gatrunki rybek.doc

Ryba pochodzi z Półwyspu Indochińskiego. W warunkach naturalnych jej ubarwienie jest brunatne. W wyniku selekcji otrzymano odmiany o różnych barwach i długości płetw. Wielkość ciała bojownika osiąga do 7cm. Samce są jaskrawiej ubarwione i mają większe płetwy. Ryba ta jest agresywna względem osobników tego samego gatunku. W jednym zbiorniku można trzymać co najwyżej 1 samca i kilka samic. Obecność kilku samców w tym samym akwarium może doprowadzić do śmiertelnych walk między rybami.

Bojownik wymaga wody o temperaturze od 25 do 30°C i ph = 7. Ryba ta jak wszystkie labiryntowe pobiera tlen atmosferyczny za pomocą specjalnego narządu - labiryntu. Nie wymaga zatem specjalnego natleniania wody w akwarium. Ciekawostką jest to, że bojownik może być hodowany w niewielkich akwariach, dość często ryba trzymana jest w zbiornikach, których objętość nie przekracza 10-ciu litrów.

Wszystkożerny.

Warunki rozrodu podobne jak u wszystkich labiryntowatych. Poziom wody w akwarium obniżamy do 10 - 15cm a temperaturę podwyższamy do 30°C. Samiec tuż przy tafli wody za pomocą specjalnej wydzieliny buduje gniazdo o średnicy od 10 do 15 cm, w okolicę którego zwabia samicę. Składa ona od 300 - 500 jaj i po zakończonym tarle należy ją odłowić, tak by nie przeszkadzała partnerowi w opiece nad gniazdem. Samiec umieszcza ziarenka ikry w gnieździe, które zawiera dużą ilośc pęcherzyków powietrza. Po ok. 2 - 3 dniach z ikry rozwijają się młode rybki, które wciąż pozostają pod opieką samca. Nie mają one roziwiniętego aparatu labiryntowego i oddychają tlenem zawartym w wodzie, zatem należy pamiętać o intensywnym natlenianiu wody do momentu, w którym młode zaczną oddychać tlenem atmosferycznym. Narybek karmimy pierwotniakami, drobnym planktonem lub w ostateczności drobno zmielonymi suszonymi rozwielitkami. W momencie gdy zacznie on samodzielnie pływać samca należy odseparować, gdyż może on dokonywać aktów kanibalizmu.

Brzanka liniowana Barbus fasciatus

 

Brzanka liniowana w warunkach naturalnych żyje na Sumatrze, Borneo, Półwyspie Malajskim. Rozpoznajemy ją po ciemnych, czarnych pręgach biegnących wzdłuż ciała oraz po oliwkowym kolorze skóry. Jak u większości brzanek samiec jest mniejszy, samica zaś jest grubsza w partii brzusznej.

Brzanka dobrze czuje się w wodzie miękkiej o ph = 7 i o temperaturze około 24°C. Jest to ryba towarzyska, ruchliwa. Powinna być hodowana w stadach liczących kilka osobików tego gatunku.

Wszystkożerna, chętnie spożywa pokarm roślinny np. suszoną sałatę, glony.

Rozród przeprowadzamy w akwarium o ph = 7. Temperaturę nieznacznie podwyższamy do około 26°C. Powinniśmy również zadbać o wcześniejszy rozwój glonów, które później posłużą jako pokarm dla młodego narybku. Dodatkowo młode rybki karmimy suszonym, sproszkowanym pokarmem, drobym planktonem.

Rybka pochodzi z Cejlonu. Osiąga wielkość do 6 cm. Ciało przybiera kolor szary, widoczne są na nim 3 ciemne, poprzeczne pasy.

Brzankę purpurową zaleca się hodować w dużym akwarium z bogatą obsadą roślinną. Woda w zbiorniku powinna mieć temperaturę od 22-25°C i odczyn ph = 7-8.

Wszystkożerna.

Rozród najlepiej przeprowadzić w osobym zbiorniku, w którym poziom wody obniżamy do 15 cm. Woda w tym akwarium powinna być odstana, miękka o temperaturze od 26-28°C. Samiec w czasie tarła przybiera ubarwienie purpurowe. Po odbytym tarle parę rozrodową należy odłowić. Po około 3 dniach narybek zaczynamy dokarmiać drobnym, suszonym pokarmem, planktonem, wcześniej "wyhodowanymi" glonami.

Ojczyną brzanki różowej jest północna część Półwyspu Indyjskiego. Rybka ma kolor srebrzysto-zielonkawy. Obok pyska posiada charakterystyczne wąsy, zaś na na nasadzie ogona ciemną plamę. W naturze osiąga wielkość do 8 cm. Samca poznajemy po różowym odcieniu koloru ciała oraz po czarnej kropce znajdującej się na płetwie grzbietowej.

Akwarium powinno mieć conajmniej średnią wielkość. Woda w zbiorniku o ph=7 i temperaturze 20-22°C. Ryba towarzyska, dlatego należy ją trzymać grupach złożonych z kilku osobików tego gatunku.

Wszystkożerna.

Najlepiej przeprowadzić w osobym akwarium. Temperaturę wody podnosimy do 24-25°C. W rozrodowym zbiorniku umieszczamy jedną samicę oraz dwa samce. Powinniśmy również zadbać o gęstą obsadę roślinną. Po zakończonyn tarle rodziców odławiamy. Ikra składana jest w stosunkowo dużej ilości ok. 500 sztuk. Narybek dokarmiamy drobnym plankonem (larwy oczlików), roztartym pokarmem roślinnym.

Brzanka sumatrzańska pochodzi z Sumatry. Dojrzałe okazy osiągają wielkość ciała do 7cm. Ciało brzanki ma kolor pomarańczowy z charakterystycznymi czterema ciemnymi poprzecznymi pasami. Samiec jest mniejszy i intensywniej ubarwiony. Samice rozpoznajemy po tym, że jest ona grubsza w partii brzusznej. Brzanka sumatrzańska jest rybą towarzyską, lecz niestety agresywną. W małych akwariach może odgryzać płetwy spokojniejszym rybom.

Ryba wymaga czystej i dobrze natlenionej wody o temperaturze od 23 do 25°C, ph=7. W naturze żyje w zbiornikach o szybkim nurcie. Aby uniknąć okaleczania pozostałych mieszkańców akwarium, zaleca się hodowlę w grupach liczących kilka osobników tego gatunku w dużych zbiornikach.

Wszystkożerna.

Rozród należy przeprowadzić w zbiorniku z miekką wodą, gdyż w twardej ikra nie rozwinie się. Temperaturę utrzymujemy w okolicach 26°C. Po zakończony tarle rodziców przenosimy do osobnego akwarium. Narybek zaczyna pływać po około 5 dniach i wtedy dokarmiamy go drobnym, planktonem, sproszkowanym suchym pokarmem.

Brzanka wielkołuska w naturze występuje wyspie Sumatrze. Długość ciała osiąga około 5 cm. Ciało ma kolor pomarańczowozielony i pokryte jest dużymi łuskami (stąd nazwa). Samca poznajemy po tym, że jego płetwy posiadają ciemne zakończenia.

W akwarium hodowlanym powinniśmy zadbać o gęstą obsadę roślinną. Temperatura wody w zbiorniku to 22-25°C. Nie jest konieczna częsta wymiana wody, gdyż brzanka wielkołuska dobrze czuje się w wodzie "starej". Zalecane jest hodowanie przedstawicieli tego gatunku w grupach liczących kilka osobników.

Wszystkożerna.

Rozród można przeprowadzić w małym akwarium z bogatą obsadą roślinną. Temperaturę wody utrzymujemy na poziomie około 28°C. Aby udanie przeprowadzić tarło parę rodzicielską umieszczmy z akwarium tarliskowym wieczorem. Ryby odbędą tarło o świcie, gdy akwarium zostanie oświetlone promieniami słońca. Samce tuż przed tarłem stają się względem siebie agresywne. Pod odbytym tarle rodziców odławiamy. Narybek zaczyna pływać po około 3 dniach i wtedy zaczynamy karmienie dowolnym drobnym pokarmem.

Glonojad, to zwyczajowo przyjęta nazwa dla zbrojnika kolumbijskiego. W naturze rybka osiąga wielkość do 12-15 cm. Jej ciało przybiera kolor brunatny (ciemmoszary) Widoczne są na nim jasne plamki. Glonojad to typowa roślinna żerująca na dnie. Jej pysk przekształcony jest w przyssawkę dolną, która umożliwia jej przyczepianie się powierzchni płaskich jak i zeskrobywanie glonów. U dorosłych ryb samca poznajemy po tym, że na powierzchni głowy posiada on liczne wyrostki skórne o wielkości do 1 cm.

Glonojad, to ryba którą możemy spotkać praktycznie u każdego hodowcy rybek akwariowych. Akwarium hodowlane powinno być co najmniej średniej wielkości. Musimy pamiętać że, glonojady dość często walczą między sobą o rewiry, dlatego nie powinno trzymać się zbyt wiele osobników tego gatunku w jednym akwarium. W akwarium należy zadbać o odpowiednią liczbą zacienionych kryjówek, w których glonojady lubią przebywać w czasie dnia. Optymalna temperatura wody to 25°C.

Glonojad należy do służb sanitarnych naszego akwarium. Oczyszcza on zbiornik ze znajdującego się ma dnie pokarmu oraz zjada glony. Okresowo możemy dokarmiać ryby tego gatunku liściami sałaty, które przytwierdzamy do dna.

Rozmnażanie glonojadów możemy przeprowadzić w akwarium hodowlanym. Do wybranej przez siebie kryjówki samiec zapędza samicę i tam odbywają tarło. Samiec sprawuje opiekę nad ikrą, jak i nad młodym narybkiem. Po około tygodniu młode rybki zaczynają opuszczać akwarium i poszukiwać pożywienia. Powinniśmy zadbać w tym czasie o dostateczną ilość pokarmu - glony, liście sałaty, surowy ogórek pozbawiony nasion.

Gupik, to jeden z ulubionych gatunków hodowców rybek akwariowych. Samica gupika jest większa od samca (rozmiar ciała do ok. 6cm) i z reguły słabiej ubarwiona. Samce są mniejsze (ok. 3cm) mają długie, kolorowe płetwy. W wyniku selekji i mutacji otrzymano wiele kolorwych odmian.

Ryba charakteryzuje się niskim wymaganiami co do środowiska, w którym żyje. Może być hodowana w małych akwariach. Woda powinna mieć temperaturę od 22 do 26°C i być okresowo wymieniana.

Wszystkożerna.

Gupik jest rybą żyworodną, co oznacza że młode są w pełni przystosowane do samodzielnego życia. Co około 25-30 dni zapłodniona samica rodzi do 30 sztuk młodych rybek. Jedno zapłodnienie wystarcza na kilka miotów, gdyż przechowuje ona nasienie wewnątrz ciała. Po zakończonym porodzie samica nie opiekuje się potomstwem. W akwariach o małej ilości kryjówek dość często zdarza się, że młode rybki są zjadane przez inne większe ryby lub nawet przez samą samicę.