Prezydenci RP.odt

(40 KB) Pobierz

Józef Klemens Piłsudski (ur. 5 grudnia 1867 w Zułowie pod Wilnem, zm.12 maja 1935 w Warszawie) – polski działacz niepodległościowy,dowódca, żołnierz, polityk, Naczelnik Państwa polskiego w latach 1918–1922 i naczelny wódz Armii Polskiej od 11 listopada 1918, Pierwszy Marszałek Polski od 1920; dwukrotny premier Polski (1926–1928 i 1930), twórca tzw. rządów sanacyjnych w II Rzeczypospolitej wprowadzonych w 1926 roku po zamachu stanu, współzałożyciel PPS i Szef Wydziału Bojowego PPS (OB PPS).

W młodości, podczas prowadzenia działalności konspiracyjnej znany pod pseudonimami Wiktor i Mieczysław. Pośród zwolenników Piłsudskiego, zwłaszcza z czasów służby w Legionach Polskich, używano jego przydomków – Komendant, Dziadek i Marszałek.

 

Gabriel Narutowicz herbu własnego (ur. 17 marca 1865 w Telszach, zm.16 grudnia 1922 w Warszawie) – inżynier hydrotechnik, elektryk, profesorPolitechniki w Zurychu, minister robót publicznych, minister spraw zagranicznych, pierwszy Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.

Maciej Rataj (ur. 19 lutego 1884 we wsi Chłopy k. Lwowa, zm. 21 czerwca 1940 w Palmirach) – polski polityk, Marszałek Sejmu izastępujący Prezydenta RP, działacz ludowy i publicysta.

Stanisław Wojciechowski (ur. 15 marca 1869 w Kaliszu, zm. 9 kwietnia1953 w Gołąbkach) – polski polityk i działacz spółdzielczy, drugi prezydentRzeczypospolitej Polskiej.

Początkowo w Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, później związany z ruchem robotniczym – od 1891 w Zjednoczeniu Robotniczym, od 1892 wPolskiej Partii Socjalistycznej, później na emigracji (w Szwajcarii, Francji iWielkiej Brytanii), w Związku Zagranicznych Socjalistów Polskich. Po powrocie do kraju zaangażował się w ruch spółdzielczy. Był autorem wielu publikacji poświęconych tej tematyce, członkiem towarzystwa Kooperatystów w Warszawie, dyrektorem Związku Towarzystw Spożywczych (1911–1915).

Podczas I wojny światowej członek Komitetu Narodowego Polskiego, stał też na czele Polskiego Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie.

Od 16 stycznia 1919 do 9 czerwca 1920 był ministrem spraw wewnętrznych. Od 1921 w PSL „Piast”. Wybrany przez Zgromadzenie Narodowe na stanowisko prezydenta RP 20 grudnia 1922. Urząd ten sprawował od 22 grudnia 1922 do 15 maja 1926[1], kiedy to w wynikuprzewrotu majowego, zrezygnował z pełnionego stanowiska. Zakończył wówczas aktywną działalność polityczną, skupiając się na pracy naukowej.

 

Ignacy Mościcki (ur. 1 grudnia 1867 w Mierzanowie, zm. 2 października1946 w Versoix) – polski polityk i chemik. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926–1939. Naukowiec, wynalazca, budowniczy polskiego przemysłu chemicznego.

Początkowo związany z ruchem socjalistycznym. W latach 1912–1922 profesor Politechniki Lwowskiej, autor nowatorskiej metody pozyskiwaniakwasu azotowego z powietrza. W 1925 wybrany na rektora Politechniki Lwowskiej, profesor Politechniki Warszawskiej w latach 1925–1926. W 1926 wybrany na prezydenta Polski, w 1933 wybrany na II kadencję. Blisko związany z obozem sanacyjnym Józefa Piłsudskiego. W 1930 był inicjatorem budowy m.in. wielkiego kombinatu chemicznego w Mościcachpod Tarnowem.

Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Rumunii, gdzie został internowany. 30 września 1939 zrezygnował z ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin