PUDRY KOSMETYCZNE I ICH TECHNOLOGIA
W charakterze człowieka leży chęć podobania się drugiemu człowiekowi. Może to osiągnąć podkreślając naturalną urodę lub dbając o swój wygląd, aby wydawać się piękniejszym, młodszym i bardziej atrakcyjnym. Właśnie ta chęć podobania się nie zmieniła się od lat. Mężczyźni i kobiety czasów rokoka chowali twarz pod maską z bieli ołowianej, cynobru i ochry. Dzisiejsze pudry, które stanowią podstawę całego makijażu, ukrywają wiele niedostatków twarzy i zapewniają jej naturalny, zdrowy wygląd.
Pudry są różne (ich rodzaje wymienimy i omówimy za chwilę). Różnią się od siebie konsystencją i zdolnością do pokrywania barwy skóry. Puder tworzy na skórze warstwę chroniącą przed chłodem, promieniami UV, wiatrem oraz innymi czynnikami zewnętrznymi.
Puder jest miałkim proszkiem o drobinkach mniejszych od 100 nm. Jest przeznaczony do użytku zewnętrznego, stosujemy go nakładając na skórę. W sprzedaż są dostępne pudry do twarzy, stóp i do ciała. Te dwa ostatnie mają przede wszystkim wchłaniać pot, działać dezodoryzująco, ochładzająco i pielęgnująco. Pudry do twarzy służą głównie upiększaniu i pielęgnacji cery.
1)CHARAKTERYSTYKA PUDRÓW
IDEALNY puder powinien:
- składać się z surowców idealnie rozdrobnionych i dokładnie zmieszanych.
- być chłonnym, tzn. wchłaniać wydzieliny cery (pot i łój), nie kryć twarzy widoczną warstwą, pozostawiać ją matową.
- posiadać dobrą zdolność krycia defektów cery – wyrównywać nierówności, przebarwienia i zbyt otwarte pory.
-być śliski, tym samym nadawać gładki wygląd cerze, niezmieniający się na twarzy pod wpływem wydzielin skóry i czynników atmosferycznych.
-mieć dobrą przyczepność do skóry.
- łatwo się rozprowadzać.
-nie zmieniać koloru.
-posiadać właściwości pielęgnujące.
2)RODZAJE PUDRÓW
Pudry występują w postaciach:
-sypkiej
-prasowanej
-płynnej
-kremu typu make-up
Dwa pierwsze gatunki służą do matowania błyszczących części twarzy i nadawania jej świeżego, korzystnego wyglądu.
3)PRODUKCJA PUDRÓW
W produkcji wszystkich pudrów niezmiernie ważną czynnością jest dobór barwników i ścisłe odważenie podanych ilości, ponieważ każda najmniejsza zmiana gatunku barwnika lub nawet miligramowa różnica w ilości barwnika, przy niezbyt dokładnym ważeniu, wpłynie ujemnie na jakość pudru i spowoduje niezgodność z kolorem wzorcowym.
-PUDRY SYPKIE – sproszkowane surowce i przygotowane barwniki miesza się w specjalnym mieszalniku, a następnie przesiewa się puder przez odpowiednie sita. Tak otrzymany puder ma idealne rozdrobnienie i wymieszanie wszystkich składników i barwników.
-PUDRY PRASOWANE (STAŁE) – rozdrobnione surowce proszkowe zmieszane z barwnikami spryskuje się stopionymi substancjami tłuszczowymi, miesza i przeciera przez odpowiednie sita. Uzyskaną masę wprasowuje się w tabletkarki ze stemplami za pomocą specjalnego automatycznego urządzenia. Obecnie, jako czynników wiążących (zlepiających) używa się karboksymetyloceluozę, tragakantu, gumy arabskiej, skrobi, oleju parafinowego, alkoholu lanolinowego i alkoholu cetylowego.
-PUDRY PŁYNNE- klasyczny puder sypki miesza się z wodnym roztworem gliceryny. Składy mieszanin są tu nieco inne niż w pudrach klasycznych, zawierają, bowiem więcej tlenków cynku i tytanu. Często do zawiesiny dodaje się substancje zagęszczające i niewielką ilość środka powierzchniowo czynnego.
-PUDRY „MAKU UP” – są to zawiesiny pudrów w emulsjach wodno- tłuszczowych. W ich skład wchodzą na ogół pigmenty nieorganiczne, np. tlenek żelaza. Bazą tych kremów może być prawie każdy krem typu O/W, np. krem podkładowy oraz śmietanka kosmetyczna. Pudry te nie mogą zawierać skrobi ryżowej, która dobrze absorbuje wodę, lecz pęcznieje i wtedy stanowi dobrą pożywkę dla drobnoustrojów.
Skład pudru: tlenek cynku 15,00
Kreda strącona 75,00
Kaolin 10,00
Tlenek żelaza 10,00
Skład bazy kremowej: stearyna 15,00
Olej parafinowy 8,00
Gliceryna 5,00
Trójetanolamina 6,00
Roztwór karboksymetylo-
-celulozy 2% 30,00
woda do 100,00
PUDRY W KREMIE- wyroby te są formą przejściową pomiędzy kosmetykami typu „make up”, a pudrami prasowanymi. Otrzymuje się je przez sprasowanie dokładnie roztartej mieszaniny pudru z kremem typu O/W o dużej zawartości tłuszczu. Stosuje się przy tym znaczny nadmiar pudru.
WYKONANIE PUDRU W KREMIE:
W duplikatorach, tj. pojemnikach o podwójnych ściankach z medium grzewczym topi się bazę tłuszczową, następnie miesza się ze składnikami sproszkowanymi oraz pigmentami i kilkakrotnie walcuje celem uzyskania jednolitego rozprowadzenia barwników.
4) SKŁAD PUDRU
Puder uzyskuje się w wyniku starannego doboru surowców pochodzenia roślinnego, mineralnego i syntetycznego.
A) Główne składniki pudrów, niezależnie od końcowej postaci kosmetyku, są podobne:
·183 TALK (uwodniony krzemian magnezu – 3MgO *4SiO2 *H2O) –jest jednym z ważniejszych surowców pudrowych. Nadaje pudrowi pewną przeźroczystość, zapewnia równe przyleganie do skóry i pomaga w kryciu nierówności cery. Wadą jego jest ograniczona odporność na wilgotność, słaba przyczepność do skóry i nadmierny połysk. Stosuje się go w stężeniu 10- 20%.
·183 KAOLIN, czyli biała glinka (uwodniony glinokrzemian 2SiO2 * Al2O3 *2H2O)-jest dobrym absorbentem, redukuje nadmierny połysk.
·183 WĘGLAN WAPNIA (CaCO3 )- jest szeroko stosowanym surowcem pudrowym. Stosuje się węglan strącony, nieposiadający struktury krystalicznej. Nadaje on produktom cechę matowości. Ma silne właściwości absorpcyjne, co może sprawić, że użyty w nieodpowiedniej proporcji do innych składników będzie powodował zbijanie się pudru w grudki. Jego wadą jest alkaliczny odczyn w wodzie oraz rozkładanie się pod wpływem kwasów.
·183 WĘGLAN MAGNEZU (MgCO3 )- stosowany głównie ze względu na dobre właściwości absorpcyjne, szczególnie substancji zapachowych, dzięki czemu stosuje się go jako nośnik substancji aromatycznych. Lekko chłodzi skórę. Łatwo się rozpyla, a słabo przyczepia do skóry.
·183 SOLE CYNKOWE I MAGNEZOWE KWASU STEARYNOWEGO (C17H35COO)2Zn (Mg) )- są nierozpuszczalne w wodzie, posiadają bardzo delikatną postać krystaliczną, dzięki czemu nadają produktowi odpowiednie przyleganie i zdolności kryjące. Przy zawartości od 5 -15% stearynianu cynkowego puder idealnie przylega do skóry.
·183 TLENEK CYNKU, czyli biel cynkowa (ZnO) – jest niezbędnym składnikiem pudru dla uzyskania odpowiednio dobrego krycia mankamentów cery. Nadaje skórze wygląd matowy. Poza tym dobrze absorbuje wodę i tłuszcz. Posiada również właściwości lecznicze – antyseptyczne oraz wysuszające skórę. Do pudrów dodaje się go w ilości 10- 25%.
·183 DWUTLENEK TYTANU, czyli biel tytanowa (TiO2) – posiada znakomite zdolności krycia, znacznie większe niż ZnO. Wykazuje jednak brak zdolności łączenia się z innymi składnikami pudru i dlatego może być stosowany tylko w ograniczonej ilości.
·183 ALKOHOL STEARYLOWY (C18H37OH) – stosuje się w celu nadania produktowi cech tłustości i zlikwidowania możliwości pylenia. W tym celu mogą być też stosowane inne substancje, np.: acetylowane alkohole lanoliny, wazelina, różne rodzaje estrów.
·183 KWAS BORNY (ORTOBOROWY)- służy jak substancja wypełniająca oraz poślizgowa, a także jako antyseptyk o właściwościach bakterio- i grzybobójczy.
Zależnie od rodzaju cery i przeznaczenia może zmieniać się jakościowy i ilościowy skład pudrów. Pudry przeznaczone do cery tłustej zawierają więcej tlenków cynku i tytanu, a do cery suchej więcej stearynianów, zwiększających przyczepność. Pudry lekkie, słabo kryjące mają w składzie dużo talku, natomiast pudry ciężkie cechują się wysoką zawartością skrobi ryżowej i tlenków metali. Nie są dopuszczalne związki ołowiu i arsenu, ze względu na działanie toksyczne.
B) PIGMENTY i BARWNIKI W PUDRACH
PIGMENTY – są to barwne proszki nierozpuszczalne w wodzie i w tłuszczach, które podczas mieszania rozprowadza się w podłożu, np. w emulsji lub mieszance tłuszczu i wosku. Ponieważ pigmenty nie rozpuszczają się w podłożu, pudry dobrze pokrywają powierzchnię skóry.
BARWNIKI – wszystkie substancje organiczne i nieorganiczne, rozpuszczają się w środowisku aplikacji. czerwona glinka służy do barwienia pudrów kosmetycznych.
Podkłady zawierają pigmenty przyjazne dla skóry, maskujące przebarwienia i korygujące kolor cery. Takie pigmenty wyrównują niedobory tonów: czerwonych, żółtych i brązowych. Cera wydaje się dzięki temu gładsza i przy odpowiednim doborze odcienia pudru, nie traci swego naturalnego wyglądu.
Pigmenty zawarte w podkładach mogą działać jak pryzmat. Mowa tutaj o pigmentach perłowych (np. blaszki miki, czyli masy perłowej, pokryte warstwą tlenku tytanu. Mają one strukturę licznych cienkich płytek, tzw. strukturę blaszkowatą, warstwową. Uzyskany efekt połysku perłowego jest efektem wielokrotnego odbicia i załamania promieni świetlnych na licznych, równolegle ułożonych cienkich i przeświecających warstewkach substancji o wysokim współczynniku załamania światła. W konsekwencji, odbite światło możne optycznie zatuszować nierówności skóry, np. zmarszczki, duże pory czy wypryski.
Siła krycia podkładu zależy od zawartości białych i kolorowych pigmentów. Białymi pigmentami są:
·183 Talk
·183 Glinka kaolinowa
·183 Tlenek cynku
·183 Dwutlenek tytanu
·183 Związki miki (masy perłowej) i mika pokryta warstwą tlenku tytanu
·183 Mikrocząsteczki poliamidu (posiadają właściwości adsorpcyjne)
·183 Stearyniany wapnia i cynku
·183 Krzemian magnezu
Struktura tych związków decyduje o konsystencji podkładu oraz łatwości nakładania go na skórę. Wpływa również na sposób odbijania światła i możliwości korekty cery.
Jako barwniki i pigmenty kolorowe zmieniające odcień skóry na czerwonawy, pomarańczowy i brązowy stosuje się:
1)BARWNE SUBSTANCJE NIEORGANICZNE:
·183 „terra die sienna” (uwodniony tlenek żelaza) - daje odcień od brązowego i ciemnoczerwonego.
·183 ultramarynę (krzemiany potasowo – glinowe z zawartością siarki ), teraz coraz rzadziej używany daje odcień czerwonawy, zielony i niebieski.
·183 Ochra (tlenki żelaza i manganu) - dające odcień brązowawy.
·183 Umbra (tlenki żelaza z węglem brunatnym) - dająca kolor brązowy.
·183 Tlenki chromu – pozwalają uzyskać intensywne odcienie zieleni, ogólnie znane pod nazwą zieleni Arnandon’ea. Znana jest jeszcze zieleń Pinglera, która jest mieszaniną fosforanów wapniowych i chromowych.
2)BARWNE SUBSTANCJE ORGANICZNE:
Laki – mają duże znaczenie w produkcji pudrów. Są to nierozpuszczalne sole monoazowych barwników kwasowych. Często osadzane w różnych nośnikach mineralnych lub wytwarzane z dodatkiem wypełniaczy. Nanoszenie laku na nośnik może odbywać się podczas strącania nierozpuszczalnej soli barwnika w obecności nośnika lub polegać na mieszaniu z nośnikiem gotowej nierozpuszczalnej sole barwnika. Podczas strącania soli barwnika w obecności nośnika powstający lak oznacza się żywym odcieniem i wysokim stopniem jednorodności.
PRZYKŁADY LAKÓW:
-sól sodowa, dająca czerwień oranżową
-sól wapniowa, dająca głęboką czerwień
-sole barowe i strontowe, dające odcień czerwieni, żółtawa czerwień
-sól barowa, dająca odcień czerwieni
-sól wapniowa, dająca odcień czerwieni, niebieskawą czerwień, kasztanowy
...
kosmetologia_umed