Płyny biologiczne.doc

(97 KB) Pobierz
CHARAKTERYSTYKA PŁYNÓW BIOLOGICZNYCH

CHARAKTERYSTYKA PŁYNÓW BIOLOGICZNYCH

 

 

 

PŁYNY BIOLOGICZNE:

- krew

- mocz

- płyn mózgowo-rdzeniowy

- płyny z jam ciała

- wydzieliny z przewodu pokarmowego

- wydzieliny z narządów moczowo-płciowych

- ślina

 

 

METODY DIAGNOSTYCZNE:

- jakościowe i ilościowe określenie właściwości lub składu danego materiału biologicznego

              - odzwierciedlają stan biochemiczny ustroju w chwili pobrania materiału

              - umożliwiają lub ułatwiają rozpoznanie i różnicowanie chorób

              - pozwalają na prognozowanie i kontrolowanie leczenia

 

 

 

KREW

 

KREW – ciekła tkanka (jedyna w organizmie), utworzona ze składników morfotycznych (białe, czerwone krwinki, płytki krwi)

 

Funkcje krwi:

- transportuje tlen do komórek i tkanek oraz usuwa z nich CO2

- rozprowadza substancje odżywcze i transportuje enzymy, hormony i witaminy

- usuwa z ustroju produkty przemiany materii

- utrzymuje równowagę kwasowo-zasadową oraz wodno-elektrolitową ustroju

- utrzymuje wzajemną łączność między narządami

- stanowi obronną barierę ustroju

 

KREW MA STAŁY SKŁAD MORFOTYCZNY I CHEMICZNY

 

objętość – ok. 4,5 litra (1/13 – 1/15 ogólnej masy ciała)

gęstość – 1,050 – 1,060 g/litr

skład:

- 80% - H2O

- 20% - substancje organiczne, nieorganiczne, skład morfotyczny

 

HOMEOSTAZA – zdolność organizmu do utrzymywania stałości środowiska wewnętrznego

 

OSOCZE

 

stanowi 55% objętości krwi

45% - składniki morfotyczne

 

OSOCZE – krew pozbawiona elementów morfotycznych

 

 

Otrzymywanie osocza:

- krew pobiera się na odpowiedni środek przeciwskrzepliwy (antykoagulant), następnie wymieszanie, odwirowanie (3000 obrotów/ min, t = 15 minut)

 

Właściwości fizyczne osocza:

- lekko żółtawy płyn

- przezroczysty

- lekko opalizujący

 

H2O stanowi 90-92% osocza

 

 

 

 

SKŁADNIKI OSOCZA KRWI:

 

 

Związki organiczne

1. Azotowe

- białko całkowite – związki o największym stężeniu – 60-80 g/l

          - albuminy

          - α1, α2, β, γ – globuliny

          - immunoglobuliny G, A, M

          - fibrynogen (udział w krzepnięciu)

          - hemoglobina

          - lipoproteiny LDL, HDL

- mocznik

- kwas moczowy

- azot aminokwasów

- kreatyna, kreatynina

- bilirubina

- enzymy

- hormony

- witaminy (nie wszystkie zawierają azot)

Związki organiczne

2. Nieazotowe

- glukoza (70-110mg/dl)

- cholesterol

- triglicerydy

Związki nieorganiczne

- sód

- potas

- chlor

- wapń

- magnez

- fosfor

- wodorowęglany

- żelazo

- miedź

Pierwiastki śladowe

- mangan

- jod

- fluor

- selen

- miedź

 

 

SUROWICA

 

SUROWICA – osocze pozbawione fibrynogenu

 

SUROWICA = OSOCZE – FIBRYNOGEN

 

Otrzymywanie surowicy:

- Pobrać krew do suchej probówki, pozostawić w temperaturze pokojowej (można również umieścić w cieplarni – temp. = 37ºC)

 

- Po umieszczeniu krwi w probówce następuje uruchomienie układu krzepnięcia:



czynnik zewnętrzny + czynnik wewnętrzny

 

 

                                          czynnik V



 



                            protrombina               trombina  



 

                                         



                                                               fibrynogen                 fibryna (włóknik)

Przeprowadzanie badania krwi:

- na czczo – 12 h (posiłek zmienia wartość białek, cukrów, kwasu moczowego)

- badanie należy wykonywać o godz. 700 (ze względu na rytm dobowy niektórych substancji – np. kortyzolu)

- pozycja ciała badanego powinna być:

              - siedząca

              - leżąca ( w przypadku obłożnie chorych)

- pacjent musi być wypoczęty (aby nie wydzielały się hormony stresu – katecholaminy, kortyzol)

- nie można narażać pacjenta na wynaczynienie krwi ( należy pobrać potrzebną do badań ilość, nie więcej)

- opisać probówki

 

 

STANDARDOWE POBIERANIE KRWI:

1.      Krew żylna

2.      Krew włośniczkowa (włośniczkowa arterializowana)

3.      Krew tętnicza

 

Ad. 1.

- pobiera się z żyły łokciowej

- przed pobranie zakłada się opaskę na ok. 1 minutę

 

Ad. 2.

- pobiera się z opuszka palca serdecznego (w ostateczności z innych palców)

- pobiera się z płatka usznego

- u noworodków i niemowląt – pobiera się z pięty lub palucha

- przed nakłuciem przetrzeć obszar nakłucia spirytusem – dezynfekcja oraz pobudzenie zwiększonego przepływu krwi)

 

Ad. 3.

- pobiera się z tętnicy promieniowej, ramieniowej i udowej

- pobierana w celu badań gazometrycznych

- należy pobrać anaerobowo – bez dostępu powietrza

 

Krew musi być jak najszybciej dostarczona do laboratorium. Gdy nie ma takiej możliwości to trzeba oddzielić osocze od elementów morfotycznych (w komórkach znajduje się dużo potasu, gdy krew stoi to komórka pęka, uwalniając duże ilości potasu – który może zafałszować wyniki). Krew musi być przechowywana w lodówce lub zamrażana.

 

Zbieranie i przechowywanie materiału:

- hemoliza

- czas i temperatura (badanie na enzymy)

- glikoliza

- wrażliwość na światło (bilirubina, witaminy – probówki należy chronić przed światłem).

- próbki mikrobiologiczne (na badanie bakteriologiczne – muszą być przechowywane na odpowiednim podłożu i w temp. ok. 37ºC)

 

 

 

ANTYKOAGULANTY I ICH ZASTOSOWANIE

 

HEPARYNA

(sól amonowa)

- używać do biochemicznych i morfologicznych badań

- nie stosować do badań krzepliwości krwi (hamuje trombinę) 

- heparyna jest wydzielana przez granulocyty zasadochłonne oraz śródbłonek wyściełający naczynia

- heparyna zapobiega wykrzepianiu wewnątrznaczyniowemu – utrzymuje homeostazę

WERSENIAN DISODOWY

WERSENIAN DIPOTASOWY

EDTA

- przydatny w badaniach morfologicznych ze względu na właściwości chelatujące

- nie stosować do oznaczania elektrolitów i niektórych enzymów

- hamuje i wiąże jony Ca 2+ niezbędne w procesie krzepnięcia

CYTRYNIAN SODU

- podstawowy koagulant w badaniach koagulacyjnych do oznaczania elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej

-        hamuje i wiąże jony Ca 2+ niezbędne w procesie krzepnięcia

-        do oznaczania szybkości opadania krwinek czerwonych (OB)

SZCZAWIAN POTASU

FLUOREK SODU

- przydatny w badaniach hematologicznych, nie nadaje się do oznaczania elektrolitów, równowagi kwasowo-zasadowej i niektórych enzymów

- używany do oznaczania glukozy – umożliwia oznaczenie glukozy po kilku godzinach (zahamowanie glikolizy przez fluorki)

- hamuje i wiąże jony Ca 2+ niezbędne w procesie krzepnięcia

 

 

Badania koagulacyjne – badania, które określają stan układu krzepnięcia (próba protrombinowa i trombinowa)

 

 

MOCZ

 

MOCZ – produkt czynności nerek

 

Rola nerki:

- wydalanie produktów przemiany materii

- utrzymywanie i regulowanie homeostazy ustrojowej

- utrzymywanie stałego składu chemicznego krwi

 

 

 

Skład moczu zależy od:

- czynności nerek

- metabolicznych przemian wewnątrzustrojowych

- stopnia zagęszczenia moczu

- resorpcji zwrotnej

 

DOBOWA ILOŚĆ MOCZU: 800-2000 ml

 

Zdrowe nerki wydzielają na dobę ok. 50g substancji chemicznych

 

Z moczem wydalane są:

- woda

- sole mineralne

- kwasy

- zasady

- substancje toksyczne

- produkty przemiany materii i detoksykacji

- leki

 

SKŁAD CHEMICZNY MOCZU:

 

Związki organiczne

1. Azotowe

- mocznik ( 20-25g/dobę)

- kwas moczowy – w postaci wolnej lub soli: moczanów sodu, potasu, amonu

- kreatynina

- aminokwasy

- urobilinogen

Związki organiczne

2. Nieazotowe

- kwas szczawiowy

- kwas cytrynowy

- kwas mlekowy

Związki nieorganiczne

- amoniak (ilość zmienna – uzależniona od równowagi kwasowo-zasadowej)

- wodorowęglany

- jony Na+, K+, Ca 2+, Cl-

- fosforany

- siarczany

Inne

- leki i ich metabolity

- hormony i ich metabolity

Zgłoś jeśli naruszono regulamin