Paleta Narmera - analiza.pdf

(80 KB) Pobierz
Analiza dzieła- architektura klasycystyczna
Paleta Narmera
awers
rewers
~ kamienna paleta o wysokości 63,5 cm i szerokości 42 cm, wykonana
z zielonego łupku, symbolicznie przedstawiająca ostatnią fazę
podboju Dolnego Egiptu i tryumf Narmera (Menesa).
Pochodzi z okresu wczesnodynastycznego (3100 – 2181 p. n. e.). Obie
jej strony; awers i rewers pokryte są wypukłym reliefem.
Przechowywana jest obecnie w Muzeum Egipskim w Kairze.
~ awers ukazuje postać króla w Białej Koronie Górnego Egiptu,
którego imię, wpisane w sercach, zapisane jest dwoma hieroglifami:
rybą nar i dłutem mer. U stóp króla klęczy człowiek, którego jedną
ręką trzyma on za włosy. Drugą ręką, uzbrojoną w maczugę król
zamierza roztrzaskać głowę pokonanego. Pokonany wróg, zapewne
jest przedstawicielem Północy. Mówi o tym znak umieszczony nad
jego głową - jest to sokół - Horus z Południa, trzymający również
głowę wroga, wystającą z kępy papirusów. Za królem postępuje
nosiciel sandałów. W dolnej części palety, pod stopami króla, leżą
dwaj martwi wrogowie.
291399454.001.png 291399454.002.png
~ kompozycja rewersu to trzy poziome pasy reliefów. W górnej
części król przedstawiony jest tym razem w Czerwonej Koronie
Dolnego Egiptu. Aby nie było wątpliwości, że chodzi o tą samą osobę,
przed jego wizerunkiem znajdują się hieroglificzne znaki jego imienia.
Król postepuje w tryumfalnym orszaku. Za nim postępuje nosiciel
sandałów, a przed nim kroczy postać, w której niektórzy dopatrują
się prototypu wezyra, oraz postacie ze sztandarami zwycięzców.
Przed orszakiem, pod znakiem tryumfującego Horusa, leżą ciała
pokonanych wrogów z odciętymi głowami. Głowy ich znajdują się
między ich nogami. Centralną część palety zajmują dwa
fantasmagoryczne, lwiopodobne monstra, trzymane przez sługi na
uwięzi. Ich nienaturalnie wydłużone, splecione szyje, tworzą w środku
palety zagłębienie na szminkę. W dolnej części rewersu potężny byk
roztrzaskuje mury z blankami, depcząc jednocześnie pokonanego
wroga. Zapewne symbolizuje to zdobycie i zniszczenie twierdzy
wroga.
~przestrzeń ukazywano w sposób umowny, dzieląc kompozycje na
poziome pasy opowiadające o rozwoju akcji w czasie i przestrzeni.
Ustalony wzorzec dotyczy również proporcji postaci. Do tego celu
służyły pokratkowane wzorniki z kamienia lub gipsu z ustaleniami, ile
kratek powinny wynosić wymiary części ciała postaci siedzącej lub
stojącej.
~ władców przedstawiano tylko w pozycji stojącej, nie można było
można ukazywać upływu wieku, postać władcy była „wiecznie młoda”
~ jeżeli w jednym dziele przedstawiano władcę z poddanymi to
wówczas postać faraona była większa; miało to na celu pokazanie,
wielkości władcy
~ schematyczne przedstawianie postaci: głowa profilem, oko na
wprost, tułów na wprost, nogi profilem.
Egipcjanie nie stosowali skrótów perspektywicznych; chcieli ukazać
rzeczy, jakimi są, a nie jakimi się wydają.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin