2010.05_Antyirytator GSM.pdf

Do czego to służy?

Chciałbym zaproponować Czytelnikom budo-

wę prostego układu kontrolującego połączenia

w sieci GSM. Jest to propozycja dla wszyst-

kich zmęczonych odpuszczaniem „strzałek” i

odbieraniem połączeń od uciążliwych telemar-

keterów. Urządzenie ma pamięć przeznaczoną

na 20 numerów, którym można przypisać

różne działanie ze strony układu. Istnieje moż-

liwość automatycznego odrzucania połączeń z

wybranego numeru, automatycznego odbie-

rania połączeń (niech płacą i się wściekają)

bądź automatycznego odpuszczania „strzałek”

(dla uciążliwych znajomych). Oprócz

tego urządzenie zostało wyposażone

w przekaźnik, więc może pełnić inną

przydatną funkcję – włączać dowolne

urządzenie po puszczeniu sygnału z

zaprogramowanego numeru.

Układ nie jest skomplikowany.

Mogą go wykonać również mniej

zaawansowani Czytelnicy. W Elportalu

dostępny jest kod wynikowy, który

wystarczy tylko wgrać do mikrokontro-

lera. W razie problemów można popro-

sić o pomoc bardziej doświadczonego

kolegę. Udostępniony jest też pełny

kod źródłowy, który pozwoli dokładnie

prześledzić sposób pracy urządzenia i

nanieść na niego własne modyfikacje.

Oprócz opisywanego układu, nie-

zbędny jest jeszcze telefon komórkowy

pracujący jako klasyczny modem AT

oraz przewód łączący go z kompute-

rem przez port RS232. Próby zostały

przeprowadzone na modelach firmy

Siemens: C35i oraz C60. Inne nie były

testowane, więc nie wiem, jak będą się

sprawować w tej roli...

Jak to działa?

Schemat urządzenia został przedstawiony

na rysunku 1 . Zasilacz składa się z ele-

mentów, których numer sygnatury roz-

poczyna się od cyfry 1 (F11, U11, C12,

C14, etc.). Napięcie zasilające powinno

wynosić około 12V. W roli U13 zamiast

sugerowanego s78DL33 można użyć

każdego innego stabilizatora dostarczającego

napięcie 3,3V, uwzględniając układ wyprowa-

dzeń. Układ MAX232 (U21) jest odpowiedzial-

ny za konwersję napięć RS232 na TTL/CMOS.

Zasilanie go napięciem 5V może spowodować

pojawienie się na wejściach uK napięć wyższych

niż dopuszczalne 3,3V, co mogłoby doprowadzić

do uszkodzenia mikrokontrolera. W związku z

tym dodane zostały rezystory R22 i R23. Sercem

jest mikrokontroler AVR – ATmega88. Stabilne

źródło sygnału zegarowego jest wymagane z

uwagi na asynchroniczny port szeregowy.

Oprogramowanie

Oprogramowanie w wersji źródłowej jest

dostępne w Elportalu. Składa się ono z kilku

klas. Pierwszą jest keyboard . Stan przycisków

jest przeglądany podczas każdorazowego

wywołania funkcji składowych tej klasy: up ,

down, right, left czy offRelay . Funkcja zwraca

wtedy informację o naciśnięciu przycisku i

zapamiętuje, że taka informacja została poda-

na. Wykorzystany sposób obsługi klawiatury

zapewnia prawidłowe działanie i nigdy nie

wstrzymuje pracy programu.

D11

1N4007

+12V

F11

0.14A

U11

LM7809

+9V

U12

LM7805

+5V

U13

s78DL33

+3.3V

Z11

+12V

IN OUT

GND

IN OUT

GND

IN OUT

GND

C11

100n

C12

100u

C13

100n

C14

100u

C15

100n

C16

100u

C17

100n

C18

100u

Rys. 1

U21

MAX232

+5V

JP31

NOKIA LCD

VCC

C21

C23 1u

+3.3V

C1+

CLK

SDIN

SCE

CLR

V+

1 2

3 4

5 6

7 8

9 10

+9V

C25

4.7u

C26

100n

C31

100n

C1-

V-

C22

R21

390

C2+

C24 1u

JP21

GMS

C2-

GND

C32

10u

+3.3V

R 22 10 k

RxD

14 R1in

R1out

T1out

T1Iin

R 23 10 k

R31

TxD

JP32

AVR ISP

RESET

+3.3V

RESET

SCK

MISO

MOSI

U41

ATMEGA88

RxD

PD0/RXD

TxD

PD1/TXD

JP33

KEYS

PD2/INT0

REL

PD3/OC2B/INT1

KEY_UP

KEY_DOWN

KEY_LEFT

KEY_RIGHT

KEY_RELAY

PD4/XCK/T0

CLR

SCE

KEY_UP

KEY_DOWN

KEY_LEFT

KEY_RIGHT

KEY_RELAY

PD5/OC0B/T1

PC0/ADC0

PD6/OC0A/AIN0

PC1/ADC1

PD7/AIN1

PC2/ADC2

PC3/ADC3

SDIN

CLK

PB0/CLKO/ICP1

PC4/ADC4/SDA

PB1/OC1A

PC5/ADC5/SCL

PB2/SS/OC1B

ADC6

MOSI

PB3/OC2A/MOSI

ADC7

MISO

+12V

PB4/MISO

SCK

PB5/SCK

AVCC

+3.3V

Z31

REL

PB6/XTAL1/TOSC1

AREF

D31

1N4007

PB7/XTAL2/TOSC2

GND

REL31

C44

22p

+3.3V

R 32 1k

REL

T31

BC547

+12V

Q41

11.0592MHz

C41

100n

C42

100n

C43

100n

C33

100n

C45

22p

Antyirytator GSM

U21

MAX232

Klasa lcd3310 obsługuje wyświetlacz z

telefonu Nokia 3310. Konstruktor odpowia-

da za przygotowanie wyświetlacza do pracy.

Funkcje write_cmd oraz write_char umożli-

wiają zapis, odpowiednio, polecenia sterujące-

go lub danych obrazu. Najważniejszą funkcją

jest jednak write umożliwiająca zapisanie cią-

gów tekstowych do wyświetlacza i obsługująca

proste polecenia sterujące zaczynające się zna-

kiem @. Po nim należy podać numer linii, do

której mają być zapisywane znaki, bądź literę

c , aby wyczyścić zawartość całego ekranu.

W pliku chargen.h umieszczono definicje

znaków. Chcąc oszczędzić miejsce w pamię-

ci, zdecydowałem się pominąć część znaków,

więc możliwe jest zapisanie cyfr, dużych liter

oraz niektórych znaków.

Do komunikacji z komórką wykorzysta-

na została klasa usart . Spełnia ona funk-

cję buforowanego portu szeregowego. Klasa

ta umożliwia również wygodne przesyłanie

poleceń do komórki. Odpowiednie komen-

dy AT umożliwiają nawiązanie połączenia,

odrzucenie połączenia lub dzwonienie pod

wybrany numer. Do testów została dodana

także funkcja softRS232write , której głów-

nym zadaniem było przesyłanie informacji

na terminal uruchomiony na komputerze.

Pozwoliło to na sprawniejsze wyszukiwanie

błędów w oprogramowaniu. Funkcja ta obec-

nie nie jest używana.

Podstawę pracy urządzenia stanowi baza

numerów i przypisanych do nich działania

takie jak: nie rób nic, odbierz połączenie,

odrzuć połączenie, odpuść strzałkę czy włącz

przekaźnik . Nie bardzo podobał mi się pomysł

żonglowania luźno powiązanym zbiorem

danych, więc przygotowałem klasę-pojemnik

do przechowywania potrzebnych informacji.

Jest nią klasa numbers i tablica numb prze-

chowująca numer telefonu w postaci ciągu

znaków ASCII oraz zmienna opt , która zapa-

miętuje informację o akcji, jaka ma być pod-

jęta dla danego numeru. Zmienna opt może

przyjmować z góry określone wartości, które

są reprezentowane przez stałe zawarte w pliku

nagłówkowym. Pewną ciekawostką są dwa

konstruktory. Pierwszy z nich nie przyjmuje

żadnych argumentów i tworzy numer „pusty”,

czyli taki, w którym nie są przechowywane

żadne informacje. Drugi konstruktor przyj-

muje dwa parametry: numer telefonu oraz

wartość określającą rodzaj akcji. Kopiuje on

numer do poszczególnych pól tablicy i zapi-

suje działanie przypisane do tego numeru.

Pozwala to na szybkie stworzenie nowego

obiektu i wstawienie go do rejestru.

Do klasy numbers dodane zostały funkcje

pomocnicze, które ułatwiają sprawne zarzą-

dzanie połączeniami. Możliwe jest porów-

nywanie dwóch numerów z wykorzystaniem

funkcji cmp , która przyjmuje jako argument

obiekt klasy numbers . Pozwala to prowadzić

sprawniejsze przeszukiwanie rejestru. Oprócz

tego dodane zostały funkcje prevOption oraz

nextOption dokonują zmiany aktualnej akcji

na inną. Funkcja print pozwala zaprezento-

wać użytkownikowi zebrane numery razem z

akcjami, jakie są do nich przypisane. W argu-

mencie podawana jest tablica, w której zapi-

sywany zostanie wynik: kolejne cyfry numeru

i po dwukropku opcja jako dwuliterowy ciąg

znaków (szczegóły za chwilę). Podobną rolę

spełnia getNumber , z tą różnicą, że zwracany

jest wskaźnik do przechowywanego numeru,

ale bez żadnych dodatkowych informacji i

znaków formatujących (takich jak literowe

oznaczenie podejmowanej akcji).

Korzystne było utworzenie funkcji isEmp-

ty pozwalającej sprawdzić, czy dany obiekt

klasy numbers przechowuje jakieś informacje,

czy nie. Jest to przydatne podczas poszukiwa-

nia wolnego miejsca w rejestrze do zapisania

nowego numeru.

Do zarządzania połączeniami powstała

klasa callmgr i najważniejsza funkcja doWork ,

która musi być wywoływana okresowo, aby

sprawdzić, czy w buforze nie znajduje się

informacja o nowym połączeniu.

Włączony telefon komórkowy przesy-

ła ciąg znaków „RING”, gdy ktoś próbuje

się dodzwonić. Brakuje jednak informacji

o numerze telefonu, z którego dokonywane

jest połączenie. Trzeba wysłać odpowiednią

komendę AT poprzez port szeregowy – listing

1 . Polecenie jest bardzo proste: at+clip=1 ,

z tym że tworzona jest również tablica ent ,

która odpowiada za przesłanie znaków końca

linii (enter). Są one wysyłane przed i po pole-

ceniu, żeby zakończyć ewentualne, poprzed-

nie komendy i zaakceptować bieżącą. Kod

ten jest umieszczony wewnątrz konstruktora

klasy.

Od tej pory informacja o nadchodzącym

połączeniu będzie zawierać ciąg postaci:

+CLIP: xxxxxxxxx,yyy

gdzie xxxxxxxxx oznacza numer, z którego

wykonywane jest połączenie, a yyy dodat-

kowy parametr. Zadaniem funkcji doWork

będzie zatem poszukiwanie znaku dwukrop-

ka, po którym spodziewamy się otrzymać

numer osoby dzwoniącej. Po jego znalezieniu

pobierana jest z bufora klasy usart reszta

znaków i usuwany jest potencjalny prefiks

+48. Sam ciąg znaków reprezentujący numer

telefonu zostaje skopiowany do bufora pod-

ręcznego klasy callmgr .

Jeżeli zdarzy się tak, że

dzwoniąca osoba ma

numer zastrzeżony, to

otrzymany ciąg tekstowy

będzie miał postać:

+CLIP: ,

czyli żaden numer

nie zostanie przesłany. W takim przypadku

oprogramowanie zapisze arbitralnie wybrany

przeze mnie ciąg trzech zer, który informuje,

że osoba dzwoniąca ma ukryty numer. Po

zakończeniu pobierania numeru ustawiona

//konstruktor

callmgr :: callmgr (){

//uaktywnij pokazywanie numeru

char ent [ 3 ] = { 0x0D , 0x0A } ;

char cmd [] = { “at+clip=1” } ;

port . write ( ent ) ;

port . write ( cmd ) ;

port . write ( ent ) ;

}

zostaje flaga isSthToDo informująca, że ode-

brano nowe połączenie i należy je obsłużyć.

Klasa callmgr zawiera trzy funkcje odpo-

wiedzialne za zarządzanie nadchodzącymi

połączeniami:

- acceptCall – odbiera połączenie,

- terminateCall – odrzuca połączenie,

- answerCall – dzwoni pod numer podany w

argumencie funkcji.

Ich działanie sprowadza się do przesła-

nia odpowiedniej komendy AT do komórki

poprzez klasę usart . Należy zwrócić szcze-

gólną uwagę na polecenie dotyczące oddzwa-

niania – listing 2 . Po numerze telefonu MUSI

znaleźć się średnik, aby nawiązać połączenie

głosowe. Bez tego telefon odeśle informację

o błędzie i żadne połączenie nie zostanie

wykonane.

Kopiowanie do bufora podręcznego daje

możliwość odczytania ostatniego numeru, z

którego ktoś dzwonił. Służy do tego funk-

cja getLastCall zwracająca właśnie zawartość

lokalnego bufora, w którym przechowywany

jest ostatnio odebrany numer. Warto zauważyć,

że nie ma bezpośredniego dostępu do flagi isS-

thToDo i należy korzystać z funkcji isNewCall .

Pomijając kwestie przypadkowego zmienienia

jej wartości, można tu zawrzeć prostą sztucz-

kę: zerować ją przy każdym odczycie. Jest to

wygodne, bo nie trzeba o tym pamiętać i tym

samym zapobiega się kilkakrotnemu podjęciu

akcji dla tego samego połączenia.

Za zarządzanie wszystkimi numera-

mi odpowiedzialna jest klasa numbreg .

Przechowuje ona tablicę obiektów num-

bers , w której zawarte są odebrane numery

i przypisane do nich działania. W jej wnę-

trzu umieszczony jest obiekt klasy callmgr ,

który służy do obsługi telefonu komórko-

wego. Najważniejszą funkcją jest ponownie

doWork odpowiedzialna za bieżącą obsługę

połączeń i działań użytkownika. Pierwszym

krokiem podejmowanym wewnątrz tej funkcji

jest wywołanie doWork należącego do klasy

callmgr. Następnie sprawdzane jest, czy poja-

wiło się nowe połączenie za pomocą isNew-

Call . Jeżeli sytuacja taka miała miejsce, to

rozpoczyna się poszukiwanie numeru osoby

dzwoniącej na liście uprzednio zdefiniowa-

nych (tablica reg ). Przeszukiwanie kończy

się z chwilą znalezienia pasującego wpisu lub

dotarcia do pierwszego

pustego pola. Miejsce

to jest zapamiętywa-

ne w zmiennej i . Gdy

wyszukiwanie da nega-

tywny wynik następuje

ponowne przeszukanie

//odpuszcza sygnal

void callmgr :: answerCall ( char * number ){

//odpusc strzalke na ostatni numer

char ent [ 3 ] = { 0x0D , 0x0A } ;

char cmd [] = { “atd” } ;

port . write ( ent ) ;

port . write ( cmd ) ;

port . write ( number ) ;

port . write ( “;” ) ;

port . write ( ent ) ;

}

Listing 2

Elektronika dla Wszystkich Maj 2010

Maj 2010

Listing 1

Elektronika dla Wszystkich

tablicy, ale już pod kątem wpisu, który ma

domyślną akcję nie rób nic. Jeżeli to działanie

się powiedzie, to wpis ten jest kasowany. Gdy

nie uda się spełnić żadnego z tych warunków

nadchodząca rozmowa zostanie zignorowa-

na.

• eraseEEPROM – kasuje

całą pamięć EEPROM

Warto mieć świadomość,

że zapis pojedynczego bajtu

(razem z czasem kasowania)

zajmuje około 3,4ms. Jest to

szczególnie uciążliwe, gdy

potrzeba zapisać większą

ilość danych, bo czas oczeki-

wania będzie znaczący.

Główny program, zawar-

ty w pliku main.cpp przed-

stawiono na listingu 3 (w

Elportalu) . Na początku

dołączane są pliki nagłów-

kowe bibliotek. Warto zwró-

cić uwagę na dziwną funkcję

SIGNAL , która w rzeczy-

wistości jest uchwytem dla

przerwania. Po jego wystą-

pieniu wywoływany jest

kod wewnątrz tej funkcji, a

jej argument określa źródło

przerwania. W tym wypadku

jest tylko jedno przerwanie

od portu szeregowego, które

jest wywoływane po odebra-

niu nowego znaku. Polecenie port.interrupt()

wywołuje mechanizm odpowiedzialny za

umieszczenie znaku w buforze odbiorczym i

zwiększenie licznika znaków do odczytu.

Dalej następuje konfiguracja portów I/O do

obsługi przekaźnika oraz przeznaczonych do

obsługi zworki włączającej dodatkową linię w

LCD. Przed główną pętlą umieszczony został

fragment kodu odpowiadający za kasowanie

pamięci EEPROM. Jego rola sprowadza się

do zapytania, czy dokonać kasowania, prze-

prowadzić je, gdy jest taka potrzeba, lub po

odczekaniu 3 sekund przejść dalej.

Rola pętli głównej sprowadza się do

wywołania funkcji doWork klasy numbreg ,

sprawdzenia, czy nałożona jest zworka,

wyświetlenia linii z numerami i ich opisem

oraz reagowania na naciśnięcie klawiszy.

Montaż i uruchomienie

Układ można zmontować na płytce druko-

wanej pokazanej na rysunku 2 . Urządzenie

zostało umieszczone w obudowie KM-49.

Pewien kłopot jest z zamocowaniem płyt-

ki drukowanej. Została ona „ściśnięta”

pomiędzy tulejkami prowadzącymi śruby

mocujące obudowę. W efekcie obudo-

wa trochę odstaje, ale całość trzyma się

solidnie.

Warto wspomnieć, że jakość sprze-

dawanych na Allegro wyświetlaczy jest

różna. Kiedyś kupione wyświetlacze pra-

cowały prawidłowo, ostatnio nabyte już

nie. Problem polegał na wycinaniu paru

pierwszych linii, co uniemożliwiało pra-

widłowe wyświetlenie tekstu w pierwszej

linii. Nie było już czasu na zakup nowego

egzemplarza, więc zdecydowałem się nie

używać pierwszej linii. Jest to

o tyle pożądane, że Czytelnicy

powielający urządzenie mogą

również trafić na wyświetlacze

gorszej jakości. W oprogramo-

waniu jest jednakże pewna furtka

– nałożenie zworki na piny SCK

oraz MISO złącza JP32 włącza

normalnie nieużywaną linię.

Szczęśliwcy, którym nie trafi się

wadliwy egzemplarz LCD, mogą

używać wszystkich linii.

Zamiast zaproponowanej kla-

wiatury złożonej z przycisków,

można się pokusić o zakup joysti-

cka do telefonu komórkowego i

używanie go zamiast przycisków.

Po włączeniu zasilania, poja-

wi się na trzy sekundy pytanie,

czy skasować pamięć EEPROM.

Należy to zrobić przy pierwszym

uruchomieniu, gdyż w pamięci

mogą być przechowywane „śmie-

ci”, które uniemożliwią normalną

pracę urządzenia.

Klawisze UP oraz DOWN

umożliwiają nawigację po „zapęt-

lonej” liście numerów odpowiednio w górę i

w dół. Klawisze Left oraz Right dają moż-

liwość zmiany rodzaju akcji przypisanej do

numery. Dostępne są następujące opcje:

- UK (UnKnow) – numer nieznany, nie rób nic,

- AC (Accept Call) – odbierz połączenie,

- RP (RePly) – odpuść sygnał,

- TR (TeRminate) – odrzuć połączenie,

- RL (ReLay) – włącz przekaźnik.

Po włączeniu przekaźnika pozostaje on

w tym stanie do chwili wciśnięcia przycisku

RELAY (lub wyłączenia zasilania).

Telefon należy podłączyć PRZED

WŁĄCZENIEM ZASILANIA.

Niedotrzymanie tego warunku nie spowoduje

żadnego uszkodzenia, ale układ nie będzie

działał. Wynika to z faktu, że domyślnie

komórka nie wysyła numeru osoby dzwo-

niącej. Konieczna jest specjalna komenda AT

wysyłana zaraz po uruchomieniu zasilania

urządzenia. Gdy Czytelnik „rozpędzi się” i

przeoczy tę kwestię, musi wyłączyć i ponow-

nie włączyć zasilanie.

Należy zachować dużą staranność montażu

LCD. Najczęściej ma on elektrody napylone

na szkło i złącze z pinami, który musi być

solidnie dociśnięte, aby moduł mógł prawid-

łowo pracować. Jeżeli po uruchomieniu urzą-

dzenia na wyświetlaczu nic się nie pojawia, to

warto poruszać tasiemką i/lub ścisnąć palcami

obudowę LCD na wysokości złącza. Po każdej

takiej zmianie należy na moment odłączyć

układ od zasilania, aby mogła zostać wyko-

nana procedura inicjacji ekranu. W mode-

lu złącze jest dociśnięte kawałkiem plastiku

przyklejonym do obudowy.

Jakub Borzdyński

jakub.borzdynski@elportal.pl

R21 . . . . . . 390 Ω 2012 (0805)

R22,R23 . . .10k Ω 2012 (0805)

R31,R32 . . . .1k Ω 2012 (0805)

C11,C13, C15,C17,C26,C31,C33,

C41-C43 . . 100nF 2012 (0805)

C12,C14,C16,C18 100μF

C21-C24 . . . . . . . . . . . . . . 1 μ F

C25 . . . . . . . . . . . . . . . . .4,7 μ F

C32 . . . . . . . . . . . . . . . . . 10 μ F

C44,C45 . . . 22pF 2012 (0805)

D11,D31 . . . . . . . . . . . 1N4007

T31 . . . . . . . . . . . . . . . . BC547

U11 . . . . . . . . . . . . . . . LM7809

U12 . . . . . . . . . . . . . . . LM7805

U13 . . . . . . . . . . . . . . s78DL33

U21 . . . . . . . . . . . . . . . MAX232

U41 . . . . . . . . . . . . . ATmega88

F11 . . . . . . . 0,14A 1812 (smd)

JP21 . . . . . . . . . . . . goldpin x4

JP31 . . . . . . . . . . . goldpin 2x5

JP32,JP33 . . . . . . . . goldpin x6

Q41 . . . . . . . . . . . 11,0592MHz

REL31 . . . . . . . . . NT73-2C-S12

Z11 . . . . . . . . . . . . . . . . . ARK2

Z31 . . . . . . . . . . . . . . . . . ARK3

Kolejny krok obsługi połączenia to

instrukcja switch podejmująca zaprogramo-

waną akcję dla uprzednio zapamiętanego i

skonfigurowanego numeru. W przypadku

braku numeru w rejestrze zostaje on dopisany

na uprzednio skasowanej pozycji (jeżeli była

taka możliwość).

Komentarza może wymagać algorytm

odpuszczania sygnałów. Niektóre nadcho-

dzące połączenie stanowią próbę nawiązania

rozmowy z właścicielem telefonu. W takiej

sytuacji puszczenie sygnału byłoby po prostu

„dziwne”. W związku z tym po wykryciu

połączenia kwalifikującego się do odpuszcze-

nia sygnału urządzenie odczekuje 12 sekund i

puszcza strzałkę. Gdyby osoba dzwoniąca nie

rozłączyła się jeszcze do tego czasu, to próba

nawiązania połączenia zwróci błąd i sygnał

nie zostanie odpuszczony. W przeciwnym

wypadku nawiązane zostanie połączenie i po

upływie 15 sekund zostanie ono przerwane

przez układ.

Klasa numbreg ma trzy funkcje bardzo

podobne do funkcji zawartych wewnątrz

klasy callmgr : nextOption, prevOption, prin-

tNumber . Dwie pierwsze z wymienionych

wywołują w zasadzie swoje pierwowzory

dokonujące stosownej zmiany, ale przy oka-

zji zapisują nowe nastawy automatycznie

do pamięci EEPROM. Funkcja printNumber

ma dodatkowy argument – index . Określa

on, który z numerów przechowywanych

wewnątrz rejestru ma być wyświetlony.

Wewnątrz tej klasy znajdują się także

funkcje przeznaczone do obsługi pamięci

EEPROM wbudowanej w mikrokontroler:

•

writeByteToEEPROM – jako argument

przyjmuje adres komórki oraz bajt

• readByteFromEEPROM – zwraca bajt

odczytany z komórki o adresie podanym w

argumencie

• saveToEEPROM – zapisuje cały rejestr do

pamięci EEPROM

• readFromEEPROM – wczytuje dane do

rejestru z pamięci EEPROM

Rys. 2

Maj 2010

Elektronika dla Wszystkich

Wykaz elementów

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: