Dzieci ubrane na galowo stoją na środku sali. Uroczystość rozpoczyna nauczycielka witając wszystkich zaproszonych gości.
Nauczycielka: Serdecznie witam na dzisiejszej uroczystości ślubowania wszystkich przybyłych gości. Szczególnie serdecznie witam rodziców, oraz gościa, który przybył do nas z dalekiej krainy.
Na scenę wchodzi wróżka DOBRA(uczennica ze starszej klasy) i kłania się wszystkim.
Po powitaniu nagle do sali wpada wróżka ZŁA(uczennica ze starszej klasy) ze słowami:
No oczywiście, mnie jak zwykle nie zaproszono. Ciągle pamiętacie o niej (wskazuje wróżkę DOBRĄ), a ja to co? Za karę nigdy nie zostaniecie pierwszakami. Już ja się postaram, żebyście nic nie robili.
Wróżka ZŁA wymawia zaklęcie: Hokus pokus, czary złe leniuchować każdy chce. Ha, ha, ha .......
( schodzi ze sceny, a dzieci przeciągają się leniwie i ziewają)
Nauczycielka: W tej sytuacji uroczystość musimy odwołać. Bardzo przepraszam wszystkich przybyłych gości, jest nam bardzo przykro.
Po chwili ciszy wróżka DOBRA mówi:
Kochane dzieci! Nie martwcie się. Wiem, jak Was odczarować. Musicie wybrać się w podróż do czterech krain. Z każdej musicie mi coś przynieść, a wtedy będę mogła Was odczarować. Czy jesteście gotowi do drogi?
Dzieci: Tak!
Wróżka: Czy nie boicie się trudów podróży?
Dzieci: Nie boimy się!
Wróżka: Ruszajcie więc, życzę Wam powodzenia! ( schodzi ze sceny)
Dzieci, maszerując w miejscu, recytują:
My nie chcemy leniuchować,
chcemy uczyć się, pracować.
Więc staramy się zawzięcie,
żeby zrzucić to zaklęcie.
Do dzieci podchodzi uczennica ze starszej klasy trzymając klucz wiolinowy i mówi do dzieci:
Witam was w krainie muzyki. Mogą tu przebywać tylko dzieci, które pięknie śpiewają. Czy Wy to potraficie?
Uczennica: Pokażcie co umiecie.
Uczennica: Rzeczywiście, pięknie śpiewacie. Dostaniecie ode mnie symbol tej krainy – klucz wiolinowy.
Uczennica wręcza klucz wiolinowy dowolnemu pierwszakowi.
Dzieci chóralnie: Dziękujemy i idziemy dalej.
Do dzieci podchodzi uczennica ze starszej klasy z sylwetą pszczoły. Zwraca się do dzieci:
Witam Was w krainie pracy. Mogą tu przebywać tylko pracowite dzieci. Czy potraficie systematycznie pracować?
Troje dzieci recytuje wiersz:
My się szkoły nie boimy,
choć i praca czeka nas.
Śmiało do niej dziś wkroczymy,
bo nauki nadszedł czas.
Nauczymy się literek,
potem czytać, pisać też
i będziemy mogli sami
już przeczytać każdy wiersz.
Nauczymy się też liczyć
i poznamy cały świat.
Będzie czas i na zabawę-
każdy więc jest dzisiaj rad.
Uczennica: Przekonaliście mnie, że będziecie solidnie pracować. Dostaniecie ode mnie symbol pracowitości – pszczółkę.
Uczennica wręcza sylwetę pszczoły pierwszakowi.
Dzieci: Dziękujemy i idziemy dalej.
Do dzieci podchodzi uczennica z czerwonym sercem i mówi:
Witam Was w krainie miłości. Mogą tu przebywać dzieci, które kochają swój kraj. Czy Wy kochacie swoją ojczyznę?
Uczennica: Udowodnijcie mi to.
Mam dopiero siedem lat,
jestem jeszcze mały.
Gdy dorosnę – tak jak brat,
kraj nasz poznam cały.
Poznam kiedyś morski brzeg,
okrętem popłynę.
Poznam Wisły naszej bieg,
miasta przy niej słynne.
I Warszawę, którą znam
z pieśni, opowiadań,
gdy dorosnę, poznam sam,
kiedyś tam pojadę.
Troje dzieci recytuje wiersz pt.: „ To jest Polska ”
Kiedy nagle las zaszumi,
mowę sosny gdy zrozumiesz...
To jest Polska.
Gdy zobaczysz gdzieś topole
królujące gdzieś nad polem...
Ujrzysz biały krzyż wycięty,
hełm i pod nim piasek święty...
Uczennica: Widzę, że naprawdę kochacie swoją Ojczyznę. Tak pięknie o niej mówiłyście i śpiewałyście. Dostaniecie ode mnie symbol miłości – serce.
Uczennica wręcza pierwszakowi serce.
chcemy uczyć się pracować.
Do dzieci podchodzi uczennica z sylwetą sowy i mówi:
Witam was w krainie mądrości, ale mogą tu przebywać tylko mądre dzieci. Czy Wy takie jesteście?
Dzieci: Tak
Czworo dzieci recytuje wiersz:
Gdy tylko dzwonek zabrzmi donośnie,
a dzwoni głośno – daję wam słowo,
biegniemy pędem do naszej klasy
wrzeszcząc donośnie – jak dzwonek – zdrowo!
Lecz nam wystarczy jedno spojrzenie
i bez użycia kija, czy rózgi,
szum tylko w klasie słychać wyraźnie.
Co szumi? – spytasz – To nasze mózgi!
Wchodzą do głowy cyfry, literki,
sylaby, zdania i inne treści.
Sami się czasem zastanawiamy,
czy to się wszystko nam w głowie zmieści?
Duma nas przy tym wielka rozpiera,
bo pomijając względy wszelakie,
pamiętać trzeba, że raz tylko w życiu
stajesz się stuprocentowym pierwszakiem.
Recytacja wiersza T. Kubiaka pt: „My dzieci”
Dziecko I:
My, dzieci, chcemy śmiać się,
my, dzieci, lubimy słońce.
Dziecko II:
My, dzieci, lubimy ptasi,
wesoły, perlisty koncert.
Dziecko III:
My, dzieci, chcemy wybiegać
z domów w złociste poranki.
Dziecko IV:
My chcemy, by nam nad głową
furczały barwne skakanki.
Dziecko V:
My chcemy kochać motyle,
po łąkach biegać i gonić.
Dziecko VI:
A w sadach głaskać śnieżyste,
lecz ciepłe kwiaty jabłoni.
Dziecko VII:
My chcemy, by nasze mamy
wciąż uśmiechały się do nas.
Dziecko VIII:
By nasi dobrzy ojcowie,
brali nas w czułe ramiona.
Dziecko IX:
My, dzieci, my chcemy kochać
ptaki, obłoki i drzewa.
Dziecko X:
My chcemy bawić się w słońcu,
zmierzchem kołysanki śpiewać.
Dziecko XI:
Bo chociaż jeszcze wszyscy mówią o nas „dzieci”,
jesteśmy bowiem mali i mało mamy lat.
Dziecko XII:
Ale my rozumiemy wiele rzeczy,
że życie bywa ciężkie,
że praca dźwiga świat.
Uczennica: Rzeczywiście jesteście bardzo mądre, dlatego dostaniecie ode mnie symbol mądrości – sowę.
Uczennica wręcza sowę.
Dzieci: Dziękujemy.
niej i jedno z dzieci mówi: Dobra wróżko, zdobyłyśmy wszystko, co chciałaś. Prosimy Cię odczaruj nas.
Wróżka: Zdobyłyście wszystko, co jest potrzebne do odwrócenia zaklęcia. Byłyście bardzo dzielne i odważne.
Wróżka wyciąga różdżkę w stronę dzieci i mówi: Hokus pokus, obrót na pięcie
niechaj znika złe zaklęcie.
Dzieci obracają się wokół własnej osi. Wróżka podchodzi do
dzieci i zsyła na nie deszcz mądrości – obsypuje je „złotym” confetti.
Nauczycielka: Chyba się wszyscy ze mną zgodzą, że dzieci były bardzo dzielne i teraz już mogą złożyć przysięgę i być pasowane na uczniów naszej szkoły.
Przewodnicząca Samorządu Uczniowskiego zwraca się do dzieci:
A teraz przed orłem, który jest naszym godłem, złożycie przyrzeczenia. Bo kto w naszym będzie gronie, wśród pracy czy wśród zabawy, musi pamiętać szkolne ustawy.
Przewodnicząca SU podaje komendę: Do ślubowania!
Uczniowie podnoszą dwa palce do góry i po każdym punkcie mówią: przyrzekamy.
1. Będę zawsze dbał o dobre imię swojej szkoły.
2. Wykorzystam w pełni czas przeznaczony na naukę.
3. Będę szanował nauczycieli, pracowników szkoły, koleżanki i kolegów.
4. Będę przestrzegał porządku i czystości w klasie, szkole i na boisku.
5. Będę dbał o sprzęt szkolny.
6. Będę się starał mieć dobre oceny.
Przewodnicząca SU: Po ślubowaniu.
Dzieci opuszczają palce. Przewodnicząca SU prosi dyrektora szkoły o dokonanie pasowania dzieci na uczniów naszej szkoły.
Proszę teraz Pana Dyrektora o pasowanie dzieci na uczniów naszej szkoły.
Dyrektor podchodzi do każdego dziecka i lekkim uderzeniem w ramię piórem zrobionym z kartonu pasuje każde dziecko na ucznia szkoły.
Nauczycielka: Teraz otrzymacie pamiątkowe dyplomy, oraz upominki
7. Odczytanie przez dziecko listu skierowanego do rodziców.
...
k-krawicka