Terma-lab4.doc

(41 KB) Pobierz
Politechnika rzeszowska

2

 

Wykonali:

M. Rypyść

R. Safian

Ł. Wałek

B. Wrona

P. Wylegała

Politechnika Rzeszowska WBMiL kier. lotnictwo

Grupa:

II MDL66A

Data:

22 stycznia 2001

Temat:

Charakterystyka dynamiczna termopary.

Ocena:

 

 

 

 

1.    Przebieg ćwiczenia.

 

a)      wyznaczanie wartości czasu martwego i stałej czasowej;

 

Termopara nieosłonięta

Termopara w osłonie

Smn [mm]

STn [mm]

Smo [mm]

STo [mm]

0

4

17

66

0

4

12,5

110

0

4,5

12

98

Prędkość przesuwu w = 5 mm/s

Klasa 0,1

 

              Powyższa tabela przedstawia dane odczytane z charakterystyki termopary. Aby odpowiednią drogę jaką pokonał pisak zamienić na czas należy ją podzielić przez prędkość postępową pisaka.

 

Termopara nieosłonięta

Termopara w osłonie

tmn [s]

tTn [s]

tmo [s]

tTo [s]

0

0,8

3,4

13,2

0

0,8

2,5

22

0

0,9

2,4

19,6

 

Wartość średnią wyznaczamy z następującego wzoru:

              tmn = 0                            – czas martwy termopary nieosłoniętej;

              tTn = 0,83 s              – stała czasowa termopary nieosłoniętej;

              tmo = 2,77 s              – czas martwy termopary w osłonie;

              tTo = 20,67 s              – stała czasowa termopary w osłonie;

 

b)     wyznaczanie błędów;

 

Błędy wyznacza się ze wzorów:

gdzie:              R = 0,1 s – rozdzielczość przyrządu;

n = n - 1 – ilość stopni swobody;

              n – ilość pomiarów.

DtTn = 0,18 s

Dtmo = 1,67 s

DtTo = 12,32 s

 

2.    Wnioski.

 

W ćwiczeniu tym należało wyznaczyć charakterystykę dynamiczną termopary, czyli odpowiedź termopary na wymuszenie skokowe.

W przypadku termopary nieosłoniętej mamy do czynienia z zerowym czasem martwym           i niewielką stałą czasową ( poniżej jednej sekundy). Charakterystyka ma stałe nachylenie, jest bardzo stroma, więc rozrzut jest mały i z tego wynika również niewielki błąd przypadkowy. Natomiast ze względu na dużą dokładność przyrządu błąd systematyczny jest pomijalny, nie wpływa na wielkość błędu całkowitego.

W przypadku termopary osłoniętej wzrost napięcia na termoparze jest znacznie wolniejszy. Charakterystyka ma dwie dość wyraźne krzywizny. W punkcie  przegięcia prowadzi się styczną        i stosując odpowiednie przekształcenie odczytuje wartości czasu martwego i stałej czasowej. Są to wartości dość duże, ponieważ osłona termopary ma pewną bezwładność cieplną. Ze względu na mniejsze pochylenie charakterystyki mamy do czynienia z większym rozrzutem wskazań i z tego powodu również błędy są dość duże. Podobnie jak w przypadku termopary nieosłoniętej błąd systematyczny nie wpływa na wielkość błędu całkowitego.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin