OGRÓD EDEN.pdf

PRZEKAZ 73 - OGRÓD EDEN

Kulturalna dekadencja i duchowe ubóstwo, powstałe w wyniku upadku Caligastii i

wynikaj Ģ cy st Ģ d społeczny zam ħ t, niewielki miały wpływ na fizyczny czy biologiczny

stan ludów Urantii. Ewolucja organiczna szła szybko naprzód, zupełnie niezale Ň nie od

kulturalnego i moralnego zacofania, które pojawiło si ħ tak szybko po malkontenctwie

Caligastii i Daligastii. I nadszedł taki czas w historii planety, prawie czterdzie Ļ ci tysi ħ cy

lat temu, kiedy to nadzoruj Ģ cy planet ħ Nosiciele ņ ycia zauwa Ň yli, Ň e z czysto

biologicznego punktu widzenia progres ras Urantii jest bliski punktu szczytowego.

Komisaryczni zarz Ģ dcy, Melchizedecy, podzielali t ħ opini ħ i ch ħ tnie zgodzili si ħ

przył Ģ czy ę do petycji Nosicieli ņ ycia, skierowanej do Najwy Ň szych Ojców z Edentii,

wnosz Ģ cej, Ň eby zbada ę Uranti ħ pod k Ģ tem zezwolenia na wysłanie udoskonalaczy

biologicznych, Materialnego Syna i Córki.

Pro Ļ b ħ t Ģ skierowano do Najwy Ň szych Ojców na Edentii, poniewa Ň od czasu upadku

Caligastii i tymczasowego wakatu władzy na Jerusem, to oni sprawowali bezpo Ļ redni Ģ

jurysdykcj ħ nad wieloma sprawami Urantii.

Tabamantia, niezale Ň ny kontroler Ļ wiatów dziesi ħ tnych i eksperymentalnych, przybył na

inspekcj ħ planety i po przegl Ģ dzie rozwoju ras ludzkich odpowiednio zalecił, aby Urantii

przyznano Synów Materialnych. W niecałe sto lat po tej inspekcji, na Uranti ħ przybyli

Adam i Ewa, Materialny Syn i Córka systemu lokalnego i rozpocz ħ li Ň mudn Ģ prac ħ ,

próbuj Ģ c rozwikła ę pogmatwane sprawy planety, opó Ņ nionej przez bunt i pozostaj Ģ cej w

stanie banicji – izolacji duchowej.

1. NODYCI I AMADONICI

Na normalnej planecie przybycie Syna Materialnego jest z reguły pocz Ģ tkiem wspaniałej

epoki wynalazków, post ħ pu materialnego i o Ļ wiecenia intelektualnego. Era poadamiczna

to na wi ħ kszo Ļ ci Ļ wiatów wspaniała epoka nauki, ale nie na Urantii. Chocia Ň planeta

zaludniona była przez gatunek ludzki w dobrej formie fizycznej, plemiona pozostawały w

stanie gł ħ bokiej dziko Ļ ci i moralnej stagnacji.

W ci Ģ gu dziesi ħ ciu tysi ħ cy lat po buncie praktycznie wszystkie osi Ģ gni ħ cia administracji

Ksi ħ cia zostały zniweczone; sytuacja plemion ludzkich tego Ļ wiata była tylko nieco

lepsza od tej, jaka miałaby miejsce, gdyby ów zwiedziony Syn nigdy nie przybył na

Uranti ħ . Tylko po Ļ ród Nodytów i Amadonitów przetrwały tradycje Dalamatii i kultura

Ksi ħ cia Planetarnego.

Nodyci byli potomkami zbuntowanych członków personelu Ksi ħ cia, ich nazwa wywodzi

si ħ od ich pierwszego przywódcy, Noda, swego czasu przewodnicz Ģ cego komisji do

spraw wytwórczo Ļ ci i handlu Dalamatii. Amadonici byli potomkami tych Andonitów,

którzy postanowili pozosta ę lojalni, razem z Vanem i Amadonem.

„Amadonita” jest okre Ļ leniem bardziej kulturowym i religijnym, ni Ň rasowym; pod

wzgl ħ dem rasowym Amadonici byli zasadniczo Andonitami . „Nodyta” jest okre Ļ leniem

zarówno kulturowym jak i rasowym, poniewa Ň Nodyci, sami w sobie, stanowi Ģ ósm Ģ

ras ħ Urantii.

Istnieje tradycyjna wrogo Ļę mi ħ dzy Nodytami i Amadonitami. Wa Ļı ta odnawia si ħ

ci Ģ gle, jak tylko potomstwo obu tych grup ludzkich podejmuje si ħ wspólnych zada ı .

Nawet w pó Ņ niejszych czasach, przy pracach prowadzonych w Edenie, wyj Ģ tkow Ģ

trudno Ļę sprawiało im pracowanie razem w pokoju.

Krótko po zniszczeniu Dalamatii, zwolennicy Noda podzielili si ħ na trzy zasadnicze

grupy. Grupa centralna pozostawała w bezpo Ļ redniej blisko Ļ ci ich pierwotnych pieleszy,

tam gdzie Zatoka Perska wcinała si ħ w l Ģ d. Grupa wschodnia emigrowała w górski rejon

Elamu, nieco na wschód od doliny Eufratu. Grupa zachodnia osiedliła si ħ na północno-

wschodnich, syryjskich wybrze Ň ach Morza ĺ ródziemnego i na terytoriach s Ģ siednich.

Nodyci ch ħ tnie si ħ kojarzyli z rasami sangikowymi i pozostawili po sobie całkiem udane

potomstwo. Niektórzy potomkowie zbuntowanych Dalamatian doł Ģ czyli pó Ņ niej do Vana

i jego lojalnych stronników, mieszkaj Ģ cych na ziemiach na północ od Mezopotamii.

Tutaj, w pobli Ň u jeziora Wan i w rejonie południowych wybrze Ň y Morza Kaspijskiego,

Nodyci ł Ģ czyli si ħ i mieszali z Amadonitami, i byli zaliczani do „mocarzy z dawnych

czasów".

Przed przybyciem Adama i Ewy te grupy ludzkie – Nodyci i Amadonici – były

najbardziej zaawansowanymi plemionami Ziemi, posiadaj Ģ cymi najwy Ň sz Ģ kultur ħ .

2. PLANOWANIE OGRODU

Prawie sto lat przed inspekcj Ģ Tabamantii, Van i jego towarzysze rozgłaszali, z ich

górskiego centrum Ļ wiatowej etyki i kultury, przyj Ļ cie obiecanego Syna Boga,

udoskonalacza rasowego, nauczyciela prawdy i godnego nast ħ pcy zdradzieckiego

Caligastii. Chocia Ň w tamtych czasach wi ħ kszo Ļę mieszka ı ców Ļ wiata wykazywała

niewielkie, albo wr ħ cz Ň adne zainteresowanie tymi przepowiedniami, ci, którzy byli w

bezpo Ļ rednim kontakcie z Vanem i Amadonem, traktowali te nauki serio i zacz ħ li

planowa ę przygotowania do przyj ħ cia obiecanego Syna.

Van opowiedział swoim najbli Ň szym towarzyszom o Synach Materialnych na Jerusem; to,

co o nich wiedział, zanim kiedy Ļ przybył na Uranti ħ . Wiedział on dobrze, Ň e Synowie

Adamiczni zawsze Ň yj Ģ w prostych, ale przepi ħ knych domach w ogrodzie i proponował,

osiemdziesi Ģ t trzy lata przed przybyciem Adama i Ewy, aby po Ļ wi ħ ci ę si ħ głoszeniu ich

nadej Ļ cia oraz przygotowaniom do ich przyj ħ cia w ogrodowym otoczeniu.

Ze swej górskiej centrali, oraz z sze Ļę dziesi ħ ciu jeden szeroko rozrzuconych osad, Van i

Amadon zwerbowali grup ħ , licz Ģ c Ģ ponad trzy tysi Ģ ce ch ħ tnych i entuzjastycznie

nastawionych pracowników, którzy podczas uroczystego zgromadzenia ofiarowali si ħ

zacz Ģę przygotowania do przyj Ļ cia obiecanego – przynajmniej spodziewanego – Syna.

Van podzielił swych ochotników na sto kompanii. Na czele ka Ň dej kompanii stał kapitan,

współpracownik Vana, który wchodził w skład jego personelu osobistego i pełnił tak Ň e

funkcj ħ oficera ł Ģ cznikowego. Van zatrzymał Amadona jako swojego pomocnika.

Wszystkie te grupy wzi ħ ły si ħ ochoczo do prac przygotowawczych a komisja do spraw

lokalizacji wyruszyła na poszukiwanie najlepszego miejsca na Ogród.

Aczkolwiek Caligastia i Daligastia byli w znacznym stopniu pozbawieni mo Ň liwo Ļ ci

czynienia zła, robili wszystko, co tylko mo Ň liwe, aby uniemo Ň liwi ę albo utrudni ę

przygotowania do zało Ň enia Ogrodu. Straty, powstałe w wyniku ich niecnych machinacji,

były w znacznym stopniu kompensowane przez oddan Ģ prac ħ prawie dziesi ħ ciu tysi ħ cy

lojalnych istot po Ļ rednich, które tak niestrudzenie pracowały nad rozwojem całego

przedsi ħ wzi ħ cia.

3. LOKALIZACJA OGRODU

Komisja do spraw lokalizacji była nieobecna prawie trzy lata. Jej raport proponował trzy

ewentualne lokalizacje: pierwsz Ģ była wyspa na Zatoce Perskiej; druga to miejsce nad

rzek Ģ , pó Ņ niej zaj ħ te na drugi ogród; trzecia to długi, w Ģ ski półwysep – prawie wyspa –

wybiegaj Ģ cy na zachód ze wschodnich wybrze Ň y Morza ĺ ródziemnego.

Komitet zgodził si ħ prawie jednomy Ļ lnie na trzeci Ģ lokalizacj ħ . Miejsce zostało wybrane

i dwa lata zaj ħ ło przenoszenie Ļ wiatowego centrum kultury, ł Ģ cznie z drzewem Ň ycia, na

ten Ļ ródziemnomorski półwysep. Gdy przybył Van ze swoj Ģ kompani Ģ , wszyscy

mieszka ı cy półwyspu, oprócz jednej grupy, spokojnie si ħ wynie Ļ li.

ĺ ródziemnomorski półwysep miał zdrowy klimat i stabiln Ģ temperatur ħ ; t ħ stabilizacj ħ

warunków pogodowych zawdzi ħ czał otaczaj Ģ cym go górom oraz temu, Ň e obszar ten był

prawie wysp Ģ na Ļ ródl Ģ dowym morzu. Podczas gdy na otaczaj Ģ cych wzgórzach padało

obficie, ulewny deszcz był w Eden rzadko Ļ ci Ģ . Ka Ň dej jednak nocy, z rozległej sieci

sztucznych kanałów irygacyjnych „wydobywała si ħ mgła”, aby o Ň ywi ę ro Ļ linno Ļę ogrodu.

Linia brzegowa tej masy l Ģ dowej była znacznie wyniesiona a szyja, ł Ģ cz Ģ ca półwysep z

l Ģ dem stałym, miała szeroko Ļę czterdziestu trzech kilometrów w najw ħŇ szym miejscu.

Du Ň a rzeka, nawadniaj Ģ ca Ogród, wypływała z wy Ň szej cz ħĻ ci półwyspu i płyn ħ ła na

wschód, poprzez jego szyj ħ do l Ģ du stałego i stamt Ģ d dalej do morza, przez niziny

Mezopotamii. Zasilały j Ģ cztery dopływy, wypływaj Ģ ce z nadbrze Ň nych wzgórz

półwyspu ede ı skiego i to wła Ļ nie s Ģ „cztery rzeki”, dopływy tej rzeki, która „wypływała

z Edenu” a któr Ģ pó Ņ niej pomylono z odnogami rzek, otaczaj Ģ cych drugi ogród.

Góry otaczaj Ģ ce Ogród pełne były drogocennych kamieni i metali, jednak niewielkie

wzbudzało to zainteresowanie. Naczeln Ģ ide Ģ Ogrodu miała by ę gloryfikacja ogrodnictwa

i rozwój rolnictwa.

Teren wybrany na Ogród prawdopodobnie był najpi ħ kniejszym tego rodzaju miejscem na

całym Ļ wiecie a klimat był tam wr ħ cz idealny. Poza tym miejscem, nigdzie nie było

niczego tak bardzo pasuj Ģ cego dla owej rajskiej ekspresji botanicznej. To tutaj

zgromadziła si ħ Ļ mietanka cywilizacji Urantii. Na zewn Ģ trz, poza Ogrodem, Ļ wiat

pozostawał w ciemno Ļ ciach ignorancji i dziko Ļ ci. Eden był jedynym jasnym punktem na

Urantii; było to wymarzone pi ħ kno natury, które wkrótce przekształciło si ħ w poemat

znakomitej i doskonałej chwały krajobrazowej.

4. ZAŁO ņ ENIE OGRODU

Kiedy Synowie Materialni, udoskonalacze biologiczni, przebywaj Ģ na Ļ wiecie

ewolucyjnym, miejsce ich pobytu zwane jest zazwyczaj Ogrodem Eden, gdy Ň odznacza

si ħ ono charakterystycznym pi ħ knem ro Ļ linno Ļ ci i botanicznym majestatem, wła Ļ ciwym

Edentii, stolicy konstelacji. Van dobrze si ħ orientował w tych sprawach i dlatego cały

półwysep przeznaczył na Ogród. Pastwiska i hodowla planowane były na przyległym

kontynencie. Ze zwierz Ģ t, w parku znalazły si ħ tylko ptaki i ró Ň ne oswojone gatunki.

Według instrukcji Vana, Eden miał by ę ogrodem i tylko ogrodem. W jego granicach

nigdy nie zabijano zwierz Ģ t. Całe mi ħ so, zjadane przez pracuj Ģ cych w Ogrodzie, przez

wszystkie lata jego tworzenia, było dostarczane ze stad pas Ģ cych si ħ pod stra ŇĢ na

kontynencie.

Pierwszym przedsi ħ wzi ħ ciem była budowa muru z cegły, w poprzek szyi półwyspu. Po

jego uko ı czeniu wła Ļ ciwe prace, polegaj Ģ ce na upi ħ kszaniu terenu i budowie domów,

mogły przebiega ę bez przeszkód.

Stworzono ogród zoologiczny, buduj Ģ c mniejszy mur zaraz za główn Ģ Ļ cian Ģ ; przestrze ı

pomi ħ dzy dwoma murami zajmowały wszelkiego rodzaju dzikie zwierz ħ ta, słu ŇĢ ce jako

dodatkowa ochrona przed wrogimi atakami. Mena Ň eria ta była zorganizowana w

dwana Ļ cie zasadniczych grup a obwarowane murami drogi, biegn Ģ ce pomi ħ dzy tymi

poszczególnymi grupami, prowadziły do dwunastu bram; rzeka i przyległe do niej

pastwiska zajmowały rejon Ļ rodkowy.

Przy urz Ģ dzaniu Ogrodu zatrudniano tylko ochotników, nigdy nie u Ň ywano robotników

najemnych. Ci ludzie uprawiali Ogród a utrzymywali si ħ ze swoich stad; Ň ywno Ļ ci

dostarczali równie Ň mieszkaj Ģ cy w pobli Ň u zwolennicy przedsi ħ wzi ħ cia. To wielkie

zadanie zamierzano doprowadzi ę do ko ı ca, niezale Ň nie od towarzysz Ģ cych jemu

trudno Ļ ci, zwi Ģ zanych z niejasnym statusem Ļ wiata w tamtych, niespokojnych czasach.

Wielkie rozczarowanie nast Ģ piło wtedy, kiedy Van, nie wiedz Ģ c jak szybko mo Ň e

przyby ę spodziewany Syn i Córka, sugerował, Ň e równie Ň młodsze pokolenie nale Ň y

przyucza ę do pracy przy tym przedsi ħ wzi ħ ciu, na wypadek, gdyby ich przybycie si ħ

opó Ņ niło. Sprawiało to wra Ň enie, jak gdyby Van potwierdzał swój brak wiary, co

spowodowało znaczne kłopoty oraz sporo dezercji; jednak Van nie ustawał w realizacji

swych planów przygotowawczych, zapełniaj Ģ c w mi ħ dzyczasie miejsca po dezerterach

młodszymi ochotnikami.

5. ZABUDOWANIA OGRODOWE

W centrum półwyspu ede ı skiego znajdowała si ħ przepi ħ kna Ļ wi Ģ tynia Ojca

Uniwersalnego, Ļ wi ħ ty przybytek Ogrodu. Centrala administracyjna mie Ļ ciła si ħ po

stronie północnej; na południu wybudowano domy dla pracowników i ich rodzin; cz ħĻę

ziemi na zachodzie pozostawiono pod przyszłe szkoły systemu edukacyjnego

spodziewanego Syna, podczas gdy „na wschodzie Edenu” budowano osiedla dla

obiecanego Syna i jego najbli Ň szego potomstwa. Architektoniczne plany Edenu zakładały

odpowiedni Ģ ilo Ļę domów i ziemi dla miliona istot ludzkich.

Chocia Ň w momencie przybycia Adama, Ogród uko ı czony był tylko w jednej czwartej,

było w nim tysi Ģ ce kilometrów rowów irygacyjnych i prawie dwadzie Ļ cia tysi ħ cy

kilometrów brukowanych dróg i Ļ cie Ň ek. W ró Ň nych cz ħĻ ciach Ogrodu było ponad pi ħę

tysi ħ cy budynków z cegły i niezliczona wr ħ cz ilo Ļę drzew i ro Ļ lin. W tym parku

jakakolwiek pojedyncza grupa mieszkalna nie przekraczała siedmiu domów. I chocia Ň

budowle Ogrodu były proste, były one wyrazem najwy Ň szego kunsztu artystycznego.

Drogi i Ļ cie Ň ki były dobrej jako Ļ ci a cały krajobraz naprawd ħ przepi ħ kny.

Rozwi Ģ zania sanitarne Ogrodu były znacznie bardziej zaawansowane ni Ň cokolwiek, co

próbowano w tych sprawach pó Ņ niej robi ę na Urantii. Woda pitna Edenu była zdrowa,

dzi ħ ki dokładnemu przestrzeganiu przepisów sanitarnych dla zachowania jej czysto Ļ ci.

Na samym pocz Ģ tku sporo problemów wynikało z powodu nie przestrzegania tych

przepisów, jednak Van stopniowo wpajał swoim współpracownikom, jak wa Ň ne jest to,

aby nic nie wpadło do wody dopływaj Ģ cej do Ogrodu.

Zanim zorganizowano system odprowadzania Ļ cieków, Edenici skrupulatne zakopywali

wszystkie Ļ mieci lub materiały rozkładaj Ģ ce si ħ . Inspektorzy Amadona robili swój

codzienny obchód, w poszukiwaniu ewentualnych przyczyn chorób. Jak wa Ň ne jest

zapobieganie chorobom Urantianie u Ļ wiadomili sobie dopiero niedawno, w wieku

dziewi ħ tnastym i dwudziestym. Zanim upadły rz Ģ dy adamiczne zdołano wybudowa ę

zakryty, ceglany kanał systemu odprowadzania Ļ cieków, który biegł pod murami i

wylewał si ħ do rzeki Edenu, ponad kilometr poza zewn ħ trznym, ni Ň szym murem Ogrodu.

W momencie przybycia Adama, w Edenie rosła wi ħ kszo Ļę gatunków ro Ļ lin z tamtej

cz ħĻ ci Ļ wiata. Wiele gatunków owoców, ro Ļ lin zbo Ň owych i orzechów, było ju Ň

uprzednio znacznie udoskonalone. Uprawiano tutaj po raz pierwszy du Ň o współczesnych

warzyw i zbó Ň , jednak wiele gatunków ro Ļ lin spo Ň ywczych pó Ņ niej wygin ħ ło.

Około pi ħę procent Ogrodu uprawiano intensywnie, pi ħ tna Ļ cie procent było uprawiane

cz ħĻ ciowo, reszt ħ pozostawiono w stanie mniej czy bardziej naturalnym, a Ň do przybycia

Adama, gdy Ň uwa Ň ano, Ň e najlepiej b ħ dzie sko ı czy ę park zgodnie z jego pomysłami.

I w ten sposób Ogród Eden przygotowany został na przyj ħ cie obiecanego Adama i jego

mał Ň onki. Pod doskonał Ģ administracj Ģ i prawidłowym kierownictwem, Ogród ten mógł

by ę dum Ģ tego Ļ wiata. Adamowi i Ewie bardzo podobał si ħ ogólny plan Edenu,

aczkolwiek sporo zmienili w urz Ģ dzeniu ich własnego, prywatnego miejsca zamieszkania.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: