Reguły przetwarzania obrazu.pdf

(106 KB) Pobierz
r52
5.2. Praktyczne regu³y przetwarzania obrazu
Przedstawione ni¿ej przyk³ady przetwarzania obrazu w ramach wspomagania
ekspertyzy pismoznawczej daj¹ wyobra¿enie o szerokoci wachlarza mo¿liwych
transformacji. Trudno sformu³owaæ wszechobowi¹zuj¹c¹ zasadê wyboru której z
nich  poza t¹, ¿e dokonywana operacja ma ostatecznie u³atwiæ [albo wrêcz umo¿li-
wiæ] percepcjê informacji koñcowemu odbiorcy obrazu; a w ka¿dym przypadku jest
nim s¹d.
Milcz¹co zak³ada siê, ¿e ekspert-pismoznawca ma opanowane g³ówne zasady foto-
grafii [negatywowo-pozytywowej czarno-bia³ej oraz odwracalnej barwnej]; a co za
tym idzie zna terminologiê dotycz¹c¹ tej dziedziny. Pismoznawca-kryminalistyk
winien mieæ tak¿e za sob¹ lekturê podstawowych opracowañ z zakresu fotografii
kryminalistycznej 1 .
Czym ni¿szym od zasady s¹ regu³y [dopuszczaj¹ wyj¹tki]. Oto kilka regu³,
które mo¿na sformu³owaæ na u¿ytek komputerowego wspomagania ekspertyzy pi-
smoznawczej.
· Przy wczytywaniu obrazu [via skaner] korzystne jest stosowanie sta³ych
standardów skali powiêkszeñ, uzale¿nionych od przewidywanego zakresu
póniejszego jego wykorzystania. Dla pomiarów oraz ilustracji makrostruk-
tury pisma wystarczy odwzorowanie w skali 1:1 [100%]. Przy pomiarach
oraz ilustracji poziomu podstawowego celowe jest stosowanie odwzoro-
wania w skali 4:1 [400%]. Z kolei przy pomiarach oraz ilustracji mikro-
struktury pisma po¿¹dane jest zastosowanie odwzorowania jeszcze wiêk-
szego, np. w skali 10:1 [1000%].
· Przetworzeniom próbnym nale¿y poddawaæ fragmenty [wycinki] analizo-
wanego obrazu, po uprzednim ich skopiowaniu do odrêbnego pliku. Regu-
³ê tê dyktuje z jednej strony ostro¿noæ przed utrat¹ cennego pliku [znaczna
czêæ przekszta³ceñ jest nieodwracalna] jak i potrzeba oszczêdzania czasu
[czas przekszta³cania pliku wzrasta proporcjonalnie do jego objêtoci; w
niektórych przekszta³ceniach proporcjonalnie do kwadratu objêtoci]. Wy-
j¹tkiem od tak przedstawionej regu³y bêd¹ operacje powtarzalne, dokony-
wane na kopiach ca³ych plików.
· Obrazy przetwarzaæ nale¿y postaci wielobarwnej [16,7 milionów kolorów],
bowiem wtedy mo¿liwa jest najpe³niejsza kontrola przebiegu i rezultatów
przetwarzania. Wyj¹tek stanowi¹ oczywicie przypadki obróbki obrazów
achromatycznych [orygina³y achromatyczne wystêpuj¹ bardzo rzadko,
bowiem nawet papier zwykle nie jest neutralnie bia³y].
· Koñcowy obraz nale¿y poddaæ próbnej konwersji do postaci, w jakiej bê-
dzie drukowany [przedstawiany koñcowemu odbiorcy]. Rzeczywistoæ jest
[i d³ugo bêdzie] taka, i¿ koñcowe wydruki maj¹ z regu³y postaæ czarno-
bia³¹; warto wiêc sprawdziæ przed wydrukiem, czy istotne dla danego prze-
kazu informacje bêd¹ w konwencji czarno-bia³ej czytelne. Przewaga kom-
puterowego przetwarzania obrazu nad klasyczn¹ obróbk¹ fotochemiczn¹
polega m. in. na tym, ¿e ka¿d¹ informacjê zawart¹ w obrazie [wielobarw-
nym] mo¿na wielokroæ przetwarzaæ  a¿ do uzyskania po¿¹danego efektu
[czarno-bia³ego]. Trzeba wiêc z tej mo¿liwoci korzystaæ.
· Nale¿y opanowaæ skróty klawiszowe, które zastêpuj¹ d³ugie sekwencje
pe³nych rozkazów. Nie jest przypadkiem, i¿ wiêkszoæ skrótów  i to tych
najczêciej stosowanych [Ctrl + C, Ctrl + X, Ctrl + V, Ctrl + Z, Ctrl + B,
Ctrl + T]   mo¿na wybraæ lew¹ rêk¹, pozostawiaj¹c praw¹ rêkê przy mysz-
ce. Praca oburêczna winna byæ zatem regu³¹.
1
 M. Owoc, Fotografia barwna w praktyce kryminalistycznej, Poznañ 1975, ss.107.
POWRÓT DO SPISU TRECI
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin