątych miały pojem-
ność anoda–siatka od 2,2 do 8 pF,
natomiast triody wielkiej częstotli-
Właściwości lamp
stosowanych w odbiornikach
o bezpośrednim wzmocnieniu
Jak wiadomo podstawowymi pa-
rametrami lamp są: nachylenie cha-
rakterystyki S a , oporność wewnętrz-
na ρ a i współczynnik wzmocnienia
Polecana literatura
1. W. L. Lebiediew – Urządzenia
radioodbiorcze. PWSZ Warszawa
1952
2. M. Rajewski. Wyznaczanie punk-
tu pracy wzmacniacza oporowego.
Radioamator nr 7/1952
3. Cz. Klimczewski – Odbiornik
„DKE” na lampach serii U lub E.
Radioamator nr 6/1953
4. W. I. Siforow – Radiowe urzą-
dzenia odbiorcze. WK Warszawa
1957
5. M. Maruszewska, J. Sawicki –
Radiomechanika. PWSZ Warszawa
1958
6. J. Fijałkowski – Stosowanie lamp
zastępczych. Radioamator nr
3/1959
76
Elektronika Praktyczna 8/2006
681973745.125.png 681973745.126.png 681973745.127.png 681973745.128.png 681973745.129.png 681973745.130.png 681973745.131.png 681973745.132.png 681973745.134.png 681973745.135.png 681973745.136.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin