CELE: * uczeń:
-rozwijanie wrażliwości i wyobraźni muzycznej,
- rozwijanie umiejętności rozróżniania barwy dźwięków,
- rozwijanie poczucia rytmu, inwencji twórczej,
- stwarzanie sytuacji wdrażających do rytmicznej gry na instrumentach perkusyjnych.
- stwarzanie miłej radosnej atmosfery
- reaguje ruchem na zmianę dynamiki, tempa muzyki,
- odtwarza podany rytm,
- ruchem interpretuje treść muzyki,
- potrafi wygrywać rytm na instrumentach perkusyjnych,
- potrafi improwizować instrumentalnie i werbalnie.
* Dzieci potrafią wydobywać różnorodne dźwięki za pomocą warg,
* Dzieci znają różne sposoby dmuchania, mówienia i krzyku oraz wzmacniania siły dźwięku przez zastosowanie różnych przedmiotów,
* Dzieci poszukują przedmioty mogące służyć jako instrumenty dęte i perkusyjne,
* Dzieci potrafią skonstruować instrumenty perkusyjne, dęte z różnorodnych materiałów,
* Dzieci wydobywają dźwięki przez uderzenie i potrząsanie różnymi przedmiotami,
* Dzieci wydobywają tony w zależności od rozmiaru i formy wykorzystywanych przedmiotów,
* Dzieci uczą się precyzji i kontrolowania intensywności gestu w celu uzyskania z tego samego przedmiotu dźwięków o różnym natężeniu,
* Dzieci odkrywają, że woda może kryć w sobie wiele różnorodnych dźwięków,
* Dzieci różnicują sposoby wdychania i wydychania wody poprzez pluskanie, potrząsanie i zabawy z rurkami,
* Dzieci rozwijają twórcze możliwości,
* Dzieci nieśmiałe pokonują lęk przed występami poprzez wspólne muzykowanie z kolegami,
* Dzieci wytwarzają radosną , twórczą atmosferę,
* Dzieci rozwijają pomysłowość.
FORMA: - zbiorowa,
- indywidualna
METODY:
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: trójkąty, talerze, tamburyna, tarki, klawesy, nagranie
- Dekoracja i przygotowanie sali gimnastycznej, sceny dla młodych artystów,
- papier , miękki karton,
- materiały odpadowe (tekturowe tuby, plastikowe rurki, plastikowe
butelki, obudowy długopisów),
- kubeczki po jogurtach,
- resztki okleiny, folia aluminiowa,
- grzebienie,
- kapsle , drut,
- różne naczynia kuchenne: łyżki drewniane, garnki, pokrywki, rondle,
półmiski,
- grzechotki dziecięce, dzwonki i dzwoneczki ,
- ryż, ziarno, makaron, groch, guziki, żwir,
- tarka do prania, stara „maglownica”,
- skarbonki z drobnymi monetami,
- żarówki , kawałki kolorowego papieru.
2.zabawa ruchowa – reagowanie na dźwięki niskie i wysokie oraz na tempo wolne i szybkie;
2. Zabawa muzyczno- rytmiczna ,, Smutno-wesoło”
Dzieci losują buźki smutne lub wesołe, słuchają muzyki- określają jej nastrój i poruszają się do niej wesoło lub smutno. Na przerwę wywołana grupa dzieci ( smutna lub wesoła) rytmicznie wypowiada zdanie:
Jes-tem jes-tem dzi-siaj we-so-ły
Nie chcę nie chcę być dzi-siaj smut-ny
PRZEBIEG LEKCJI
CZĘŚĆ WSTĘPNA
Orkiestra kameralna – liczy od 30 do 50 osób. Wykorzystuje zazwyczaj instrumenty z jednej grupy.Orkiestra symfoniczna – liczy od 60 do 1000 wykonawców.Dyrygent jest to osoba, która podczas prób z orkiestrą poprawia ewentualne błędy, dba o właściwe tempo, artykulację, dynamikę i frazowanie. Podczas koncertu czuwa nad precyzją wykonania, wskazuje muzykom wejścia i nadaje wykonaniu jednolity styl. Dyrygent korzysta z partytury, jednak by mieć większy wpływ na dobre wykonanie utworu musi się z nim wcześniej zapoznać i przeanalizować. Nie może dyrygować patrząc w nuty ponieważ nie ma kontaktu wzrokowego z orkiestrą (nie panuje nad tym co robią)CELE: - wspólne słuchanie, jako wstęp do zabawy,- reagowanie na przekazywane gestami wskazówki dyrygenta,- akceptacja reguł wspólnych dla wszystkich,- integracja grupy,- uczestnictwo w zbiorowym muzykowaniu,- uchwycenie związku pomiędzy wydawaniem dźwięków, a słuchaniem, - komponowanie muzyki- wprowadzenie pojęcia rytmu, notacji muzycznej.POMOCE: magnetofon, kaseta z nagraniami utworów orkiestrowych( zróżnicowane i łatwe do rozpoznania grupy instrumentów), ilustracje orkiestry symfonicznej, kwartetu muzycznego, orkiestry jazzowej, instrumenty perkusyjne oraz te zrobione przez dzieci.LITERATURA: F. Guillaumond: „Nauka komunikowania się w grupie przedszkolnej”. CYKLADY Warszawa 2000.
ZAGADNIENIA PROGRAMOWE:
· Zapoznanie z pojęciem : filharmonia, orkiestra, kompozytor
· Rozpoznawanie brzmienia niektórych instrumentów smyczkowych
· Zapoznanie z brzmieniem kwartetu smyczkowego
· Omówienie nastroju utworu : muzyka ilustracyjno- programowa
· Kształtowanie pamięci i wyobrażeń słuchowych.
· Przypomnienie piosenki pt. „Jesienny kujawiaczek”.
OGÓLNY:
· Przygotowanie uczniów do uczestnictwa w koncercie kameralnym
OPERACYJNE:
· Uczeń rozumie pojęcie filharmonia, orkiestra, kompozytor
· Rozpoznaje brzmienie skrzypiec, wiolonczeli, kontrabasu
· Trafnie określa nastrój, treść słuchanego utworu
· Śpiewa piosenkę „Jesienny kujawiaczek”
WYCHOWAWCZE:
· Kształtowanie aktywnej postawy i pozytywnego nastawienia do słuchania utworów artystycznych
· Rozwijanie wyobraźni muzycznej
Analityczno – percepcyjna, percepcyjno - odtwórcza
FORMY:
Śpiew, percepcja muzyki, ruch przy muzyce
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
· Magnetofon i odtwarzacz płyt CD
· Płyta CD z nagraniem utworu Antonio Vivaldiego pt. Cztery pory roku
· Płyta CD z nagraniem brzmienia instrumentów smyczkowych
· Plansze przedstawiające instrumenty smyczkowe
1 Wprowadzenie do tematu lekcji.
2 prezentacja utworu A. Vivaldiego Koncert f.dur Jesień
3 Prezentacja brzmienia wybranych instrumentów smyczkowych
4 Przypomnienie piosenki Jesienny kujawiaczek
5 Wyjaśnienie pojęć filharmonia, orkiestra,
kompozytor.
6 Podsumowanie
· Muzyczne powitanie.
· Wysłuchanie nagrania utworu Jesień
- podanie krótkiej informacji o kompozytorze
( był włoskim kompozytorem i skrzypkiem, tworzył 300 lat temu, utwór pochodzi z najbardziej znanego koncertu skrzypcowego Cztery pory roku : Wiosna, Lato, Jesień, Zima
- podanie tytułu utworu
- N. Prosi o zwrócenie uwagi na instrumenty, które usłyszą w tym utworze.
· Rozmowa na temat wysłuchanego utworu
- uczniowie wymieniają instrumenty: skrzypce, wiolonczela
- łączenie nazwy instrumentu z ich obrazem ( plansza)
- próba określenia przez uczniów nastroju, jaki gra tych instrumentów wywołała
- U. swobodnie wypowiadają się na temat treści utworu.
· Wysłuchanie nagrania brzmienia skrzypiec, wiolonczeli, kontrabasu
- rozpoznawanie brzmienia tych
instrumentów
- ustalenie pewnych cech muzycznych charakterystycznych dla instrumentów : brzmienie skrzypiec wywołuje wrażenie wesela i szybkości, brzmienie wiolonczeli wywołuje nastrój powagi i melancholii, brzmienie kontrabasu wywołuje wrażenie ciężkości i grozy. Nawiązanie do usłyszanego wcześniej utworu. Można wysłuchać go jeszcze raz w całości lub fragmentami.
· Śpiew piosenki
· ...
zoldiar