Pielęgnacja kota perskiego i nie tylko.pdf

Pielęgnacja kota perskiego i nie tylko

Jedwabiste, obfite i długie futro, lekko spływające po krępej sylwetce

kota Perskiego to pierwszy z atutów tej rasy.

Ale jego zapierający dech wygląd zaczyna się w starannie prowadzonej

profilaktyce weterynaryjnej. Okresowe pozbywanie się pasożytów

wewnętrznych lub kontrola ich obecności przez badania parazytologiczne

jest nieodzowna u każdego naszego pupila.

Musimy też chronić koty przed pasożytami zewnętrznymi – pchłami,

kleszczami, świerzbem i chejletielą.

Watro wiedzieć, że skóra kota może być narażona na grzybice, przerost

gruczołów ogonowych, prosówkowe zapalenie, czy ziarniaki.

Częste głaskanie i buszowanie w futerku, sprawią nie tylko przyjemność

naszemu pupilowi, który jest łasy na pieszczoty, ale i pozwolą uchwycić

początkowe symptomy zmian wymagających leczenia.

Drugim, nie mniej ważnym czynnikiem fascynującego wyglądu jest

urozmaicona dieta.

Poza dobrze zbilansowaną suchą karmą, kot powinien dostawać mięso

wołowe, drób, ryby, nabiał i w stosownych ilościach – witaminy. Im

bardziej będziemy urozmaicać żywienie, tym efekt zdrowego, lśniącego i

puszystego futra, będzie doskonalszy.

Kiedy do tego dołożymy jeszcze nasze systematyczne i staranne zabiegi

pielęgnacyjne, urokowi naszego pupila prezentowanego w najlepszej

kondycji i z podkreślonymi eksteriorowo walorami, nie oprze się żaden

Sędzia Felinologiczny.

Kiedy przyprowadzamy puchatego maluszka do domu, powinien

on już mieć wyuczone nawyki poddawania się zabiegom pielęgnacyjnym.

Pierwszych wskazówek i praktycznego pokazu powinien nam udzielić

hodowca. Dobrze też jest w jego obecności podjąć próby czesania

maleństwa.

Jeśli szczotkowanie będzie elementem pieszczot i zabawy z kotem, nigdy

nie spotkamy się z jego niechęcią, czy nawet agresją.

Koty bardzo chętnie dają się głaskać po grzbiecie, pod brodą.

Pokaładając się, podsuwają nam niejako boki swojego zwinnego ciała do

głaskania, ale i szczotkowania. Należy również pamiętać o starannym

wyczesaniu podbrzusza, wewnętrznej strony przednich i tylnich łapek.

Najwięcej naszych umiejętności i fryzjerskiego zacięcia, wymaga

szczotkowanie „portek” – otulających najbardziej intymne miejsca pupila.

Dorosłe kocury mogą bronić się przed taką ingerencją w okolice

„skarbów”, ale i kotki nieprzychylnym okiem traktują czesanie tylniej i

wewnętrznej strony, tylnich łapek.

Jeśli nie będziemy się mocować z kotem, a grzebień, czy szczotkę na

pierwszym etapie nabierania nawyku, zastąpimy głaskaniem ... Nasz

pupil, to co się wydaje przedsięwzięciem karkołomnym, będzie

przyjmował ze spokojem i przyjemnością.

Warunkiem udobruchania kota i łagodnego poddawania się

szczotkowaniu jest częste powtarzanie tej przyjemności.

Pomocne w tym nam będą grzebienie i szczotki z dobrze

wyprofilowanymi, zaokrąglonymi zakończeniami „zębów”.

Wybór sprzętu do pielęgnacji futra powinien być staranny. Podstawową

zasadą przy jego doborze jest to, aby był z naturalnych surowców i nie

niszczył włosa. Drugą zasada – aby dobrze nam leżał w ręce. W czasie

szczotkowania, czy czesania – narzędzia powinny być „przedłużeniem”

naszych palcy.

Z doświadczenia wielu posiadaczy kotów Perskich wynika, że świetnie

sprawdzają się grzebienie z „zębami obrotowymi” o różnym rozstawie.

Uzależnione to jest od gęstości futra i obszaru, gdzie szczotkujemy kota.

Na początek, warto mieć jeden grzebień o zróżnicowanym rozstawie.

Później możemy uzupełnić zasoby sprzętu.

Drugim ważnym przyborem jest szczotka. Te najbardziej pożądane mają

naturalne włosie dzika, wzmocnione nylonem. Wybierając ją,

powinniśmy zwrócić uwagę, aby „kopuła” gumy na której są kępki

włosia, była miękka i elastyczna.

Pomocną w rozczesywaniu długiego futra, szczególnie na ogonie zdaje

się być szczotka z metalowymi, długimi zębami. Ale – możemy ją z

powodzeniem zastępować dobrze dobranym grzebieniem.

Szczotką, którą warto również posiadać jest taka z drobniutkimi,

zakrzywionymi haczykowato zębami z elastycznych drucików. Najczęściej

wykorzystuje się ją do przeczesywania futra za uszami, na łapach, pod

pachami i tylniej stronie tylnych łapek i „rozciągania” obfitego podpuchu

podbrzusza.

Ten podstawowy zestaw przyborów z czasem warto uzupełniać,

podglądając wyposażenie renomowanych wystawców i ich przepięknych

kotów.

Przy pielęgnacji persiego futra nie znajduje potwierdzenia

głoszony pogląd o „nie głaskaniu kota pod włos”. Czesanie i

szczotkowanie ma zapobiegać plątaniu i sklejaniu się włosów. Dzięki

temu również eliminujemy kurz i osadzający się tam brud. Dobrze

dobrane przybory i wprawa z jaką wykonujemy ten obowiązkowy zabieg,

masuje skórę – powodując jej lepsze ukrwienie.

Przy szczotkowaniu usuwamy też martwe włosy, dzięki czemu zawsze

mniej ich znajdziemy na odzieży, dywanie ...

Po wstępnym rozczesaniu kota „z włosem”, bez pominięcia żadnej z jego

części, możemy pupila na zmianę głaskać i przeciągać szczotką „pod

włos”. W ten sposób do wszystkich zakamarków dostanie się powietrze, a

my sprawdzimy kondycję skóry.

Często w swej okazałości większy, niż cała postać kota – jego

ogon, wymaga również czesania. Jednak musi to być robione bardzo

delikatnie. Ogon czeszemy zawsze z włosem, a po zakończeniu –

ujmując za koniec, lekko unosimy i strzepujemy, aby ukazać jego piękno.

Staranne i systematyczne szczotkowanie futra staje się niedostrzegalnym

nawykiem, kiedy jesteśmy oczarowani pięknem kota Perskiego.

Głęboko w naszej świadomości rozpanoszył się pogląd,

że kot nie lubi wody.

Większość kotów nie relaksuje się, zażywając kąpieli. Same, z

zapobiegliwością muskają szorstkim języczkiem sierść.

Jednak kot Perski wymaga pomocy ze strony człowieka w dbałości o

swoje długie i puszyste futerko. Dzięki szczotkowaniu pozbywamy się

wielu zabrudzeń, ale okresowo konieczna jest również kąpiel.

Koty poddawane temu zabiegowi co 1,5 – 2 miesiąca, przyjmują go z

umiarkowanym optymizmem. Dla kota kąpanego sporadycznie - „raz w

roku” – jest to bardzo przykre wydarzenie. Kot broni się, podejmuje

próby oswobodzenia się od nas, choćby za cenę użycia pazurów i kłów.

My też, nie mając wyćwiczonych nawyków, z trudnościami pokonujemy

ten przykry epizod.

Dlatego – warto kota częściej kąpać, choć nie prezentujemy go na

wystawie. Czysty – pozbawiony nadmiaru pudru, kurzu – włos, pięknie

się układa, szybciej i obficiej rośnie. Łatwiej go można czesać. Można

też, używając starannie dobranych szamponów i odżywek, ułatwić sobie

jego pielęgnację.

Kiedy nasza kotka regeneruje się po odchowaniu potomstwa, albo kot

pozbył się bogatszej okrywy – warto zastosować szampony z olejkiem

norkowym firm KW, Bephar, KAWU, Ring-5. Jeśli futro jest bardzo obfite,

a nie wybieramy się na wystawę – możemy użyć szamponów z olejkiem

migdałowym – KW, Bephar lub proteinowo-lanolinowego Bio Groom.

Podobne działanie ma również olejek z drzewa herbacianego, stosowany

w szamponach i odżywkach. Dodatkową jego zaletą jest działanie

antyseptyczne, często pomocne w utrzymaniu w dobrej kondycji skóry

tak gęsto porośniętej futrem.

Do zastosowanego szamponu, warto dołożyć tej samej firmy odżywkę –

uzupełnia ona działanie szamponu, a nam pomaga utrzymać włos, który

się nie elektyzuje, jest zdrowszy i silniejszy.

Przed wystawą, kąpiąc kota używamy szamponów odtłuszczających,

podnoszących walory koloru, jego głębię / ale – NIE FARBUJEMY ! /

Doskonale sprawdzają się tu szampony Bio Groom, All Systems, Iv San

Bernard, Ring 5, KW, JP Hery.

Czasami w miejscach naszych zaniedbań pielęgnacyjnych, koniecznym

jest użycie specyfików wybielających. Pomocne są tu : żel “Super

whitening gel” #1All Systems, maseczka „Purifying” Iv San Bernarda.

Nie wolno zastępować specjalistycznych kosmetyków przypadkowo

dobranymi substancjami o działaniu żrącym. Skóra kota jest bardzo

wrażliwa i doprowadzając do bieli futerko, możemy jednocześnie

doprowadzić do długo gojących się ran na skórze.

Dzięki umiejętności kąpania, możemy leczyć wrażliwą skórę

kota. Za przyzwoleniem lekarza, używając dermatologicznych

szamponów firm Virbc, KAWU, Vetriderm-Bayer, dr Seidl zlikwidujemy

świąd, łupież, „kocurzy ogon” i inne przypadłości.

Kąpiel kota powinna być poprzedzona wygrzaniem przynajmniej

dwóch dobrze wchłaniających ręczników, rozczesaniem futra, umyciem

oczu i uszu oraz przycięciem pazurków.

Dobrze jest nalać do wanny wodę do wysokości podbrzusza. Nie powinna

być zbyt ciepła. Rozcieńczony szampon – gdyż wiele z nich kupujemy

skondensowanymi, odżywka powinny się znajdować w zasięgu naszej

ręki. Nawilżamy futro całego kota, uważając by nie zalać uszu i oczu.

Rozprowadzamy szampon i leciutko masując, ugniatamy futro, aby go

zbytnio nie plątać. Czasami zabieg ten powinniśmy powtórzyć.

Pierwszego spłukania możemy dokonać wodą, w której stoi kot. Z

czasem możemy też przyuczyć naszego pupila do opierania się przednimi

łapkami na brzegu wanny. Ułatwi nam to penetrację i nawilżenie

szamponem podbrzusza, łapek. W takiej pozycji można też bardzo

dokładnie spłukać prysznicem – zaczynając od góry, kota, aby mu nie

pozostawić do wylizania resztek piany z szamponu, czy odżywki.

Każdy kot z ulgą i radością przyjmie zawinięcie i odsączenie go w ciepłym

ręczniku. Warto sprawdzić i ewentualnie osuszyć uszka. Po chwili, kiedy

woda z naszego pupila wsiąkła już w ręcznik, przewijamy kota do

drugiego – ciepłego ręcznika. Możemy w nim ogrzać kota, który nie tyle z

chłodu, co z emocji, może drżeć.

Wilgotny, ale nie suchy włos, starannie rozczesujemy. Wilgotny włos jest

elastyczny. Nie będzie się rwał i pękał. Zastosowana odżywka zamyka

jego łuski i czyni „śliskim”. Jeśli pojawiły się spłatane kuleczki –

zaczynamy je rozczesywać, rozluźniając palcami i czesząc od części

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: