Maly Ksiaze(1).pdf

"Mały Książe" Streszczenie

Zmuszony przez awarię samolotu pilot - narrator utworu -

przymusowo ląduje na pustyni Sahara. Mając zapas wody

zaledwie na osiem dni, możliwie szybko próbuje naprawić

awarię silnika. Pewnego dnia wieczorem zasypia na piasku o

tysiąc mil od zamieszkałych terenów. O świcie budzi go

maleńki człowieczek - Mały Książę.

Człowieczek ów prosi pilota o narysowanie baranka. Niestety,

pilot nie potrafił dobrze rysować, gdyż dorośli ludzie

pozbawieni wyobraźni zniechęcili go do zajmowania się

sztuką. Ku zdziwieniu i na szczęście dla pilota, po kilku

nieudanych próbach, nieznajomy zadowolił się rysunkiem

skrzynki, w której właśnie ukrył się baranek.

Z rozmów z Małym Księciem pilot wywnioskował, że

przybysz mieszka na maleńkiej planecie, niewiele większej od

zwykłego domu. Na planecie księcia (prawdopodobnie B-

612) rosła róża, którą Mały Książę bardzo starannie

pielęgnował, zabawiał rozmowami i pokochał. Róża jednak

bywała niezadowolona, więc książę opuścił ją. Podróżując

odwiedzał kolejne planety.

Mały Książę spotkał m.in. Króla, który wydawał wciąż

rozkazy, chociaż ... nie miał ani jednego poddanego, Próżnego

oczekującego wyłącznie oklasków i uznania, Pijaka, który pił,

ponieważ wstyd mu było, że pije, Bankiera, bezustannie

liczącego gwiazdy i uważającego je za swoją własność,

Latarnika, zapalającego i gaszącego co minutę latarnię - tak

szybko następował tam dzień po nocy. Na szóstej planecie

Mały Książę spotkał uczonego geografa doradzającego

księciu zwiedzenie Ziemi.

Na Ziemi Małemu Księciu przytrafiło się kilka interesujących

spotkań. Żmija obiecała mu pomóc w powrocie na jego

planetę. Z lisem rozmawiał o polowaniu, oswajaniu i innych

ważnych sprawach. Rozmawiał z kwiatem, Kupcem i

Zwrotniczym. Znalazł ogród z pięcioma tysiącami róż, lecz

żadna nie przypadła do serca księciu.

Po kilku dniach spotkań z pilotem wybrał się na poszukiwanie

studni. Znaleźli ją w końcu na pustyni (zresztą może w

rzeczywistości nie istniała???). Mały Książę ostatecznie

zrozumiał, że kocha tylko swą różę. Postanowił wracać.

Pomogła mu w tym Żmija, ukąszając go w nogę. Zasypiając

mówił, że tylko jego ciało zostanie na Ziemi, jest bowiem

zbyt ciężkie, by wziął je tak daleko.

Bogaty i skąpy mieszczanin paryski Harpagon ma dwoje

dzieci, które go nie kochają i nie szanują – Elizę i Kleanta.

Córka poznaje młodego człowieka, który chcąc się z nią

widywać, podstępem dostaje się do domu jej ojca i pod

imieniem Walerego pracuje jako zarządzający domem

Harpagona. Kleant zaś zakochał się w ubogiej dziewczynie,

Mariannie; trudno jednak przypuszczać, by ojciec zezwolił na

to małżeństwo.

Rzeczywiście, Harpagon ma zupełnie inne zamiary w

stosunku do swych dzieci, a sam chce się ożenić z Marianną.

Rajfurka o imieniu Frozyna podejmuje się skojarzenia tego

małżeństwa. Marianna nie zna Harpagona i nie wie, że to

ojciec młodego blondyna, który ubiega się o jej względy.

Dziwaczna postać skąpca napawa dziewczynę przerażeniem,

ale widok Kleanta dodaje jej trochę otuchy. Wobec

porozumienia, które natychmiast nawiązują młodzi pan domu

zaczyna coś podejrzewać i chce jak najszybciej wyświetlić

sprawę. Udaje, że zastanowił się nad swoim wiekiem i

proponuje synowi małżeństwo z Marianną. Prostoduszny

młodzieniec wpada w pułapkę, ale wyprowadzony z błędu

oświadcza, że nie wyrzeknie się Marianny.

Nagle, przerażające odkrycie każe Harpagonowi zapomnieć o

gniewie na syna: ukradziono mu szkatułkę zawierającą

dziesięć tysięcy franków. Złodziejem jest Strzałka, lokaj

Kleanta, wypędzony niedawno przez Harpagona, ale na

skutek insynuacji służącego Jakuba pragnącego zemścić się

na rządcy za kije, które od niego dostawał, podejrzenie pada

na Walerego. Aby się z tego podejrzenia oczyścić Walery

musi wyznać swoje prawdziwe imię. Ku zdumieniu obecnych

Marianna rozpoznaje w nim wówczas brata, a imć Anzelm

(mężczyzna pięćdziesięcioletni, za którego Harpagon

zamierzał wydać Elizę)- jest ich ojcem! Po wielu

fantastycznych przygodach odnajduje się rodzina rozproszona

niegdyś podczas katastrofy na morzu.

Wówczas zjawia się Kleant i proponuje ojcu transakcję –

znajdzie cenną szkatułkę, jeśli Harpagon odda mu Mariannę.

Skąpiec zgadza się na wszystko, nawet na małżeństwo Elizy i

Walerego, byleby nie musiał wydawać pieniędzy na śluby

swoich dzieci i dostał nowe ubranie na tę uroczystość.

Mit o Demeter i Korze

Demeter była tylko boginią pól i urodzajów, kochającą i

szczęśliwą matką Kory. Często spacerowały razem z

orszakiem nimf po ukwieconych łąkach, słuchały śpiewu

ptaków, zrywały kwiaty. Troskliwa matka często ostrzegała

córkę, by nie zrywała białego kwiatu narcyza, który jest

poświęcony nogą mrocznych podziemi. Persefona była

posłuszna, zrywała tylko tulipany, hiacynty, fiołki i

niezapominajki, aż natknęła się na piękny kwiat, który

zachwycił ją. Upewniwszy się, że nikt jej nie widzi, zerwała

go i powąchała. Zapach ogarnął jej zmysły, a duszę zniewoliła

ciemność. Nagle ziemia rozstąpiła się i wyłonił się z niej

Hades, który natychmiast porwał dziewczynę i wrócił do

swego podziemnego królestwa. Demeter na próżno

poszukiwała swej córki. Przeszła całą ziemię wzdłuż i wszerz,

nie mogąc jej nigdzie znaleźć. Załamała się i przybrała postać

staruszki. W Eulezis, nad zatoką Salamińską, spostrzegły ją

córki króla Keleosa, które postanowiły zaopiekować się starą

kobietą. Nierozpoznana Demeter zajmowała się w zamku ich

młodszym braciszkiem. Dziecko było wątłe i chorowite, więc

bogini postanowiła uczynić go nieśmiertelnym. Każdego dnia

wyjmowała chłopczyka z kołyski i kładła go w ogień, by

spalił wszystko, co w nim ludzkie i śmiertelne. Któregoś razu

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: