Coulter Catherine 04 - Niesforny Jack.pdf - KOSZMARNI RODZICE - tilia62

R O Z D Z I A ý

Rezydencja St. Cyre

Londyn, 1811 25

marca

,, Grayson Albemarle St Cyre, baron Cliffe, przeczy-

taþ krtki liĻcik, napisany na jednej kartce, a potem

powoli zgnitþ go w dþoniach. To tylko parħ liter, po-

myĻlaþ i wrzuciþ kulkħ papieru do kominka. Zaledwie

kilka wyrazw, lecz wiħkszoĻę z nich przesycona ja-

dem i wrogoĻciĢ. Obserwowaþ, jak papier powoU

marszczy siħ na brzegach, a potem caþy siħ zajmuje ja-

snym pþomieniem.

OpuĻciþ salon i ruszyþ dþugim korytarzem ku tylnej

czħĻci domu. Otworzyþ drzwi swego ulubionego pokoju

- biblioteki - mrocznej, ciepþej i wypeþnionej ksiĢŇkami.

Poza nimi nie znajdowaþo siħ tutaj prawie nic. Grube,

ciemnozþote, aksamitne zasþony odgradzaþy wnħtrze od

ciemnoĻci nocy, lecz ogieı na kominku ledwie pþonĢþ,

poniewaŇ nikomu spoĻrd sþuŇby nie wpadþo do gþowy,

Ňe ich pan moŇe przyjĻę tu o tak nietypowej porze.

SĢdzili, Ňe przed piħcioma minutami wyszedþ z do-

mu, by udaę siħ do swej kochanki.

PomyĻlaþ o nieszczħsnym liĻcie i zaklĢþ, co prawda

nie tak pþynnie, jak umiaþ klĢę jego ojciec, gdy byþ juŇ

/,byt pijany, aby utrzymaę siħ na nogach. Usiadþ przy

biurku, wyjĢþ z grnej szuflady arkusz papieru, zanu-

rzyþ piro w kaþamarzu i zaczĢþ pisaę:

JeŇeli otrzymam jeszcze jeden list z pogrŇkami, po-

traktujħ ciħ tak, jak na to zasþugujesz, to znaczy zbijħ do

nieprzytomnoĻci i zostawiħ, byĻ zdechþ w rynsztoku.

Podpisaþ list inicjaþami GSC, nie ĻpieszĢc siħ zþoŇyþ

go i wsunĢþ do koperty. Podszedþ do stojĢcego w holu

wytwornego hiszpaıskiego stolika i umieĻciþ kopertħ

na srebrnej tacy, ktrĢ jego kamerdyner Quincy

oprŇniaþ kaŇdego dnia, niezmiennie o pierwszej po

poþudniu.

Ciekawe, co bħdzie dalej, pomyĻlaþ wychodzĢc w

chþodnĢ, ĻwieŇĢ, wiosennĢ noc i kierujĢc siħ w stronħ,

gdzie mieszkaþa jego sþodka Jenny.

Pewnie nic. Ludzie pokroju Clyde'a Barristera nie

grzeszĢ odwagĢ.

Nie powiedziaþa ani sþowa. A kiedy ujĢþ jĢ pod bro-

dħ i brutalnie unisþ jej gþowħ, w oczach miaþa þzy. Mi-

mo to nie rozpogodziþ siħ; wpatrywaþ siħ w niĢ, oddy-

chajĢc ciħŇko po caþym tym krzyku. Lecz jego twarz

nie byþa juŇ tak czerwona, jak przed chwilĢ, a w glosie

nie sþyszaþo siħ drŇenia, wywoþanego gniewem.

- PoĻlubisz sir Carltona Avery'ego. Wrci tu jutro

rano. Bħdziesz uĻmiechaþa siħ do niego nieĻmiaþo

i zapewnisz go, Ňe to dla ciebie zaszczyt, iŇ moŇesz zo

staę jego ŇonĢ. Daþem mu moje bþogosþawieıstwo.

Warunki kontraktu maþŇeıskiego zostaþy ustalone.

Wszystko przygotowane. A jeĻli sprawisz mi zawd,

gorzko tego poŇaþujesz.

Znw unisþ jej brodħ, zobaczyþ þzħ spþywajĢcĢ po

policzku dziewczyny i uĻmiechnĢþ siħ.

- Dobrze - powiedziaþ. - WykĢpiesz siħ i umyjesz

wþosy. WyglĢdasz jak dziwka z Drury Lane.

Wymaszerowaþ z sypialni, podĻpiewujĢc radoĻnie

pod nosem i cieszĢc siħ z odniesionego zwyciħstwa.

Nie Ňyczyþ sobie jednak, aby odniosþa wraŇenie, Ňe nie

mwiþ powaŇnie, wiħc gþoĻno zatrzasnĢþ za sobĢ

drzwi.

Usþyszaþa, jak przekrħca klucz w zamku, a potem,

ciħŇko stĢpajĢc, oddala siħ korytarzem. Odetchnħþa

gþħboko, spojrzaþa przed siebie i powiedziaþa:

- Dziħki ci, BoŇe.

Zapomniaþ zwiĢzaę jej rħce.

Uniosþa je, spojrzaþa na brzydkie siıce na nadgarst-

kach i zaczħþa rozcieraę miħĻnie, aby przywrcię dþo-

niom czucie. Pochyliþa siħ i uwolniþa z wiħzw kostki,

a potem wstaþa powoli z krzesþa, na ktrym spħdziþa

trzy dni, przywiĢzana do niego niczym jakaĻ przestħp-

czyni. Zaþatwiþa naturalnĢ potrzebħ, po czym szybko

wypiþa dwie szklanki wody z karafki, stojĢcej na noc-

nym stoliku. Jej oddech uspokajaþ siħ powoli. Byþa

Dwr Carlisle

w pobliŇu Folkstone

29 marca

Nie pozostaþo juŇ nic wiħcej do powiedzenia. Do li-

cha z niĢ. Byþ wĻciekþy na tħ niewdziħcznĢ maþĢ sukħ

i ledwie hamowaþ gniew. Podnisþ dþoı, by jĢ uderzyę,

ale powstrzymaþ siħ:

- JeĻli ci przyþoŇħ, Carlton dowie siħ o tym i jeszcze

siħ zniechħci.

Zakwiliþa cicho, z opuszczonĢ gþowĢ. Dþugie, splĢta-

ne i wilgotne od potu wþosy spþywaþy jej wzdþuŇ twarzy.

- Nareszcie zamilkþaĻ, co? Nigdy nie przypuszcza

þem, Ňe tego doczekam. JesteĻ niema jak drzewo. To ta

kie odĻwieŇajĢce, nie musieę sþuchaę ciĢgþych skarg i nie

widzieę twoich wrogich spojrzeı. Milczenie i ulegþoĻę

dodajĢ kobietom uroku, a zwþaszcza tobie, zwaŇywszy,

Ňe pierwszy raz spotykam siħ z nimi u ciebie. No cŇ,

moŇe juŇ po wszystkim, co? Tak, chyba wreszcie siħ

poddaþaĻ. Nie bħdziesz wiħcej mi siħ sprzeciwiaę.

bardzo gþodna. Nie jadþa od wczorajszego wieczoru.

Nie pozwolono jej na to.

A jednak zapomniaþ zwiĢzaę jej dþonie. A moŇe

wcale nie zapomniaþ. Byę moŇe uwierzyþ, Ňe w koıcu

udaþo mu siħ jĢ zþamaę i wiĢzanie rĢk nie bħdzie juŇ

potrzebne. No cŇ, postaraþa siħ przekonaę go o tym,

choę powstrzymanie cisnĢcych siħ na usta sþw wiele

jĢ kosztowaþo. Zmuszenie siħ do pþaczu nie okazaþo

siħ ani w poþowie tak trudne.

A jeĻli on wrci? Ta myĻl popchnħþa jĢ do czynu sku-

teczniej, niŇ widok byka farmera Masona, Prixila, kt-.

ry swego czasu goniþ jĢ przez caþe pole. Musiaþa wydo-

staę siħ stĢd w trzy minuty, a moŇe nawet szybciej.

RozmyĻlaþa o tym przez dþugie dni spħdzone na krze-

Ļle. Zaplanowaþa wszystko starannie, a potem zmodyfi-

kowaþa plan, wyobraŇajĢc sobie, co z rzeczy, ktre po-

winna zabraę, zmieĻci siħ w maþej, lekkiej walizce.

Nastħpne dwie minuty spħdziþa, zwiĢzujĢc razem

rogi przeĻcieradeþ, wyrzucajĢc je przez znajdujĢce siħ

na drugim piħtrze okno i modlĢc siħ, aby zdoþaþa ja-

koĻ siħ przez nie przepchnĢę. NiewĢtpliwie byþa teraz

szczuplejsza, niŇ trzy dni temu. WczeĻniej, przywiĢza-

na do krzesþa, rzucaþa od czasu do czasu spojrzenia na

okno, Ļwiadoma, Ňe jest to jedyna droga ucieczki. Bħ-

dzie musiaþa przecisnĢę siħ przez wĢski otwr. To je-

dyna szansa.

Ledwo jej siħ udaþo. A gdy wisiaþa szeĻę stp nad

ziemiĢ, zerknħþa w grħ na okno sypialni i uĻmiechnħ-

þa siħ. PuĻciþa przeĻcieradþa i wylĢdowaþa na miħkkiej

pochyþoĻci stoku. Przetoczyþa siħ kilka razy, a potem

wstaþa i otrzepaþa sukniħ z pyþu. Kiedy siħ okazaþo, Ňe

w wyniku upadku zarobiþa jedynie kilka siniakw,

spojrzaþa jeszcze raz na dom, na jego potħŇnĢ bryþħ o

zþagodzonych ksiħŇycowĢ poĻwiatĢ zarysach. Ta

piħkna posiadþoĻę, dwr Carlisle, naleŇaþa do jej ojca,

Thomasa Leveringa Bascombe'a, nie do tego bħkarta,

ktry poĻlubiþ jej matkħ, gdy owdowiaþa. Lecz teraz

Carlisle byþo jego, wszystko byþo jego, i nic nie

mogþa na to poradzię.

O ile dopisze jej szczħĻcie, do rana nikt nie zauwa-

Ňy ucieczki. Chyba Ňe on przypomni sobie, iŇ nie zwiĢ-

zaþ jej rĢk, i wrci. Wtedy sprawa siħ skomplikuje.

Przynajmniej Georgie znajdowaþa siħ teraz daleko

stĢd, pod Yorkiem, wiħc ojczym nie bħdzie mgþ wy-

þadowaę na niej gniewu, kiedy odkryje, Ňe jego goþĢ-

bek uciekþ z klatki.

Uciekþ, i dobrze wiedziaþ, dokĢd siħ udaę.

ROZDZIAý

Rezydencja St. Cyre

Londyn

2 kwietnia

- Milordzie.

- Mw ciszej, Quincy - powiedziaþ Gray, nie otwie-

rajĢc oczu. - Obudzisz Eleanor.

Quincy spojrzaþ na smukþĢ Eleanor i zniŇyþ gþos do

szeptu, jednak widaę niedostatecznie, poniewaŇ Ele-

anor otworzyþa oczy i spojrzaþa na niego z wyrzutem.

- Powinien pan zejĻę do salonu, milordzie, to waŇ

ne. Ma pan goĻci.

Baron przesunĢþ leciutko dþoniĢ po miħkkim

grzbiecie Eleanor, poklepaþ jĢ po gþowie i pogþaskaþ

pod brodĢ, co sprawiþo, Ňe przeciĢgnħþa siħ rozkosz-

nie, a potem wstaþa. Uniosþa gþowħ, mrugnħþa do nie-

go raz czy dwa, a potem znowu opadþa na biurko i

wiħcej siħ nie poruszyþa.

- Ona dalej Ļpi - powiedziaþ Gray. - Czasami tak

robi, zauwaŇyþeĻ to? Patrzy ci prosto w oczy, a potem

znw siħ wyþĢcza. Przypuszczam, Ňe wcale siħ nie bu-

dzi. WracajĢc do tematu, za wczeĻnie na goĻci. I co to

w ogle za goĻcie?

- Dwie paıskie cioteczne babki, milordzie. - Quin-

cy zerknĢþ z obawĢ na nieruchomĢ Eleanor. Mgþby

przysiĢc, Ňe ona wcale nie Ļpi.

- Jakie dwie cioteczne babki?

- Z tego, co mwi panna Maude, to ciotki paıskiej

matki.

Szczerze siħ zdziwiþ. Pamiħtaþ je, ale minħþo juŇ ty-

le lat, tyle lat... Byþ chþopcem, kiedy ostatni raz zþoŇy-

þy im wizytħ.

Spojrzaþ na miħkki, obity jasnobrĢzowĢ skrĢ fotel,

ktry jego matka tak bardzo lubiþa. Niemal widziaþ,

jak pociera dþoniĢ siedzenie. To dziwne, Ňe zapamiħ-

taþ coĻ takiego, gdyŇ rzadko zatrzymywali siħ w Lon-

dynie na dþuŇej.

- Te stare damy... Nie dawaþy znaku Ňycia przez wiħ

cej lat, niŇ potrafiħ zliczyę. Ciekawe, co tu siħ dzieje.

Jego matka byþa jedynaczkĢ. Tym wiħksza szkoda.

Gdyby nie to, byę moŇe miaþaby brata, ktry by siħ niĢ

opiekowaþ. Jej ojciec zginĢþ w wojnie kolonialnej

gdzieĻ niedaleko Trenton i od tej pory byþa zdana na

siebie. Miaþa tylko syna, ktry nie mgþ pomc matce,

przynajmniej dopki nie skoıczyþ dwunastu lat.

PotrzĢsnĢþ gþowĢ. Odlegþe wspomnienia, o ktrych

nie warto pamiħtaę, poniewaŇ dziĻ nic juŇ nie moŇna

zrobię, niczego zmienię.

Gray zjadþ Ļniadanie dwie godziny wczeĻniej, a po-

tem pracowaþ trochħ w bibliotece, majĢc do towarzy-

stwa wyþĢcznie dumnĢ Eleanor. Wysþuchawszy Quin-

cy'ego, przeciĢgnĢþ siħ i ruszyþ ku frontowej czħĻci

domu. Rezydencja St. Cyre poþoŇona byþa poĻrodku

pierzei budynkw przy Portman Square. Okna salonu

wychodziþy na park po przeciwnej stronie ulicy, gdzie

drzewa wþaĻnie zaczynaþy nabrzmiewaę pĢkami.

Ranek wstaþ dosyę paskudny, byþo szaro, zimno i pa-

daþ drobny deszczyk. To juŇ drugi kwietnia, pomyĻlaþ,

a tu ani Ļladu sþoıca - choę tak naprawdħ w Londynie

nikt na serio nie spodziewaþ siħ sþonecznej pogody.

Kiedy minĢþ podwjne drzwi salonu i usþyszaþ, jak

Quincy anonsuje ponuro: áLord Cliffe", o maþo nie

stanĢþ jak wryty. PoĻrodku pokoju dostrzegþ dwie sta-

re damy, opatulone w szaliki, czepki, peleryny oraz

rħkawiczki i wpatrujĢce siħ w niego, jakby byþ wcielo-

nym diabþem.

- JesteĻcie moimi ciotecznymi babkami? - zapytaþ,

podchodzĢc do nich i uĻmiechajĢc siħ miþo. Byþ

w koıcu dŇentelmenem. Dzieı, o ktrym sĢdziþ, Ňe

bħdzie ciĢgnĢþ siħ w nieskoıczonoĻę, nim nadejdzie

pora pjĻcia do Jenny, by kochaę siħ z niĢ do utraty

tchu, zapowiadaþ siħ teraz caþkiem interesujĢco.

Jedna z dam wystĢpiþa do przodu. Byþa wyŇsza niŇ

wiħkszoĻę kobiet, ktre znaþ, chuda jak tyka, o dþu-

giej, pociĢgþej twarzy i lekko Ňþtawej cerze, przypo-

minajĢcej stary pergamin. WyglĢdaþa tak, jakby od

dawna leŇaþa w grobie, ale jej chd okazaþ siħ Ňwawy,

a wyraz twarzy zdecydowany.

- Potrzebujemy twojej pomocy - powiedziaþa ni

skim, dosyę przyjemnym gþosem.

Miaþa bardzo dþugĢ szyjħ i þadne usta, w ktrych, o

ile siħ zorientowaþ, zachowaþ siħ prawie caþy komplet

zħbw. Skþoniþ siħ i czekaþ w milczeniu, lecz starsza

dama tylko spojrzaþa na niego, a potem wycofaþa siħ,

niczym Ňoþnierz wracajĢcy do szeregu. Druga sta-

ruszka, dla odmiany niska i bardzo drobna, zerknħþa

na siostrħ, a potem uczyniþa trzy drobne kroczki w

stronħ Graya.

Coulter Catherine 04 - Niesforny Jack.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: