Zachowanie się podczas wypadku samochodowego.pdf

Zachowanie się podczas wypadku

samochodowego

Znajomość podstawowych zasad udzielania pierwszej pomocy

jest niezbędna każdemu kierowcy. Zadaniem udzielającego

pierwszej pomocy jest jedynie wykonanie niezbędnych

zabiegów ratowniczych, zanim osoba poszkodowana zostanie

oddana pod opiekę lekarską. Pierwszej pomocy obowiązany jest

udzielić każdy znajdujący się na miejscu wypadku.

Jednocześnie należy wezwać pogotowie ratunkowe oraz policję.

Podstawowe czynności ratownicze

Przy udzielaniu pierwszej pomocy należy:

- zadbać o bezpieczeństwo ruchu w miejscu wypadku i usunąć

poszkodowanego z miejsca wypadku, jeżeli w dalszym ciągu

zagraża mu w tym miejscu niebezpieczeństwo

- ocenić stan poszkodowanego - sprawdzić, czy jest przytomny,

czy oddycha, czy ma zachowaną czynność serca, czy nie ma

krwotoku.

W razie dostrzeżenia wypadku należy zatrzymać samochód w

bezpiecznej odległości, włączyć światła awaryjne i na jezdni

ustawić ostrzegawczy trójkąt odblaskowy . W rozbitym

samochodzie trzeba wyjąć kluczyki ze stacyjki, zaciągnąć

ręczny hamulec oraz sprawdzić, czy nie ma palącego się

papierosa. Następnie ocenić, ile osób jest poszkodowanych i

jakiej potrzebują pomocy.

Niejednokrotnie w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia

ofiar wypadku, przy braku fachowej pomocy lekarskiej,

konieczne staje się wydobycie poszkodowanego z rozbitego

pojazdu.

W celu wyniesienia

poszkodowanego z

uszkodzonego pojazdu należy:

- odpiąć pasy bezpieczeństwa

- wsunąć od tyłu ręce pod jego

pachy, nieuszkodzone przedramię ułożyć poprzecznie na klatce

piersiowej, następnie jego głowę oprzeć na swojej klatce

piersiowej i przytrzymywać ją brodą

- ułożyć w bezpiecznym miejscu.

Następną czynnością ratowniczą jest sprawdzenie, czy

poszkodowany jest przytomny, czy oddycha, a jeśli oddycha,

czy ma zachowaną czynność serca. Jeżeli oddycha i ma

zachowaną czynność serca, to należy sprawdzić, czy nie ma

krwotoku lub innej rany wymagającej opatrzenia, czy nie ma

złamań kości lub zwichnięć oraz czy nie ma krwotoku

wewnętrznego lub jednocześnie wstrząsu urazowego. Jeśli

poszkodowany jest nieprzytomny - to znaczy, gdy nie można

nawiązać z nim kontaktu słownego - sprawdzić, czy oddycha.

Najlepszym sposobem sprawdzenia, czy poszkodowany oddycha,

jest zbliżyć własny policzek do jego ust. Jeśli nie oddycha,

sprawdzić tętno nad jedną z dużych tętnic, najlepiej nad tętnicą

szyjną. Jeżeli tętno jest wyczuwalne, należy udrożnić drogi

oddechowe i rozpocząć sztuczne oddychanie.

W tym celu należy przechylić głowę poszkodowanego na bok i

palcem owiniętym chusteczką lub innym materiałem wygarnąć całą

zawartość jamy ustnej.

Potem głowę poszkodowanego ułożyć na wprost, jedną rękę

położyć pod kark, dłonią drugiej ręki uciskać czoło. To położenie

przez napięcie mięśni szyi powoduje przesunięcie ku górze nasady

języka, zapobiega jego zapadaniu i zamykaniu wejścia do krtani.

Niekiedy konieczne jest jeszcze uniesienie żuchwy ku górze, tak

aby zęby dolnej szczęki zaszły przed zęby górnej szczęki.

Przy zapewnieniu drożności dróg oddechowych należy rozpocząć

sztuczne oddychanie metodą usta-usta . Sztuczne oddychanie

polega na wdmuchiwaniu powietrza do osłoniętych chusteczką ust

poszkodowanego. Częstość wykonywania oddechów powinna

wynosić około 16 razy na minutę aż do powrotu oddechu u

poszkodowanego lub przyjazdu lekarza. Opadanie przedniej ściany

klatki piersiowej w przerwach pomiędzy wdmuchiwaniem powietrza

świadczy o prawidłowo wykonywanym sztucznym oddychaniu.

Jeśli po czterech pierwszych

wdmuchnięciach powietrza nie

można wyczuć tętna, należy

jeszcze wykonać dwa dalsze

wdmuchnięcia i rozpocząć

masaż zewnętrzny serca przez

mostek. Na dolnej 1/3 części

mostka ułożyć lewą rękę, na

niej poprzecznie prawą tak, aby

płaszczyzna wywieranego

nacisku ograniczała się tylko do

powierzchni mostka. W tym

celu należy wyprostować palce

obu dłoni, naciskając tylko

nadgarstkami. Wywieranie

nacisku na żebra całą dłonią

bywa przyczyną złamań żeber.

Przy zachowaniu ostrożności

nacisk jednak powinien być

taki, aby mostek uginał się o 3-

5 cm z szybkością około 80 razy

na minutę. Na dwa

wdmuchnięcia powinno

przypadać 10-12 uciśnięć na

mostek . Okresowo, co 30-60

sekund sprawdzić, czy u

poszkodowanego nie powróciły

czynności oddychania i pracy

serca.

Jeśli poszkodowany nie wymaga

dalszej pomocy, to

najkorzystniej jest ułożyć go w

pozycji bocznej ustalonej.

Pozycja boczna ustalona ułatwia

odpływ śliny i ewentualnych

wymiocin z jamy ustnej na

zewnątrz, zapobiegając w ten

sposób przedostawaniu się ich

do dróg oddechowych. Język

nie zapada się w tym ułożeniu

ku tyłowi i nie stwarza

przeszkody w oddychaniu.

Opaskę uciskową wolno pozostawić na kończynie najwyżej 1-1,5

godziny, ponieważ dłużej trwające jej niedokrwienie grozi

martwicą. Rany głowy z widocznym uszkodzeniem kości czaszki

należy delikatnie osłonić opatrunkiem. Przy podejrzeniu złamania

kości lub zwichnięcia w stawie kończynę należy unieruchomić.

Kończynę unieruchamia się w ułożeniu takim, w jakim się znajduje

(nie należy kończyny prostować i nie wolno przywracać

prawidłowego jej kształtu). Środkami unieruchamiającymi mogą

być najprostsze materiały (kij, laska, deska, parasol oraz opaska,

pasek, chusta trójkątna). Szyną unieruchamiającą dla kończyny

dolnej może być druga (zdrowa) kończyna.

Przy podejrzeniu złamania kręgosłupa należy

poszkodowanego pozostawić w pozycji, w jakiej się znajduje lub

ułożyć go (przytomnego) na plecach, na twardym i równym

podłożu.

Przy złamaniach otwartych należy, unikając zbędnych ruchów,

ostrożnie nałożyć opatrunek słaniający z zastosowaniem

unieruchomienia. Płomień na ubraniu należy gasić dostępnym

sposobem, np. tłumiąc kocem, płaszczem albo dociskając do

ziemi, łącznie z turlaniem płonącego. Jeżeli woda jest dostępna,

to należy natychmiast miejsca oparzone polewać i osłonić

opatrunkiem.

Wstrząs urazowy u ofiar wypadku może zostać wywołany w

następstwie dużej utraty krwi, obfitego krwotoku, złamania

kości, oparzeń, lęku i bólu.

Charakterystyczne objawy wstrząsu u ofiar wypadku , to

przede wszystkim:

- blada z odcieniem sinawym, wilgotna i chłodna skóra

- przyspieszone tętno i oddech

- obniżone ciśnienie tętnicze krwi

- wrażenie wyczerpania i utrata przytomności różnego stopnia.

Wstrząs jest stanem gwałtownego zagrożenia życia.

Dlatego do czasu przybycia fachowej pomocy należy

poszkodowanego:

- jeżeli jest nieprzytomny - ułożyć w pozycji bocznej ustalonej

(jeśli nie ma ku temu przeszkód)

- jeśli jest przytomny - ułożyć na plecach z głową odchyloną do

tyłu i uniesionymi powyżej tułowia nogami

- z obrażeniami głowy - ułożyć na wznak z głową uniesioną, to

znaczy tak, aby głowa znajdowała się powyżej poziomu serca

nie przeginając jej jednak do klatki piersiowej

- z obrażeniami nosa, jamy ustnej i szyi- ułożyć w pozycji

siedzącej, aby uniknąć zachłyśnięcia, czyli przedostania się krwi

do dróg oddechowych

- z obrażeniami klatki piersiowej - ułożyć w pozycji półsiedzącej

- z obrażeniami brzucha - ułożyć na plecach w sposób

następujący:

tułów podparty i nieco uniesiony, kończyny dolne zgięte w

stawach biodrowych i kolanowych, co uzyskuje się przez

podłożenie pod kolana zwiniętego koca

- wykrwawionego - ułożyć płasko na wznak z obniżoną głową i

podniesionymi kończynami dolnymi.

W czasie chłodu należy okryć poszkodowanego kocem,

płaszczem itp. Nie powinno się podawać poszkodowanemu

żadnych płynów (wkrótce może być operowany), można

natomiast zwilżyć usta wodą lub innymi płynami. Zarazem nie

należy poruszać poszkodowanego bez potrzeby. Trzeba

zapewnić mu spokój (rozmawiać z nim, aby czuł się

bezpiecznie).

Obowiązkiem prawnym i moralnym każdego kierowcy

jest udzielenie doraźnej pomocy potrzebującym, przede

wszystkim ofiarom wypadków.

Źródło: Podręcznik kierowcy B. - Wyd. Grupa Image .

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: