Królowie Księgi II
19:1 - I oznajmiono Joabowi, że Król płacze i żałuje syna swego.
19:2 - I obróciło się zwycięstwo w płacz dnia onego wszystkiemu ludu: bo usłyszał lud dnia onego, że mówiono: Żałosny Król o syna swego.
19:3 - I schraniał się lud onego dnia wniść do miasta, jako się zwykł schraniać lud porażony i uciekający z bitwy,
19:4 - A Król nakrył głowę swoję, i wołał wielkim głosem: Synu mój Absalom, Absalom synu mój. Synu mój.
19:5 - Wszedszy tedy Joab do Króla w dom, rzekł mu: Zawstydziłeś dziś oblicze wszystkich sług twoich, którzy wybawili duszę twoję, i duszę synów twoich, i córek twoich, i duszę żon twoich, i duszę nałożnic twoich.
19:6 - Miłujesz te, którzy cię nienawidzą, a nienawidzisz tych, którzy cię miłują: i pokazałeś dziś, że nie dbasz o hetmany twoje i o sługi twoje: i prawdziwiem teraz doznał, iż gdyby Absalom był żyw, a my wszyscy pobici, tedybyć się podobało.
19:7 - A tak teraz wstań a wynidź a uczyń dosyć sługom twoim mówiąc do nich: bo przysięgam ci przez Pana że jeśli nie wynidziesz, nie zostanie z tobą ni jeden tej nocy: a będzieć to gorzej, niźli wszystko złe, którekolwiek przychadzało na cię od młodości twojej aż dotąd.
19:8 - Wstał tedy Król i siadł w bramie: i powiedziano wszemu ludowi że Król siedzi w bramie: i przyszedł wszystek lud przed Króla: lecz Izrael uciekł do przybytków swoich.
19:9 - Wszystek też lud ubiegał się we wszystkich pokoleniach Izraelskich, mówiąc: Król wybawił nas z ręki nieprzyjaciół naszych: on nas wybawił z ręki Philistynów: a teraz uciekł z ziemie przed Absalomem.
19:10 - Lecz Absalom, któregośmy pomazali nad sobą, umarł na wojnie: pókisz milczycie, a nie odprowadzacie Króla?
19:11 - A król Dawid posłał do Sadoka i do Abiathara kapłanów rzekąc: Mówcie do starszych Judzkich, rzekąc: Przecz naostatku przychodzicie ku odprowadzeniu Króla do domu jego? (A słowo wszystkiego Izraela przyszło było do Króla w dom jego).
19:12 - Wyście bracia moi, kość moja i ciało moje, czemuż pośledni odprowadzacie Króla?
19:13 - Amazie też powiedźcie. Azaś ty nie kość moja I ciało moje? To mi niech Bóg uczyni i to niech przyczyni, jeśli nie hetmanem będziesz u mnie przez wszystek czas miasto Joaba.
19:14 - A tak nakłonił serce wszystkich mężów Judzkich, jako jednego człowieka; i posłali do Króla mówiąc: Wróć aię ty i wszyscy słudzy twoi,
19:15 - I wrócił się Król i przyszedł aż do Jordanu, a wszystek Juda wyszedł aż do Galgala, aby zaszedł Królowi, i przeprowadził go przez Jordan.
19:16 - Pospieszył się też Semei syn Gera syna Jemini z Bahurim, i wyszedł z mężmi Judzkimi przeciwko królowi Dawidowi.
19:17 - Z tysiącem mężów z Benjamina, i Siba sługa domu Saulowego: i piętnaście synów jego i dwadzieścia sług było z nim: i wskoczywszy w Jordan, przed Królem
19:18 - Przebyli brody, aby przewieźli dom królewski, a czynili wedle rozkazania jego: a Semei syn Gary upadszy przed Królem, gdy się już przeprawił przez Jordan,
19:19 - Rzekł do niego: Nie poczytaj mi panie mój nieprawości, ani pamiętaj na krzywdy sługi twego onego dnia, któregoś wyszedł Panie mój Królu z Jeruzalem, ani przypuszczaj Królu do serca swego.
19:20 - Znam bowiem sługa twój grzech mój: i przetom dziś pierwszy przyszedł ze wszystkiego domu Jozephowego, i wyszedłem przeciwko panu memu królowi.
19:21 - A odpowiadając Abizai syn Sarwiej, rzekł: A więc za te słowa nie będzie zabit Semei, że złorzeczył pomazańcowi Pańskiemu?
19:22 - I rzekł Dawid: Co mnie i wam synowie Sarwiej? czemu się mi dziś stajecie przeciwnikiem? a więc dziś zabit będzie mąż z Izraela? aza nie wiem, że mię dziś uczyniono Królem nad Izraelem?
19:23 - I rzekł Król do Semei: Nie umrzesz. I przysiągł mu.
19:24 - Miphibozeth też syn Saulów wyjachał przeciw królowi, nie umywszy nóg ani ostrzygszy brody: ani szat swych prał odednia, którego był wyszedł Król, aż da dnia, którego się zaś wrócił w pokoju,
19:25 - A gdy w Jeruzalem zabieżał królowi, rzekł mu Król: Czemuś nie szedł zemną Miphibozeth?
19:26 - A odpowiedając rzekł: Panie mój Królu, sługa mój wzgardził mię: i rzekłem mu ja sługa twój, aby mi osiodłał osła, i wsiadszy, żebym był jachał z Królem: bom jest chromy sługa twój.
19:27 - Nad to i oskarżył mię sługę twego do ciebie pana mego Króla: ale ty panie mój Królu jesteś jako Anioł Boży, czyń coć się podoba.
19:28 - Bo nie był dom ojca mego, jedno winien śmierci panu memu królowi: a tyś mię sługę swego posadził między jedzącymi u stołu twojego: a o cóż się mam sprawiedliwie żałować? abo o co mogę dalej wołać do Króla?
19:29 - I rzekł mu Król: Cóż więcej mówisz? już to pewna com rzekł: ty a Siba podzielcie się imieniem.
19:30 - I odpowiedział Miphibozeth Królowi: I wszystka niech weźmie, ponieważ się wrócił pan mój Król w pokoju do domu swego.
19:31 - Berzellai też Galaadczyk wyszedszy z Rogelim, przeprowadził Króla przez Jordan, gotów będąc i za rzekę z nim jachać.
19:32 - A był Berzellai Galaadczyk barzo stary, to jest w ośmdziesiąt lat, a on dodawał żywności królowi, gdy mieszkał w obozie, bo był mąż barzo bogaty.
19:33 - Rzekł tedy Król do Berzellai: Pojedź ze mną, że odpoczniesz bezpiecznie ze mną w Jeruzalem.
19:34 - I rzekł Berzellai do Króla: Wieleż dni lat żywota mego, abych miał jachać z Królem do Jeruzalem?
19:35 - Ośmdziesiąt lat mi dzisia: aza czerstwe są zmysły moje ku rozeznaniu słodkiego abo gorzkiego? abo ucieszyć może sługę twego jadło i picie? abo słuchać mogę ja sługa twój dalej głosów śpiewaków i śpiewaczek? przeczże sługa twój ma być ciężek panu niemu królowi?
19:36 - Pojadę trochę sługa twój od Jordanu z tobą: nie potrzebuję tej odmiany.
19:37 - Ale proszę niech się wrócę sługa twój, i umrę w mieście mojem, a pogrzebion będę wedle grobu ojca mego i matki mojej. Lecz jest sługa twój Chamaam ten niech jedzie z tobą panie mój Królu, a uczyń mu cokolwiek ci się zda dobrego.
19:38 - I rzekł inu Król: niechże zemną jedzie Chamaam, a ja mu uczynię cokolwiek się tobie podoba, i wszystko czego żądać będziesz odemnie, uprosisz.
19:39 - A gdy się wszystek lud i Król przez Jordan przeprawił, pocałował Król Berzellai, i błogosławił mu: a on się wrócił do miejsca swego.
19:40 - Przyciągnął tedy Król do Galgala i Chamaam z nim, a wszystek lud Judzki przeprowadzał Króla, a połowica tylko była z ludu Izraelskiego.
19:41 - A tak wszyscy mężowie Izraelscy zbieżawszy się do Króla rzekli mu: Czemu cię ukradli bracia naszy mężowie Judscy, i przeprowadzili Króla i dom przez Jordan, i wszystkie, męże Dawidowe z nim.
19:42 - I odpowiedział wszelki mąż Judski do mężów Izrael: Iż mnie jest Król bliższy: czemu się o to gniewasz? Azaśmy co zjedli z Króla, abo nam dary dano?
19:43 - I odpowiedział mąż Izrael do mężów Juda, i rzekł: Dziesięcią części więtszym ja jest u Króla, i więcej do mnie Dawid należy niż do ciebie: czemuś mi krzywdę uczynił, i nie dano mi znać pierwszemu, abym odprowadził Króla mego? ale ostrzej odpowiadali mężowie Juda mężom Izrael.
ugkulturoznawcy