1. Informacje ogólne
Zasadniczym celem pracy dyplomowej przygotowywanej przez studenta jest:
- wykazanie się umiejętnością formułowania i rozwiązywania problemów wiążących się z programem odbytych studiów,
- wykazanie się znajomością metod i sposobów prowadzenia analizy oraz redakcyjnego przygotowania pracy w oparciu o umiejętności nabyte w czasie studiów.
Praca dyplomowa musi być samodzielnym opracowaniem autorstwa studenta, przygotowanym przy pomocy promotora. Student jako autor ponosi pełną odpowiedzialność z tytułu oryginalności i rzetelności zaprezentowanego materiału i powinien uwzględniać wszelkie prawa i dobre obyczaje w tym zakresie.
2. Struktura i konstrukcja pracy
Struktura pracy powinna być następująca:
2. Formularz pracy z podpisem Dziekana - drugą stroną pracy jest Karta pracy dyplomowej; w egzemplarzu pracy do archiwum PP – z oryginałem karty podpisanym przez dziekana i dyrektora instytutu; w pozostałych egzemplarzach – ksero karty pracy.
3. Spis treści
Zamieszczanie list tabel, rysunków, wykresów w pracy dyplomowej jest nieuzasadnione.
Praca powinna mieć wyraźnie określony cel i sposób jego realizacji, powinna charakteryzować się zwięzłością i logicznym układem oraz właściwą proporcją między poszczególnymi częściami (rozdziałami) pracy. Wkład pracy dyplomanta powinien mieć odzwierciedlenie w rozmiarach poszczególnych rozdziałów. Dlatego, np. rozdział opisujący aktualny stan wiedzy nie powinien być nieproporcjonalnie dłuższy niż np. rozdział opisujący implementację, czy testy. W przypadku prac o charakterze projektowo – implementacyjnym, przegląd literatury naświetlający „state of the art” powinien być zastąpiony opisem / charakterystyką narzędzi wykorzystanych do realizacji projektu.
Tytuł pracy, a także tytuł każdego rozdziału musi być adekwatny do treści zawartych w pracy lub w rozdziale. Tytuł pracy, jak i tytuły rozdziałów powinny mieć charakter problemowy.
Treść pracy dzieli się na rozdziały i podrozdziały, a ich układ musi być oparty na zasadzie wynikania. Każdy rozdział powinien zaczynać się od nowej strony.
W spisie treści pracy nie należy zamieszczać informacji o częściach pracy położonych poniżej 3. poziomu zagłębienia. Np. numer podrozdziału 4.3 lub 4.3.1 jest akceptowalny, ale numer 4.3.2.1 lub 5.4.6.2.1 już absolutnie nie. Innymi słowy, należy unikać głębszej numeracji podrozdziałów niż poziom trzeci, rozumiany jako np. 1.1.1. Należy unikać wydzielania elementu struktury pracy na niższym poziomie w liczbie jeden. Np. rozdział 1 zawierający podrozdział 1.1. i nic więcej, to niewłaściwa konstrukcja. W takim przypadku, nie należy wydzielać części składowej.
Strony pracy muszą być ponumerowane (z wyjątkiem strony tytułowej). Całkowita liczba stron pracy nie ma istotnego znaczenia. Działania prowadzące do sztucznego jej zwiększania są „podejrzane”. Istotna jest treść pracy. Dlatego nie należy:
· zwężać obszaru tekstu w miarę zagłębiania się w strukturze rozdziałów, sekcji, akapitów itp.
· manipulować odstępami między literami w wyrazach, ani między wyrazami w zdaniach;
3. Zawartość pracy
Wstęp do pracy (rozdział nr 1) powinien zawierać następujące elementy: krótkie uzasadnienie podjęcia tematu; cel pracy (patrz niżej), zakres (przedmiotowy, podmiotowy, czasowy) wyjaśniający, w jakim rozmiarze praca będzie realizowana; ewentualne hipotezy, które autor zamierza sprawdzić lub udowodnić; krótką charakterystykę źródeł, zwłaszcza literaturowych; układ pracy (patrz niżej), czyli zwięzłą charakterystykę zawartości poszczególnych rozdziałów; ewentualne uwagi dotyczące realizacji tematu pracy np. trudności, które pojawiły się w trakcie realizacji poszczególnych zadań, uwagi dotyczące wykorzystywanego sprzętu, współpraca z firmami zewnętrznymi.
Wstęp do pracy musi się kończyć 2 następującymi akapitami:
Celem pracy jest opracowanie / wykonanie analizy / zaprojektowanie / .....................
Struktura pracy jest następująca. W rozdziale 2 przedstawiono przegląd literatury na temat ........ Rozdział 3 jest poświęcony ....... (kilka zdań). Rozdział 4 zawiera ..... (kilka zdań) ............ itd. Rozdział x stanowi podsumowanie pracy.
W przypadku prac inżynierskich zespołowych lub magisterskich 2-osobowych, po tych dwóch w/w akapitach musi w pracy znaleźć się akapit, w którym będzie opisany udział w pracy poszczególnych członków zespołu. Na przykład:
Jan Kowalski w ramach niniejszej pracy wykonał projekt tego i tego, opracował ......
Grzegorz Brzęczyszczykiewicz wykonał ......, itd.
Przegląd literatury naświetlający stan wiedzy na dany temat obejmuje rozdziały pisane na podstawie literatury, której wykaz zamieszczany jest w części pracy pt. Literatura (lub inaczej Bibliografia, Piśmiennictwo). W tekście pracy muszą wystąpić odwołania do wszystkich pozycji zamieszczonych w wykazie literatury. Nie należy odnośników do literatury umieszczać w stopce strony. Student jest bezwzględnie zobowiązany do wskazywania źródeł pochodzenia informacji przedstawianych w pracy, dotyczy to również rysunków, tabel, fragmentów kodu źródłowego programów itd. Należy także podać adresy stron internetowych w przypadku źródeł pochodzących z Internetu.
Praca musi zawierać elementy pracy własnej autora adekwatne do jego wiedzy praktycznej uzyskanej w okresie studiów. Za pracę własną autora można uznać np.: stworzenie aplikacji informatycznej lub jej fragmentu, zaproponowanie algorytmu rozwiązania problemu szczegółowego, przedstawienie projektu np. systemu informatycznego lub sieci komputerowej, analiza i ocena nowych technologii lub rozwiązań informatycznych wykorzystywanych w przedsiębiorstwach, itp. Autor powinien zadbać o właściwą dokumentację pracy własnej obejmującą specyfikację założeń i sposób realizacji poszczególnych zadań wraz z ich oceną i opisem napotkanych problemów. W przypadku prac o charakterze projektowo – implementacyjnym, ta część pracy jest zastępowana dokumentacją techniczną i użytkową systemu.
W pracy nie należy zamieszczać całego kodu źródłowego opracowanych programów. Kod źródłowy napisanych programów, wszelkie oprogramowanie wytworzone i wykorzystane w pracy, wyniki przeprowadzonych eksperymentów powinny być umieszczone na płycie CD, stanowiącej dodatek do pracy.
Zakończenie pracy zwane również Uwagami końcowymi lub Podsumowaniem powinno zawierać ustosunkowanie się autora do zadań wskazanych we wstępie do pracy, a w szczególności do celu i zakresu pracy oraz porównanie ich z faktycznymi wynikami pracy. Podejście takie umożliwia jasne określenie stopnia realizacji założonych celów oraz zwrócenie uwagi na wyniki osiągnięte przez autora w ramach jego samodzielnej pracy.
Integralną częścią pracy są również dodatki, aneksy i załączniki np. płyty CDROM zawierające stworzone w ramach pracy programy, aplikacje i projekty.
4. Redakcja pracy
Marginesy: po 2,5 cm z każdej strony plus dodatkowo z lewej 1 cm na oprawę.
Tytuły rozdziałów, akapity – patrz przykład poniżej.
Tytuł podrozdziału – czcionka: Times New Roman 14 Bold
Tytuł rozdziału głównego – czcionka: Times New Roman 16 Bold
2. Przegląd wybranych technologii do budowy aplikacji internetowych
2.1 Protokół http
Akapit: wyrównanie: do lewej i prawej, wcięcie 1 cm (stałe w całej pracy), czcionka Times New Roman – 11 pkt., odstęp 1,5 wiersza (stałe w całej pracy)
Odstępy: 6 pkt przed
HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem przesyłania hipertekstu. Najczęściej jest wykorzystywany do łączności pomiędzy klientem (dokładnie jego przeglądarką) a serwerem w sieci WWW. Za jego pomocą w kierunku serwera przesyłane jest żądanie HTTP, natomiast w drugą stronę dokument HTML będący odpowiedzią na wysłane żądanie.
W pracach, w których występuje dużo skrótów konieczne jest przygotowanie Wykazu skrótów. Skróty i pojęcia podstawowe wyróżnia się w następujący sposób.
Wyróżnione pojęcie podstawowe: italic (w całej pracy tak samo)
Organizacja nowoczesnego społeczeństwa opiera się na szerokim zastosowaniu systemów informatycznych. Stanowią one podstawę systemów bankowych, systemów rezerwacji lotniczej, hotelowej i kolejowej, systemów administracyjnych, gospodarki materiałowej i magazynowej, systemów ewidencji ludności, systemów wspomagania projektowania i inżynierii oprogramowania itp. [88, 90]. Obecnie systemy informatyczne są budowane najczęściej wokół systemu bazy danych (SBD), który stanowi jądro systemu informatycznego, uwalniając programistów od konieczności implementacji szeregu funkcji stricte systemowych,
Pojęcia podstawowe w języku angielskim
W ujęciu tradycyjnym, problem optymalizacji wykonania zapytań można sformułować następująco. Dla danego zapytania Q, wyrażonego np. w standardowym języku zapytań SQL, które wymaga wykonania szeregu operacji na danych pamiętanych w bazie danych, należy określić sekwencję oraz sposób wykonania tych operacji tak, aby optymalizować wybrane kryterium oceny działania systemu. Tą sekwencję operacji nazywamy planem wykonania zapytania - QEP(Q) (ang. Query Execution Plan). W ogólności, może istnieć wiele planów wykonania danego zapytania Q. Zbiór wszystkich planów kreuje przestrzeń planów wykonania.
Rysunki i tabele.
Wszystkie rysunki, tabele, wykresy itp. muszą być podpisane i ponumerowane w celu umożliwienia odwoływania się do nich przez wskazanie konkretnego numeru (np. Na rys. 1.1 przedstawiono .....). Przykład – patrz niżej:
Zasady numeracji rysunków:
Numer rozdziału głównego (przed kropką)
Numer kolejny rysunku w tym rozdziale (po kropce)
Podpis pod rysunkiem: wyrównanie do środka, czcionka o jeden punkt mniejsza w stosunku do czcionki standardowej akapitu (np. 10 pkt), odstęp: 6 pkt przed.
Rysunek: wyrównanie do środka, należy zwracać uwagę na odpowiednie „zakotwiczenie” rysunku (dotyczy tekstów pisanych w MS Word)
Rys. 1.1. Zapytania Q1 i Q2 zawierające wspólne składowe operacje relacyjne
Tytuł tabeli: nad tabelą, wyrównanie do prawej, czcionka o jeden punkt mniejsza w stosunku do czcionki standardowej akapitu (np. 10 pkt), odstęp: 6 pkt przed i po.
Numeracja tabel: identycznie jak rysunków
Tabela 5.1
Zestawienie błędów oszacowań badanych metod dla rozkładu równomiernego wartości atrybutu połączeniowego
Metoda szacowania
Zakres dM [%]
Średni błąd dM
najgorszego przypadku
4000 - 30 000
13 000
najgorszego przypadku / 10
400 - 3000
1300
Podpis rysunku, przy którym jest jego numer, powinien być składnikiem tekstu pracy, a nie rysunku (grafiki).
Wyliczenia, punktowania – patrz przykład niżej:
Aplikacje analityczne OLAP wykorzystują wielowymiarowy model danych. W modelu tym dane prezentowane są jako komórki w wielowymiarowej przestrzeni i nazywane są miarami. Istnieją dwie podstawowe techniki implementacji takiego modelu danych [ANDR 1999].
·
Powołania na odpowiednią pozycję ze spisu literatury muszą się pojawić wszędzie tam gdzie korzystamy z danej pozycji korzystamy.
Zastosowane znaki, ustawienie w stosunku do lewej krawędzi, odstępy (np. 3 pkt) muszą być identyczne w całej pracy,
· ROLAP (od ang. Relational OLAP) – dane są przechowywane w relacjach (tabelach) ułożonych w schemat gwiazdy (ang. star schema) lub strukturę bardziej złożoną, przypominającą płatek śniegu (ang. snowflake schema) lub schemat hybrydowy. W centrum takiej gwiazdy znajduje się relacja faktów, przechowująca nieprzetworzone informacje o miarach, zaś wymiary przechowywane są w relacjach wymiarów.
· MOLAP (od ang. Multidimensional OLAP) – dane wielowymiarowe przechowywane są w wyspecjalizowanych strukturach nazywanych kostkami danych. Dane przechowywane w kostce danych mogą być wstępnie przetworzone, oprócz tego dla takiej kostki mogą być zdefiniowane specjalne operatory, np. rozwijanie i zwijanie wymiarów, obracanie, wycinanie, itp.
Znaki oraz odstępy wykorzystywane w paragrafach z punktowaniem / wyliczaniem w całej pracy muszą być takie same.
Wszystkie strony pracy muszą być ponumerowane, przy czym nie drukuje się numeru na stronie tytułowej.
Literatura – preferowany tzw. „system harvardzki” – patrz przykład niżej.
Autorzy, Tytuł, Gdzie ?, Rok wydania, Strony
4 pierwsze litery nazwiska pierwszego autora, spacja, rok wydania
...
anuszka66