Joanna Belejowska   -   GRAFOLOGIA – NAUKA POZNAWANIA CHARAKTERU CZŁOWIEKA Z JEGO PISMA

GRAFOLOGIA

NAUKA POZNAWANIA CHARAKTERU CZŁOWIEKA Z JEGO PISMA

Pismo regularne

Wyrazy i litery są równej wysokości, wiersze idą stale w jednym kierunku, litery zawsze jednakowo pochylone, wszelkie autografy pisarza zawsze przedstawiają jedne cechy.

              Pismo nieregularne

Sprzeczne z powyższym

Pismo staranne

Przedstawia ład w układzie, punktacja i marginesy właściwie zamieszczone.

Pismo jasne

Zasadza się głównie na szerokościach odstępów między wierszami

Pismo zawikłane

Mieszają się słowa i wiersze – laski i duże litery wpadają w sąsiednie wiersze, lub wiersze są za bardzo zbliżone.

Pismo przestronne

Wyrazy dobrze oddzielone

Pismo lekkie

Cienkie, delikatne

Pismo grube

Nie z powodu grubości pióra, ale skutkiem przyciskania go, dużo atramentu zlewa się na litery (różni się ono całkiem od pisanego grubym piórem).

Pismo zagmatwane

Występuje więcej kresek niż potrzeba do oznaczenia liter.

Punkt nazywa się:

lekkim – jeśli jest zaledwie oznaczony słabym dotknięciem pióra

wybitnym – silny przycisk pióra do papieru

rozpłaszczonym – nie tylko silny przycisk pióra do papieru, ale jakby wylało nieco atramentu two-

        rząc niekształtną, nieregularną cętkę.

przedłużonym – jeśli zamiast punktu przybiera formę kreski

Badany co do podłoża punkt jest położony:

§         w miejscu normalnym – zaraz nad linią

§         w miejscu oddalonym

§         nieobecnym

Podkreślenie, linia (co do grubości)

§         cienka – przez całą długość

§         rozpłaszczona – tj. mocne przyciśnięcie pióra

§         mieczowata – gruba z początku, ku końcowi coraz cieńsza i zakończona zaledwie dostrzegalnym
                        punkcikiem

§        
maczugowata – z początku cienka, a zakończona grubo i kanciaście.

§         nabrzmiała – gruba w środku, cieńsza po obu końcach

Linia prosta jest tylko jedna (pozioma lub pionowa), a krzywych jest bardzo wiele.

Co do kierunku podkreślenie jest:

§        

horyzontalne

§        

wstępne

§        

zstępne

Może ono być:

§         ostre – jeśli nakreślone tak czysto i wyraźnie jakby przy linii

§         miękkie – jeśli jest nieco drżące, tak że pozwala dostrzec delikatne zagięcia.

Są osoby, dla których linia ostra i kąt są nie do przyjęcia i przez to nieustannie piszą w kształcie linii krzywej litery wymagające linii prostej. I tak np. zamiast lato, piszą Cato, co tworzy cato.

Nie jest to dziełem przypadku, ale od bodźców pochodzących od mózgu.

Litery

Należy badać litery duże, małe i końcowe.

Żaden znak graficzny nie daje się nigdy zastosować do oznaczenia przymiotu czy wady przeciwnej tej jaką przedstawia.

Wielkie sztrychy, duże litery, ginące na przestrzeni papieru, przez zbyteczne swe rozmiary w stosunku do małych liter wiersza, są oznaką nader rozbujałej wyobraźni, braku zasad, pomiarkowania i wskazują naturę egzaltowną – „zapaloną głowę”.

Litery duże odznaczające się prostotą, średniej wielkości, regularne, właściwie rozstawione, stale trzymane w odpowiednim szyku, bez względu na pośpiech piszącego cechują usposobienie spokojne.

Znaki graficzne są stałe, ponieważ wynikają ze stałych warunków fizjologicznego i psychologicznego powstawania.

KRESKI I PRZEKREŚLENIA

Kreski i przekreślenia słabe, lekkie, drżące, niepewne

Umysł słaby, wahający, niepewny.

Kreski i przekreślenia proste i ostre

Umysł silny, śmiały, bystry, stanowczość, gwałtowność.

Maczugowate linie (przekreślenia)

Osoby – silna wola, stanowczość, nieugiętość, niewyrozumiałość, niekiedy okrucieństwo.

Kreski i przekreślenia lekkie, cieniutkie przy końcu

Osoby z słabą wolą, łatwo nimi kierować, uleganie cudzym wpływom

Przekreślenia wznoszące się w górę

Oznaczają żywe, szybkie rzuty duszy.

Wszelkie rodzaje przekreślenia małego „t” i „ł”

Stanowią objawy woli, i w tych literach szukać należy jej oznak grafologicznych.

Małe „t” nie przekreślone

Dowodzi zupełnego braku woli.

Bardzo słabo przekreślane „t” i „ł”

Jest to dowód słabej woli

Zbyt przedłużone przekreślenie „t” i „ł”

Oznacza żywotność osoby piszącej.

Przekreślenie kończące się maczugowato, gwałtownie i prawie nie dotykające laski „t”

Jest cechą gwałtownych wzruszeń i popędów duszy.

Linie pisma proste (jakby pod sznur, wrażenie drukowanych)

Osoba surowa, nieugięta, silny charakter, nieustępliwa, nie zejdzie z obranego celu, nie można na jej postanowienia wpływać. Tak nieugięto – proste pismo odpowiada jej moralnemu usposobieniu.

Linie pisma kręte i wężykowate

Ludzie z umysłem giętkim, bystrym, przenikliwym, naginającym się do wolnej, trudnej, przezornej i długiej pracy, jakiej wymaga prowadzenie trudnych negocjacji i układów, o tyle tylko dający poznać myśl i zamiary swoje, o ile to potrzebnym uznają, odznaczający się zdolnościami dyplomatycznymi.

Linie pisma biegnące w górę (pismo wstępne)

Osoby pełne zapału, zdolne do uniesień, odważne, mające poczucie własnej siły, nigdy nie tracące nadziei, mniej zastanawiające się nad trudnościami jakiegoś przedsięwzięcia, niż nad świetlanymi rezultatami w razie powodzenia.

Linie pisma biegnące w dół (pismo zstępne)

Charaktery niedowierzające własnym siłom, pozbawione zapału i odwagi, zawsze obawiające się niepowodzenia, drżące przed każdą zwadą, skłonne do smutki i melancholii.

Linie pisma w kształcie uśmiechu

Są to osoby cofające się początkowo wobec trudności i przeszkód, które jednak, skutkiem silnej reakcji, odzyskują odwagę i śmiało dążą do celu. Pismo ich, z początku zniżające się ku dołowi, zdradza wahanie i chwilowe przygnębienie. Wkrótce jednak pismo ich przybiera inny kierunek, słowa podnoszą się stopniowo i wiersze kończą się wyżej, jako objaw odniesionego tryumfu.

Linie pisma w kształcie podkowy

Ludzie początkowo pełni ognia i zapału, ale albo nie dorastają do wysokości zamierzonego przedsięwzięcia, lub też siła wyższa powstrzymuje nagle rozwój ich energii i działalności. Pod wrażeniem udowodnionej bezsilności słabnie energia i walka staje się niemożliwą.

PUNKT I KROPKA

Punkt delikatny

Jeśli jest zaledwie nakreślony jest on oznaką niezbyt śmiałego umysłu, natury duchowej, nie zmysłowej. Ponadto oznacza brak mocy charakteru i stanowczości; skłonność do życia wolnego od zmysłowości.

Punkt silnie uwydatniony

Skutkiem silnego przyciśnięcia pióra. Jest oznaką umysłu śmiałego, natury zmysłowej, stanowczego charakteru i silnej woli. Skłonności do życia materialnego, pozytywnego, praktycznego.

Punkt rozpłaszczony

Wskazuje upodobanie dość poziome, niskie instynkty, pospolite, skłonności niezbyt wzniosłe.

Punkt lub kropka w kształcie linii

Znamionuje to usposobienie żywe, pełne ognia i zapału, gwałtowne popędy, moc charakteru, nadmiar siły intelektualnej i fizycznej

Punkt w kształcie dziwnego sztrychu

Wskazuje na pewien bezwład umysłu, jakąś śmieszną manię, („bzika”). Np.

– piszący podlegał periodycznym, niezbyt częstym, ale słabym zamieszaniom mózgowym (pismo spokojne i regularne).

Kropka dokładnie nad „i”

Umieszczona ani za wysoko, ani za nisko – jest oznaką uwagi, umysłu chwytającego wszelkie szczegóły, drobiazgowości, pedanterii.

Kropka daleko i wysoko na prawo „i”

Oznacza żywotność, wyobraźnię, nierozwagę, niedbałość. Osoba działająca bez namysłu, żywego usposobienia, nie zważająca na szczegóły.

Brak kropki nad „i”

To znak nieuwagi, niedbalstwa, lekceważenia szczegółów, niestałości, niekiedy brak zwięzłości umysłu.

Brak kropki na końcu zdania

To znak nieuwagi, niedbalstwa, lekceważenia szczegółów, niestałości, niekiedy brak zwięzłości umysłu oraz wskazuje natury mało lub wcale nie podejrzliwe.

Kilka kropek na końcu tekstu

Oznacza to umysł pracujący, podnieconą wyobraźnię. Osoby z upodobaniem romantycznym.

Punkt po podpisie

Oznacza podejrzliwość. Dowodzi zbytecznej baczności, skłonności do podejrzliwości i troszczenia się o wszystkich.

HACZYK ZWROTNY

              Zwrotne zakręty wielu liter, szczególnie dużych, tworzą jakby haczyki.

                                                                                                  zakrętas zakończony maczugą

Znajdują się u samolubów, u których swoje „ja” przeważa nad wszystkim, którym się wydaje że są „pępkami świata”.

              Niekiedy ten hak zwrotny dwukrotnie powtarza się w jednej literze – na początku i na końcu.

Oznacza pismo zapamiętałego samoluba.

ZAKRĘTY I CUGLE

              Są to także zakręty, tzw. śrubowate. Spotyka się je najczęściej przy małych, niekiedy przy dużych „D” i przy niektórych literach kończących wyrazy.

Piszą tak kobiety zalotne.

Piszą tak mężczyźni goniący za poklaskiem, pragnący zwrócić na siebie uwagę.

Ludzie próżni i pełni pretensji, itp. (słowem wszyscy pozbawieni poczucia własnej wartości wewnętrznej, dbający o zewnętrzne oznaki uznania i wszelkie głośne pochwały).

HARPONY

...