1. Agata
Nazywana św. Agatą Sycylijską, Agatą z Katanii/Sycylii. Męczennica, dobrze urodzona, nadzwyczaj urodziwa, dziewica. Namiestnik Sycylii ofiarował jej rękę, ona odrzuciła jego propozycję. Aresztowana wśród innych chrześcijan podczas prześladowań. Torturowano ją i odcięto jej piersi. Trzęsienie ziemi, które jakoby spowodował Bóg niezadowolony torturami św. Agaty. Umarła w więzieniu. Ostatecznie Agata poniosła śmierć, rzucona na rozżarzone węgle. Welon św. Agaty. Jej imię znaczy „dobra”. Sól i chleb, które ratują od pożarów i chorób. Należy do czterech wielkich dziewic męczennic.
Ikonografia: w długiej sukni, z kleszczami, którymi ją szarpano; chleb, dom w płomieniach, korona w rękach, obcięte piersi na misie, kość słoniowa – symbol czystości i niewinności oraz siły moralnej
2. Agnieszka
Dziewica, męczennica. Symfoniusz się w niej zakochał, ona mu odmawiała, jego ojciec się zdenerwował. Rozkazał torturować Agnieszkę aż do wyrzeczenia się przez nią wiary. Pod koniec męczennicę wrzucono do ognia, wyszła z niego cało. Poniosła śmierć bardzo młodo, podobno poprzez ścięcie mieczem w Rzymie. Legenda mówi, że Agnieszka, rzucona całkowicie obnażona na stadion, na pastwę spojrzeń tłumu, okryła się za sprawą cudu płaszczem włosów
Ikonografia: z barankiem (od jej imienia); młoda dziewczyna w szatach żółtych (a nie czerwonych jak zazwyczaj w przypadku męczenników) i krzyżem męczeńskim w ręce; ukazywana jest również z dwiema koronami - dziewictwa i męczeństwa; gołębie - symbole czystości i niewinności; kość słoniowa; płonący stos lub miecz - symbole jej męczeństwa.
3. Aleksy (Człowiek Boży lub Książę)
Żebrak. Dzielił się z ubogimi wszystkim. Jego śmierć miały zwiastować dzwony wszystkich świątyń Rzymu. Miał kartkę, która świadczyła o jego tożsamości. Po śmierci z ciała świętego zaczęła wydzielać się przyjemna woń i wonna mirra.
Ikonografia: ma długie, kasztanowe włosy, rozłożone pasemkami na barkach, krótką brodę; ubrany jest w sięgającą za kolana, ciemnozieloną sutannę, w ubiorze pustelnika lub pielgrzyma; nogi ma bose, a ręce złożone na piersiach w kształcie krzyża; czasami trzyma zwój z napisem: "Oto ten, który pozostawił ojca i matkę, żonę, rodzinę i przyjaciół, wsie i majątki"; jako postać leżąca pod schodami; ma księgę, kij pielgrzyma, schody lub zwój.
4. Alojzy Gonzaga
Kleryk. Już od wczesnych lat był bardzo pobożny. Złożył śluby dozgonnej czystości u serwitów. Uczył się pilnie. Wstąpił do jezuitów. Posługiwał podczas zarazy w Rzymie. Umarł na chorobę.
Ikonografia: w sutannie jezuickiej, w białej komży z szerokimi rękawami; Dziecię Jezus w ramionach, mitra książęca u stóp, krzyż, lilia, czaszka.
5. Ambroży
Arcybiskup, doktor Kościoła. Gr. Ambrosia – nektar dający nieśmiertelność. Po narodzeniu na jego ustach siadł rój pszczół. Matka chciała rój odegnać, ale rój sam odleciał. Ojciec Ambrożego stwierdził, że jeżeli dziecko to przeżyje będzie kimś wielkim. Został biskupem – lud go wybrał. Budował nowe szkoły, udzielał się społecznie, występował przeciw arianom. W związku z prześladowaniem chrześcijan przez arian, zamknął się z ludem w bazylice unikając śmierci. Arianie oblegali kościół. Udzielił pokuty cesarzowi Teodozjuszowi. Zostawił po sobie wiele pism.
Ikonografia: w stroju pontyfikalnym. Malarze często ukazywali go w grupie czterech ojców Kościoła. Jego atrybutami są: bicz o trzech rzemieniach, dziecko w kołysce, gołąb i ptasie pióro jako znak boskiej inspiracji, księga, krzyż, mitra, model kościoła, napis: "Dobra mowa jest jak plaster miodu", pastorał, pióro, ul.
6. Andrzej
Apostoł, męczennik. Uczeń Jana Chrzciciela i Jezusa. Młodszy brat św. Piotra. Rybak – cudowny połów ryb. Wezwany przez Jezusa razem z Piotrem. Cudowne pomnożenie chleba przez Jezusa. Pośrednik pomiędzy poganami a Jezusem Zesłanie Ducha Świętego. Czynił cuda (uzdrawiał, wypędzał złe duchy, wskrzeszał). Został ukrzyżowany, z radością dał się zabić. Otoczyła go podczas męczeńskiej śmierci wielka jasność. Krzyż w kształcie X.
Ikonografia: przedstawiany jest jako starszy mężczyzna o gęstych, siwych włosach i krzaczastej, krótkiej brodzie. Jako apostoł nosi długi płaszcz. Czasami ukazywany jako rybak w krótkiej tunice. Powracającą sceną w sztuce religijnej jest chwila jego ukrzyżowania. Atrybutami Świętego są: "krzyż św. Andrzeja" w kształcie litery X, księga, ryba, sieć.
7. Anna – Matka NMP
Anna, sprawiedliwa. Jej mężem był Joachim. Pewnego dnia Joachim udał się do Jerozolimy, aby złożyć ofiarę w świątyni. Kapłan pełniący służbę nie przyjął ofiary Joachima, wytykając mu brak potomstwa. Opuścił dom, małżonkę i udał się na pustynię. W górach rozbił swój namiot i tam pościł 40 dni i 40 nocy, oczekując, aby Bóg spojrzał na jego smutek. Anna, nie wiedząc, gdzie jest Joachim, opłakiwała swoje wdowieństwo. Jej smutek stał się jeszcze większy, kiedy służąca wytknęła Annie bezdzietność. W popołudniowej porze Anna udała się do ogrodu, by tam opłakiwać swoje życie. Kiedy podniosła oczy do nieba i zobaczyła gniazdo wróbli na drzewie laurowym, wypowiedziała błagalną modlitwę do Boga. Wtedy ukazał się anioł, który zapowiedział narodzenie dziecka i powrót Joachima. W tym samym czasie Joachim również miał widzenia anioła. Maria poczęła się poprzez pocałunek Joachima i Anny przy Złotej Bramie. Po narodzeniu Maryi rodzice przynieśli ją do świątyni.
Ikonografia: często ukazywana w różnych momentach dzieciństwa Marii z Joachimem. Także jako Św. Anna Samotrzecia z pomniejszoną Marią i Dzieciątkiem Jezus. Przedstawiana jako starsza kobieta z welonem na głowie. Ulubionym tematem jest św. Anna ucząca czytać Maryję oraz narodziny Marii – można rozpoznać przez misę i służki. Niektóre jej atrybuty: palec na ustach, księga, lilia.
8. Antoni Wielki
Antoni Opat, Antoni Pustelnik. Po rozdaniu majątku udał się na pustynię. Szatan kusił go w przeróżnych postaciach. Na początku mieszkał w grocie, potem przeniósł się i mieszkał w ruinach zamku. Miał wielu uczniów – eremitów. Podczas prześladowań chrześcijan spotkał się z św. Aleksandrem i św. Pawłem Pustelnikiem. Podczas sporu z arianami spotkał się z św. Atanazym. Ku jego czci wyrabia się krzyżyki w formie tau.
Ikonografia: najczęstsze tematy to kuszenie św. Antoniego oraz Paweł Eremita odwiedza św. Antoniego; pustelnik, czasami w długiej szacie mnicha. Jego atrybutami są: jeden, dwa lub trzy diabły, diabeł z pucharem, dzwonek, dzwonek i laska, krzyż egipski w kształcie litery tau, księga reguły monastycznej, lampa, lampka oliwna, laska, lew kopiący grób, pochodnia, świnia, pod postacią której kusił go szatan, źródło.
9. Antoni z Padwy
Kapłan, doktor Kościoła. Znał różne zakony. Wyjechał do Afryki, ale zachorował na chorobę i musiał wracać. Podczas powrotu sztorm zawrócił jego statek na Sycylię. Kiedy należał do franciszkanów spotkał się z św. Franciszkiem z Asyżu. Jego kazania były sławne. Papież nazwał św. „Arką Testamentu”, zwany też „młotem na heretyków”. W Weronie powiedział prawdę o tyranii księciu Ezelinowi III (przeciwnikowi papieża), a tenże nic mu nie zrobił, a nawet wypuścił go wolno. Zmarł na chorobę. Uzdrawiał, wskrzeszał, miał dar bilokacji (przebywania równocześnie w 2 miejscach), dar proroctwa, czytania w ludzkich sumieniach, etc. Podobno miał otrzymać na ręce Dzieciątko Jezus, które ucałowało i powiedziało jak bardzo go kocha. Dawał kazanie rybom. Zawstydził innowiercę zniewoleniem muła, który oddał cześć Najśw. Sakramentowi.
Ikonografia: przedstawiany jest w habicie franciszkańskim; nieraz głosi kazanie, czasami trzyma Dziecię Jezus. Jego atrybutami są: księga, lilia, serce, ogień – symbol gorliwości, bochen chleba, osioł i ryba.
10. Apolonia
Dziewica, męczennica. Prześladowania chrześcijan w Aleksandrii. Poganie rzucili się na starą Apolonię, zmiażdżyli jej szczęki i powybijali zęby. Zagrozili jej spaleniem na stosie, jeżeli nie zmieni wiary. Ona po chwili rzuciła się w ogień sama. „Nie była to śmierć samobójcza, a bohaterskie oddanie.”
Ikonografia: z obcęgami; młoda kobieta z palmą oraz kleszczami z wyrwanym zębem. Jej atrybuty to: korona, księga, palma męczeństwa oraz stos, na którym spłonęła.
11. Augustyn
Biskup, doktor Kościoła. Augustyn z Hippony. Gdy był młody lubił się zabawić, był zdolny. Miał dziecko i kobietę. Wstąpił do sekty manichejskiej. Później piastował urząd retora. Zetknął się z św. Ambrożym. Brał udział w manifestacjach św. Ambrożego, przeciw arianom i papieżowi, który ich popierał. Pewnego dnia doświadczył przeżycia duchowego, które okazało się decydującym. Usłyszał w ogrodzie głos jakby dziecka powtarzający: weź to i czytaj! (tolle et lege!). W końcu po przeczytaniu Biblii nawrócił się na chrześcijaństwo z rąk Ambrożego. Wyjechał do Afryki nawracać autochtonów. Razem z bratem pochował matkę, św. Monikę. Rozdał majątek. Został wyświęcony na kapłana. Prowadził klasztor. Został następcą biskupa Hippony. Dużo korespondował, pisał, przemawiał. Tępił sekty chrześcijańskie. W czasie najazdu Wandalów na Afrykę, Augustyn zmarł. Hippona broniła się 3 miesiące. Miasto zostaje spalone, ale biblioteka Augustyna cudem ocalała.
Ikonografia: ukazywany z Wielkimi doktorami Kościoła św. Ambrożym, Św. Hieronimem oraz Św. Grzegorzem I Wielkim; biskup, rzadziej jako mnich; jego atrybutami są: płonące serce przebite strzałą (symbol Bożej miłości) lub chłopiec z łyżką i muszlą; anioł mówiący mu do ucha, dziecko nad brzegiem morza przelewające wodę do dołka, księga, pastorał, serce w dłoni, serce przeszyte dwiema strzałami, uczeń lub grupa uczniów. Niekiedy przedstawiany jest z modelem świątyni w dłoniach (odniesienie do Miasta Bożego) lub jako pokutnik pogrążony w ekstazie.
12. Barbara
Barbara z Nikomedii. Jedna z 14 Świętych Wspomożycieli. Dziewica, męczennica. Była piękną córką bogatego. Pod wpływem filozofa, chrześcijanina przyjęła chrzest i złożyła ślub czystości. Ojciec dowiedziawszy się o tym, pragnąc wydać ją za mąż i złamać opór dziewczyny, uwięził ją w wieży. Jej zdecydowana postawa wywołała w nim wielki gniew. Przez pewien czas Barbara była głodzona i straszona, żeby wyrzec się wiary. Kiedy to nie poskutkowało, ojciec zaprowadził ją do sędziego i oskarżył. Sędzia rozkazał najpierw Barbarę ubiczować, jednak jej chłosta wydała się jakby muskaniem pawich piór. W nocy miał ją odwiedzić anioł, zaleczyć jej rany i udzielić Komunii św. Jest też wersja o tym, jak odwiedził ją Chrystus, co spowodowało, że jej współwięźniarka się nawróciła. Potem sędzia kazał Barbarę bić maczugami, przypalać pochodniami, a wreszcie obciąć jej piersi. Chciał ją w takim stanie pognać ulicami miasta, ale wtedy zjawił się anioł i okrył jej ciało białą szatą. Sędzia wydał więc wyrok, by ściąć Barbarę mieczem. Wykonawcą tego wyroku miał się stać ojciec Barbary, Dioskur. Podobno ledwie odłożył miecz, zginął rażony piorunem.
Św. Stanisław Kostka, kiedy znalazł się w chorobie śmiertelnej na łożu boleści, a właściciel wynajętego przez Kostków domu nie chciał jako zaciekły luteranin wpuścić kapłana z Wiatykiem, wtedy zjawiła mu się św. Barbara i przyniosła Komunię świętą.
Ikonografia: w długiej, pofałdowanej tunice i w płaszczu, z koroną na głowie, niekiedy w czepku. W ręku trzyma kielich i Hostię. Według legendy tuż przed śmiercią anioł przyniósł jej Komunię św. Czasami ukazywana jest z wieżą, w której była więziona (wieża ma zwykle 3 okienka, które miały przypominać Barbarze prawdę o Trójcy Świętej), oraz z mieczem, od którego zginęła. Atrybuty: anioł z gałązką palmową, dwa miecze u jej stóp, gałązka palmowa, kielich, księga, lew u stóp, miecz, monstrancja, pawie lub strusie pióro, wieża.
13. Bartłomiej
Natanael, Apostoł, męczennik. Przyjaźnił się z św. Filipem. Filip przyprowadził Bartłomieja do Jezusa. Był przy cudownym połowie ryb, kiedy Jezus zmartwychwstał. Po wniebowstąpieniu Jezusa głosił ewangelię. Podobno miał nawrócić brata króla Armenii. Pojmano go z rozkazu króla. Był męczony i rozpięty na krzyżu głową w dół, żywcem obdarty ze skóry i ukrzyżowany, potem go ścięto.
Ikonografia: z odartą skórą, z kordelasem do zdzierania skóry; w długiej tunice, przepasanej paskiem, czasami z anatomiczną precyzją jako muskularny mężczyzna. Jego atrybutami są: księga, nóż, zwój.
14. Benedykt
Benedykt z Nursji. Opat. Patron Europy. Jego siostrą bliźniaczką był św. Scholastyka. Po studiach oddał się ascezie na pustkowiu. W grocie Subacio spędził 3 lata w odosobnieniu. Napastował go tamże szatan. Nauczał. Kierował klasztorem, ale tamtejsi mnisi chcieli go otruć. Podobno kiedy przeżegnał się kielich z zatrutym winem rozbił się, a wino rozlało. Stworzył wokół swojej groty w Subacio cały kompleks dla eremitów. Zbudował klasztor na Monte Casino. Dostąpił daru przepowiadania przyszłości oraz czynienia cudów. Wielu uzdrawiał modlitwami. Dwóch jego uczniów miało wizję drogi wykładanej drogimi kobiercami i kamieniami do nieba z głosem mówiącym, że tą drogą podąża Benedykt do nieba. Przed śmiercią święty przyjął Eucharystię i oddał duszę Bogu na stojąco, podtrzymywany przez uczniów.
Ikonografia: w czarnym habicie benedyktyńskim, w kukulli, z krzyżem w dłoni. Ukazywany jest z siwą, niedługą brodą i łysiną czołową (niekiedy na większej łysinie znajduje się mały kosmyk włosów). W obu rękach najczęściej trzyma zwinięty zwój.
W tradycji zachodniej przypisuje się mu wiele atrybutów, m.in. anioła, bicz, hostię, kielich z wężem, rozbity puchar, kruka z chlebem w dziobie, pastorał, psa, wiązka rózg, księga, sięga reguły w ręce, kubek. Istnieje także infuła u nóg z napisem Ausculta fili – Synu, bądź posłuszny.
15. Bernard z Clairvaux
Opat, doktor Kościoła. Doktor Miodopłynny. Gdy umarła mu matka, zastąpił ją Matką Bożą. Wstąpił do cystersów razem z 30 pobratymcami. Stworzył opactwo w Jasnej Dolnie=Calara Vallis=Clairvaux. Rozpowszechnił cystersów w Europie. Podczas schizmy święty opowiada się za Innocentym II. Dzięki jego staraniom wybrano na papieża Eugeniusza III, jego ucznia . Był jego mentorem i doradcą. Doprowadził do II krucjaty krzyżowej. Napisał regułę dla templariuszy. Zwalczał Abelarda i jego filozofię. Napisał wiele pism. Szczególnie dużo czasu poświęcał Matce Boskiej. Na widok krzyża płakał. Rozmawiał z Chrystusem ukrzyżowanym. Raz powiedział radośnie: Ave, Maria!, a figura mu odpowiedziała: Salve, Bernardzie!.
Ikonografia: Lactatio Bernardi wyobrażający legendę o św. Bernardzie, według której podczas modlitwy objawiła się Maryja, a z jej piersi wypłynęło mleko; w stroju cysterskim. Jego atrybutami są m. in.: księga, krzyż opacki, krucyfiks, Matka Boża z Dzieciątkiem, narzędzia Męki Pańskiej, pióro pisarskie, różaniec, trzy infuły u stóp, rój pszczeli, ul.
16. Bernardyn ze Sieny
Kapłan, doktor Kościoła. Posługiwał w czasie zarazy, zaraził się i cudem ozdrowiał. Wstąpił do franciszkanów. Był dobrym mówcą. Czynił cuda. Miał tabliczkę z barwnie wypisanym imieniem Jezus. Został oskarżony o herezję, jednak szybko to zatuszowano. Zakładał nowe zakony franciszkańskie z własną regułą reformowaną - bernardyni. Po jego śmierci wystawiono jego ciało na publiczny ogląd. Wyróżniał się też nabożeństwem do NMP.
Ikonografia: w habicie bernardyńskim; czasem jako kaznodzieja. Jego atrybutami są: u nóg trzy infuły, których odmówił; otwarta księga; krzyż z monogramem IHS; w ręku monogram IHS w promieniach.
17. Błażej
Biskup, męczennik. Jeden z 14 Świętych Wspomożycieli. Był lekarzem, oddał się ascezie na pustyni. Został następcą biskupa Sebasty. Podczas prześladowań schronił się w pieczarze. Jednak ktoś doniósł o jego kryjówce, aresztowano go i uwięziono. W więzieniu cudownie uleczył syna pewnej kobiety, któremu gardło przebiła ość i nie chciała wyjść, co groziło uduszeniem. Torturowano świętego. Ścięto go mieczem.
Ikonografia: w stroju biskupa, uzdrawia dziecko, błogosławi; atrybutami jego są; jeleń, pastorał, ptaki z pożywieniem w dziobie, dwie skrzyżowane świece, zgrzebło - narzędzie tortur, skręcony toczek, zgrzebło
18. Brygida Szwedzka
Wdowa. Cieszyła się przyjaźnią Jezusa. W wieku 7 lat ukazała jej się NMP i założyła na jej głowie koronę. W wieku 10 lat pojawił się jej Jezus na krzyżu. Została wydana za mąż. Rozpaczała po utracie dziewictwa. Była wzorową żoną i panią zamku. Na jej życzenie przetłumaczono Pismo Święte na szwedzki. Została ochmistrzynią na dworze szwedzkim. Fundowała kościoły, pielgrzymowała. Jej mąż wstąpił do cystersów. Pokutowała. Przepowiedziała królowi szwedzkiemu i zakonowi krzyżackiemu kary Boże, które się urealniły. Kazała w imieniu Chrystusa wrócić papieżowi do Rzymu, ten jednak szybko wrócił do Awinionu, a święta przepowiedziała mu śmierć, co się ziściło. Kolejnego papieża tez namawiała do powrotu do Rzymu. Jej dom był otwarty dla potrzebujących. Założyła nowy zakon „brygidki”. Przeprowadziła się do Rzymu, skąd papież został wygnany. Umarła po pielgrzymce po włoskich sanktuariach. W jej pogrzebie wzięły udział tłumy. Za życia dużo czasu spędzała z św. Katarzyną Szwedzką, jej córką, która była opatką jej zakonu. Księga Objawień Brygidy Szwedzkiej – przepowiednie dotyczące osób i spraw najistotniejszych w jej czasach.
Ikonografia: w ciemnowiśniowym habicie z czerwonym welonem, na nim korona z białego płótna z pięcioma czerwonymi znakami - symbolizującymi pięć ran Jezusa. Czasami siedzi przy pulpicie i spisuje swoje wizje. Jej atrybutami są: heraldyczny lew, korona; księga, którą pisze; ptasie pióro, pielgrzymi kapelusz, serce i krzyż.
19. Cecylia
Cecylia z Rzymu. Dziewica, męczennica. Z bogatej rodziny, złożyła śluby czystości. Musiała jednak poślubić Waleriana. Walerian przyjął chrześcijańską wiarę. Ukazał mu się starzec w białych szatach z księgą. Kiedy Walerian wrócił do domu z chrztu ujrzał Cecylię modlącą się, a obok niej anioła, który trzymał dwa wieńce z róż i lilii (symbol czystości), które włożył następnie na głowy Cecylii i Waleriana. Brat Waleriana, Tyburcy również przyjął chrzest od papieża. Kiedy wszedł do mieszkania Waleriana uderzyła go woń róż i lilii. Tyburcy również ujrzał anioła Cecylii. Podczas prześladowania chrześcijan skazano Waleriana i Tyburcego na śmierć. Cecylia rozdała majątek ubogim i została aresztowana. Na wskutek jej piękna i przemówień nawróciło się na chrześcijaństwo 400 żołnierzy. Kazano zawiesić ją nad ogniem w łaźni i dusić parą, ona czuła powiew wiatru. Kazano jej ściąć głowę, ale kat urzeczony jej pięknem nie był wstanie tego zrobić. Trzy razy uderzył i jej nie zabił. Krew z jej szyi jest relikwią. Po trzech dniach umarła. Podobno grała na organach lub jakimś innym instrumencie.
Ikonografia: jako orantka, w późniejszych wizerunkach: w tunice, z palmą męczeńską w dłoni. Czasami gra na organach. Atrybutami świętej są: anioł, instrumenty muzyczne (cytra, harfa, lutnia, organy), płonąca lampka, miecz, wieniec z białych i czerwonych róż (oznaczające niewinność i męczeństwo).
20. Czternastu Wspomożycieli
W poczet Czternastu Świętych Wspomożycieli Kościół katolicki zaliczył tych, których wstawiennictwo u Boga uznał za wyjątkowo skuteczne, szczególnie w wypadku chorób. Większość z nich żyła na przełomie III i IV wieku za panowania cesarza Dioklecjana. Miały wtedy miejsce najdłuższe i najkrwawsze w historii Cesarstwa rzymskiego prześladowania chrześcijan. Ich kult jako wspomożycieli sięga XIV wieku i jest związany z epidemią dżumy zwaną czarną śmiercią.
Święci Wspomożyciele:
· Krzysztof (str.13) – patron nagłej śmierci, atrybut: Dzieciątko Jezus
· Katarzyna z Aleksandrii (str.12) – patronka od bólu gardła i głowy, atrybut: koło
· Barbara (str.4) – pomocna w godzinie śmierci i utrapienia, atrybut: wieża
· Jerzy (str.12) – patron rycerzy, chroniący zwierzęta przed chorobami, atrybut: smok
· Błażej (str.5) – patron od nagłej śmierci i bólu gardła, atrybut: skrzyżowane świece
· Cyriak – chroniący od opętania; atrybut: diabeł, księga egzorcyzmów,
· Małgorzata z Antiochii Pizydyjskiej (str.13) – chroniąca od bólów porodowych, atrybut: smok na łańcuchu
· Dionizy – chroniący od bólów głowy, atrybut: ucięta głowa, mitra biskupia, miasto, piec
· Wit (str.13) – od chorych na epilepsję, atrybut: kogut, kocioł
· Idzi (str.10) – patron trudnej spowiedzi, atrybut: łania
· Pantaleon – chroniący od strasznych chorób, atrybut: gwoździe, lub ręce przybite gwoździami do głowy, skrzynka z lekarstwami, krzyż męczeństwa
· Achacy – patron od chorób, atrybut: korona cierniowa, albo krzyż, palma męczeństwa, centurion z cierniami, w zbroi z sztandarem i tarczą,
· Eustachy (str.7) – patron rycerzy i ludzi w potrzebie, atrybut: jeleń
· Erazm – patron ludzi doznających wielkich bólów fizycznych, atrybut: powój, biskupich szatach z księgą w ręku, również w czasie męczeństwa z korbą, na którą są nawijane jego wnętrzności, z żelaznymi pazurami.
21. Dominik Guzman
Dominiki Gusmano. Kapłan. Matka, bł. Joanna, miała przed jego narodzeniem sen, że urodzi psa trzymającego zapaloną pochodnię, którą rozpali cały świat. Podczas chrztu Dominika jego matka chrzestna zobaczyła gwiazdę świecącą nad jego głową. Uczył się dużo, został wyświęcony. Towarzyszył biskupowi w przygotowaniach d...
historyofart11