Podkładanie akordów2.doc

(1812 KB) Pobierz
Rytmy (takty) podstawowe

Podkładanie  akordów  pod  melodie

 

Gdy  mamy  nuty  bez  podłożonych  akordów :

-  najpierw przesłuchajmy  kilkakrotnie  melodię, by  wczuć  się  w  jej  "barwę"

-  stosownie do  linii  melodycznej  starajmy  się  zastosować  tzw.  „triadę  podstawo-

   wą”, t.zn. akordy  zbudowane  na  1, 4  i  5-tym  stopniu  danej  gamy  (odpowiednio

   jest  to  -  tonika, subdominanta, dominanta), Np.:

w  gamie  C-dur  są  to  akordy              C  (dźwięki  c, e, g),

F  (dźwięki  f, a, c),

G  (dźwięki  g, h, d), lub  G7  (g, h, d, f)

w  gamie  a-moll  są  to  akordy              a  (dźwięki  a, c, e),

d  (dźwięki  d, f, a),

E  (dźwięki  e, gis, h), lub  E7  (e, gis, h, d)

(w  innych  gamach  -  analogicznie)

              (akord  pisany  literą  dużą  to  dur, małą  to  moll)

 

(stosownie do  linii  melodycznej  -  tzn. sprawdzamy  czy  kolejne  dźwięki  melodii

należą  do  któregoś  z  akordów  triady)

 

Poza  tym, zauważmy, że  -  w  gamie  C-dur  -  trójdźwięk  zbudowany

na  2  stopniu  to  akord  d  (d, f, a)

              na  3  stopniu  to  akord  e  (e, g, h)

              na 6  stopniu  to  akord  a  (a, c, e)

              na  7  stopniu  to  akord  Hzm  (h, d, f)  -  (trójdźwięk  zmniejszony)

 

Popatrzmy  na  przykład  znanej  piosenki  (akordy  w  górnym  wierszu) :



W  tonacji  F-dur  nuty  w  pierwszych  dwóch  taktach  należą  do  akordu  F, w  następ-

nych  czterech - do  C7, w  ostatnich  dwóch  1 i 2-wolty  -  do  F. Występują  tu  wpraw-

dzie  tony  nie  należące  bezpośrednio  do  akordu, ale  nie  kolidują  z  jego  brzmieniem

(w  drugim  takcie  g  jest  noną  akordu  F, zaś  w  szóstym  takcie  d  jest  noną  akordu

C7  i  jako  takie  nie  stanowią  dysonansu). W  drugiej  części  jest  podobnie.

 

Jak  widać - użyto  tu  tylko  akordów  z  "triady"  -  F, B, C7.

 

Teraz - zależnie  od  indywidualnego  gustu - podkład  harmoniczny  można  wzbogacić.

 

Przykład  podano  w  drugim  wierszu.

Skąd  akurat  takie  akordy ?

Wykorzystano  tu - ale  również  stosownie do  linii  melodycznej -  t.zw. "pokrewień-

stwo  tonacji"  a  więc  i  akordów.

Pomijając  teoretyczne  uzasadnienie, praktyczna  reguła  jest  taka :

-  dla  danego  akordu  pokrewnymi  są  wszystkie  odległe  o  tercję  małą, lub wielką,

   zarówno  w  górę, jak  i  w  dół  (nazwijmy  to  "pokrewieństwo  tercjowe") , n.p. :

dla  F  pokrewnymi  są :     D, d, Des, des  oraz  A, a, As, as

 

Pamiętając  o  wspomnianej  triadzie  (tu  mamy  pokrewieństwo  kwartowe  i  kwinto-

we), otrzymujemy  zbiór  akordów  do  wykorzystania  -  zgodnie  z  linią  melodyczną

i  z  zachowaniem  logicznego  ich  następstwa.

 

Wróćmy do  przykładu  - w  pierwszej  części  wszystkie  nutki  leżą  w  poszczególnych

akordach, kolejne  pokrewieństwa  to - tercjowe  a  potem  kwartowe.

W  6-tym  takcie  mamy  nowość, akord  "wypełniający"  (to  nie  jest  termin  podręcz-

nikowy). W  amatorskim  wykonaniu  może  być  (E7)  i  też  równie  dobrze  brzmi.

Dlaczego ?  Bo  jak  w  prawej  ręce  zagramy  akord  e-gis-d  a  w  basie  c  to  mamy

akord  C+, natomiast  w  basie  e  daje  nam  akord  E7.

Analogicznie  mamy  w  2-gim  takcie  drugiej  części  -  profesjonalista  napisałby  tam

F+  zamiast  A7.

 

W  tej  części  mamy  inną  nowość -  "pochód  chromatyczny" akordów w dół  F, E, Es,

d   -  jako  przejście  do  akordu  odległego  o  tercję  (z  F  do  d). Stosuje  się  szczegól-

nie  jako  "wypełnienie  pustego  taktu", lub  wskazuje  na  to  linia  melodyczna. Ana-

logicznie  -  mamy  też  pochód  w  górę  F, G, Gis, A.

W  7-mym  takcie  drugiej  części  niektórzy  grają  fis  -  wtedy  zamiast  d  będzie  D7.

W  ostatnim  "pustym"  takcie  1-szej  wolty  tej  części  akord  C7  jest  wprowadzeniem

do  F  i  przerywa  monotonię, natomiast  w  2-giej  wolcie, kończącej  utwór, w  przed-

ostatnim  takcie  można  dać  F, F, C7  a  w  ostatnim  -  oczywiście  F.

 

Przy  metrum  3/4  i  umiarkowanym, lub  szybkim  tempie, z  oczywistego  względu

należy  unikać  stosowania  więcej  niż  jednego  akordu. w  takcie, natomiast  przy  me-

trum  4/4  -  nie  więcej  niż  dwa.

 

Wróćmy  jeszcze  do  "pochodów  chromatycznych".

W  wielu  utworach  na  zakończenie  frazy  występuje  tonika, lub  dominanta  "ciągnię-

ta"  przez  2  takty, lub  w  ostatnim  mamy  całotaktową  pauzę.

 

W  takich  przypadkach, dla  wypelnienia  "ciszy", stosuje  się  następujące  pochody :

przykładowo  w  tonacji  F-dur :

F, g7, Gis7zm, F,   lub  F, g7, F  -  pochód  w  górę, lub  odwrotnie - w  dół

                                                                                                                (ten  sam  akord  na  początku  i  końcu) 

B, H7zm, F,   lub   B, b, F     -  przejście  z  subdominanty  do  toniki

F, Fis7zm, C7  -  przejście  z  toniki  do  dominanty

F, E, F, Fis, G,   lub   F7, E7, F7, Fis7, G7     -  przejście  do  "sekunty  w  górę",

                 czyli  z  F  na  G

 

Dla  wypełnienia  "ciszy"  stosuje  się  też  sekwencję  F, d, g, C7   lub   F, d7, g7, C7

 

Zaś  przerwanie  monotonii  uzyskuje  się  następująco :

-  zamiast  n.p.  F, F, C7, C7  dajemy  F, F(d), g, C7,   lub F, F(d7), g7, C7

-  zamiast  n.p.  f,  f,  C7, C7  dajemy  f,  f(Des),  b, C7,   lub f,  f(Des),  b6, C7

 

Przykłady  omawianych  "pochodów"  podaje  ilustracja :

 



Dobrą  szkołą  harmonii  są  też  kolędy - nie  te  w  łatwym  układzie, lecz  stare  wyda-

nia  opracowane  na  fortepian  w  układzie  4-głosowym  (patrz  akordy  w  dolnym

wierszu, w  górnym  mamy  tylko  triadę  podstawową)

:

 

Tempo  utworu  i  linia  melodyczna  pozwala  na  zastosowanie  nawet  4  akordów

w  jednym  takcie.

 

Na  zakończenie - jako  podsumowanie - zróbmy  takie  ćwiczenie :  w  melodii  (napisa-

nej  pojedynczymi  nutami)  występuje  np.  dźwięk „c”; zastanówmy się  jakie  akordy

możnaby  podlożyć  do  tego  dźwięku  (będzie  to  melodia  pisana  akordami).

Poniżej mamy zestawienie  (być  może  niekompletne - będę  wdzięczny  za uwagi).

 

AKORDY  z  „c”  w  sopranie  (dźwięki  składowe  podano  w  dół)

 

Akordy  proste  (trójdźwięki) :

C              (c, g, e)  (inv) - akord  w  przewrocie

C+              (c, gis, e)  (inv)

c              (c, g, es)  (inv)

a              (c, a, e)  (inv)

F              (c, a, f)

f              (c, as, f)

As              (c, as, es)  (inv)

 

Akordy  sekstowe  (z  dodaną  sekstą) :

C6              (c, a, g, e)  (inv) ***

c6              (c, a, g, es)  (inv)

a6              (c, a, fis, e)  (inv)

F6              (c, a, f, d)  (inv) ***

f6              (c, as, f, d)  (inv)

Es6              (c, b, g, es) ***

es6              (c, b, ges, es)

As6              (c, as, f, es)  (inv) ***

 

Akordy  septymowe  (z  dodaną  septymą) :

C7              (c, b, g, e)  (inv)

c7              (c, b, g, es)  (inv) = Es6 ***

a7              (c, a, g, e)  (inv) = C6 ***

F7              (c, a, f, es)  (inv)

F7+              (c, a, f, e)  (inv)

f7              (c, as, f, es)  (inv) = As6 ***

D7              (c, a, fis, d)

d7              (c, a, f, d) = F6 ***

As7              (c, as, ges, es)  (inv)

Des7+ (c, as, f, des)

 

Akordy  nonowe  (z  dodaną  septymą  i  noną) :

B7/9              (c, b, as, f, d)  (inv)  *

D7/9              (c, a, fis, e, d)  **

 

Uwagi :

*              - akord  brzmi  ładnie  i  przejrzyście  z  toniką  b  przeniesioną  do  lewej  ręki

**              - dźwięki  e, d  trzeba  zagrać  kciukiem, lub  tonikę  d  przenieść  do  lewej  ręki

***              - dźwięki  sładowe  są  identyczne, lecz  oba  akordy  występują  w  innych  konfi-

  guracjach  (np.  a7  jest  w  drugim  przewrocie  a  C6  w  pierwszym)

 

 

 

 

 

P.S. Celowo  zostawiam  ten  plik  w  formacie  otwartym, by  można  było  ewentualnie

dopisywać  własne  notatki.

Ewentualne  uwagi  i  pytania, w  tym  i  innych  tematach, można  też  kierować  na :

 

wkrolikowski@poczta.onet.pl

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin