Program socjoterapeutyczny dla młodzieży sprawiającej trudności wychowawcze.pdf

(216 KB) Pobierz
Program socjoterapeutyczny dla młodzieży sprawiającej trudności wychowawcze
Program socjoterapeutyczny
dla młodzieży sprawiającej trudności
wychowawcze
1
 
Wstęp
W pracy z dziećmi wielokrotnie obserwuje się trudności życiowe z jakimi zmaga
się pewna grupy uczniów. Są to osoby, które doświadczają chaosu w rodzinie, w
szkole, często też w grupie rówieśniczej. Wynikiem takiego oddziaływania staje się
kłopotliwe zachowanie, słabe wyniki w nauce i odrzucenie. Szkoła jest dla takich
dzieci miejscem niepowodzeń w zadaniach i kontaktach społecznych, a
porównywanie siebie z innymi wypada niekorzystnie. Brak stałości środowiska
wychowawczego powoduje dezorientacje w świecie społecznych norm i wartości, nie
rozumienie sensu przestrzegania zasad moralnych. Brak orientacji wyraża się
niezrozumieniem emocji jakie przeżywają ludzie z ich najbliższego otoczenia w
związku z ich zachowaniem, które to często narusza standardy zachowań
akceptowanych społecznie.
Z myślą o takiej grupie osób powstał poniższy program
socjoterapeutyczny. Głównym założeniem jest poprawa funkcjonowania grupy
uczniów w szkole, na tyle by mogli dalej kontynuować w niej swoją edukację.
2
Ogólna charakterystyka programu
Okres dojrzewania to szczególnie natężenie pojawienia się nowych
patologicznych zachowań. Ujawnia się najmocniej, kiedy dziecko rozpoczyna naukę
w gimnazjum. Inni nauczyciele, nowe środowisko, często też zmiana grupy
rówieśniczej może stać się przyczyną powstawania trudności w pełnieniu roli ucznia,
w wyniku tych zmian często pogarszają się wyniki w nauce. Buntu wobec świata
dorosłych nasila się, a to rodzi sytuacje trudne, z którymi zarówno młodzież, jak i
dorośli nie potrafią sobie poradzić.
Jak wspomniałam na wstępie, często obserwuje się zmagania z
trudnościami zarówno nauczycieli, jak i uczniów. W rozmowach między
nauczycielami padają stwierdzenia „nie umiem sobie poradzić”, „nie wiem, co mam
zrobić”, „nie jestem w stanie poprowadzić lekcji w tej klasie”, „chciałabym jej pomóc,
ale nie wiem jak”. Bezsilność i niemoc kadry pedagogicznej skłania do zastanowienia
się nad tą sytuacją i jej przyczyną.
W trakcie rozmów z uczniami, którzy sprawiali najwięcej trudności
poznałam kłopoty z jakimi przyszło im się zmagać szkole. Młodzież najczęściej
mówiła o niezrozumieniu przez dorosłych, o niesprawiedliwym traktowaniu przez
nauczycieli, o tym, że nie mogą przyzwyczaić się do nowych warunków, że źle czują
się w swojej klasie. Bardzo ważnym problemem była niemożność „dogadania się” z
nauczycielami i rówieśnikami oraz słabe wyniki w nauce, które powodowały konflikty
w domu rodzinnym. Niektóre osoby poddały się mówiąc: „to nie ma sensu i tak sobie
nie poradzę”, „nauczyciele mnie nie lubią”, „wolę iść na wagary niż dostać pałę”.
Miałam wrażenie, że te dzieci są tak samo bezradne jak ich nauczyciele. Ciągłe
porażki i niepowodzenia spowodowały, że zrezygnowały z podejmowania działań,
które mogłyby zmienić ich sytuację. Najprostszym wyjściem według nich są wagary,
kłamstwa, wulgarne i agresywne zachowanie, symulowanie choroby, lekceważenie
poleceń nauczycieli.
3
Przejawianie takich kłopotliwych zachowań powoduje konflikt w sferze
kontaktu z nauczycielem polegający na trudnościach w komunikowaniu się,
wyrażaniu swoich oczekiwań i potrzeb, a brak wiary we własne siły skłania ucznia do
przyjmowania postawy wycofującej bądź agresywnej.
Aby pomóc takim uczniom i wychodząc naprzeciw ich problemom
napisałam program.
4
Cele programu
Rozwojowe
zaspokojenie potrzeby przynależności do grupy rówieśniczej i jej
aprobaty,
zaspokojenie potrzeby nawiązania bliskiego kontaktu z osobą dorosłą,
zaspokojenie potrzeb wyrażania siebie, intymności,
zaspokojenie potrzeby aktywności społecznej,
budowanie poczucia wspólnoty grupowej.
Edukacyjne
zdobycie umiejętności porozumiewania się i konstruktywnego
rozwiązywania konfliktów z dorosłymi i rówieśnikami,
uczenie różnych sposobów odreagowywania negatywnych emocji,
doskonalenie umiejętności rozpoznawania i nazywania emocji,
dostarczenie wiedzy nt. skutecznej i nieskutecznej komunikacji,
zdobycie umiejętności wyrażania uczuć negatywnych.
Terapeutyczne
budowanie pozytywnego obrazu siebie i zwiększenie poczucia własnej
wartości,
stworzenie okazji do odreagowania napięć emocjonalnych,
zaspokojenie potrzeby bycia ważnym.
5
243931661.011.png 243931661.012.png 243931661.013.png 243931661.001.png 243931661.002.png 243931661.003.png 243931661.004.png 243931661.005.png 243931661.006.png 243931661.007.png 243931661.008.png 243931661.009.png 243931661.010.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin