Rozdział 12. w Efekty              77

Rozdział 12.
Efekty

W rozdziale tym skupię się na efektach, które można zastosować do większości obiektów, tworzonych przy pomocy programu CorelDRAW. Dzięki nim możesz spowodować, że wygląd Twoich dokumentów będzie profesjonalny i niepowtarzalny. Pamiętaj jednak, iż nadmiar efektów nie tylko nie wzbogaci rysunku, ale pogorszy czytelność i spowoduje, że Twoja praca będzie wyglądała jak bezładny zbiór kolorowych plam.

Aby zastosować jeden z efektów, należy zaznaczyć jeden (lub więcej obiektów) i wybrać górne menu Effects, a następnie odpowiedni efekt. Zamiast górnego menu można wywołać interesujący Cię efekt przy pomocy kombinacji klawiszy (patrz rysunek 12.1). Pojawi się wtedy tak zwana „roleta”, w której będzie można ustawić wszystkie parametry efektu.

Dopasowanie kolorów (Adjust)
i przekształcenia (Transform)

Zawiera szereg użytecznych opcji, umożliwiających bardzo precyzyjne dopasowanie kolorów do własnych potrzeb, jak i redukcję niekorzystnych zmian, które mogły pojawić się w zdjęciu, na przykład po zeskanowaniu. Większość opcji może zostać zastosowana jedynie do rysunków rastrowych.

Znaczna część opcji wyświetla na ekranie okienka, pozwalające dostosować wpływ ich działania na uzyskany rezultat. Najwygodniejszym sposobem podglądu otrzymanego efektu jest wciśnięcie przycisku z symbolem oka w prawym dolnym rogu takiego okienka, co spowoduje tymczasowe zastosowanie zmian do wskazanego rysunku. Jednak częste i niewielkie zmiany, dokonywane w ustawieniach, wymagałyby częstego posługiwania się tym przyciskiem, dlatego najlepiej włączyć podgląd na stałe przyciskiem w kształcie kłódki. Niestety, niezbyt szybkie komputery mogą w niektórych opcjach nie radzić sobie
z włączonym na stałe podglądem, co może spowodować długie oczekiwanie na efekt.

Innym sposobem podglądu otrzymywanych efektów jest rozszerzenie okienka na dwie części, wyświetlające ten sam fragment – oryginalny i po zastosowaniu efektu (rysunek 12.3). Dzięki temu możesz zapoznać się nawet z najbardziej subtelnymi zmianami, dokonanymi na rysunku. Dodatkowo można przesuwać podgląd dzięki „łapce”, która pojawi się, gdy przemieścisz wskaźnik myszy nad niezmienioną część podglądu. Możesz także powiększyć skalę podglądu, wciskając lewy przycisk na oryginale, bądź pomniejszyć, wciskając prawy przycisk myszy.

Metamorfoza (Blend)

Metamorfozę można zastosować do dowolnych dwóch obiektów, utworzonych w programie CorelDRAW. Tworzy ona obiekty, będące pośrednimi pomiędzy dwoma zaznaczonymi. Istnieje także możliwość określenia tak zwanej ścieżki, wzdłuż której obiekty zostaną przekształcone.

Aby utworzyć metamorfozę, powinieneś zaznaczyć dwa obiekty i wybrać polecenie Effects|Blend z górnego menu. Pojawi się wtedy – przypisane temu poleceniu – okno dokowane. Jeżeli zaznaczyłeś źle obiekty (np. jeden, trzy, itp.), to przycisk rolety Apply będzie niedostępny. Zanim zaczniesz zmieniać parametry w oknie dokowanym, kliknij właśnie ten przycisk, aby zobaczyć efekt.

Omówię ten efekt przykładzie. Narysuj kółko i kwadrat, a następnie zmień kolory tak, byś mógł także zobaczyć ich zmianę.

Gdy klikniesz w rolecie przycisk Apply, dla zaznaczonych obiektów zostanie zastosowany efekt metamorfozy. Pomiędzy zaznaczone obiekty zostanie wstawionych tyle obiektów, ile jest wybranych kroków w polu Number of steps. Zwróć uwagę, iż obiekty pośrednie zmieniają nie tylko swój kształt, ale i kolory tak, by jak najbardziej dopasować się do obiektu leżącego bliżej (początkowego lub końcowego).

Jeżeli zmienisz wartość liczby kroków, na przykład na 10, i ponownie wciśniesz Apply, to obiekty zostaną tym razem „połączone” dziesięcioma obiektami pośrednimi. W dolnej części rolety znajdują się dwa przyciski w postaci białych strzałek. Po wybraniu jednej z nich będziesz mógł zaznaczyć obiekt początkowy lub końcowy albo zmienić jeden z tych obiektów na inny. Aby móc dalej modyfikować metamorfozę, należy wskazać jeden z obiektów pośrednich, gdyż tylko w ten sposób pola tego narzędzia staną się aktywne.

Jeżeli zmienisz parametr w polu obrotu na wartość np. 45 stopni, to spowodujesz obrót obiektów pośrednich tak, by dokonał się obrót o podaną wartość (przykład 3 na rysunku 12.5).

Zaznaczenie pola Loop spowoduje, że obiekty pośrednie będą obracane względem punktu, który leży w połowie drogi pomiędzy punktem początkowym a końcowym, tworząc w ten sposób łuk. Aby wrócić do standardowego przejścia, ponownie wpisz w polu obrotu wartość 0 stopni.

Kolejna zakładka rolety pozwala sterować tak zwanym przyspieszeniem obiektów (Accelerate objects) i wypełnienia (Accelerate fils/outlines). Przesuń jeden z suwaków lekko
w prawo. Jeżeli masz zaznaczone pole powiązania przyspieszenia (Link accelerations), to o analogiczną wartość zostanie też przesunięty drugi suwak. Dolny suwak (przyspieszenie wypełnienia i konturów) określa szybkość przechodzenia kolorów od początkowego do końcowego. Im bardziej jest przesunięty w prawo, tym zmiany następują szybciej, im bliżej obiektu końcowego, co w efekcie oznacza, że dłużej jest zachowywany kolor początkowy. Górny suwak określa to przyspieszenie obiektów. Im bardziej przesunięty w prawo, tym obiekty będą leżały bliżej siebie w miarę zbliżania się do obiektu końcowego. Zaznaczenie pola Apply to sizing (zastosuj do rozmiarów) oznacza, że kształt obiektów też będzie poddawany przyspieszeniu, czyli będzie się zmieniał, szybciej lub wolniej.

Trzecia zakładka określa sposób przechodzenia kolorów z początkowego do końcowego. Możesz wybrać przechodzenie wzdłuż linii prostej lub wzdłuż jednej ze ścieżek zgodnych bądź przeciwnych do ruchu wskazówek zegara. Efekt zmian możesz zobaczyć także na kole kolorów z prawej strony (rysunek 12.7).

Kolejna zakładka pozwala określić miedzy innymi przebieg odwzorowania węzłów. Wiesz już zapewne dobrze, że każdy obiekt ma węzły. Możesz więc określić, który węzeł obiektu początkowego ma być odwzorowany we wskazany węzeł obiektu końcowego.
W tym celu wybierz przycisk Map nodes, a następnie przy pomocy czarnej strzałki wskaż jeden z wyświetlonych węzłów, później kolejny węzeł, tym razem obiektu końcowego. Na rysunku 12.8 po metamorfozie kwadraty zostały połączone obiektami pośrednimi, tak jak w górnej części, ale po zastosowaniu odwzorowania węzłów widać wyraźnie, który węzeł przechodzi w który.

Z kolei przycisk Split pozwala podzielić metamorfozę na dwie metamorfozy złożone. Po jego wybraniu musisz wskazać jeden z obiektów pośrednich, który automatycznie stanie się początkiem jednej metamorfozy a końcem drugiej. Obiekt ten możesz przesunąć w dowolne położenie, a obie metamorfozy zostaną uaktualnione (rysunek 12.9).

Jeżeli nie odpowiada Ci metamorfoza złożona i chciałbyś ponownie uzyskać metamorfozę prostą, musisz usunąć początek jednej lub koniec drugiej. W tym celu z wciśniętym klawiszem Ctrl kliknij jeden ze składników metamorfozy (oprócz obiektów początkowych bądź końcowych), a następnie kliknij jeden z aktywnych przycisków Fuse Start bądź Fuse End.

Dla utworzonej metamorfozy możesz zastosować także tak zwaną ścieżkę. Możesz ją utworzyć odręcznie lub skorzystać z gotowego obiektu. Mając zaznaczoną metamorfozę, wybierz z pierwszej zakładki przycisk ścieżki , a następnie zaznacz dowolną ścieżkę. Zawartość okna dokowanego zmieni się, udostępniając dwa nowe polecenia. Górne z nich, Blend along full path (wzdłuż całej ścieżki), pozwala automatycznie dobrać takie odstępy między obiektami, aby zapełniły one całą długość ścieżki, z kolei zaznaczenie Rotate all objects (obróć wszystkie obiekty) pozwoli tak ustawić obiekty pośrednie, by były prostopadłe do ścieżki w punkcie, w którym się znajdują. Jeżeli chcesz usunąć ścieżkę z metamorfozy, musisz najpierw oddzielić ją przy pomocy polecenia z górnego menu Arrange|Break Blend Apart, gdy będą zaznaczone wszystkie składniki metamorfozy. Teraz możesz wskazać ścieżkę i ją usunąć, bez wpływu na wygląd metamorfozy.

Spróbuj teraz samodzielnie wykonać poniższe przykłady. Jeżeli będziesz miał kłopoty, zapoznaj się z opisami obok nich. Nie objaśniam szczegółowo, jak należy uzyskać dany efekt, gdyż mam nadzieję, że potrafisz wykonać podstawowe czynności i wiesz już, jak używać różnych opcji i poleceń.

Obrys (Contour)

Obrys pozwala utworzyć serię linii koncentrycznych, które rozchodzą się równomiernie od obiektu w dowolnym kierunku, w zależności od wybranej opcji. Możesz wybrać jeden z trzech typów obrysu (rysunek 12.11):

w    To center (do środka) – linie obrysu są dodawane do wnętrza obiektu, aż dojdą do jego środka. W przypadku tej opcji możesz wybrać jedynie Offset (przesunięcie), które definiuje odległość pomiędzy kolejnymi liniami obrysu,

w    Inside (wewnątrz) – linie obrysu są dodawane do wnętrza obiektu, podobnie jak w opcji To center, jednak tutaj możesz zdefiniować liczbę powstałych w ten sposób obrysów przy pomocy pola Steps (kroki). Musisz także zdefiniować przesunięcie,

w    Outside (na zewnątrz) – linie obrysu są dodawane na zewnątrz obiektu, czyli jakby rozchodziły się od obiektu (prawy kwadrat). Podaj zarówno liczbę kroków, jak i przesunięcie.

Druga zakładka pozwala z kolei ustawić kolory, które zostaną zastosowane do obrysów. Pole ze stalówką definiuje kolor konturu, a drugie pole kolor wypełnie...