Warszawa 27.12.1999 rok
Paweł jest chłopcem pogodnym, przyjaźnie nastawionym do innych, chętnym do współpracy. Komunikuje się za pomocą krótkich zdań, potrafi opowiedzieć zwięźle o zdarzeniu uwzględniając osoby, czynności (w zakresie opanowanego zasobu słów: czasowniki związane z codzienną aktywnością dziecka) oraz kolejność wydarzeń. Potrafi definiować znaczenie prostych słów przez użytek. Dostrzega różnice płci, posługuje się określeniami „ładny - brzydki”. Zaczyna używać zaimka osobowego „ja”.
Chętnie bawi się z innymi dziećmi, potrafi przestrzegać prostych zasad przy grach i zabawach typu berek, gry z piłką, gra w pchełki, domino obrazkowe (gdy ma jasno podany komunikat dotyczący celu i zasady gry).
W sytuacjach związanych z dużym napięciem emocjonalnym (nowe zadania grupowe, dynamiczne zachowanie się innych dzieci, niezrozumienie jego intencji) Paweł wycofuje się z aktywności przyjmując rolę obserwatora, aby dopiero po pewnym czasie włączyć się do zajęć. Nie rozładowane, narastające napięcie może również powodować u Pawła zachowania typu: bicie innych dzieci czy też popychanie ich.
Na podstawie metody video i obserwacji stwierdzam, że Paweł potrafi sam zorganizować sobie sytuacje pomagające mu odreagować napięcie w sposób akceptowany przez otoczenie tak jak: słuchanie muzyki i zabawy z produktami sypkimi typu kasza, fasola. Umożliwianie Pawłowi tego typu działalności redukuje w znacznym stopniu jego negatywne zachowania.
Pracując w grupie zwykle wyczekuje na swój moment, aby włączyć się do zabawy. Chętnie pomaga prowadzącemu podczas rozdzielania przyborów dzieciom, odkładania pomocy na swoje miejsce itp. Dobrze się czuje gdy ma do pełnienia ściśle określoną funkcję. Uważnie obserwuje przebieg zajęć i szybko się uczy pożądanych zachowań. Jeśli przebieg zajęć ma swój ustalony przebieg i jest przewidywalny, Paweł wykazuje inicjatywę i postawę twórczą.
Zadania przekraczające możliwości Pawła lub będące dla niego zbyt łatwe (lub nudne), powodują że Paweł odmawia wykonania pracy, lub zrzuca przedmioty, którymi nie chce się zajmować.To samo dzieje się, gdy podczas pracy w grupie nie ma jasno określonych zasad pracy. Zadania dostosowane do poziomu wiadomości i umiejętności dziecka powodują długą koncentrację na zadaniu i dążenie do poprawnego wykonania pracy.
Z powodu dużej męczliwości, Paweł najlepiej funkcjonuje przy krótkich, 15- minutowych zadaniach, z wyraźnym efektem końcowym.
Chętnie uczestniczy w zajęciach ruchowych, szczególnie gdy zabawom towarzyszy muzyka i śpiew. Szybko uczy się piosenek i wierszyków. Potrafi zauważyć akcent w melodii, różnicuje dźwięki wysokie i niskie, ma dobre wyczucie rytmu.
Jest samodzielny w zakresie samoobsługi. Potrafi bez pomocy założyć i zdjąć wszystkie części ubrania oraz rozpiąć duże guziki. Używa bez trudności widelca i noża podczas posiłków, nalewa płyny do szklanki z dzbanka lub innego naczynia. Jest samodzielny w sprawach toalety i w zakresie mycia się. Pomaga w zajęciach domowych (sprząta ze stołu, wyciera stół, zamiata), czynnie uczestniczy w robieniu zakupów.
W zakresie umiejętności szkolnych Paweł potrafi czytać globalnie kilkanaście wyrazów. Dzieli krótkie 2- 3 sylabowe wyrazy na sylaby (wyklaskuje, układa tyle klocków ile jest sylab w wyrazie). Bardzo dobrze radzi sobie z wyszukiwaniem takich samych kształtów litero podobnych i z wyszukiwaniem braków na obrazkach. Zadania tego typu wykonuje chętnie i w sprzyjających warunkach sam wychodzi z propozycją wykonywania tego typu ćwiczeń.
Rozróżnia podstawowe kształty (koło, kwadrat, trójkąt) i kolory (czerwony, zielony, niebieski, żółty) i prawidłowo nazywa je.
Ma trudności w przestrzennym układaniu puzzli (2-3 elementowych), budowaniu złożonych budowli z klocków (najchętniej buduje wieże różnej wielkości).
Obserwuje się również trudności w hamowaniu i pobudzaniu ruchowym, co ma swoje odbicie między innymi w sposobie rysowania (ruchy szybkie, niedokładne, trudności w zakończeniu rysowanej linii) jak również w zachowaniu chłopca. Potrafi jednak przy wsparciu terapeuty kontrolować tempo i czas wykonywania ruchu.
Poziom grafomotoryczny: rysuje w szerokiej liniaturze linie pionowe, linie ukośne, kółka i pętelki rozpoczynając ruch od strony lewej do prawej. Rysuje również proste figury jak koło, krzyż, kwadrat , oraz łatwo dające się rozpoznać rysunki domów, samochodów, drzew, ludzi, psów, budę dla psa, kwiatki, chmury, słońce, bałwana. Podczas rysowania prawidłowo trzyma kredkę. Opanował również technikę cięcia papieru. Trzyma prawidłowo nożyczki, potrafi pociąć pasek papieru na drobne kawałki. Lepi z plasteliny kule, wałeczki, a przy wsparciu terapeuty łączy powyższe elementy. Potrafi ulepić w ten sposób bałwana czy kota. Lubi zajęcia z masa solną: ugniata ciasto, wałkuje, wycina formy.
Jest praworęczny, choć przy dłuższej pracy posługuje się również ręką lewą.
Badanie słuchu fonematycznego wskazuje przede wszystkim na trudności w różnicowaniu głosek dźwięcznych i bezdźwięcznych.
W zakresie pojęć matematycznych stwierdzam, że ma już ukształtowane pojęcie liczby 3, liczy rytmicznie przyporządkowując każdemu elementowi 1 gest i 1 liczebnik. Podczas liczenia potrafi skorzystać z podpowiedzi (jeśli ilość elementów w zbiorze przekracza znajomość nazw liczebników). Rozumie podwójne znaczenie ostatniego liczebnika (to, że określa on kolejność danego elementu w zbiorze i że informuje o liczebności zbioru). Potrafi porównywać liczebności zbiorów poprzez przyporządkowywanie elementów 1: 1, układa samodzielnie 2 - elementowe sekwencje rytmiczne na konkretach, ruchem i wymyśla rytmy słowne.
W zakresie orientacji przestrzennej potrafi rozróżnić podstawowe kierunki: prawa- lewa, przód- tył, góra- dół. Kładzie na słowne polecenie przedmioty ze swojej prawej i lewej strony, przed i za sobą, podnosi do góry i na dół. Umie chodzić „pod dyktando” w zadaniach typu „idź do przodu” „stop” „idź w lewo” „stop”. Ma dobrze opanowany schemat własnego ciała.
1
anet-a