Wincenty Lutosławski - Rozwój potęgi woli.pdf - ezoteryczne 1 - inecki

WINCENTY LUTOSŁAWSKI

ROZWÓJ POTĘGI WOLI

(Wybrane rozdziały)

Spis treści

II. Warunki powodzenia ćwiczeń...............................................................................................3

III. Rytm oddychania..................................................................................................................7

IV. Ćwiczenia ożywcze............................................................................................................11

V. Umiejętność odpoczynku....................................................................................................19

VI. Ćwiczenia psychofizyczne.................................................................................................24

VII. Ćwiczenia estetyczne........................................................................................................35

VIII. Radża joga ......................................................................................................................42

IX. Zastosowania szczegółowe................................................................................................49

X. Ogólne zasady ćwiczeń.......................................................................................................56

XI. Posty...................................................................................................................................58

II. Warunki powodzenia ćwiczeń

Nim przystąpimy do przedstawiania samych ćwiczeń, ważnym jest zdać sprawę z

warunków zasadniczych, bez których ćwiczenia pożądanych rezultatów nie dadzą.

Pierwszym warunkiem rozwoju władz wyższych jest ograniczenie do minimum funkcji

niższych, więc najstaranniejsze unikanie tego, co ciało nasze może obciążyć, pożytku mu nie

przynosząc. Stąd Hindusi uprawiali wstrzemięźliwość nadzwyczajną, jedząc najczęściej tylko

raz na dzień i to tylko pokarmy roślinne.

W naszych warunkach życia trzeba zwrócić szczególną uwagę na potrzebę zupełnego

wyrzeczenia się alkoholu i tytoniu, a w miarę możliwości też mięsa i ryb. Nabiał, orzechy,

owoce są najodpowiedniejsze dla tych, co chcą rozwinąć wyższe władze ducha.

Jeśli ktoś z przyzwyczajenia używa mięsa, to powinien je przerobić przez staranne

bardzo żucie, z wolą i wyobraźnią skierowaną ku wyzwoleniu się od wpływu, jaki zwierzęca

strawa wywiera. Każdy kawałek mięsa powinien być żuty razem z chlebem lub innym

pokarmem roślinnym, z usilnym postanowieniem, aby mięso utraciło szkodliwe właściwości

i stało się w skutkach podobne do roślin. Lepiej wcale mięsa nie jeść, tylko poprzestać na

umiarkowanym pożywieniu roślinnym, raz lub dwa razy na dzień.

Kto jada raz, ten najlepiej to uczyni około południa, kto chce się żywić dwa razy, to

może to uczynić o 10 rano i 3 po południu, lub w innych godzinach dogodnych, zawsze

jedząc powoli i przeżuwając najstaranniej pożywienie, z wolą skierowaną ku jego doskonałej

asymilacji.

Próżne są wysiłki wzmożenia sił przez przekarmienie, bo siły nasze zależą nie od tego,

ile jemy, lecz od tego, ile asymilujemy z pokarmu przyjętego.

Głód jest warunkiem dobrego trawienia, przy częstych zaś posiłkach nigdy tej

przyprawy nie mamy. Obciążając ciało zbyteczną strawą, zadajemy mu dodatkową pracę

wydzielania tego nadmiaru. Ciało, w ten sposób przeciążone, jest mniej dostępne dla prądów

prany i mniej uległe woli ducha.

Chcąc wejść na drogę ćwiczeń, mających w pełni rozwinąć nasze siły ducha i ciała,

trzeba przynajmniej na czas jakiś wyrzec się niższych przyjemności, jakie dać może obfitość

lub wykwintność jadła. Nadto trzeba pamiętać, że z jedzenia, prócz pożywienia materialnego,

czerpiemy prane jako prąd ożywczy dla nerwów, i że ta ważna czynność ma miejsce podczas

przeżuwania w ustach. Trzeba więc strzec się połykania tego, co jemy, tylko żuć tak długo,

aż się w ustach rozpłynie i żując chcieć, aby prana była z tego jadła przez język i

podniebienie wyciągnięta, bo prana ulega ruchom woli naszej i wystarczy chcieć i wyobrażać

sobie, że wciągamy prane, aby rzeczywiście ją wciągnąć do systemu nerwowego i tym

wzmagać nasze siły żywotne.

Przy tym trzeba jedzenie traktować uroczyście, jako inicjację niższych monad, które do

wyższego wprowadzamy organizmu i przy jedzeniu o niczym innym nie myśleć, ani też nie

mówić, tylko całą myśl i wolę skupić na wciąganie prany i na dokładne przeżucie pokarmu.

Dlatego indyjski jogin najchętniej je sam i medytuje nad cudem przemiany materii,

czując, że w tej chwili, kiedy w ustach jego się kęs chleba rozpływa, miliony monad

roślinnych wchodzą w nową fazę życia, przyjmując służbę w organizmie ludzkim.

Jedzenie jest to jakby uroczysta promocja uczniów klasy niższej do wyższej lub

immatrykulacja maturzystów do uniwersytetu. Jogin przemawia do nich wewnętrznie, życząc

im powodzenia na nowej drodze i zapewniając ich o swej życzliwości. Ponieważ każdy organ

ciała ma swą jaźń naczelną, która zawiaduje funkcjami tego organu, więc do tych jaźni

pomocniczych jogin też wewnętrznie przemawia, polecając im dobre przyjęcie nowych

materiałów organizmu. Poleca żołądkowi ich trawienie dokładne, kiszce stolcowej

najrychlejsze wydzielenie tych monad, co egzaminu wstępnego nie wytrzymały, aby nie

zawadzały i nie psuły ładu i porządku wewnątrz ciała.

W ten sposób jedząc z pełną świadomością tego, co czyni, jogin potrzebuje bardzo

niewielkiej ilości jedzenia i trawi doskonale to, co zje, nigdy nie obawiając się zaburzeń. Aby

to trawienie ułatwić, dostarcza swym organom wewnętrznym obfitej ilości płynu, twierdząc,

że nie tylko rośliny potrzebują podlewania. Podczas jedzenia pić nie należy, ale na godzinę

najmniej przed jedzeniem i także na godzinę przedtem, czyli na dwie godziny przed

jedzeniem trzeba wypić szklankę wody, ssąc ją kropla za kroplą tak, aby całą prane z wody

wyciągnąć i wewnętrznie polecając organom, by tę wodę użyły na soki trawienia.

Przed wypiciem należy nasycić wodę praną. To się czyni w sposób następujący: bierze

się w lewą rękę szklankę z wodą, trzymając ją od dołu tak, aby dłoń była zwrócona ku górze,

a prawą ręką potrząsa się tak nad wodą, jakby się chciało płyn jakiś spływający z luźnie

wiszących palców do wody strącić. Potrząsa się rytmicznie, mniej więcej tyle razy na minutę,

ile się ma uderzeń serca.

I podczas tego błogosławieństwa wody, w miarę ruchów prane ku niej ściągających,

trzeba rytmicznie oddychać, w ten sposób, że przez 6 takich ruchów wciągamy powietrze,

przez 3 je zatrzymujemy, przez 6 wypychamy i przez 3 znów pozostawiamy płuca

wypróżnione. Kilka takich rytmicznych oddychań zupełnie wystarcza, by zamagnetyzować

wodę i skupić w niej nadzwyczajne ilości prany, jeśli podczas tej operacji o niczym się nie

myśli, tylko się skupi całą myśl i wolę na prąd prany, który się ku wodzie w ten sposób

kieruje.

Tak samo gdy pijemy, trzeba sączyć każdą kroplę między językiem a podniebieniem, z

wyobrażeniem, że wyciskamy prane, która bezpośrednio przez język idzie do nerwów i

mózgu.

Tak czyniąc, będziemy czuć wielkie orzeźwienie po wypiciu magnetyzowanej wody.

Trzeba to czynić na godzinę i na dwie przed jedzeniem, a prócz tego z rana zaraz po

przebudzeniu i wieczorem przed zaśnięciem, kierując się co do ilości wody doświadczeniem,

tak aby stolec był zupełnie regularny.

Funkcję ekskrecji jogin traktuje równie poważnie, jak funkcje asymilacji, ma na to stałą

godzinę, najlepiej zaraz po jedzeniu i pobudza wolą swoje kiszki, aby wydzieliły wszystko,

co zbyteczne w sposób możliwie doskonały. Takie wydzielanie regularne resztek tego, co się

jadło dnia poprzedniego, uwalnia organizm od jadów, jakie się wytwarzają po dłuższym

zanieczyszczeniu kiszek i zdrowe, świeże wydzieliny człowieka, który przemianę materii

utrzymuje w należytym biegu nie mają wcale przykrej woni, cechującej ekskrementy ludzi

niewstrzemięźliwych i niezdrowych.

Te warunki ekstremalnego odżywiania i wydzielania tego, co nie służy organizmowi, są

konieczne do skuteczności ćwiczeń oddychania.

Nadto jogin najstaranniej co dzień obmywa całe ciało, bądź w kąpieli chłodnej, bądź

przynajmniej często zwilżanym grubym ręcznikiem. Obmycie to powinno nastąpić w

przeciągu najwyżej jednej minuty, zaczynając od piersi, ramion, grzbietu i brzucha, potem

sięgając na całą powierzchnię ciała, maczając ręcznik i wyciskając go lekko kilka razy, by

każda część ciała zetknęła się ze świeżą wodą.

Woda nie powinna być zbyt zimna, lecz koniecznie świeża i czysta, nie taka, co stała

przez noc w pokoju.

Trzeba zacząć od wody ciepłej i stopniowo temperaturę obniżać, aż przywyknie się

używać do tego obmycia wody prosto ze źródła. Podczas obmywania trzeba głęboko

oddychać, a po obmyciu obcierać się energicznie rękami, aż prawie wyschnie ciało i po

włożeniu bielizny użyć ruchu, gimnastykując wszystkie części ciała do zupełnego rozgrzania.

Można też obmycie to podzielić na dwie części i obmywać górną część ciała z rana, zaś dolną

wieczorem, jeśli ktoś nie znosi całkowitego obmycia i zbyt trudno się po nim rozgrzewa.

Przy obmyciu i obcieraniu trzeba się wstrzymać od innych myśli i wolę skupić na to, by

usunąć zbyteczne materiały z powierzchni skóry i otworzyć jej pory dla wydzielania tego, co

zbywa.

Skrupulatna czystość ciała jest pierwszym warunkiem powodzenia ćwiczeń

oddychania. Czystość ta powinna się rozciągać nawet na wewnątrz, do kiszki stolcowej z

jednej, a do jamy ustnej z drugiej strony.

Usta po każdym pożywieniu należy starannie przepłukać i oczyścić szczoteczką, lub

palcem i proszkiem do zębów. Za proszek do zębów używa jogin sproszkowanej kory

niektórych drzew, lecz w Europie używane proszki równie dobrze cel osiągają.

Nadto trzeba i wewnętrzną błonę nosa utrzymać w czystości, przez wciąganie po kilka

razy rano wody chłodnej do nosa tak głęboko, by dochodziła do gardła, i silne potem

wypchnięcie powietrza razem z wodą i nagromadzonym w ciągu dnia pyłem. Aby to

uskutecznić, pogrąża się całą twarz w miednicy napełnionej wodą, kilka razy się wciąga

bardzo mocno i wypycha się wodę z powietrzem przez palcami ściśnięte dziurki od nosa nad

kubłem, powtarzając to po kilka razy, aż się nawet głębsze zatoki nosa oczyszczą.

Oprócz tej skrupulatnej czystości ciała, właściwej jego irygacji wewnątrz i zewnątrz,

warunkiem powodzenia ćwiczeń jest zachowanie soków najżywotniejszych, czyli czystość

płciowa.

Jogin jest wolny od podnieceń płciowych i nie traci ani nie przyjmuje nasienia.

Zarówno kobieta, jak mężczyzna, gdy wejdą na drogę ćwiczeń psychofizycznych, muszą się

wstrzymać od bliższego zetknięcia z płcią drugą, które wyczerpuje siły. Dla kobiet rzecz to

łatwa na ogół, dla mężczyzn, których złe obyczaje zepsuły, czystość jest daleko trudniejsza,

lecz jeszcze potrzebniejsza, bo nieczystość na większe straty ich naraża.

Aby osiągnąć tę czystość, jogin używa ćwiczeń szczególnych, które niżej podamy.

Oprócz tych fizycznych warunków, jogin kładzie wielki nacisk na pewne moralne

warunki powodzenia ćwiczeń. Te moralne warunki są jeszcze ważniejsze niż fizyczne, choć

jedne i drugie są całkiem niezbędne dla jakiegokolwiek powodzenia, tak dalece, że bez

ćwiczenia oddychania mogą stać się szkodliwe i naruszyć równowagę umysłu.

Należą tu przykazania, znane na Zachodzie, lecz na Wschodzie daleko ściślej

przestrzegane przez tych wybranych, co powzięli postanowienie, by przez ćwiczenia wznieść

się nad zwykłe ludzkie koleje i osiągnąć moc i potęgę nadludzką. Tacy ludzie nie powinni

nikomu niczego zabierać, przede wszystkim żadnej istocie jej życia. Więc jogin nie tylko nie

zabija zwierząt, służących nam za pokarm, ale nawet owadów, które mącą jego spokój, ani

muchy, ani komara, ani pchły. Wszystkie te stworzenia, w miarę, gdy naszą wolę skupiamy

ku wyższym celom, przestają nam szkodzić. Ale nie dosyć jest wstrzymać się od zabójstwa

czynem. Myśl jest czynem i zabijanie myślą tak samo nasz rozwój wstrzymuje, jak zabijanie

ręką lub bronią.

Nie zabijaj, znaczy też nie pragnij niczyjej śmierci ani zguby, wyrwij z serca wszelką

zawiść, zazdrość i nienawiść.

Kto chce siły życia w sobie rozwinąć do najwyższej potęgi, ten powinien wszystkim

istotom dobrze życzyć, pragnąc ich szczęścia i spokoju. W szczególności dotyczy to wrogów

naszych, których obezwładniamy naszą życzliwością i dobrodziejstwami.

Trudny to warunek dla nas, tak dobrze wyćwiczonych w nienawiści przez wrogów. Ale

pojmijmy ich ciemnotę i barbarzyństwo i życzmy im światła, i skruchy.

Wincenty Lutosławski - Rozwój potęgi woli.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: