ściaga. nie marudzić że zła bo lepiej nie umiem.doc

(1044 KB) Pobierz
27

27.02.08r

1. Zakres częstotliwości mikrofalowych

Mikrofale – fale elektromagnetyczne o długości mierzonej w próżnie mniejszej od 1m, co odpowiada częstotliwości większej od 300 MHz. Górna granic początku pasma podczerwieni. Granica ta jest wyznaczona przez możliwości techniczne wytwarzania drgań. Za koniec μFal uważa się częstotliwość sygnału, którą można wytwarzać przez układy lampowe lub tranzystorowe, natomiast podczerwień jako częstotliwości wytwarzanych w procesach typowych dla fizyki kwantowej.

W układach generatorów można wytwarzać sygnał w zakresie dalekiej podczerwieni tj. 700GHz (0,43mm).

Mała długość fali w zakresie μFal pozwala na stosowanie ich w:

- radiolokacja, radionawigacja, radioliniach, grzejnictwie, medycynie, radioastronomii.

μFale są bardzo silnie pochłaniane przez organizmy żywe i wywołują w pełni rozpoznane oddziaływania biologiczne.

Fale μFalowe dzielone są na zakresy dziesiętne:

Fale decymetrowe    1 m-10 cm     f=0,3-3 GHz

Fale centymetrowe   10 cm-1 cm   f=3-30 GHz

Fale milimetrowe      1 cm- 1 mm  f=30-300 GHz

Fale submilimetrowe <1 mm         f>300 GHz

 

Zakresy fal μFalowych

Symbol    zakres

L              1-2 GHz

S              2-4 GHz

C             4-8 GHz

X             8-12 GHz

Ku         12-18 GHz

K           18-26 GHz

Ka         26-40 GHz

Z       299,9-300 GHz

 

2. Charakterystyczne cechy techniki mikrofalowej

Linie współosiowe pomimo ich szerokiego zastosowania mają szereg istotnych wad, które szczególnie uwidaczniają się w zakresie fal centymetrowych. Straty w tych liniach znaczie zwiększają się wraz ze wzrostem częstotliwości, gdyż powierzchnia przewodu wew. jest mała a więc jego oporność jest stosunkowo duża.

Alternatywa dla linii współosiowych eliminująca niekorzystne zjawiska są falowody.

Falowody – rury o ścianach przewodzących przekroju kołowego lub prostokątnego wew. których rozchodzą się fale elektromagnetyczne. Ścianki falowodu spełniają rolę ekranu, który zapobiega rozchodzeniu się fal w różnych kierunkach zmuszając do przesuwania się tylko wzdłuż przewodu.

 

Falowód – kanał (tunel do przenoszenia energii elektromagnetycznej ograniczony ścianami dającymi rozgraniczenie dwóch środowisk o różnych parametrach) w zależności od parametrów (μ σ ε) ulega dużej zmianie na bocznej ściance falowodu. Rozróżniamy falowody metalowe, dielektryczne, atmosferyczne. Metalowe o stałym przekroju poprzecznym. Falowód nie przenosi fali o częstotliwości mniejszej od tak zwanej częstotliwości krytycznej związanej ściśle z jego wymiarami.

Zalety falowodu:

- przenoszenie większej energii niż przewód współosiowy o tych samych wymiarach

- maksymalne napięcie panuje pomiędzy przeciwległymi ściankami

Zastosowanie falowodu:

- radiokomunikacja (linie radiowe , TV satelitarna)

- radiolokacja

- przemysł

- medycyna

- gospodarstwo domowe

 

Falowody stosowane do częstotliwości większej niż 3GHz. Dla niskich częstotliwości wymiary falowodów musiały by być znaczne co jest ściśle powiązane z ich częstotliwością graniczną.

Częstotliwość graniczna powoduje że falowody zachowują się jak filtry górnoprzepustowe.

Falowód prostokątny – długość boku dłuższego z przekroju poprzecznego

Wady: rozchodzenie się częstotliwości wyższych od częstotliwości granicznej falowodu, trudność zmiany kierunku ich prowadzenia. Aby tego uniknąć należy użyć profilowanych elementów aby nie zmniejszać fali.

 

W wyniku naskórkowości rezystancja czynna Rs wzrasta bo prąd zaczyna płynąć w coraz mniejszym przekroju

Zjawisko naskórkowości -  polegga na tym że prąd przewodzenia o wyższej częstotliwości nie płynie pełnym przekrojem przewodnika lecz jego powierzchnią w warstwie o skończonej grubości. Ważnym parametrem pozwalającym obliczyć efekt rez. Przewodu jest głębokość wnikania równa drodze na której fali maleje e-krotnie.

 

[Rad/s]

- przenikliwości magnetyczna [H\m]

przenikliwość właściwa [S/m]

 

 

W związku ze zjawiskiem naskórkowości zmienia się rez i ind przewodnika.

 


 

Dla zmniejszenia strat wnętrze falowodu pokrywa się srebrem w celu zmniejszenia efektu naskórkowości.

 

 

 

Powierzchnia równa

 

Powierzchnia nie równa

 

 

 

ZASADA PROWADZENIA FALI W FALOWODZIE

 

 

                       

 

Ośrodkiem propagacji jest powietrze o malej rezystancji (suche)

 

MOC FALOWODU

 

W instalacji dużej mocy stosuje się dodatkowe zabiegi  mające na celu zwiększenie wytrzymałości. Wytrzymałość ta może być podwyższona poprzez zwiększenie wys. falowodu  lub wypełnia jego wnętrze sprzężonym gazem.

 

FALA PŁASKA

 

- elektromagnetyczna – zaburzenia pola elektromag. rozchodzącej się w próżni lub ciele stałym.

- ekwiamplitudowa – zbiór punktów w których w ostatniej chwili czasowej amplituda wektora pola magnetycznego lub elektrycznego przyjmuje takie same wartości.

- ekwifazowa – zbiór punktów w których w ustalonej chwili fazy wektor pola magnetycznego  lub elektrycznego przyjmuje takie same wartości.

- jeśli fala płaska – fala w której fala ekwifazowa pokrywa się z płaska ekwipotencjalną w przeciwnym przypadku jest to  fala płaska … ?

- Kulista (sferyczna) – pow.  … ma kształt kuli.

- Fala cylindryczna – pow. ma kształt pobocznicy walcu.

 

Prędkość Vp - rozkład fali płaskiej określa prędkość z jaką porusza się powierzchnia ? i stąd nazywana jest prędkością ?

 

Do ośrodka tyczy się:

 

- impedancja falowa ośrodka

Dla próżni

 

Fala TEM w ośrodku stratnym (dielektryk)

 

                                                          

Fala płaska w dielektryku

A = A exp (-α R)

Α – współczynnik tłumienia

R – współczynnik wnikania

Długość fali

Współczynnik propagacji

Straty dielektryka w postaci zespolonej

tg stratności

Dla dielektryka o małych statach w którym jest spełniony warunek

 

 

Linie transmisyjne  TEM

Prowadnice falowe – układ pow. granicz. materiałów tworzących całą drogę Z1 punktów do drugiego zdolny do kierowania przepływu energ. elektromag. Fala elektromagnetyczna może być prowadzona wzdłuż przewod. oraz dielektryków.

Jeżeli w układzie przesyłana fala płaska lub zbliżona do nich (quasi TEM) to prowadnice są liniami transmisyjnymi.

 

W stosujemy linie paskowe lub mikropaskowe

 

Współosiowa linia

 

 

Linia symetryczna

 

 

 

 

Linia paskowa symetryczna

Symetryczna                                          niesymetryczna

 

Linie współosiowe o rodzaju pola TEM

Fala decymetrowa-> linia współosiowa (giętkie przewody, cylindryczne metalowe sztywne)

Linie pola elektromagnetycznego fali TEM w lini współosiowej

 

Em=Um /{b*lna/b}   max U; najmniejsza wartość pola elektrycznego  a/b = e

 

Max moc!!!

a/b= √e=1,648

średnia moc przenoszona przez linie Pśr=½Re[∫∫(EmxHm)ds]

Linie współosiowe – 3-18GHz, Zo=50Ω optymalnie

Zo=70,7- max tłumienie  Zo=30 najwyższa moc

Tłumienie a wytrzymałość nap. Linii: współczynnik a/stosunek promieni przewodów

1-tłumienie, 2-max impedancja falowa, 3- napięcia przebicia, 4 – max moc przenoszona

W celu zmniejszenie strat w liniach współosiowych stosuje się podpory dielektryczne o określonych wartościach:

-współczynnik fali stojącej (WFS) jak mniejsze

-częstotliwość pasma większy

-wytrzymałość linii na przebicie nie powinno ulegać zmianie

 

 

Krążek pełny

Falowody prostokątne:

Rury metalowe nie zawierające w środku przewodów. Mogą być układami które są wypełnione gazami (freon) w celu zwiększenia wytrzymałości elektrycznej. W falowodzie rozchodzi się fala E dla której: E różne od 0, H=0 lub E=0 i H różne od 0

Fale w falowodzie prostokątnym :

- fala graniczna 

-częstotliwość graniczna

W zakresie fal dużych od fgr falowód idealny przeniesie energ. bez (strat)tłumienia

W zakresie f. małych od fgr fala szybko tłumiona

 

Rodzaje Fal:

1). Fale TEM    E2=0 – żadne z pól nie ma skł.w kier.propagacji

                          H2=0 –

2).Fale TE(H)   E2=0 – pole mag. ma skł. W kier. Propagacji

                          H2=0 –

3).Fale TM(E)   E2=0 - pole elek.  ma skł. W kier. Propagacji

                          H2=0 –

     (EH)             E2=0 - pole elek.i magn.   ma skł. W kier. Propagacji

                          H2=0 –

Ruch fal w falowodzie prostokątnym

Linie pola fali , ruch podst. W falowodzie prostokątnym

Falowody kołowe

Fale w falowodach kołowych

Rodz fali H11 , H10 , E01 Rodz podst.

Linie uF płaskie i paskowe o Roch. Pola TEM

Najprostszy ukł. Linii są 2 przewody płaskie w ukł.:

I taki jak na:

Reaktancje w liniach paskowych

W liniach paskowych sym. lub niesym. dowolne wart. Susceptancji można uzyskać przez podłączenie równoległe linii rozwartej lub zwartej na końcu:

 

 

 

Rezonatory ufalowe

Wnęki o ściankach z mater. o wys. konduktywności lub pokrytych od wewnątrz mater.o wys. konduktywności

Przechowywanie energii

rezonator wnękowy  d=V / fr

rezonator prostopadłościenny

 

 

przejście ( sprzężenie ) między linią współosiową a falowodem.

między falowodem a liniami współ. są stosowane dwa rodzaje sprężeń:

-za pośrednictwem pola elekt.

-za pośrednictwem pola magnet.

 

??? zaprojektowany układ sprzęgającego można faworyzować wzbudzenie w falowodzie wyższego rodzaju pola, jeżeli wymiary falowodu na to pozwalają.

rys. Sprzężenie przewodem wdpólosiowym za pomocą sondy falowodu-linia

 

rys. Sprzężenie falowodu- linia wspolosiowa za pomocą pętli

 

rys. rodzaj sprzęż fal- linia wspólosiowa na wyższe rodzaje pól

Trójwtórniki

(rozgalęźniki) falowody typu T symetryczne i niesymetryczne dla pól typu E i H. Dzielą moc ???  ??? do jednego z wej w stosunku 1:1

 

niesym             sym.

Wprawdzie rozgal do falowodu wyst. Niedopasowany falowe, które mogą powodować powstanie fal ???

Zwieracz-musi zapewnić staly i maly opór zwarcia przy regulacji zwieracza.

Rys. zwieracz bezkontaktowy w falowodzie o ??? kolowym .

 

Tłumiki regulowane i stałe

Precyzyjne. Elementami tłumiącymi są elementy o kształcie płetwy i wykonane z materiału o dużej rezystywności.

Regulowany płetwowy:

2 płetwy:

Obciążenia dopasowujące (bezodbiciowe)

Stosowane w układach mierników mikrofalowych oraz nadawczych i odbiorczych.

Parametry:

-max wartość współczynnika fali stojącej WFS lub moduł współczynnika odbicia

-szerokość pasma częstotliwościowego, przy którym wartość WFS nie przekracza wartości dopuszczalnej

-obciążalność czyli dopuszczalna moc chwilowa ograniczona napięciem przebicia lub mocą ciągłą wynikającą z ograniczeń cieplnych

Dla klasy średniej WFS=1,05

 

 

Przesuwnik fazowy

-falownik prostokątny

 

Linia szczelinowa:

Elementy uFalowe

Tranzystory uf – dla F= 100MHz – 100GHz z arsenku galu. Gdyż ruchliwość elektronów jest większa niż w krzemie oraz osiąga nasycenie prędkości przy mniejszym Nat. Pola elektrycznego.

HEMT – z wykorzystaniem podwyższonej ruchliwości nośników co pozwala na ich stosowanie przy f do 100 GHz. Tranzystory bipolarne oparte na krzemie mogą być stosowane przy f – 6GHz ze względu na nizszy koszt w stosunku do arsenku galu. Rozwijaja się również uf monolityczne układy scalone MM/C

Bipolarne – budowane jako tranzystory n-p-n budowane w strukturze palczastej.

Podział:

- nisko szumowe nalej mocy

- Wzmacniające do pracy w klasie A

- średniej mocy

 

Obudowy tranzystorow uFalowych

19.bmp

Polaryzacja tranzystorow uFalowych

Pracuja w układach wzmacniaczy i generatorow, musza być odpowiednio spolaryzowane. Elementy którymi są zasilane nie powinny wpływać na paramtery tranzystora i układu oraz musza zabezpieczac element przed wzbudzeniem na innych częstotliwościach. Szczególnie jest to niebezpieczne dla wzm malej częstotliwości, gdyz dosc latwo wzbudzaja się na wyzszych. Ponadto układy zasilania powinny zapewnic stabilny punkt pracy.

20A.bmp

20b.bmp

 

 

STRONA 21

 

Elementy polaryzacyjne tranzystora muszą być niezauważalne dla właściwości układu. Dławik jest wykonany jak cewka z rdzeniem ferrytowym.

 

Diody tunelowe:

 

Elementy wzmacniające w układach generacyjnych uF. Ch-ka diody zawiera odcinek o rez. Ujemnej.

 

I=f(U) diody tunelowej

 

Ip,Up – prąd/nap szczytu

Ir,Ur – prąd/ nap. doliny
Diody lawinowe stosowane są do odtłumiania obwodu rezonansowego rezonansowego zakresie ujemnej….

 

 

19.03.08r

 

Częstotliwość graniczna (fgr) diody lawinowej to taka f przy której dioda jest w stanie wygenerować rez. Ujemną

 

 

Sch. Zastępczy diody lawinowej

 

Diody lawinowe

 

Typu P+- N-N+. Budowane są z Si, Ga-As. Po doprowadzeniu do diody napięcia wzdłuż osi diody tak aby zpolaryzowana była w kierunku zaporowym, wzdłuż diody powstaje rozkład pola elektrycznego przy czym największe natężenie jest w złączu P+-N. W warstwie tej o długości Lm powstaje jonizacja lawinowa a pozostały obszar jest obojętny.

 

W przypadku podawania napięcia stałego i zmiennego zjawisko lawinowe powstaje tylko w ujemnych połówkach sygnału zmiennego

 

 

rys. rozkład domieszek

 

sch.zast diody lawinowej z oprawą oraz Zal. Reaktancji i rezystancji od f dla diody lawinowej
Mikrofalowe elementy próżniowe

1. Pobudzenie rezonatora przez wiązkę przelotu elektronów umieśćmy za szczeliną to zbliżające się zgrupowanie elektronów indukuje na ściance ładunki dodatnie co powoduje przepływ prądu od lewej do prawej ścianki rezonatora powodując powstanie ładunku ujemnego na prawej ściance. Obecność obwodu rezonansowego  sprawia że procesy rozładowywania nie mogą być wymuszane przez wiązkę lecz odbywają się z f drgań własnych

 

W czasie przechodzenia elektr.przez wnęki

 

Jeżeli czas przejścia zgrupowania elekt.przez szczeline;ł pi jest znacznie mniejszy niż okres drgań własnych T rezonatora, to zgrupowanie będzie przechodziło przez szczelinę.Pole to powoduje zmniejszanie energii wiązki o ł energii pola elekt.mag. zgromadzona w rezonatorze jeżeli czas przelotubyły r.ówne okresowi drgań własnych

 

KLISTRON DWUWNĘKOWY

 

Lampa z falą bierzącą

Jest szerokopasmowym szumowym wzmacniaczem uF4o wysokim wzmocnieniu.Osiąga wzmocnienie mo...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin