368-czy-pospolity-grzyb-moze-byc-przyczyna-raka.pdf

Czy pospolity grzyb może być przyczyną raka? - www.igya.pl

wtorek, 14 października 2008 15:41

Za zgodą wydawców czasopisma Nexus zamieszczamy artykuł włoskiego onkologa, dr Tullio

Simoncini. Artykuł ukazał się w polskim wydaniu Nexusa listopad / grudzień 2007.

Zamieszczamy również tłumaczenie filmu z oficjalną wypowiedzią prof. Simonciniego

umieszczonej na jego włoskiej stronie internetowej.

Dr Simoncini wysnuwa teorię, w której o powstawanie nowotworów obwinia rozrastające się w

organizmie kolonie grzybów, w szczególności Candida albicans . Do leczenia chorób

onkologicznych używa roztworów wodorowęglanu sodu NaHCO

(potoczna nazwa: soda oczyszczona). Stosuje podawanie doustne, inhalacje (w wypadku

nowotworów dróg oddechowych), podawanie dożylne, perfuzję i wstrzykiwanie w okolice guza (

omawia to na końcu artykułu)

Należy nadmienić, że Simoncini nie jest jedyną osobą, która o powstawanie nowotworów

obwinia grzyby. Podobną tezę wysunął polski prof. Anatol Rybczyński, z tą różnicą, że obwiniał

głównie różne gatunki grzybów z rodzaju Penicillium (pędzlaki). Zbyt uproszczone już na

pierwszy rzut oka jest tylko to, że Simoncini zdaje się obwiniać Candidę o wszystkie nowotwory.

Inne źródła mówiące o infekcyjnym charakterze nowotworów wymieniają wiele różnych

przyczyn raka.

Na przykład Olga Jelisejewa w swoich książkach pisze, że w prawie wszystkich przypadkach

osób cierpiących na złośliwe nowotwory u osób takich diagnozowała metodą Volla obecność

grzyba Aspergillus niger , co jej zdaniem powinno skłaniać do wniosku, że jest bezpośrednio

związany z powstaniem nowotworu.

Z kolei Olga Swiszczowa wiele zła przypisuje rozrostowi w organizmie kolonii rzęsistków i

opisuje przykłady tworzenia guzów, których były bezpośrednią przyczyną. Podobny pogląd

wyznaje Marlene Benchimol, bardzo utytułowana brazylijska mikrobiolog, która poświęciła się

głównie badaniom nad rzęsistkiem (jej zdjęcie rzęsistka znajduje się na tylnej stronie okładki

książki Siemionowej). Bardzo dużo jej artykułów traktuje o powiązaniu rzęsistkowicy z

nowotworami, szczególnie u kobiet. 0 autorze:

Dr Tullio Simoncini jest doktorem medycyny i chirurgiem specjalizującym się w onkologii,

diabetologii oraz zaburzeniach metabolizmu. Posiada również tytuł doktora filozofii. Jako

1 / 15

Czy pospolity grzyb może być przyczyną raka? - www.igya.pl

wtorek, 14 października 2008 15:41

humanista jest przeciwnikiem intelektualnego konformizmu, który tkwi często jego zdaniem w

nie popartych żadnymi faktami wyobrażeniach lub kłamstwach. Uczestniczy regularnie w

medycznych konferencjach i udziela wywiadów, w czasie których wyjaśnia niewłaściwości

konwencjonalnych teorii i metod leczenia raka oraz propaguje swoją grzybiczą teorię raka i

opisuje badania z udziałem pacjentów wyleczonych przy wykorzystaniu potężnego środka

przeciwgrzybiczego, jakim jest wodorowęglan sodu. Jego książka Cancer i a Fungus: A

revolution in the therapy of tumours (Rak jest grzybem – rewolucja w leczeniu guzów) jest

dostępna w języku włoskim, angielskim i holenderskim pod adresem

http://www.cancerfungus.com, pod którym można znaleźć Informacje na temat jego teorii,

terapii i przypadków wyleczeń.

{swfremote}http://myslav.com/film_simoncini/simoncinivideo1.swf{/swfremote} Według mnie

za rakiem nie kryją się jakieś tajemnicze przyczyny – genetyczne, immunologiczne lub

autoimmunologiczne, jak głosi oficjalna onkologia – ale infekcja zwyczajnym grzybem, którego

niszcząco działanie w głębokich tkankach jest niedoceniane. Prezentowana praca opiera się na

przekonaniu wspartym wieloma latami obserwacji, analiz i doświadczeń, które mówią, że

przyczyny guza należy szukać w rozległym świecie grzybów – powszechnie występujących w

przyrodzie łatwo adaptowalnych, bardzo agresywnych i rozwiniętych mikroorganizmów.

Wielokrotnie starałem się wyjaśnić moją teorię czołowym instytucjom zajmującym się z rakiem

(Ministerstwo Zdrowia, Włoskie Medyczne Towarzystwo Onkologiczne etc.), szczegółowo

uzasadniając mój sposób myślenia, ale z uwagi na to, że nie da się wtłoczyć moich poglądów w

konwencjonalny kontekst, zbywano mnie niczym. Dla odmiany, możliwość prezentacji poglądów

na temat zdrowia, które różnią się od powszechnie akceptowanych przez współczesne

środowisko lekar¬skie, czy to oficjalnie, czy nieoficjalnie, stwarzają różne międzynarodowe

gremia.

Istnieje spór pomiędzy poglądami medycyny alopatycznej i hipokratesowskiej. Z kolei

stanowisko, które ja promuję, jest punktem, w którym te dwie koncepcje zdrowia stykają się ze

sobą, ponieważ podkreśla ono wartości ich obu i jednocześnie pokazuje, w jaki sposób stały się

one ofiarami pospolitego języka konformistów. Hipoteza odgrzybiczego pochodzenia

chronicznych chorób zwyrodnieniowych, zdolna połączyć wartości etyczne jednostki z rozwojem

poszczególnych procesów patologicznych, godzi obie orientacje medycyny (alopatyczną i

holistyczną). Hipoteza ta jest obiecującym kandydatem na brakujący element psychosomatyki,

którego poszukiwał, ale nigdy nie znalazł, jeden z jej ojców Viktor von Weiszäcker.

W rozważaniach na temat biologicznych rozmiarów grzyba możliwe jest na przykład

porównanie różnych stopni patogeniczności w odniesieniu do stanu organów, tkanek i komórek

organizmu gospodarza, co z kolei zależy od zachowania się pacjenta. Za każdym razem kiedy

przekraczane są własności wzmacniające psychofizyczną strukturę, dochodzi do jej

nieuniknionego wystawienia – nawet w niewielkim zakresie – na agresję zewnętrznych

czynników, które w innym przypadku byłyby nieszkodliwe. W świetle istnienia niepodważalnego

związku między stanem psychicznym pacjenta i chorobą nie można już dłużej rozdzielać obu

koncepcji (alopatycznej i neuropatycznej), jako że obie są nieodzowne do poprawy sianu

zdrowia pacjenta.

2 / 15

Czy pospolity grzyb może być przyczyną raka? - www.igya.pl

wtorek, 14 października 2008 15:41

Wady obowiązujących teorii przyczyn raka

Kiedy napotykamy na najbardziej uporczywy problem współczesnej medycyny – raka –

pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, jest przyznanie, że wciąż nie znamy jego prawdziwej

przyczyny. Chociaż jest leczony inaczej przez oficjalną i alternatywną medycynę, wciąż otacza

go tajemnica związana z jego rzeczywistym procesem powstawania.

Próba przezwyciężenia obecnego impasu musi więc koniecznie przejść dwie oddzielne fazy:

krytyczną, ukazującą obecne ograniczenia onkologii, i konstruktywną, zdolną do

zaproponowania terapii bazującej na nowym teoretycznym punkcie widzenia. Biorąc pod uwagę

najnowsze koncepcje naukowej filozofii, które sugerują antyindukcyjne podejście tam, gdzie jest

możliwość znalezienia w drodze rozważań powszechnie akceptowanego rozwiązania, jedyne

logiczne sformułowanie, jakie się nasuwa, brzmi: należy odrzucić onkologiczną zasadę, która

zakłada, że rak powstaje w rezultacie anomalnej reprodukcji komórek.

To oznacza, że w sytuacji gdy fundamentalna hipoteza anomalnej reprodukcji komórek jest

poddawana w wątpliwość, wszystkie bazujące na niej teorie są wadliwe.

Wynika z tego, że jako przyczynę raka należy wykluczyć zarówno autoimmunologiczny proces,

w którym obronne mechanizmy organizmu, mające zwalczać zewnętrzne czynniki zagrożenia,

zwracają się przeciwko wewnętrznym elementom organizmu, jak i obwiniane o rozwój

autodestrukcji anomalie genetycznej struktury.

Co więcej, wspólna próba budowy teorii o różnorodnych przyczynach onkogennego wpływu na

rozmnażanie komórek przypomina czasami zasłonę dymną, za którą nie ma niczego prócz gołej

ściany. Teorie te proponują nieskończoną liczbę mniej lub bardziej powiązanych ze sobą

przyczyn, co oznacza w rzeczywistości, że żadnych przyczyn nie odkryto. Z kolei odwoływanie

się do palenia, alkoholu, toksyn, diety, stresu, czynników psychicznych etc., bez właściwie

określonego kontekstu, wywołuje zamęt i rezygnacje oraz tworzy wokół tej choroby, która może

okazać się prostsza, niż się ją przedstawia, coraz gęstszą zasłonę mistyfikacji.

W celu uzyskania szerszego obrazu sprawy warto przyjrzeć się przypuszczalnemu wpływowi

czynników genetycznych na rozwój procesów rakotwórczych propagowanemu przez biologów

molekularnych. Naukowcy ci badają nieskończenie małe mechanizmy komórkowe, ale nigdy nie

widzieli pacjenta. Wszystkie obecne systemy medyczne bazują na takich właśnie badaniach, a

co za tym idzie, wszystkie obecnie stosowane terapie.

Główna hipoteza genetycznej przyczyny nowotworów ogranicza się w zasadzie do tego, że

struktury i odpowiedzialny za normalny proces rozmnażania komórek mechanizm stają się z

nieznanych przyczyn zdolne do autonomicznych, zupełnie nie związanych z całą gospodarką

tkankową zachowań. Geny, które normalnie odgrywają pozytywną rolę w reprodukcji komórek,

są niewłaściwie opisywane jako „protoonkogeny" (geny rakowe), natomiast te, które hamują

rozmnażanie komórek, nazywane są „genami supresyjnymi” lub inaczej „onkogenami

recesyjnymi”. Za nowotworową degenerację tkanek odpowiedzialnością obarcza się zarówno

komórkowe czynniki endogenne (nigdy nie zademonstrowane), jak i egzogenne.

3 / 15

Czy pospolity grzyb może być przyczyną raka? - www.igya.pl

wtorek, 14 października 2008 15:41

Nawet bardzo pobieżna analiza tego teoretycznego onkologicznego obrazu pokazuje, że za

tym całym twierdzeniem o tej niemożliwej do powstrzymania genetycznej hiperak-tywności kryje

się potworna głupota, która leży u podstaw takiego sposobu wyjaśniania spraw. Wszyscy,

którzy pracują na tym polu, nie robią nic innego poza powtarzaniem jałowej mantry o

anomaliach w systemie reprodukowania się komórek o genetycznym podłożu. Lepiej poszukać

nowych horyzontów i instrumentów pojęciowych, które pozwolą ujawnić prawdziwą etiologię

nowotworów.

Powrót do taksonomii (systematyki roślin i zwierząt)

W celu znalezienia prawdopodobnego rakotwórczego ens morbi (istota choroby) na polu

biologii pomocny może być powrót do jej podstawowych taksonomicznych koncepcji, gdzie daje

się zauważyć wiele niezdecydowania i nieokreśloności.

Już ponad sto lat temu, odchodząc od koncepcji Linneusza, zgodnie z którą istnieją dwa

wielkie królestwa życia (roślinny i zwierzęcy), niemiecki biolog Ernst Haeckel (1834–1919)

przedstawił trudności w przypisaniu do odpowiedniej kategorii mikroskopijnych organizmów,

których nie da się ze względu na ich charakterystyczne cechy i własności zaliczyć ani do

królestwa roślin, ani zwierząt. W rezultacie zaproponował dla nich trzecie królestwo o nazwie

Protisty.

„Ten ogromny i złożony świat zawiera szereg form, od takich, które mają budowę

podkomórkową, jak na przykład wiroidy (patogeny roślin) i wirusy, poprzez mikoplazmy do

bardziej zorganizowanych organizmów, takich jak bakterie, promieniowce, śluzorośla, grzyby,

pierwotniaki i pewne mikroskopijne algi”.

Wspólnym elementem tych organizmów jest system odżywiania, który polega, z nielicznymi

wyjątkami, na bezpośrednim absorbowaniu rozpuszczalnych związków organicznych, co różni

je zarówno od roślin, jak i zwierząt. Zwierzęta również tak się odżywiają, ale głównie poprzez

przyjmowanie stałych pokarmów, które są następnie przetwarzane w procesie trawienia. Z kolei

rośliny, wykorzystując związki mineralne i energię świetlną, są zdolne do odżywiania się

poprzez syntetyzowanie związków organicznych.

Obecnie biolodzy skłaniają się do ustanowienia trzeciego królestwa, aczkolwiek w bardziej

wyrafinowanej formie. Są nawet tacy, którzy posuwają się jeszcze dalej, twierdząc że grzyby

należy sklasyfikować w ramach tego królestwa jako odrębną kategorię.

O. Verona (3) pisze, że jeśli do pierwszego królestwa zaliczymy wielokomórkowe organizmy

wyposażone w zdolność fotosyntezy (rośliny), a organizmy nie wyposażone w fotosyntezową

pigmentację (zwierzęta) do drugiego – organizmy tych dwóch królestw składają się z komórek

wyposażonych w wyraźne jądra (eukarioty) – i jeśli do kolejnego królestwa (prolisty) zaliczymy

jednokomórkowe organizmy nie posiadające chlorofilu i wyraźnego jądra (prokarioty –

bezjądrowce), to grzyby powinny mieć swoje własne królestwo, ze względu na to, że nie

posiadają fotosyntezowej pigmentacji, że mogą być jednokomórkowe i wielokomórkowe, i że

posiadają wyraźne jądro.

4 / 15

Czy pospolity grzyb może być przyczyną raka? - www.igya.pl

wtorek, 14 października 2008 15:41

Ponadto grzyby posiadają w porównaniu do innych mikroorganizmów bardzo dziwną własność

– są zdolne do zachowywania podstawowej struktury mikroskopowej (hypha – strzępek) z

jednoczesną tendencją urastania do znacznych rozmiarów (aż do kilku kilogramów), przy

zachowaniu nie zmienionej zdolności do adaptacji i reprodukcji w dowolnym rozmiarze.

Z tego punktu widzenia grzyby nie mogą być traktowane jak prawdziwe organizmy, ale jako

skupiska komórek, sui generis, przypominające organizm, ponieważ każda komórka zachowuje

własny potencjał przetrwania i reprodukcji, bez względu na strukturę, w której istnieje. Jest więc

jasne, że w tak złożonych formach życia jest bardzo trudno zidentyfikować wszystkie procesy

biologiczne. W rezultacie w mikologii nawet dziś istnieją ogromne białe plamy i

taksonometryczne przybliżeniu.

Cechy charakterystyczne grzybów

Warto sprawdzić dokładniej ten dziwny świat o tak szczególnych cechach i spróbować

uwypuklić te elementy, które mogą mieć związek z problemami o charakterze onkologicznym.

1. Grzyby są organizmami cudzożywnymi, a więc potrzebują, przynajmniej w odniesieniu do

azotu i węgla, wstępnie uformowanych związków, spośród których najbardziej wykorzystywane

są proste węglowodany, na przykład monosacharydy (glukoza, fruktoza i mannoza). Oznacza

to, że w okresie swojego cyklu życiowego grzyby są uzależnione od innych żywych stworzeń,

które są w różnym stopniu przez nie wykorzystywane w procesie odżywiania. Zachodzi to

zarówno saprofitycznie, czyli w rezultacie spożywania organicznych odpadów, jak i

pasożytniczo, czyli poprzez bezpośredni atak na tkanki żywiciela.

2. Grzyby wykazują olbrzymią różnorodność sposobów reprodukcji (płciowy, bezpłciowy,

pączkowanie – przejawy te można często zaobserwować jednocześnie w tym samym grzybie)

w połączeniu z wielką morfostrukturalną różnorodnością organów [różnorodnością ich kształtu].

W ostatecznej konsekwencji wszystko to jest ukierunkowane na formowanie sporów, od których

zależy kontynuacja i rozprzestrzenianie gatunku.

3. W mikologii często można zaobserwować szczególne zjawisko zwane heterokarionem

(komórka zawierająca genetycznie różniące się jądra), które charakteryzuje się

współistnieniem normalnego i zmutowanego jądra w komórkach, które przeszły hyfalne

(strzępkowe) połączenie. Fitopatolodzy obawiają się, że obecnie powstały już formy różniące

się genetycznie nawet od swoich rodziców. Do tych zróżnicowań doszło w trakcie cykli

reprodukcyjnych, które noszą nazwę paraseksualnych. Masowe i bezkrytyczne używanie

roślinnych farmaceutyków doprowadziło do mutacji w jądrze wielu pasożytniczych grzybów i w

konsekwencji stworzenia heterokarionów, które są czasami bardzo zjadliwe w swojej

patogeniczności (4).

4. W zakresie pasożytniczym grzyby mogą wytwarzać ze strzępków mniej lub bardziej

dziobokształtne, wyspecjalizowane struktury umożliwiające penetrację żywiciela.

5. Wytwarzanie zarodników może mieć tak masowy charakter, że w każdym cyklu powstają

dziesiątki, setki, a nawet setki milionów elementów zdolnych do rozsiewania się na znaczne

5 / 15

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: