okiem-spiacego-buddy-ver-2.1.pdf

Okiem śpiącego Buddy

Czyli buddyzm po prostu

Website: www.amitaba.republika.pl,

www.okobuddy.arwen.pl

email: krzysztof108a@gmail.com

Foto na okładce: imageworld.pl

Grafiki: Krzysztof Szczypka

Niniejszą publikację można kopiować i

rozpowszechniać dalej w dowolnej formie pod

warunkiem, że przekaz odbywać się będzie

darmowo. W innym przypadku wszelkie prawa

zastrzeżone.

Licencja Creative Commons: Uznanie autorstwa-Użycie

niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0 Unported (CC

BY-NC-SA 3.0)

2011 r

Spis treści na ostatniej stronie

Wstęp

Każdemu z nas należy się szczęście i nikt nie powinien cierpieć. To chyba dobre sło

wa na wstępie książki o naukach człowieka, który dwa i pół tysiąca lat temu posta

wił sobie za cel znalezienie sposobu na wyzwolenie wszystkich istot z cierpienia.

Zapewne oglądając wieczorne wiadomości, w których co rusz znajdują się doniesie

nia o katastrofach, wypadkach, wojnach i morderstwach przypuszczacie, że temu

człowiekowi nie udało się osiągnąć celu. Na szczęście jesteście w błędzie, udała mu

się ta niewiarygodna sztuka – odkrył przyczyny cierpienia, poznał też sposób jego

pozbycia się, przy okazji odnajdując źródło szczęścia dostępne dla wszystkich istot.

Nie widać tego, na co dzień?

To prawda. Niestety Budda odkrył również, że tego szczęścia nie da się podarować,

sprzedać lub narzucić nikomu na siłę, nie jest do tego zdolny żaden człowiek, czy

Bóg.

Niektórzy powiedzą „niestety” inni „na szczęście”, ale ostatecznie okazało się, że

źródło zarówno cierpienia, jak i szczęścia ukryte jest w nas samych, w naszej praw

dziwej istocie i każdy musi samodzielnie do niego dotrzeć. Nie jest to łatwa droga,

zwłaszcza w kulturze opartej na religii monoteistycznej z jej wiarą w siłę wyższą, w

Boga Ojca prowadzącego swą trzódkę do siebie i w Szatana odpowiedzialnego za

całe zło. W buddyzmie nie ma pasterza i posłusznych owieczek są za to wybory,

których niestety dokonywać musimy sami biorąc za nie i za ich skutki osobistą od

powiedzialność. Niestety tym samym droga staje się trudniejsza, a skrótów przez

las tutaj nie znajdziecie, chyba, że na manowce. Poruszanie się po tej drodze wyma

ga przemyślenia wielu kwestii:

Czy naprawdę pragnę szczęścia? Niektórzy wcale go nie pragną i najzwyczajniej w

świecie są szczęśliwi wtedy, gdy są nieszczęśliwi.

Czym jest szczęście? Takie prawdziwe, które nigdy się nie znudzi.

Czy cierpienie może być dobre? I dlaczego?

Uczciwe odpowiedzi na takie pytania doprowadzą was do początki drogi prowadzą

cej ku szczęściu. Do drogi tylko dla ludzi odważnych, samodzielnych i dojrzałych –

takich, których Ojciec nie musi już prowadzić za rączkę i dawać klapsa, gdy są nie

grzeczni. To droga dla tych, którzy zauważyli, że świat jest jakiś dziwny. Dla tych,

którzy mają przeczucie, że za pozorami rzeczywistości kryje się coś innego – coś, co

naprawdę warto poznać.

Drogą o której piszę wędrował pioniersko człowiek znany dzisiaj jako Budda (prze

budzony) Siakjamuni (z rodu Siakjów). Człowiek, który dzięki zbiegowi okoliczno

ści zobaczył w całkiem nowym świetle rzeczy dla nas będące niezauważalną co

dzienną rzeczywistością, który zdziwił się faktem, że człowiek rodzi się by cierpieć.

Który zadał pytanie: Czy to jest normalne? Czy to jest jedyna i ostateczna rzeczywi

stość? Zresztą, jaką by ona nie była, jej nieodłącznym atrybutem jest cierpienie, w

dodatku niczym nieuzasadnione i całkowicie nonsensowne – cierpienie na nasz

własne życzenie. Dzięki swej determinacji Budda odnalazł drogę, która z owego

cierpienia prowadzi do samego źródła rzeczywistości tkwiącego w nas samych, a

zapomnianego u samego prapoczątku istnienia. Do rzeczywistości bez cierpienia za

to pełnej szczęścia, spokoju i odwagi – pięknych cech naszej prawdziwej natury,

której zapatrzeni w zewnętrzne złudzenia nie zauważamy po prostu i nie potrafimy

w życiu odnaleźć. Budda pozostawił nam obszerne, logiczne i wyczerpujące temat

wskazówki objaśniające jak podążać drogą do szczęścia. Pozostawił również dobrze

wyszkolonych przewodników duchowych, którzy owe wskazówki znają na pamięć i

znają również wszystkie rozgałęzienia i pułapki na owej drodze się znajdujące. Nikt

nie obiecuje, że droga będzie łatwa – można po niej iść samodzielnie posługując się

wiedzą zawartą w literaturze i naśladując samego Buddę, co zapewne jest trudniej

sze i bardziej czasochłonne lub skorzystać z przewodnika, który ma już doświadcze

nie, a wszystkie wskazówki zna na pamięć.

Droga Buddy znana popularnie, jako Buddyzm jest jedną z wielkich światowych re

ligii uniwersalnych i systemem filozoficznym jednocześnie. Nie ma w niej Boga,

więc nie występuje tutaj kwestia, który Bóg jest jedyny, prawdziwy czy też lepszy i

potężniejszy. Nie ma kwestii wiary w rzeczy, których nie można sprawdzić, a o któ

re można się spierać w nieskończoność. Z tego też i innych powodów buddyzm

przez niektórych nie jest klasyfikowany jako religia, a raczej jako system filozoficz

ny lub filozofia życiowa. To, czy buddyzm jest religią, czy nie dla samych buddy

stów nie ma żadnego znaczenia, sami często się śmieją, że jest on „religią ateistycz

ną” tzn. religią bez Boga... Patrząc przez pryzmat pojęć kultury chrześcijańskiej, to

faktycznie można dojść do wniosku, że buddyzm religią nie jest.

Mniejsza o dysputy nad nazewnictwem – oficjalnie Buddyzm jest religią i jako taka

ma w naszym kraju wszelkie prawa należące się wielkiej religii. Piszę o tym, bo

wiem w naszym kraju dość często znajdują się pewni niedouczeni ludzie, którym

buddyzm kojarzy się z jakąś egzotyczną sektą ze wschodu, którą należy zwalczać na

rzecz pewnej jedynie słusznej religii. Nie lubię mówić, a zwłaszcza pisać w ten spo

sób, bo uważam, że wszystkie religie, w których człowiek znajduje pocieszenie są

godne szacunku, ale niestety w niektórych z nich znajduje się więcej ludzi z klapka

mi na oczach i stoperami w uszach, gotowych wyruszyć na krucjatę przeciwko całe

mu światu, jeśli ten będzie miał swoje odrębne zdanie. O tym należy mówić otwar

cie bez oglądania się na tzw. poprawność polityczną.

Wracając jednak do głównego tematu; W tej książce postaram się przybliżyć wam

główne nauki Buddy stanowiące podstawę całej religii. Przedstawię duszę buddy

zmu, bez której trudno jest zrozumieć bardziej zaawansowane przekazy i sens nie

których nauk, czy praktyk. Wszystkich nauk jest, co prawda bardzo wiele, odpo

wiednio dla różnych rodzajów ludzkiej mentalności, ale wszystkie one są rozwinię

ciem tych podstawowych, które spajają wszystko w jedną logiczną całość. Można

oczywiście praktykować bez konkretnej wiedzy, bo praktyka działa niezależnie od

niej, ale będzie to jak wyruszenie w podróż bez mapy - gdzieś się będzie szło,

Gdzieś się może dojdzie, pytanie tylko czy do zamierzonego celu? Lub czy rozpozna

się sam cel. Wędrówka po zakamarkach własnego umysłu niestety nie do końca jest

bezpieczna i bez wiedzy lub dobrego nauczyciela istnieje duże prawdopodobień

stwo, że wpadniemy do jakiegoś dołu.

Aby wszystko było jasne już na wstępie muszę napisać, że ta książka nie jest jakimś

fachowym podręcznikiem buddyzmu, nie będę w niej opisywał szczegółowo za

awansowanych praktyk, które zwłaszcza w wersji tybetańskiej są niezwykle bogate,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: