C.Levi-Strauss, Struktura mitu.
-skoro treść mitu jest przypadkowa, to jak zrozumieć, że mity w różnych zakątkach są do siebie podobne
-Jung-określone znaczenia miałyby być związane z określonymi tematami mitologicznymi, którym nadaje on miano archetypów
-zbliżenie mitu i języka niczego nie rozwiązuje – mit jest częścią języka (jest jednocześnie w języku i poza nim)
-de Saussure: dwa aspekty langage: strukturalny i statystyczny
-langue – czas odwracalny
parole – nieodwracalny
-mit odnosi się zawsze do zdarzeń minionych
-wewnętrzna wartość bierze się stąd, że te zdarzenia tworzą strukturę, która odnosi się do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości
-podwójna struktura: historyczna i ahistoryczna-mit może należeć zarazem do langue(w którym jest formułowany) i parole
- trzeci poziom jest związany z cechami absolutnymi
-mit zajmuje miejsce przeciwstawne poezji – zachowuje swą wartość nawet przy nieudolnym tłumaczeniu na język obcy
-nie liczy się narracja, styl itp., a historia, którą się tam opowiada
· Jeżeli mity mają znaczenie, to nie bierze się ono z odosobnionych składników, które są ich częściami, lecz ze sposobu, w jaki one się łączą.
· -mit składa się z jednostek konstytutywnych (jak każdy twór językowy)
· -jednostki konstytutywne zakładają obecność tych, które normalnie występują w strukturze języka – fonemów, morfemów semantemów (każda forma różni się od poprzedniej wyższym poziomem złożoności)
MITEM- duże jednostki konstytutywne, istnieją na poziomie zdań, ma naturę relacji, lecz prawdziwymi jednostkami są wiązki tych relacji (żeby zachować dwoistość, jednoczesną synchroniczność i diachroniczność mitu;
-po analizach dochodzi Strauss do wniosku, że mit jest zbiorem wszystkich jego wersji!
[to pewnie nie wszystko, co można powiedzieć o tym tekście, ale na nasze potrzeby…]
mabra