Trylogia Thrawna - T1 - Dziedzic Imperium - Zahn Timothy.pdf - 4. Nowa Republika - Star-Wars-Cantina

GWIEZDNE

WOJNY

DZIEDZIC IMPERIUM

TIMOTHY ZAHN

Przekład Anna i Jan Mickiewicz

Tytuł oryginału HEIR TO THE EMPIRE

Redaktor serii ZBIGNIEW FONIOK

Redakcja stylistyczna DANUTA BORUC

Projekt graficzny okładki MAŁGORZATA CEBO-FONIOK

Ilustracja na okładce TOM JUNG

Opracowanie graficzne okładki STUDIO GRAFICZNE WYDAWNICTWA AMBER

Skład WYDAWNICTWO AMBER

KSIĘGARNIA INTERNETOWA WYDAWNICTWA AMBER

Tu znajdziesz informacje o nowościach i wszystkich naszych ksiąŜkach! Tu kupisz wszystkie nasze

ksiąŜki! http://www.amber.supermedia.pl

Used Under Authorization. Published originally under the title Heir to the Empire by Bantam Books.

ISBN 83 - 7169 - 350 - 8

WYDAWNICTWO AMBER Sp. z o.o. 00 - 108 Warszawa, ul. Zielna 39 , tel. 620 40 13 , 620 81 62

Warszawa 2001 . Wydanie IV Druk: Finidr, s.r.o., Český Těšin

ROZDZIAŁ

- Kapitanie Pellaeon? - dobiegł z oddali jakiś głos. Ktoś starał się przekrzyczeć

panujący na mostku gwar rozmów. - Wiadomość z patrolowców: statki zwiadowcze

wyszły przed chwilą z nadprzestrzeni.

Pellaeon zignorował okrzyk i pochylił się nad monitorem, przy którym siedział

oficer techniczny “Chimery”.

- Proszę mi przedstawić zmiany tych wielkości na wykresie - rozkazał, dotykając

piórem świetlnym ekranu.

- Ale, panie kapitanie...? - InŜynier rzucił mu pytające spojrzenie.

- Słyszałem - przerwał Pellaeon. - Wydałem panu rozkaz, poruczniku.

- Tak jest - odparł posłusznie oficer i zaczął wystukiwać polecenie dla komputera.

- Kapitanie Pellaeon? - powtórzył głos; tym razem mówiący znajdował się bliŜej.

Nie spuszczając wzroku z monitora, Pellaeon wyczekał do momentu, gdy usłyszał za

sobą odgłos zbliŜających się kroków. Wyprostował się i odwrócił; z jego ruchów przebijał

cały majestat, jaki dawało pięćdziesiąt lat słuŜby we Flocie Imperialnej.

Młody oficer dyŜurny zatrzymał się raptownie.

- O, panie kapitanie... - urwał, spojrzawszy w oczy zwierzchnika.

Pellaeon się nie odezwał. Przez chwilę panowała martwa

cisza. NajbliŜej stojący Ŝołnierze odwrócili głowy w ich kierunku.

- To nie jest targowisko w Shaum Hii, poruczniku Tschel - powiedział w końcu

Pellaeon. Jego głos był opanowany, ale brzmiał lodowato. - To jest mostek imperialnego

niszczyciela gwiezdnego. Tu meldunków nie przekazuje się, krzycząc w kierunku, w

którym przypuszczalnie znajduje się ten, do kogo są adresowane. Zrozumiał pan?

Oficer nerwowo przełknął ślinę.

- Tak jest, panie kapitanie.

Pellaeon wpatrywał się w niego przez chwilę, po czym skinął głową.

- A teraz proszę o raport.

- Tak jest, panie kapitanie - powtórzył Tschel. - Przed chwilą patrolowce

zawiadomiły nas, Ŝe grupa zwiadowcza powróciła z rajdu na układ Obroa-skai.

- To dobrze. Czy były jakieś trudności?

- Niewielkie, panie kapitanie. Tubylcom najwyraźniej nie spodobało się, Ŝe ktoś

przetrząsa ich centralną bazę danych. Dowódca zwiadu twierdzi, Ŝe wysłali za nim

pościg, ale go zgubił.

- Mam nadzieje, Ŝe to prawda - rzucił ponuro Pellaeon. LeŜący na pograniczu

układ Obroa-skai miał olbrzymie znaczenie strategiczne i - jak donosił wywiad - Nowa

Republika usilnie zabiegała o jego członkostwo w sojuszu. Jeśli w czasie rajdu

przebywały tam akurat jakieś statki Republiki, to...

“CóŜ, wkrótce i tak się o tym przekonam” - przemknęło mu przez głowę.

- Niech dowódca grupy natychmiast po wylądowaniu zamelduje się w kabinie

operacyjnej. I ogłosić Ŝółty alarm dla patrolowców. To wszystko. MoŜe pan odejść.

- Tak jest. - Porucznik niezupełnie przepisowo zrobił w tył zwrot i skierował się z

powrotem do centrum komunikacyjnego.

“Młody - pomyślał z goryczą kapitan. - I w tym tkwi cały problem. Dawniej - kiedy

Imperium znajdowało się u szczytu potęgi - byłoby nie do pomyślenia, Ŝeby ktoś tak

niedoświadczony był oficerem na statku takim jak »Chimera«. A teraz...”

Spojrzał na siedzącego przy monitorze młodego chłopaka.

“A teraz, jak na ironię, na pokładzie »Chimery« słuŜą wyłącznie młodzi ludzie.”

Pellaeon omiótł wzrokiem mostek. Obudził się w nim dawny gniew i nienawiść.

Wiedział, Ŝe wielu wyŜszych dowódców floty w skrytości ducha sądziło, Ŝe Gwiazda

Śmierci miała słuŜyć przede wszystkim ściślejszemu podporządkowaniu sił zbrojnych

Imperatorowi, tak Ŝeby - podobnie jak w sprawach politycznych - mógł on o wszystkim

decydować osobiście. Fakt, Ŝe mimo iŜ zniszczenie pierwszej stacji bojowej odsłoniło jej

wszystkie słabe strony, to Imperator nakazał budowę kolejnej Gwiazdy Śmierci, jeszcze

bardziej wzmógł podejrzenia. Tamta strata nie byłaby tak dotkliwa, gdyby nie fakt, Ŝe

wraz z nią uległ zagładzie gwiezdny superniszczyciel “Egzekutor”.

Choć od tego czasu minęło juŜ pięć lat, Pellaeon skrzywił się na wspomnienie

chwili, gdy dryfujący bezwładnie “Egzekutor” uderzył w nie dokończoną Gwiazdę

Śmierci, a następnie uległ dezintegracji w potęŜnej eksplozji, która rozerwała stację

bojową. Utrata superniszczyciela była ciosem tym dotkliwszym, Ŝe statkiem dowodził

sam Darth Vader, a mimo iŜ wybuchy gniewu Czarnego Lorda były wręcz legendarne - i

często kończyły się śmiercią któregoś z podwładnych - słuŜbę na “Egzekutorze”

uwaŜano powszechnie za najszybszą drogę do awansu.

Na pokładzie superniszczyciela zginął kwiat kadry oficerskiej niŜszego i średniego

szczebla oraz świetnie wyszkolona załoga. Flota juŜ nigdy nie zdołała się podnieść po

tej klęsce.

Pozbawione dowództwa siły imperialne szybko poszły w rozsypkę i bitwa

zamieniła się w pogrom. Po stracie jeszcze paru niszczycieli dano wreszcie sygnał do

odwrotu. W bitwie zginął kapitan “Chimery”. Starając się opanować sytuację, Pellaeon

przejął dowodzenie. Jednak mimo jego intensywnych wysiłków flocie nie udało się juŜ

odzyskać inicjatywy. Spychana przez Rebeliantów coraz dalej i dalej, w końcu znalazła

się tu...

Tu - w miejscu, które niegdyś było odległym zakątkiem Imperium. Obecnie ledwie

jedna czwarta dawnego terytorium znajdowała się nominalnie pod kontrolą sił

imperialnych. Tu - na pokładzie niszczyciela gwiezdnego, którego załogę stanowili

niemal wyłącznie młodzi, intensywnie przeszkoleni, ale bardzo niedoświadczeni

Ŝołnierze. Wielu z nich siłą lub groźbą jej uŜycia zmuszono do opuszczenia rodzinnych

planet i wcielono do słuŜby.

Tu - pod dowództwem najzdolniejszego stratega, jakiego kiedykolwiek oglądało

Imperium.

Pellaeon ponownie rozejrzał się po mostku. Na jego ustach pojawił się ledwie

dostrzegalny, jadowity uśmiech. “Nie - pomyślał - Imperium nie zostało jeszcze

pokonane. A butna i samozwańcza Nowa Republika wkrótce się o tym przekona.”

Spojrzał na zegarek. Była druga piętnaście. Wielki admirał Thrawn zwykł o tej

porze oddawać się medytacji w kabinie dowodzenia... I jeśli wykrzykiwanie meldunków

na mostku było wbrew przyjętym w siłach imperialnych zwyczajom, to przerywanie

rozmyślań admirała za pomocą interkomu stanowiło jeszcze powaŜniejsze naruszenie

obowiązujących zasad. NaleŜało zwracać się do niego osobiście albo nie zwracać się

wcale.

- Proszę nadal kontrolować zmiany tych wielkości - polecił oficerowi

technicznemu Pellaeon, kierując się w stronę wyjścia. - Niedługo wrócę.

Kabina dowodzenia admirała Thrawna znajdowała się

o dwie kondygnacje niŜej niŜ mostek. Urządzono ją w luksusowo wyposaŜonym

pomieszczeniu, które poprzedniemu dowódcy słuŜyło do wypoczynku. Kiedy Pellaeon

odnalazł Thrawna - a właściwie, kiedy Thrawn odnalazł jego - jednym z pierwszych

posunięć admirała było przejęcie apartamentu i przekształcenie go pod względem

funkcjonalnym w kopię mostku.

Drugi mostek, pokój do medytacji... a moŜe coś jeszcze... To, Ŝe odkąd

zakończono przebudowę, wielki admirał spędzał w kabinie dowodzenia bardzo duŜo

czasu, nie stanowiło dla załogi “Chimery” tajemnicy; sekret tkwił w tym, co właściwie

Thrawn robił w ciągu długich godzin, które spędzał samotnie w tym pomieszczeniu.

Podchodząc do drzwi kabiny, Pellaeon obciągnął mundur

i poprawił pas. “MoŜe zaraz się tego dowiem” - pomyślał.

- Melduje się kapitan Pellaeon - powiedział. - Panie admirale, przynoszę

informa...

Drzwi się rozsunęły, nim zdąŜył skończyć. Przygotowując

się psychicznie na spotkanie z Thrawnem, wszedł do słabo oświetlonego przedsionka.

Rozejrzał się wokół, ale nie dostrzegł nic ciekawego. Ruszył w stronę odległych o parę

metrów drzwi do głównego pomieszczenia.

Nagle poczuł na karku nieznaczny ruch powietrza.

- Kapitanie Pellaeon - niski, chrapliwy głos, który odezwał mu się tuŜ nad uchem,

przypominał trochę miauczenie kota.

Pellaeon podskoczył i błyskawicznie odwrócił się do tyłu. Był zły zarówno na

siebie, jak i na niską, chudą postać stojącą

o niecałe pół metra od niego.

- Rukh, do cholery! - wybuchnął. - Co ty wyprawiasz?

Przez dłuŜszą chwilę Noghri tylko mierzył go wzrokiem

i kapitan poczuł krople potu spływające mu po plecach. Wpatrująca się w niego istota

miała duŜe, ciemne oczy, wydatne szczęki i lśniące, ostre kły. W półmroku przypominała

bestię rodem z koszmaru - szczególnie komuś takiemu jak Pellaeon, kto doskonale

wiedział, do jakich zadań Thrawn uŜywa Rukha i innych Noghrich.

- Wykonuję tylko swoje obowiązki - powiedział w końcu Rukh. Niedbale skinął

Ŝylastą ręką w kierunku wewnętrznych drzwi i kapitan zauwaŜył błysk wąskiego noŜa,

który w jednej chwili zniknął w rękawie Noghriego. Rukh zacisnął, a potem rozluźnił

pięść. Pod ciemną skórą wyraźnie widać było pracujące mięśnie. - MoŜe pan wejść.

- Bardzo dziękuję - mruknął Pellaeon. Ponownie obciągnął mundur i odwrócił się

w stronę drzwi. Te otworzyły się natychmiast, gdy się do nich zbliŜył. Wkroczył do

środka i znalazł się w... nastrojowo oświetlonym muzeum sztuki.

Stanął jak wryty. Opanowując zdumienie, rozejrzał się dokoła. Ściany i sufit w

kształcie kopuły były pokryte malowidłami i płaskorzeźbami. Parę z nich przypominało

trochę dzieła ludzkich twórców, ale większość była obcego pochodzenia. W róŜnych

miejscach kabiny poustawiano rzeźby: część na cokołach, inne wprost na podłodze.

Pośrodku, w dwóch kręgach, stały szklane gabloty. Zewnętrzny krąg był nieco wyŜszy.

Na ile Pellaeon mógł dostrzec, w gablotach takŜe znajdowały się dzieła sztuki.

W samym środku podwójnego kręgu, na fotelu będącym

idealną kopią znajdującego się na mostku fotela admiralskiego siedział nieruchomo

wielki admirał Thrawn.

Jego granatowoczarne włosy lśniły w półmroku. Bladoniebieska skóra wydawała

się lodowata i zupełnie nie pasowała do ludzkiej sylwetki. Opierał głowę o zagłówek, a

Trylogia Thrawna - T1 - Dziedzic Imperium - Zahn Timothy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: