Rolnictwo ekologiczne cz.7.doc

Rolnictwo ekologiczne (biologiczne, organiczne lub biodynamiczne) oznacza system gospodarowania o zrównoważonej produkcji roślinnej i zwierzęcej w obrębie gospodarstwa oparty na środkach pochodzenia biologicznego i mineralnego nieprzetworzonych technologicznie. Podstawową zasadą jest odrzucenie w procesie produkcji żywności środków chemii rolnej, weterynaryjnej i spożywczej.

W produkcji metodami ekologicznymi zabrania się:

­            stosowania hormonów i dodatków syntetycznych;

­            prowadzenie rafinacji metodami chemicznymi;

­            konserwowania surowców i ich przetworów przy użyciu napromieniania i fal elektromagnetycznych;

­            wykorzystywania roślin, zwierząt i mikroorganizmów oraz ich części i produktów je zawierających uzyskiwanych w wyniku zastosowania inżynierii genetycznej.

Rolnictwo ekologiczne stworzyło możliwości gospodarowania w zgodzie z przyrodą oraz przeciwdziałania degradacji środowiska poprzez stosowanie środków naturalnych, zapewnienie żyzności gleby i zdrowotności zwierząt, przy czym produkowana żywność odznacza się wysoką jakością.

FUNKCJE ROLNICTWA EKOLOGICZNEGO:

­            utrzymanie naturalnych krajobrazów, a nie monokulturowych upraw;

­            ochrona wód gruntowych - około 50% studni wiejskich posiada wodę zanieczyszczoną m.in. azotanami z pól;

­            działania na rzecz kulturalnej i socjalnej funkcji środowiska wiejskiego;

­            podnoszenie świadomości ekologicznej ludności.

Zakup przez konsumentów produktów rolnictwa ekologicznego może przyczynić się do:

­            pomniejszania w przyrodzie szkód wyrządzanych przez schemizowane, intensywne metody produkcji;

­            ograniczania chorób na tym podłożu;

­            wyeliminowania wielu szkód spowodowanych intensywną produkcją rolniczą i hodowlaną.

CELE ROLNICTWA EKOLOGICZNEGO:

­            wytwarzanie żywności o wysokich walorach odżywczych i w dostatecznej ilości;

­            działanie wspierające wszelkie procesy życiowe zachodzące w systemach przyrodniczych, zamiast prób zdominowania przyrody;

­            podtrzymywanie i wzmacnianie cykli biologicznych w gospodarstwie;

­            maksymalne wykorzystanie odnawialnych zasobów przyrody w oparciu o regionalną organizację produkcji rolniczej;

­            dążenie do zamknięcia obiegu materii organicznej w obrębie gospodarstwa;

­            stosowanie materiałów nadających się do wielokrotnego wykorzystania;

­            zapewnienie zwierzętom gospodarskim warunków zgodnych z ich potrzebami bytowymi (m.in. zakaz tuczu gęsi na stłuszczone wątroby);

­            unikanie jakichkolwiek form skażenia i zanieczyszczenia środowiska w następstwie działalności rolniczej;

­            zapewnienie producentom godnego życia w ONZ-owskim rozumieniu praw człowieka, odpowiednich dochodów oraz satysfakcji wynikającej między innymi z udziału w ochronie przyrody;

­            zwrócenie uwagi na pozaprodukcyjne aspekty rolnictwa;

­            utrzymywanie genetycznej różnorodności wszystkich żywych składowych gospodarstwa rolnego i jego otoczenia.

CELE rolnictwa ekologicznego REALIZOWANE SĄ M.IN. POPRZEZ:

­            minimalizację obciążeń środowiska np. przez stosowanie lokalnych surowców i środków produkcji;

­            wybieranie odpornych gatunków i odmian roślin i zwierząt;

­            dążenie do ochrony organizmów użytecznych (wrogów naturalnych szkodników) obok profilaktycznych i długookresowo zaplanowanych działań w zakresie ochrony roślin;

­            wzmaganie wydajności i długowieczności zwierząt;

­            przystosowanie obsady zwierząt do pojemności ekologicznej powierzchni użytkowanej rolniczo;

­            utrzymanie zróżnicowanego i atrakcyjnego krajobrazu kulturowego o wysokich walorach wypoczynkowych, stanowiącego zarazem podstawę trwałej działalności produkcyjnej;

­            zróżnicowaną organizację przedsiębiorstwa rolnego, powiązaną z lokalnym rynkiem.

Rolnictwo ekologiczne w Unii Europejskiej i w krajach EFTA w 1998 r.