Inne Planety 09.pdf

JÆczmyk, erdziÍski, Lewandowski, DDDDDr. Strangelove

. Strangelove nr 7

nr 7

Planety

nnr 9 lato 2001 polska fantastyka: literatura + muzyka + filozofia

Jacek Sobota

”W yznania idioty”

Ziemia

planeta

ludzi

JÆczmyk, erdziÍski, Lewandowski,

. Strangelove

nnr

Ziemia

Kaniam siÆ

Szanownym Czytelnikom!

to powątpiewanie w zasady ludzi oraz pytanie, jaki-

mi te zasady powinny byü.

No i takĪe Jacek Sobota. Nie bĊdĊ ukrywaá, Īe

dbamy, aby felieton Jacka Soboty byá zawsze zgodny

z tematyką numeru. Wprawdzie Jacek Sobota w swo-

im felietonie przyznaje siĊ,Īe nie rozumie cyklu wy-

dawniczego Innych Planet , ale zapewniam, Īe wszyst-

ko zaczyna siĊ od jego felietonu, czekamy na felie-

ton, czytamy uwaĪnie, a póĨniej staramy siĊ dopaso-

waü resztĊ numeru.

Dr. Strangelove nr7, znalazá siĊ we wnĊtrzno-

Ğciach IP, tak nagle, Īe nie potrafiĊ wytáumaczyü tego

zjawiska. Bardzo siĊ cieszĊ na tak bliskie kontakty z

fanzinem, którego humor, niski i rubaszny, stoi w

przeciwwadze do wysokiego i wyszukanego humoru

IP (czy jakoĞ tak). Niczym WaáĊsa Kultury, tak ja

zawsze byáem fanem DS. Nie mogĊ tylko jed-

nego pojąü. Po co ta kropka po Dr? Cza-

sami studenci w indeksie piszą dr.

(z kropką),Īeby zaznaczyü,Īe wpi-

sujący siĊ, jest draniem, a nie dok-

torem. Czy Strangelove jest dra-

niem?

Pierwszy raz w IP ukazaá siĊ

komiks. Jest on autorstwa Ma-

cieja ĩerdziĔskiego i to dziĊki

jego uprzejmoĞci moĪemy dys-

ponowaü tą grafiką. Bardzo siĊ

cieszĊ i od razu zapowiadam

garĞü jego grafik w nastĊpnym

numerze. WiĊkszoĞü fanzinów

przedrukowuje jakieĞ wstrĊtne ko-

miksy. W koĔcu i my moĪemy doáączyü

do tej tradycji, niestety Awaria nie jest komik-

sem wstrĊtnym, lecz wyĞmienitym, choü w wyniku

pomniejszenia do rozmiarów IP mogáa straciü na ja-

koĞci.

KaĪdy student ekonomi wie, Īe wydatki publiczne

paĔstwa podlegają pewnemu prawu (nie pamiĊtam czy-

jemu, nie jestem kaĪdy student), które mówi, Īe wydatki

te zawsze rosną. Nie kaĪdy wie natomiast, Īe prawu temu

podlega objĊtoĞü Innych Planet. IP liczą sobie 04 stro-

ny!!! JeĪeli czytacie ten numer to tylko dziĊki heroiczne-

mu wysiákowi pracowników zakáadów graficznych A.E.

którzy tĊ górĊ papieru usiáują spiąü.

W udziale przypada mi zaszczyt poinformowania

Was, Īe niniejszy numer Innych Planet, poĞwiĊcony

jest Planecie Ziemi. Tradycja poprzednich numerów

IP nakazuje opisaü Wam, na sposób erudycyjny, zna-

czenie i symbolikĊ tej planety. OtóĪ znaczenie to i

symbolika jest, prawda, bardzo bogate. Ziemia sym-

bolizuje witalnoĞü, potĊgĊĪycia, jest miejscem po-

chodzenia róĪnych gatunków kosmitów, naleĪyĪyü z

nią w zgodzie i jednoĞci, wsáuchanie siĊ w jej gáos

pozwala odczuü pulsujące tĊtno wszechĞwiata i ko-

rzystaü z kosmicznej energii oraz podobne takie tam...

Nikt jednak nie zaprzeczy, Īe jest ona ludzkim

domem i w związku z tym hasáo niniejszego numeru,

zaczerpniĊte z prozy Francuza, które-

go nazwiska nie podejmujĊ siĊ na-

pisaü – „Ziemia – planeta ludzi”.

I jak to siĊ zwykle czyni,

nagle okazuje siĊ, Īe wiĊkszoĞü

tekstów napisano pod ten wáa-

Ğnie temat.

Lech JĊczmyk, to wáaĞnie z

nim przeprowadziwszy wywiad,

skierowaliĞmy swe myĞli ku Zie-

mi, wszak czáowiek ten to fascy-

nujący futurolog tej planety, maáo

jednak znany w przeciwieĔstwie

do rozreklamowanego Stanisáawa

Lema (znowu siĊ dostaje naszemu

Mistrzowi u nas). Zapraszam do

tego wywiadu, pan JĊczmyk zaskaku-

jąco odpowiada na nasze prowokacje.

Bardzo oryginalnie i przeraĪająco (królowanie

fantasy[!] ) wizjĊ futurologiczną kreĞli Maciej Guzek

w tekĞcie Sfantasy .

Pisana jakby pod temat jest równieĪ iĞcie profe-

sjonalna praca CzáowieczeĔstwo u Robotów Wojcie-

cha Góreckiego. TakĪe ranking na koniec tysiąclecia

koresponduje z tematyką i moĪemy sobie przejrzeü

panteon bohaterów literackich (maáo kompletny, nie

ma choüby Ais).

Otwierające zbiór opowiadanie Bothers in Arms ,

spis rzeczy

proza de facto

Michaá Kubik

Brothers in Arms 4

Iwona Michaáowska

PoĪreacz 3

Wojciech Szyda

Dom na krawĊdzi Ğwiatów 35

publicysyka sensu stricto

Wojciech Hamerski

Czym jest fantastyka? 23

Wojciech Górecki

CzáowieczeĔstwo u robotów 36

Iwona Michaáowska

Douglas Adams opuĞciá wszechĞwiat 49

Konrad T. Lewandowski

Powrót do getta 52

Maciej Guzek

SFantasy 66

Pod Czerwoną Planetą 34

Ranking na koniec tysiąclecia 76

krytyka pro forma

Wizje Alternatywne 3

Niebezpieczne wizje 46

Marka Oramusa RozmyĞlania nad tlenem

Listy do przyjaciela 48

Pawáa Dunin Wąsowicza Oko smoka

Tkanka fantastyki 50

polemiki sub sole

Jacek Sobota

Papu Ziemkiewicza 6

Wojciech Szyda

Pieprzony los zabójcy smoków 62

wywiady dura lex

z Lechem JĊczmykiem

Herezja sprzed 70 lat staáa siĊ banaáem 6

z prof Antonim Smuszkiewiczem

Encyklopedia 59

nota bene komiks

Maciej ĩerdziĔski

Awaria 7

poezja ex ante

Michaá Kubik

Drzwi 45

felietony ceteris paribus

Wyznania Idioty, Sobota 0

Prowokacje Kontrolowane, Szyda 20

Stereo i w kolorze, Michaáowska 29

Kresy Literatury, Szyda, Gáuch 3

Nauka o fikcji, Ostrowski 54

spis rzeczy

Michaá Kubik

KtoĞ mnie podniósá, podtrzymaá w pozycji

pionowej, ktoĞ inny odciągnąá mi powieki,

oĞlepiáo mnie ostre Ğwiatáo, chyba Ğwiecili mi

w oczy latarką.

-W porządku, zaraz dojdzie do siebie -

usáyszaáem jakiĞ kobiecy gáos, to doktor

Amundsen, wytĊĪyáem wzrok i w jasnej plamie

przed moimi oczami rozpoznaáem jej twarz. CoĞ

mnie ukáuáo w ramiĊ, dostaáem pewnie jakiĞ

zastrzyk na obudzenie.

-Hej poruczniku, zbudĨ siĊ - ktoĞ klepaá

mnie po policzku, usáyszaáem gáos Starego,

naszego dowódcy. Próbowaáem coĞ wybeákotaü,

ale gáos odmówiá mi posáuszeĔstwa. Stary

delikatnie posadziá mnie na podáodze, z Ingą

zabrali siĊ za cucenie Eryka.

W koĔcu znalazáem w sobie tyle siáy, Īeby

po omacku, bo wolaáem jeszcze nie ufaü do

koĔca swojemu wzrokowi, dowlec siĊ pod

prysznic. PuĞciáem letnią wodĊ i usiadáem na

posadzce.

Powoli zaczynaáem czuü siĊ lepiej, szum

spáywającej wody sáyszaáem juĪ wyraĨnie,

widziaáem kropelki przylegające do imitacji

kafelków na Ğcianach. Moja reakcja byáa

caákowicie normalna, kaĪdy po przebudzeniu

zachowuje siĊ podobnie, przez dáuĪszy czas

czáowiek leĪy nieprzytomny, do tego dochodzą

wymioty, zaburzony wzrok i sáuch. A takĪe

gorączka, omamy i halucynacje, i wiele innych

dolegliwoĞci o których pewnie nie mam pojĊcia,

a które kumulują siĊ w moim organizmie i

kiedyĞ dadzą o sobie znaü. Tak przynajmniej

powiedziaáaby Amundsen. Nie wszystko

jeszcze wiedziano o wpáywie hibernacji na

organizm ludzki. Wspóáczuáem Indze, jako nasz

lekarz musiaáa obudziü siĊ wczeĞniej i sama daü

sobie radĊ, Īeby móc asystowaü przy

przebudzeniu wszystkich oficerów „Achillesa”.

OdĞwieĪony, dalej mokry, ale tym razem

jednak czysty, wyszedáem spod prysznica i

ciągle siĊ zataczając, zostawiając mokre Ğlady,

wróciáem na salĊ hibernacyjną. Panowaáo tam

okropne zamieszanie. Eryk dostaá jakiegoĞ

Brothers

arms

ilustrowaá Piotr WoĞ

Dr Amundsen, lekarz pokáadowy „Achillesa”,

porucznik Floty:

Przebudzenia nigdy nie są przyjemne.

Czáowiek otwiera nagle oczy, caáy ociekający

Ğluzem páynu hibernacyjnego. A ja mam

najgorzej. MuszĊ sama siĊ doprowadziü do

porządku, obudziü Starego, dopiero potem

przystąpimy do budzenia oficerów...

Georg Naajders, piąty nawigator „Achillesa”,

porucznik Floty:

Gdy tylko obudziáem siĊ ze sztucznego,

dáugiego snu, zwymiotowaáem. Nic nie

widziaáem, zresztą po dáugotrwaáej hibernacji

to normalne; ocknąáem siĊ na podáodze,

musiaáem chyba wypaĞü, po omacku,

powstrzymując torsje, doczoágaáem siĊ do mojej

kapsuáy i zacząáem wymiotowaü do Ğrodka, nie

chciaáem zarzygaü podáogi. Teoretycznie nie

powinienem tego robiü, mój Īoáądek byá pusty,

a mimo to klĊczaáem, dáawiąc siĊĞliną i Īóácią.

Caáą skórĊ miaáem jeszcze Ğliską od páynu

hibernacyjnego, kleiáy mi siĊ wáosy, gardáo, w

którym podczas mojego snu tkwiáa rurka,

pulsowaáo tĊpym bólem. W koĔcu zacząá

wracaü mi wzrok, a do moich uszu dotaráy

pierwsze dĨwiĊki. Poprzez mgáĊ widziaáem

Eryka leĪącego na podáodze, skulonego w

pozycji embrionalnej, w kaáuĪy Ğliny, pewnie

wypadá ze swojej kapsuáy i jeszcze nie odzyskaá

przytomnoĞci.

Przez myĞl przemknĊáo mi, Īe skoro leĪy

to mamy ciąĪenie, a wiĊc idziemy na silniku.

ataku i rzucaá siĊ po podáodze, Amundsen

próbowaáa mu pomóc. Podporucznik Whiter co

chwilĊ próbowaá wstaü podpierając siĊ o ĞcianĊ

i za kaĪdym razem siĊ przewracaá.

Porucznik Johansen siedziaáa naga na

podáodze, przytomna ale jeszcze ciągle nic nie

widząc i nie sáysząc, krĊciáa tylko gáową jakby

rozglądaáa siĊ na wszystkie strony. WáaĞciwie

to wszyscy byliĞmy nadzy, z wyjątkiem Ingi i

dowódcy. Kilka innych osób, mĊĪczyzn i kobiet,

mniej lub bardziej przytomnych, wstawaáo,

czoágaáo siĊ lub wymiotowaáo. Spojrzaáem

ciekawie na Johansen, nie mogáem sobie

przypomnieü jak ma na imiĊ, byáa nowa, nikt

jeszcze nie wiedziaá jak sprawdzi siĊ w akcji.

Nowa, to paradoksalne, przecieĪ spĊdziliĞmy

tutaj razem ponad dziesiĊü lat, mknąc przez

Kosmos z ogromną prĊdkoĞcią.

-Wszystko w porządku? - podszedá do mnie

Stary - Nie wyglądasz jeszcze najlepiej, idĨ do

sali zebraĔ, wszyscy tam siĊ spotkamy.

Nie czuáem siĊ jeszcze na siáach, Īeby coĞ

powiedzieü wiĊc kiwnąáem tylko gáową. Z szafki

przy mojej kapsule wyciągnąáem ubranie i

udaáem siĊ do sali, nakáadając je po drodze.

Johansen, jak ona ma na imiĊ?

Zastanawiaáem siĊ caáy czas idąc wąskim i

zagraconym korytarzem. JakieĞ takie

skandynawskie. A tak, Ingrid. Amundsen teĪ

jest Skandynawką. Z Ziemi, wiĊkszoĞü z nas

ZiemiĊ widziaáa ostatni raz kilkadziesiąt lat

temu, Īycie spĊdzaliĞmy Ğpiąc w komorach

hibernacyjnych, mknąc przez nieskoĔczone

przestrzenie WszechĞwiata, z krótkimi

przerwami podczas których walczyliĞmy,

robiliĞmy to co byáo naszym obowiązkiem.

Brzmi to chyba trochĊ patetycznie.

StaczaliĞmy bitwy w ogóle nie widząc

naszych przeciwników. Zresztą bitwy to chyba

zupeánie nieadekwatna nazwa. Dawno temu,

gdy piloci walczyli w samolotach, nie widzieli

twarzy swoich wrogów. My nawet nie

widzieliĞmy ich statków. Wszystko byáo takie

dziwne. Wykrywamy obcy statek, miliony

kilometrów od nas, kupĊĪelaza sunącą przez

Kosmos tak samo jak my, komputery dáugo coĞ

obliczają, przyĞpieszamy do jakichĞ dziesiĊciu

g, odpalamy rakiety, zwalniamy. I czekamy kilka

miesiĊcy aĪ pociski, ciągle przyĞpieszając, w

kaĪdej sekundzie zwiĊkszając o kilka

kilometrów swoją prĊdkoĞü, doganiają

przeciwnika, uderzają w niego, rozrywają

kadáub. To w niczym nie przypomina, dawnych

wyobraĪeĔ o wojnie w Kosmosie. Prawa fizyki

są nieubáagane. Nie da siĊ lecieü szybciej od

Ğwiatáa. Nie ma bohaterskich pilotów mknących

swoimi kosmicznymi myĞliwcami, promienie

laserów z gáoĞnym Ğwistem nie przecinają

próĪni. Jest tylko przyspieszanie, tygodnie w

zwiĊkszonej grawitacji, gdy czáowiek nie jest w

stanie iĞü, jeĞü, siedzieü normalnie, gdy kaĪdy

wdech i wydech jest bolesny. I czekanie

miesiącami, aĪ pocisk osiągnie cel.

Ingrid. Z Ziemi. Pewnie jeszcze niedawno

widziaáa morze. I fiordy. Dziwne, gdzieĞ tam

istnieją fiordy. GdzieĞ tam jest Ziemia, jest wiele

takich zielono-báĊkitno-biaáych planet. Czasami

trudno w to uwierzyü, spĊdzając caáy czas tutaj,

na pokáadzie, w tej Īelaznej klatce, bĊdąc

odgrodzonym kilkoma centymetrami

zewnĊtrznej powáoki od kosmicznej próĪni. Tak

áatwo o tym zapomnieü, o normalnych Ğwiatach

na których ludzie wiodą zwykáe spokojne Īycie,

pracują odpoczywają oglądają zachody swoich

SáoĔc.

Nagle nerwowo zaczynam chichotaü. Ingrid

niedawno widziaáa ZiemiĊ! Dobre sobie!

Policzmy - z dziewiĊü lat z Ziemi, do gáównej

bazy, kolejne dziesiĊü do stacji z której ją

zabraliĞmy. A teraz jeszcze dziesiĊü. I caáy czas

w uĞpieniu, Ğniąc swoje mechaniczne sny.

Ciekawe czy Ğniáa siĊ jej rodzinna planeta?

Biedna Ingrid, biedna, nieĞwiadoma Ingrid. Nie

byáa Ğwiadoma startu wahadáowca, tego jak

goniá statek wykorzystujący grawitacyjną pĊtlĊ,

Ğpieszący juĪ ku gwiazdom, ludzie od zawsze

chcieli mknąü miĊdzy gwiazdami, a ona nie

zwracaáa na to uwagi, Ğniąc o Ziemi. Zresztą

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: