Nora_Roberts_-_Szmaragdowy_sen.pdf

NORA ROBERTS

RODZINNE SZMARAGDY

LILAH

PROLOG

Bar Harbor, 1913

Urwisko mnie przyciąga. Wysokie, dzikie i obdarzone niebezpiecznym pięknem, stoi i

wzywa mnie kusząco jak kochanek. Rankiem powietrze było równie miękkie jak chmury

pędzące po niebie w stronę zachodu. Mewy krąŜyły nad oceanem, pokrzykując. W ich glosach

brzmiała dziwna samotność, jak odlegle dzwonienie boi, pobrzmiewające na wietrze. Ten

dźwięk przywodził mi na myśl dzwon kościelny obwieszczający czyjeś narodziny - lub śmierć.

Inne wyspy lśniły i przebijały przez rzadką mgłę, której słońce jeszcze nie wypaliło, jak

fatamorgana. Rybacy prowadzili swoje łódki przez zatokę w stronę pełnego morza.

Wiedziałam, Ŝe go tam nie spotkam, a jednak nie potrafiłam pozostać w domu.

Wzięłam ze sobą dzieci. Chyba nie ma nic złego w tym, Ŝe chcę dzielić z nimi choć po

części uczucie szczęścia, jakie zawsze mnie ogarnia, gdy idę pośród traw łąką prowadzącą do

urwiska. Po jednej stronie miałam Ethana, a po drugiej Colleen.

Niania pilnowała małego Seana, który podreptał po trawie za Ŝółtym motylem, co

wyślizgnął mu się spomiędzy palców.

W powietrzu rozległ się dźwięk ich śmiechu, najsłodszy dźwięk, jaki moŜe usłyszeć

matka. Miały w sobie bezgraniczną ciekawość świata, bezwarunkowe zaufanie do niego. Na

razie nie dotykają ich jego problemy, powstania w Meksyku, niepokoje w Europie. Dla nich

nie istnieją takie pojęcia jak zdrada, wina czy rozdzierająca serce namiętność. Ich potrzeby są

proste i bezpośrednie i nie mają nic wspólnego z dniem jutrzejszym. Gdyby to ode mnie

zaleŜało, sprawiłabym, by na zawsze pozostały tak niewinne, bezpieczne i wolne. Wiem

jednak, Ŝe nadejdzie taki dzień, gdy i one będą musiały stawić czoło emocjom i troskom

dorosłego Ŝycia.

Dziś jednak najwaŜniejsze były polne kwiaty, które zrywaliśmy, pytania, na które

trzeba było odpowiedzieć, a dla mnie równieŜ moje marzenia.

Nie mam wątpliwości, Ŝe niania doskonałe wie, dlaczego spaceruję akurat tutaj. Zbyt

dobrze mnie zna i za bardzo kocha, toteŜ nigdy nie krytykuje. Nikt lepiej od niej nie wie, Ŝe w

moim małŜeństwie nie ma miłości. Od samego początku dla Fergusa było ono kwestią

wygody, a dla mnie obowiązkiem. Gdyby nie dzieci, nie mielibyśmy ze sobą nic wspólnego.

Mimo wszystko obawiam się, Ŝe on uwaŜa je za swoją cenną własność, symbole sukcesu,

jakimi są dla niego dom w Nowym Jorku czy Towers, letnia rezydencja przypominająca

zamek, którą zbudował na wyspie. RównieŜ ja, kobieta, którą pojął za Ŝonę i którą uwaŜa za

wystarczająco atrakcyjną i dobrze wychowaną, by dzielić z nią nazwisko Calhounów,

ozdabiać stół przy kolacji czy jego ramię w towarzystwie, tak dla niego waŜnym.

To, co piszę, ma zimne brzmienie. Od tych słów wieje chłodem, ale nie mogę udawać,

Ŝe w moim małŜeństwie kiedykolwiek zagościły cieple uczucia. Z pewnością nie ma w nim

równieŜ namiętności. Gdy wychodziłam za niego, posłuszna Ŝyczeniom rodziców, miałam

nadzieję, Ŝe pojawi się między nami bliskość, która z biegiem czasu przejdzie w miłość. Ale

byłam wtedy bardzo młoda. Jesteśmy dla siebie uprzejmi, ale ta uprzejmość nie moŜe zastąpić

emocji.

Chyba jeszcze rok temu potrafiłam przekonać siebie, Ŝe jestem szczęśliwa. Mam męŜa,

któremu dobrze się wiedzie, ukochane dzieci, godną pozazdroszczenia pozycję społeczną oraz

krąg eleganckich przyjaciół. Moja garderoba pęka w szwach od pięknych sukien i biŜuterii.

Szmaragdy, które Fergus mi podarował po urodzeniu Ethana, godne są królowej. Mój letni

dom jest olśniewający ze swymi wieŜyczkami i galeryjkami, ścianami pokrytymi jedwabną

tapetą, lśniącymi podłogami pod bogactwem dywanów. Która kobieta, mając to wszystko, nie

byłaby zadowolona? Czego więcej mogłaby sobie Ŝyczyć posłuszna Ŝona? Niczego - oprócz

miłości.

To właśnie miłość znalazłam na urwisku w osobie artysty, który stal tam twarzą

zwrócony W stronę morza i malował wzburzoną wodę. Christian. Wiatr rozwiewał jego

ciemne włosy. Patrzył na mnie z napięciem, pociemniałymi szarymi oczami. Być moŜe,

gdybym go nie spotkała, w dalszym ciągu potrafiłabym udawać zadowolenie z Ŝycia. MoŜe

udałoby mi się uwierzyć, Ŝe nie tęsknię za miłością ani czułymi słowami i delikatnym dotykiem

pośrodku nocy.

Ale spotkałam go i moje Ŝycie uległo zmianie. Nawet za sto szmaragdowych

naszyjników nie zgodziłabym się wrócić do tego fałszywego zadowolenia. W osobie

Christiana znalazłam coś o wiele cenniejszego niŜ całe złoto, jakie Fergus z takim talentem

gromadzi. Nie moŜna wziąć do ręki czy nałoŜyć na szyję tego czegoś, co znajduje się w głębi

serca.

Gdy spotykam go na urwisku, tak jak spotkam go dzisiaj po południu, nie będę

opłakiwać tego, czego nie mogę mieć, lecz będę cieszyć się godzinami, które zostały nam

dane. Gdy poczuję wokół siebie jego ramiona i jego usta na swoich, będą wtedy najszczęś-

liwszą i najbardziej kochaną kobietą na świecie.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Burza była coraz bliŜej. Z wysokiego, zwieńczonego lukiem okna wieŜy Lilah

patrzyła na błyskawice przecinające czarne niebo na wschodzie. Nad urwiskiem zadudnił

grzmot. Dziewczynę przeszedł dreszcz - nie lęku, lecz podniecenia.

Czuła, Ŝe coś nadchodzi. Czuła to w rytmie własnego pulsu. Przycisnęła rękę do

chłodnej, gładkiej szyby, myśląc o swej prababce. Czy Bianca stała tu kiedyś, wyczekując

burzy, czekając na chwilę, gdy wieŜa wypełni się dziwnym, niesamowitym światłem

błyskawicy? Czy Ŝałowała wówczas, Ŝe ukochany nie stoi obok niej? Na pewno tak,

pomyślała Lilah. Wiedziała jednak, Ŝe Bianca była w wieŜy sama, podobnie jak ona teraz.

MoŜe to właśnie cierpienie spowodowane samotnością sprawiło, Ŝe Bianca rzuciła się z tego

właśnie okna prosto na skały.

Lilah potrząsnęła głową i cofnęła rękę. Znów poddawała się nastrojowi. NaleŜało to

przerwać. Depresja i czarne myśli nie pasowały do kobiety, która zawsze przyjmowała Ŝycie

takim, jakie było i za wszelką cenę starała się unikać jego cięŜarów. Lilah nigdy nie stała, gdy

mogła usiąść, nie biegła, gdy mogła iść, i za najlepszy sposób utrzymywania ciała i umysłu w

dobrej formie uwaŜała długie drzemki w ciągu dnia.

Nic chodziło o to, by brakowało jej ambicji, ale w jej prywatnej hierarchii waŜności

fizyczny komfort był waŜniejszy niŜ fizyczne wyczyny.

Nie lubiła ponurych rozmyślań, a w ciągu ostatnich tygodni jakoś dziwnie często

popadała w ponure nastroje. Zupełnie nie wiedziała, dlaczego. Jej Ŝycie toczyło się bez

zakłóceń w powolnym rytmie. Dom i rodzina, równie waŜne jak własna wygoda, były

bezpieczne i miały się dobrze, a właściwie jedno i drugie rozkwitało i powiększało się.

Jej najmłodsza siostra, C. C., właśnie wróciła z podróŜy poślubnej, promienna jak

róŜa. Druga z jej sióstr, praktyczna Amanda, zakochała się po uszy i właśnie planowała swój

ślub. Wybrankowie sióstr zyskali absolutną akceptację Liii. Jej nowy szwagier Trenton St.

James był zdolnym biznesmenem, który pod nienagannym garniturem skrywał miękkie serce.

Sloan O'Riley, w kowbojskich butach i z akcentem z Oklahomy, zdobył jej podziw tym, Ŝe

przedarł się przez kolczasty sposób bycia Amandy.

Ciocia Coco, która opiekowała się nimi od dziecka, oczywiście była uszczęśliwiona

faktem, Ŝe dwie jej siostrzenice związały się z tak wspaniałymi męŜczyznami. Lilah zaśmiała

się lekko, myśląc o tym, Ŝe ciocia była pewna, Ŝe to ona doprowadziła do tych związków

przez swe intrygi. A teraz oczywiście chciała zrobić to samo dla dwóch pozostałych sióstr:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: