Metodyka zuchowa w przedszkolu – pląsy i zabawy”
1. WPROWADZENIE
Każde pokolenie zuchowe i harcerskie lubi śpiewać i bawić się przy muzyce, a także bawić się w różnorodne zabawy. Również dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym chętnie bawią się przy muzyce. Pląsy i zabawy zuchowo - harcerskie pozwalają urozmaicić zajęcia przedszkolne i szkolne, pomagają budować nastrój grupy przedszkolnej czy też zespołu klasowego, łączą dzieci w grupę, pobudzają dziecięcą fantazję i naturalną potrzebę ekspresji, rozwijają wyobraźnię, dowcip i humor.
2. DOBÓR REPERTUARU
Przy wyborze zabaw i pląsów do zajęć w przedszkolu i szkole, drużynowy powinien się kierować następującymi podstawami – kryteriami:
Ø Stopień trudności pląsów i zabaw nie może przekroczyć możliwości wykonawczych przedszkolaków;
Ø Prawidłowy dobór rytmiki i tonacji piosenki do pląsów oraz tekstu;
Ø Prawidłowy dobór wartości artystycznych zabawy lub pląsu
(należy wykluczyć wszelkie teksty niezgodne z zasadami wychowania dzieci);
Ø Dobra znajomość tekstu i melodii pląsu oraz reguł zabawy przez osobę uczącą dzieci.
3. ZASADA UCZENIA PLĄSÓW I ZABAW
Drużynowy uczący dzieci nowych zabaw i pląsów może korzystać z różnorodnych schematów uczenia. Każdą z nich próbuje wprowadzić w inny sposób. Zawsze jednak powinien przestrzegać następujących zasad:
Ø Dostarczanie dzieciom pozytywnych motywacji do nauki zabaw i pląsów (pogadanka, gawęda ...);
Ø Zabawa lub pląs może, ale niekoniecznie, łączyć się z tematyką zajęć;
Ø W zasadzie tekstu słownego nie powinno się wyodrębniać od melodii piosenki;
Ø Nauczanie piosenek do pląsów należy urozmaicać w przeróżny sposób;
Ø Ucząc piosenek drużynowy nie spieszy się, wielokrotnie ją śpiewa zanim dzieci mu ją powtórzą;
Ø Uczymy piosenki ze słuchu – drużynowy jest wzorem dla przedszkolaka i ucznia.
4. SPOSOBY UCZENIA SŁÓW PIOSENEK DO PLĄSÓW I ZABAW
Najczęściej stosowaną metodą nauki słów jest powtarzanie ich za uczącym. Ta metoda jest lubiana przez dzieci i stosując ją łatwo nauczyć słów piosenek do pląsów. Jednak drużynowy twórczy to taki, który stosuje różnorodne metody nauki słów piosenek. Stosując niżej opisane metody uatrakcyjnimy naukę i zabawę dzieci. Należy jednak pamiętać o dostosowaniu metod do wieku i możliwości przedszkolaków.
Ø Układanka
Każde słowo piosenki napisane jest na innej kartce. Z otrzymanych kartek dzieci układają kolejność tekstu piosenki. Można wprowadzić współzawodnictwo między grupami dzieci.
Ø Rebus
Drużynowy z tekstu piosenki układa rebus, który dzieci rozszyfrowują.
Ø Szukanie brakujących słów
Z tablicy lub z kartonu, szarego papieru, itd., dzieci odczytują wcześniej napisany tekst piosenki. Sukcesywnie drużynowy wymazuje lub zakrywa kolejne wyrazy. Dzieci z pamięci recytują tekst piosenki.
Ø Głuchy telefon
Drużynowy przekazuje szeptem (do ucha najbliższego sąsiada) poszczególne słowa piosenki. Osoba ta powtarza dalej zasłyszane słowa, aż znowu trafią one z powrotem do drużynowego.
Ø Zapamiętywanie wyrazu
Drużynowy szepce do uch każdemu dziecku jeden wyraz z piosenki. Następnie głośno recytuje tekst piosenki, a dzieci przedstawiające dany wyraz szybko ustawiają się przed drużynowym w szeregu lub rzędzie. Potem każdy powtarza swoje słowo i otrzymujemy tekst piosenki.
Ø Rysunki
Przedszkolaki rysują treść zasłyszanej piosenki. Następnie podczas nauki słów piosenki dzieci pokazują swoje prace ilustrujące treść piosenki.
Ø Wyliczanka
Drużynowy wykorzystuje słowa piosenki do wyliczanki przy innej zabawie.
Kiedy już dzieci opanują tekst piosenki, należy je nauczyć poszczególnych ruchów do danego pląsu lub zabawy. Oczywiście tu także drużynowy jest osobą, która prezentuje te ruchy, a dzieci je powtarzają. Można także uczyć jednocześnie słów piosenek i ruchów ciała podczas pląsów i zabaw (należy to jednak stosować przy łatwym pląsie).
Ważne jest też to, aby drużynowy dobrze opanował cały pląs i zabawę oraz czynnie uczestniczył w nich razem z dziećmi. Jest on w tym momencie także wzorem do naśladowania dla uczestników i może im pomagać.
5. PLĄSY
Mały zuszku klaśnij rączkami, /2 razy klaszczemy w dłonie
mały zuszku klaśnij rączkami,
mały zuszku klaśnij rączkami, /2 razy klaszczemy w dłonie
Mały zuszku tupnij nóżkami /tupiemy raz prawa, raz lewą nogą
Mały zuszku, która godzina /podnosimy rękę i mówimy a – ha
Mały zuszku zrób to jeszcze raz /wszystkie ruchy od nowa
My się lwów nie boimy /tupiemy nogą i machamy ręką
Bo my mamy szable /pokazujemy wyciągniętą zza paska szablę
O, o, co to? /pokazujemy gdzieś ręką
To jest wielka góra / pokazujemy gdzieś ręką
My nie możemy przejść pod /obie ręce opuszczają się ku dołowi
My nie możemy przejść nad /obie ręce poruszają się ku górze
My nie możemy jej ominąć /obie ręce robią duże koło
Musimy ją przekopać /naśladujemy kopanie
Musimy go wyciąć /naśladujemy cięcie siekierą
Musimy ją przepłynąć /naśladujemy pływanie
Musimy się przeczołgać /naśladujemy czołganie
To jest groźny lew
Musimy uciekać /biegnąc w miejscu naśladujemy poprzednie ruchy: czołganie, pływanie, wycinanie i przekopywanie
Tańczą go harcerze, harcerze, harcerze
Tańczą go harcerze i małe zuchy też
/Idziemy ustawieni w kole trzymając się za wymienione przez n – la części ciała np. głowy były – tak
/Uszy były – tak
/I łapiemy za kolana tańcząc w kole.
D. MAŁA MISIULINA
E. MÓJ KASK
1. Śpiewamy piosenkę:
Mój kask on ma trzy rogi
Trzy rogi ma mój kask
Bo gdyby nie trzy rogi
To nie byłby mój kask
2. Śpiewamy piosenkę i pokazujemy obiema rękami na siebie, zastępując tym słowo „mój.”
3. Śpiewamy piosenkę i pokazujemy obiema rękami na siebie, zastępując tym słowo „mój,” pokazujemy na głowę na słowie „kask.”
4. Śpiewamy piosenkę i pokazujemy obiema rękami na siebie, zastępując tym słowo „mój,” pokazujemy na głowę na słowie „kask,” pokazujemy rękami trzy palce na słowie „trzy.”
5. Śpiewamy piosenkę i pokazujemy obiema rękami na siebie, zastępując tym słowo „mój,” pokazujemy na głowę na słowie „kask,” pokazujemy rękami trzy palce na słowie „trzy” oraz obie ręce pokazujące trzy przykładamy do głowy na słowie „rogi.”
W trudniejszej wersji pokazywanych słów nie śpiewamy głośno, tylko w myślach.
F. POWTARZANKA – E WERE ...
E...
E we...
A we...
E were tiki tonga...
O masa, masa, masa…
O bale, baluła, balułe...
Dzieci powtarzają za prowadzącym tekst, z takim samym natężeniem głosu. Prowadzący najpierw mówi normalną siłą głosu, a następnie przycisza głos po powtórzeniu przez dzieci całości tekstu (4-5 powtórzeń). Ostatni raz prowadzący mówi bardzo głośno i tak samo dzieci.
Aż się trzęsie podłoga, podłoga bęc.
Ustawiamy dzieci jak do „pociągu” i śpiewając piosenkę idziemy powoli do przodu. Na „ bęc” stonoga się zatrzymuje i pierwsza osoba podnosi prawą nogę do góry mówiąc „pierwsza noga.” Później robi to druga osoba, trzecia osoba, i ....tak do końca. Następnie ostatnia osoba idzie na początek i od początku.
H. OJCIEC ABRAHAM
A oni siedli i nic nie jedli
Tylko śpiewali sobie tak:
· Prawa ręka
· Lewa ręka
· Prawa noga
· Lewa noga
· I do tego jeszcze głowa
Dzieci idą po obwodzie koła i śpiewają piosenkę. Na słowa „a oni siedli...” dzieci zatrzymują się, odwracają do środka koła i śpiewają dalej. Na słowa „ prawa ręka” dzieci wyciągają do przodu prawą rękę i poruszając nią śpiewają od nowa. Tak samo dzieje się z pozostałymi częściami ciała. Na koniec zabawy dzieci powinny podskakiwać obunóż po obwodzie koła machając rękami i kiwając głową.
I. DO PRZODU...
Dzieci stoją w kręgu i śpiewają wykonując poszczególne czynności:
1.
· Do przodu prawą rękę weź /wyciągamy rękę
· Do tyłu prawą rękę węź /wyciągamy rękę
· Do przodu prawą rękę weź i potrząsaj nią /wyciągamy rękę i potrząsamy
· Bo przy ługi bugi, bugi trzeba w koło kręcić się /obracamy się
· No i klaskać w dłonie swe – 1, 2, 3... /klaszczemy, a na końcu pokazujemy palcami 1,2,3
· Ługi bugi a – ha /uderzamy w kolana, a na „a – ha” dzieci podskakują
2. Do przodu lewą rękę weź...
3. Do przodu prawą nogę weź...
4. Do przodu lewą nogę weź...
5. Do przodu swoją głowę weź...
6. Do przodu swój kuperek weź...
J. &#x...
marzena_kaszowska