slonce-przyjaciel_czy_wrog.pdf

Słońce – przyjaciel czy wróg ?

rozdział książki „Ekomedycyna. Nie bójmy się raka i chorób serca. Od lekarza do grabarza”

autor Jerzy Maslansky

Słońce – przyjaciel czy wróg ?

Odpowiedź na szczęście będzie krótka: przyjaciel. Kończąc rozważania lekarzy leczących

przyczyny na temat zwiększającego się z roku na rok problemu, jakim są choroby

nowotworowe i układu krążenia, chciałbym dołożyć dosłownie kilka zdań na temat słonecznej

paniki i wynikających z niej konsekwencji. RAK SKÓRY jest jedną z nich i jak twierdzą

„przyczynowcy”, na nim nie koniec. Inne odmiany raka , MIAŻDŻYCA, OSTEOPOROZA,

PARKINSON , STWARDNIENIE ROZSIANE to kolejne z chorób cywilizacji, których nagminność

występowania POTĘGUJE właśnie UCIECZKA PRZED SŁOŃCEM . Radzą, żeby zamiast

koncentrować się na wywoływaniu słonecznej paniki, lekarze i „strażnicy zdrowia

publicznego” zaczęli wreszcie mówić o wielu innych i ważniejszych czynnikach, które nam

zagrażają.

Co więcej, badając przyczyny powstawania raka skóry, twierdzą wręcz, że filtry, których

celem jest chronić nas przed szkodliwymi promieniami ultrafioletowymi, same w sobie

karcynogenne, nie są w stanie zabezpieczyć nas przed najbardziej śmiertelną postacią raka

skóry, jakim jest czerniak. Ta forma raka, jak mówią, ma zupełnie inne podłoże.

Zacznijmy od Księgi Rodzaju:

„Niechaj się stanie światłość. I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra,

oddzielił ją od ciemności.”

Skoro światłość, jak mówi księga, jest dobra, to należałoby uznać, że słońce podarował Pan

Bóg w jakimś konkretnym celu: aby umożliwić nam życie, a nie wygubić rodzaj ludzki jeszcze

przed jego stworzeniem.

Nie ma też w Biblii ostrzeżeń i wskazówek typu: Abrahamie, włóż okulary, smaruj się

kremem z filtrem ! Ktoś powie w tym momencie: cóż, czasy się zmieniają.

Owszem, zmieniają się – słabnie ludzka pamięć, coraz mniej czyta się Biblię. Przestała

pasować do naszych czasów. Biblią naszych czasów stały się kolorowe magazyny, które

wprowadziły całkiem nowy Dekalog. Ale czy lepszy ? To pytanie trzeba by skierować do tych

naukowców, którzy uwielbiają kreować problemy, których wcześniej nie było, którzy

stwarzają nowe prawdy i udowadniają je, bo to ich praca. (…)

Zajęli się też słońcem, aby w rezultacie doprowadzić do słonecznej paniki na świecie.

W efekcie dziś ludzie wręcz nienawidzą słońca. Co ciekawe, nienawidzą i boją się, ale też i

wyczekują zarazem. A kiedy już zaświeci na niebie, przeklinają, i tak szybko, jak to tylko

możliwe, wprowadzają w życie porady „troskliwej” jak zawsze, korporacyjnej inwencji:

kapelusze, przyciemnione szyby, okulary przeciwsłoneczne, parasole, filtry 5, 15, 20, 30 – i

tak bez końca.

„Proszę unikać słońca”, to dzisiejsze porady nie tylko tych, którzy zapowiadają pogodę, ale

też nieomal już wszystkich lekarzy.

Czyżby Pan Bóg naprawdę popełnił błąd ?

Nie sądzę.

Potwierdza to, m.in. dr Michel Holick, dermatolog z ponad 30 – letnim stażem naukowym i

praktyką w Centrum Medycznym uniwersytetu w Bostonie. I zgodnie z informacją, jaką

przesłał mi dr W. Douglas, wyniki badań doktora Holicka stanowczo zaprzeczają

propagandzie prognostów pogody oraz uczulonej na słońce grupie lekarzy.

Otóż, dr Holick, na podstawie wieloletnich badań uważa, że zanotowana ostatnimi laty …

… słoneczna panika jest jedną z głównych przyczyn wzrostu zachorowań na osteoporozę,

choroby układu krążenia, cukrzycę, raka piersi, prostaty, jajników i skóry !

Niespodzianka ?

Dla wielu tak, ale nie dla dra Holicka, który niedoborowi witaminy D przypisuje obecność

wielu innych chorób cywilizacyjnych. Ten znany i cieszący się respektem naukowiec

amerykański zna witaminy na wylot, a witaminie D poświęcił wiele lat pracy. Uważa on, że

odgrywa ona wiodącą rolę w prawidłowym wzroście komórek, przez co bezpośrednio

wpływa na jakość działania systemu immunologicznego. W jednym z wielu

przeprowadzonych badań obserwował zależność pomiędzy regionalnym nasłonecznieniem a

stopniem stężenia witaminy D. Badania miały miejsce w Bostonie (USA), a udział w nich

wzięła dorosła młodzież.

Wyniki były raczej zaskakujące. Co trzeci badany wykazał niedobór witaminy D pod koniec

okresu zimowego, natomiast zaskoczeniem, o którym mowa, był wciąż jej niedobór wśród

11 % badanych pod koniec lata !

Biorąc pod uwagę wiek badanych (poniżej 30 lat) oraz ich sportową aktywność, można sobie

tylko wyobrazić, jaki poziom witaminy D wykazują mieszkańcy domów starców …

(Uważa się, że około 11 – 13 % populacji Amerykanów cierpi z powodu zmian

osteoporotycznych. W Polsce natomiast mówi się już o co czwartej osobie z tego typu

zmianami, i że co druga osoba ze złamaniem kości udowej lub biodrowej umrze w przeciągu

dwu lat z powodu komplikacji natury fizyczno – psychicznej).

Jednym z prestiżowych magazynów medycznych Ameryki jest „Cancer March” (2002). To

właśnie w nim swoje badania opublikował dr William Grant, jeden z tych naukowców,

któremu też nie odpowiada teoria szkodliwości słońca. Podobnie jak dr Holick, on też zajął

się wyjaśnianiem zagadki ultrafioletowych promieni UV – B.

Analizując 506 regionów USA i Europy oraz stopień nasłonecznienia, biorąc jednocześnie

pod uwagę dietetyczne nawyki ich mieszkańców oraz stopień ekspozycji ich na promienie

UV – B, porównał uzyskane w ten sposób dane do częstotliwości zachorowań i zgonów z

powodu trzynastu różnych odmian raka.

Wyniki okazały się wielce alarmujące.

Im mniejsza ekspozycja na promienie słoneczne (brak możliwości syntezy witaminy D), „tym

większa i wzrastająca proporcjonalnie zależność z rakiem piersi, jelita grubego oraz

jajników”.

Brak możliwości syntezy witaminy D to także bezpośredni związek, jak stwierdził dr Grant, z

rakiem pęcherza, macicy, przełyku, odbytu oraz żołądka.

Związkiem pomiędzy nasłonecznieniem, a nagminnością tym razem przypadków miażdżycy

zajął się również znany magazyn z Ameryki „Circulation” (1997). Z rezultatów badań, które

opublikował wyraźnie wynika, że niski poziom witaminy D łączy się z miażdżycą:

„Im niższy poziom witaminy D, tym większe prawdopodobieństwo zamknięcia światła tętnic

wieńcowych, dzięki odkładaniu się w nich zwapniałych złogów.” Wiadomo, „wapno”, które

cywilizacje konsumują w nadmiarze, nie zmetabolizuje się bez witaminy D. A bez słońca,

tranu i jajek znaleźć w organizmie witaminę D jest rzeczą niesamowicie trudną …

Konsekwencjami słonecznej paniki zajęli się także uczeni z Rosji oraz magazyn „Lancet”.

Obserwacja 900 kobiet pozwoliła im dojść do wniosku, że większym dla nich

niebezpieczeństwem zachorowania na raka skóry są ich uniki przed słońcem na rzecz

światła jarzeniowego (fluorescencyjnego). I to aż o 210 % w porównaniu z tymi kobietami,

dla których słońce nadal jest idealnym rozwiązaniem wielu chorobowych problemów.

Na brak witaminy D i wynikającego z tego powodu raka skóry wskazali również naukowcy

armii amerykańskiej (NAVY). Ich zdaniem, rak skóry najczęściej atakuje tych, którzy smarują

się kremami z filtrem lub przebywają przez większość czasu w pomieszczeniach biurowych.

Z kolei ci, którzy korzystają z kąpieli słonecznych częściej, mogą pochwalić się najmniejszą

ilością przypadków zachorowań . Do podobnych wniosków zresztą doszli naukowcy z

Australii. Tam, gdzie słońca przecież niemało …

… PLAŻOWI RATOWNICY chorują na raka skóry rzadziej,

aniżeli PRACOWNICY BIUROWYCH DRAPACZY CHMUR !!!

Skąd wzięła się zatem słoneczna panika, która doprowadziła do niebezpiecznych nawyków,

uniemożliwiających syntezę witaminy D ?

Otóż, zapoczątkowali ją naukowcy z amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska

(Environment Protection Agency), których ambicje nakazywały coś udowodnić.

Potrzebne były jeszcze zwierzęta, bo teza już była. Znieczulenie, rozwarte powieki i

półgodzinna aplikacja wiązki promieni UV – C (są mniej od nich szkodliwe UV – A i UV – B).

Rezultat ? Zniszczenie siatkówki oka.

Konkluzja ? Promieniowanie ultrafioletowe – „no good for you” !

Potem już tylko telewizja, radio, gazety. Trzeba było przecież ludzi przekonać, że mrużenie

oczu na słońcu to zjawisko wielce szkodliwe. Czas najwyższy ! – rzekli producenci kremów z

filtrami i okularów. Naukowcy już dawno mówili o tym, że należy unikać promieni

ultrafioletowych. No i ludzie zaczęli się bać nie na żarty. Nikt im przecież nie powie, ze

rozsądne ilości ultrafioletowego promieniowania Pan Bóg dał ludziom nie od parady.

Dał też pigment zwany melaniną. Dał ją białym, dał i Murzynom. Dał też Eskimosom, z tym,

że ich braki słoneczne zrekompensował inaczej – dał w zamian kaszaloty i tran.

Podziękowali wszyscy: Eskimosi, biali i Murzyni, wiedząc, że cokolwiek podarował, jego

celem była dobra, psychiczna i fizyczna kondycja człowieka.

Czym jest melanina ?

Jest to pigment zawarty w skórze, oczach i włosach, którego zadaniem jest m.in. chronić je

przed zbyt długą ekspozycją na działanie ultrafioletu. Jest po prostu dla niego naturalną

barierą. Natomiast ilość melaniny decyduje o zabarwieniu skóry. Zmieniając jej kolor w

trakcie ekspozycji na działanie promieni słonecznych, daje znać, że opalanie dobiegło końca.

Tym samym daje znak, że synteza witaminy D osiągnęła wymagany tego dnia poziom.

Murzyni mają melaniny większe ilości, stąd też Natura dała im 10 do 20 razy większą

możliwość dłuższego przebywania na słońcu po to, aby mogli zakumulować tę samą ilość

witaminy D co biali, którym wystarczy około jednej godziny słonecznej kąpieli, by uzupełnić

witaminową „baterię”. A to, że panika strachu posiada uniwersalny wymiar, tłumaczy,

dlaczego Murzyni zamieszkujący kraje Europy Północnej i Ameryki zapadają najczęściej na

choroby nowotworowe i osteoporozę.

Podobna relacja w odniesieniu do koloru skóry oraz czasu trwania ekspozycji słonecznej

obowiązuje, gdy jest mowa o gruczole szyszynki i wydzielanym przez nią hormonie, zwanym

melatoniną. Im skóra ciemniejsza, tym okres ekspozycji powinien być dłuższy. Melatonina to

jeden z tych ważniejszych hormonów, którego zaniżony poziom wykazują wszyscy ci, dla

których ciało niebieskie - Słońce, jest głównym wrogiem cywilizacji – od osteoporotyków po

tych ze zdiagnozowaną chorobą nowotworową czy miażdżyca.

Melatoniną zajął się m.in. dr Reven Sandyk ze stanu Connecticut (USA), który nie tylko

ponad wszelką wątpliwość udokumentował, że im mniejsze zasoby witaminy D, tym większe

prawdopodobieństwo zachorowań na chorobę Parkinsona i stwardnienie rozsiane, ale też

wykazał, że wszyscy badani pacjenci ze stwardnieniem rozsianym, posiadający niski poziom

melatoniny, wykazują kalcyfikację (zwapnienie) gruczołu.

Wspomniałem wcześniej o czerniaku, czyli raku skóry, którego spośród dwóch innych

odmian, mniej groźnych dla życia, powinniśmy obawiać się najbardziej.

Otóż, w kręgach medycyny przyczyn generalnie uważa się, że ta postać raka częściej dotyka

tych o jasnym kolorze włosów i skóry lub też wykazujących tendencje do wzrostu tzw.

pieprzyków (zaśniadów). Stwierdzono, że osoby te wykazują o 600 % zwiększoną podatność

zachorowania na czerniaka. Nie oznacza to jednak, że kiedy stosują kremy z filtrem, ich

ryzyko zachorowania na czerniaka maleje, co o dziwo, zostało udokumentowane badaniami

przeprowadzonymi w Memorial Sloan – Katering Hospital : „Filtry przeciwsłoneczne … nie

chronią przed czerniakiem.”

Co zatem jest główną przyczyną czerniaka ?

Na pewno nie promienie słoneczne. (…)

Jeśli więc nie one, to co ?

c.d.n.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: