Ratowanie zakładników.pdf

Ratowanie zakładników

Michał Piekarski

Łukasz Rucki

RATOWANIE ZAKŁADNIKÓW

Opuszczone, zdewastowane bloki. Na zewnątrz wiatr i deszcz. Uzbrojeni

ludzie w różnorodnych mundurach. Reprezentujący niemal wszystkie polskie

formacje: policjanci, żandarmi, pogranicznicy, strażnicy więzienni, żołnierze jednostek

specjalnych i wojsk aeromobilnych czy zmechanizowanych. ABW. Niemieccy

komandosi Policji Saksonii. Stu ludzi. Jedno zadanie - ratować zakładników.

Tak najkrócej dałoby się opisać ćwiczenia zorganizowane przez wrocławski

Samodzielny Pododdział Antyterrorystyczny Policji na poligonie Pstrąże pod Żaganiem

w dniach 17 – 18 stycznia 2007. Było to już kolejne z przedsięwzięć organizowanych

przez tą jednostkę, uważaną za jeden z wiodących SPAP w Polsce. Poprzednie

zajęcia, w tym ćwiczenie szturmowania pociągu (listopad 2005), czy zeszłoroczne

zajęcia z zakresu ochrony ViP-ów i świadków koronnych były bardzo wysoko

oceniane przez ich uczestników. Frekwencja na omawianych ćwiczeniach była tego

kolejnym dowodem uznania dla profesjonalizmu wrocławskich instruktorów.

Tym razem tematem zajęć było odbijanie zakładników w kontakcie

bezpośrednim – czyli rozwiązywanie sytuacji w których przestępca przetrzymuje

zakładnika trzymając go obok siebie. Mimo małej medialności i widowiskowości

takich sytuacji, są one jedną z najbardziej prawdopodobnych sytuacji jakie mogą

napotkać funkcjonariusze formacji mundurowych – podczas realizowanych przez nich

zadań. Czy będą to żołnierze wykonujący działania w czasie misji pokojowej, czy

policjanci podczas próby zatrzymania niebezpiecznego przestępcy, ogólne zasady

postępowania będą identyczne. Wypada zauważyć, że to funkcjonariusze

Ratowanie zakładników

wrocławskiego SPAT jako jedyni w Polsce mieli do czynienia z sytuacją stricte

zakładniczą, w sądzie w Jeleniej Górze 13 kwietnia 2000 roku, kiedy to dwaj

podsądni wzięli zakładników i próbowali z nimi opuścić budynek sądu. Obecni w

składzie konwoju komandosi zdołali udaremnić ich zamiary. Zginęli obydwaj sprawcy,

trzech policjantów odniosło rany.

Pierwszy dzień ćwiczeń poświęcony był aspektom teoretycznym. Szkolonych

zapoznano z wypracowaną przez wrocławskich komandosów metodą reagowania w

takich sytuacjach – przedstawioną w bardzo przystępny sposób, w formie

multimedialnej prezentacji, podpartej przykładami z realnych działań, także z

zagranicy. Pokazano jak kształtuje się sytuacja w zależności od tego jakim

narzędziem posługuje się sprawca, jak należy podejść do sprawcy, jak powinna

wyglądać komunikacja w zespole, jak należy działać w szczególnych warunkach (np.

tłum). Uwzględniono nawet tak szczególną sytuację jak pochwycenie przez sprawcę

funkcjonariusza i przedstawiono jak należy się wobec tego zachować.

Kolejną prezentację przedstawiła psycholog Komendy Wojewódzkiej Policji,

podinsp. Mgr Justyna Berger – Skrzypczyńska. Przedstawiła ona aspekty

psychologiczne sytuacji zakładniczej, omawiając typologię sprawców, możliwe

zachowania zakładników a także wpływ całej sytuacji na psychikę operatorów.

Bardzo cenne były także uwagi dotyczące podstaw negocjacji, gdyż antyterroryści

mogą spotkać się z taką sytuacją nagle, i nie będzie czasu lub możliwości na

działania negocjatorów. Aspekt podziału działań na negocjacje i akcję bezpośrednią

oraz roli sztabu kierującego całością działań wywołał zresztą interesującą wymianę

poglądów dotyczącą tej kwestii.

Trzecią prezentacją tego dnia było wystąpienie biegłego sądowego, lekarza

medycyny sądowej specjalizującego się w zakresie ran postrzałowych. Przedstawił on

oddziaływanie pocisków na organy człowieka w kontekście użycia broni wobec osób

przetrzymujących zakładnika.

Ostatnim aspektem teoretycznym były uwagi odnośnie samych technik

prowadzenia ognia i zasad bezpieczeństwa przekazane przez jednego z instruktorów

SPAP.

Ratowanie zakładników

Część praktyczna miała miejsce dnia następnego, na terenie kompleksu

zurbanizowanego, będącego dawnym osiedlem wojskowych Armii Radzieckiej.

Strzelania wykonywano wewnątrz budynków, wykorzystując duże przenośne

kulochwyty udostępnione przez Żandarmerię Wojskową, co zapewniało wysoki

realizm szkolenia. Uczestników szkolenia podzielono na kilka grup, realizujących

symultanicznie identyczny program.

Zaczęto od podstaw. Wejście grupy szturmowej do pomieszczenia, zajęcie

pozycji, trafienie w określony punkt tarczy. Wszystko pod czujnym okiem

doświadczonych wrocławskich instruktorów. Następnie poziom trudności wzrastał.

Tarcza z terrorystą i zakładniczką. Wejść, strzelić, nie trafić niewinnej osoby. Potem

jeszcze trudniej. Żywy zakładnik w innym miejscu pomieszczenia. Należy go

wydostać zapewniając osłonę. Potem kilku zakładników. Większa skala trudności i

więcej strzałów. Huk wystrzałów, odbijany jeszcze i potęgowany przez ściany. W

użyciu znalazł się cały arsenał broni: Glocki, WIST-y, Glauberyty, UMP, Beryle.

Każdy etap szkolenia był na bieżąco analizowany i omawiany. Szkolenie

dawało niepowtarzalną okazję do wymiany doświadczeń i porównania rozwiązań

stosowanych w różnych jednostkach. Sprzyjał temu udział funkcjonariuszy i żołnierzy

licznych służb, każdej z własnym bagażem doświadczeń wyniesionych ze szkoleń czy

misji. Tej korzyści, wynikającej z integracji środowiska i stworzenia znakomitego

forum porównania i wymiany wiedzy nie sposób nie wymienić omawiając te

niezwykle udane ćwiczenia.

Powstanie tej relacji możliwe było dzięki zrozumieniu i niezwykłej życzliwości

okazanej nam ze strony organizatorów ze SPAT Wrocław. Wszystkim serdecznie

dziękujemy

Artykuł opublikowany w miesięczniku “Komandos” nr2/2007

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: