¨ CHAPLIN
Odbijał wszystkie estetyczne i socjologiczne problemy nowej, wyruszającej na podbój XX wieku sztuki.
Odszedł od burleski, zaczął się naprawdę zastanawiać nad źródłami inspiracji i sensem swojego humoru. Jest świadom swojej mechaniki.
„Brzdąc” (1920) – Pierwszy pełnometrażowy film à połączenie komedii z sentymentalizmem i tragizmem. Było to średnio akceptowane; geniusz = samotnik. (Pisał Stark Young 1922)
„Pielgrzym” (1922) – Sens społeczny – atak na purytańską moralność, prowincjonalizm, tępotę i hipokryzję.
„Paryżanka” (1923) – („Półświatek paryski” – polski tytuł) – ukazanie psychologii poprzez subtelną akcję.
Zmniejszenie liczby tablic wyjaśniających (przewyższył Griffitha). Posługiwanie się skrótami w prowadzeniu akcji, skokami, elipsy, lapidarność obrazów pozwalała uniknąć tautologii i banału. Film zainspirowany pobytem Chaplina w Europie. à Recenzje: „Motion Picture Magazine” – Harry Carr.
Chaplin był bardzo wymagający – pewną scenę powtarzano 82 razy (matka, która widzi ciało martwego syna wnoszone do domu.
Nie oszczędzał pieniędzy – jako producent budżet ok. 400 tyś. $.
W stosunku do aktorów: „Próbować zrobić z pani aktorkę to tak jakby pisać list miłosny na papieże od rzeźnika”
Film – triumf reżyserski, klęska producenta – przyniósł deficyt – zarobił ok. 100 tyś. $
Chaplin zszedł ze sceny filmowej.
Magazyn „Photoplay” apelował za jego powrotem.
Później powstały jego najwybitniejsze i najbardziej doceniane dzieła:
„Gorączka złota” (1925)
„Cyrk” (1928)
„Światła wielkiego miasta” (1931)
„Dzisiejsze czasy” (1936)
Alexa_89