A 1. ... układ liniowosprężysty działają dwie siły o wartościach P1 i P2, wywołując m. in. przemieszczenia u12-u21(... przemieszczenie odpowiadające sile "i" spowodowane działaniem siły "j"). Z twierdzenia Maxwella wynika równanie:
a) ...=P2
b) P1*P2=0
c) P1xP2=0
d) P1*P2=1
d 2. ... obliczania energii sprężystej układu liniowosprężystego:
a) można stosować zasadę superpozycji , ponieważ energia ... funkcją liniową sił
b) nie można stosować zasady superpozycji, ponieważ energia jest funkcją liniową przemieszczeń
c) można stosować zasadę superpozycji, ponieważ energia zależy od kolejności przykładania sił
d) nie można stosować zasady superpozycji, ponieważ energia jest funkcją kwadratową sił
3. ... stałych sprężystości w ogólnym przypadku ciała anizotropowego wynosi:
a) ...
b) 6
c) 36
d) 2
a4. Zgodnie z twierdzeniem Castigliana spełniony jest następujący związek pomiędzy energią sprężystą V, siłą Pi oraz przemieszczeniem odpowiadającym tej sile ui:
a) ...=¶V/¶Pi
b) ui=¶2V/¶Pi2
c) Pi=¶2V/¶ui2
d) ui=1/2 * ¶2V/¶Pi2
chyba d5. .. wyrażeniu na przemieszczenie obliczane metodą Maxwella-Mohra występuje siła wewnętrzna wywołana rzeczywistym obciążeniem, oraz siła wewnętrzna wywołana:
a) tylko obciążeniem zewnętrznym
b) tylko przez reakcje hiperstatyczne
c) siłą fikcyjną równą zero, odpowiadającą temu przemieszczeniu
d) jednostkową siłą odpowiadającą temu przemieszczeniu
nie rozumiem 6. ... reakcje hiperstatyczne Xi występujące w sztywnych ...:
a) ¶V/¶Xi®MIN
b) ¶Xi/¶ui =0
c) ¶ui/¶Xi =0
d) ¶V/¶Xi =0
c7. Składowe styczne tensora stanu naprężenia to:
a) skk
b) sij, i=j
c) sij, i¹j
d) sjj
przy: i=1,2,3, j=1,2,3, k=1,2.3
d8. Z równań równowagi lokalnej momentów wynika, że wybrane składowe tensora stanu naprężenia, w klasycznej teorii sprężystości, spełniają równanie:
a) sij=-sji-1
b) sii=-sjj
c) sij=sji-1
d) sij=sji
przy: i=1,2,3, j=1,2,3, oraz i¹j
b9. W ogólnym przypadku składowe tensora naprężenia sii, i=1,2,3, są naprężeniami:
a) głównymi
b) normalnymi
c) stycznymi
d) zredukowanymi
b10. Składowe eii (i=1,2,3) tensora stanu odkształcenia określają:
a) wydłużenia bezwzględne
b) wydłużenia względne
c) skosy
d) kąty odkształcenia postaciowego
b?d?11. Macierz reprezentacji tensora stanu odkształcenia wyrażona odkształceniami głównymi ma postać:
e11 0 0
0 e22 0
0 0 e33
0 e12 e13
e21 0 e23
e31 e32 0
ep e12 e13
e21 ep e23
e31 e32 ep
ep 0 0
0 ep 0
0 0 ep
a) b) c) d)
gdzie ep=1/3(e11 + e22 + e33)
ep - e z myślnikiem u góry
b12. Elementy tensora stanu odkształcenia okreslone sa wzorem:
a) eij=1/2(ui+uj)
b) eij=1/2(uij+uji)
c) eij=1/2(uii+ujj)
d) eij=1/2(uij-uji)
gdzie ui to składowe przemieszczeń punktu ( i=1,2,3, j=1,2,3)
chyba b13. Odkształcenia postaciowe opisane są przez składowe tensora stanu odkształcenia znajduje się:
a) na jego przekątnej głównej
b) poza jego przekątną główną
c) w jego pierwszej kolumnie
d) w jego pierwszym wierszu
c?d?14. Płaski stan naprężenia w płaszczyźnie Ox1x2 wywołuje w ogólnym przypadku następujące składowe odkształceń:
a) e1¹0, e2=0, e3¹0
b) e1=0, e2=0, e3¹0
c) e1¹0, e2¹0, e3¹0
d) e1¹0, e2¹0, e3=0
b15. Kierunki główne stanu naprężenia i odkształcenia w przypadku izotropowego ciała liniowosprężystego:
a) są względem siebie obrócone o kąt p/4
b) pokrywają się
c) są względem siebie niezależne
d) zależą od wytrzymałości materiału
b16. W przypadku izotropowego materiału liniowosprężystego kąt odkształcenia postaciowego spowodowany przez naprężenia s23 wynosi:
a) v/s23
b) s23/G
c) G/s23
d) s23/E
gdzie: E - moduł Younga, v - liczba Poissona, G - moduł Kirchhoffa
b?17. Własności sprężyste izotropowego materiału liniowosprężystego można w pełny sposób określić podając:
a) stałe Lamego
b) moduł Helmholtza
c) liczbę Poissona
d) moduł Younga
18. Funkcje przemieszczeń, odkształceń i naprężeń stanowiące rozwiązanie statycznego zagadnienia teorii sprężystości spełniają:
a) równania teorii sprężystości i warunki brzegowe
b) warunki ciągłości
c) równania teorii sprężystości i warunki początkowe
d) warunki brzegowe i warunki początkowe
19. Klasyczna liniowa teoria sprężystości zakłada, że:
a) funkcje określające przemieszczenia są liniowe
b) odkształcenia i przemieszczenia ciała są bardzo małe
c) ciało nie powraca do stanu początkowego po odciążeniu
d) przemieszczenia i odkształcenia pojawiają się po pewnym czasie od chwili przyłożenia obciążenia
20. Równanie Naviera-Lamego to:
a) układ równań różniczkowych teorii sprężystości z pochodnymi cząstkowymi przemieszczeń
b) warunki równowagi liniowej teorii sprężystości
c) zależności między składowymi stanu odkształcenia i naprężenia
d) warunki ciągłości odkształceń
21. Równania Beltramiego-Michella to:
a) dynamiczne równania teorii sprężystości
b) związki geometryczne liniowej teorii sprężystości
c) zależności między składowymi stanu odkształcenia i przemieszczeniami
d) układ równań różniczkowych teorii sprężystości z pochodnymi cząstkowymi naprężeń
a22. Hipotezy wytężeniowe Hubera (energii odkształcenia postaciowego) oraz Treski (maksymalnych naprężeń stycznych) mogą być stosowane dla:
a) stali węglowych
b) przypadku przestrzennego równomiernego rozciągania
c) stopów o nieregularnej siatce krystalicznej
d) materiałów anizotropowych
c23. Naprężenia redukowane w złożonym stanie naprężenia odpowiadają stanowi wytężenia w pręcie:
a) rozciąganym
b) ściskanym
c) jednocześnie zginanym i skręcanym
d) skręcanym
24. W hipotezie Maxwella, Hubera, Misesa, i Hencky'ego (energii odkształcenia postaciowego) miarą wytężenia jest:
a) energia sprężysta właściwa
b) energia sprężysta właściwa odkształcenia objętościowego
c) energia sprężysta właściwa odkształcenia wzdłużnego
d) energia sprężysta właściwa odkształcenia postaciowego
25. Moment redukowany obliczamy dla pręta jednocześnie skręcanego i zginanego wg hipotezy Hubera jest równy:
a) Mred=Mg2+3/4Ms2 (całość pod pierwiastkiem)
b) Mred=Mg2+Ms2 (całość pod pierwiastkiem)
c) Mred=Ms2+3/4Mg2 (całość pod pierwiastkiem)
d) Mred=Mg2+3Ms2 (całość pod pierwiastkiem)
TEST II
1. Potencjał sprężysty F spełnia następującą zależność:
a) ¶F/¶s...
Puchaczo_o