14 - Clive Cussler - Podwodni łowcy 1.pdf - Clive Cussler(1) - panzer1981

CLIVE CUSSLER

PODWODNI ŁOWCY

SPIS TRE Ś CI

WST Ę P................................................................................................................................................................3

CZ ĘŚĆ I PAROWIEC „LEXINGTON"................................................................................................................16

1 Podró Ŝ zako ń czy si ę o ś wicie Poniedziałek, 13 stycznia 1840.......................................................................16

2. NUMA wkracza do akcji Kwiecie ń 1983......................................................................................................30

CZ ĘŚĆ II OKR Ę T MARYNARKI REPUBLIKI TEKSASU „ZAYALA"...........................................................35

1 Okr ę t, który prowadzi si ę z przyjemno ś ci ą 1836-1842 ..................................................................................35

2 Okr ę t na parkingu Listopad 1986 ...................................................................................................................40

CZ ĘŚĆ III USS „CUMBERLAND" i CSS „FLORIDA” NEWPORT NEWS, WIRCINIA.................................45

1. Jego flaga wci ąŜ łopocze 8 marca 1862 ........................................................................................................45

2. Konfederacka diablica 28 listopada 1864......................................................................................................53

3. Dok ą d si ę udali? Kwiecie ń 1980 ...................................................................................................................64

4. Odwet Lipiec 1982 ........................................................................................................................................68

CZ ĘŚĆ IV CSS „ARKANSAS” ............................................................................................................................72

1 Szpaler ś mierci Lipiec 1862 ...........................................................................................................................72

2. Pod grobl ą Listopad 198J ..............................................................................................................................88

CZ ĘŚĆ V USS „CARONDELET” ........................................................................................................................92

1 Wojna na rzece Luty 1862..............................................................................................................................92

2. S ą takie dni, kiedy nic si ę nie udaje Kwiecie ń 1982 ...................................................................................103

CZ ĘŚĆ VI KONFEDERACKA ŁÓD Ź PODWODNA „HUNLEY" ..................................................................108

1. Mała łód ź , która dokonała wielkiej rzeczy Luty 1864.................................................................................108

2. Najtrudniejsze odkrycie Lipiec 1980...........................................................................................................122

3. Jeszcze raz z uczuciem Czerwiec 1981 .......................................................................................................128

4. Je ś li na pocz ą tku nie odniesiesz sukcesu… Lipiec 1994.............................................................................132

CZ ĘŚĆ VII ZAGINIONA LOKOMOTYWA Z KIOWA CREEK .....................................................................139

1. Podró Ŝ donik ą d Maj 1878 ...........................................................................................................................139

2. Tym razem im si ę udało Maj 1989..............................................................................................................148

CZ ĘŚĆ VIII HMS „PATHFINDER", „U-21" i „U-20" ......................................................................................154

1. Ś mier ć z gł ę bin 5 wrze ś nia 1914.................................................................................................................154

2. Zaton ą ł w osiemna ś cie minut 7 maja 1915 .................................................................................................161

3. Wolałbym by ć na Hawajach Czerwiec 1984...............................................................................................170

CZ ĘŚĆ IX TRANSPORTOWIEC WOJENNY „LEOPOLDYILLE".................................................................181

1. Cicha noc, ś miertelna noc wieczór wigilijny, 1944 ..................................................................................181

2. Znów narozrabiałem Lipiec 1984................................................................................................................193

CZ ĘŚĆ X Je ś li b ę dziesz ich szuka ć , nigdy si ę nie odnajd ą .................................................................................205

Postcriptum .....................................................................................................................................................205

WST Ę P

Powiadaj ą , Ŝ e Jules Yerne napisał W osiemdziesi ą t dni dookoła ś wiata nie opuszczaj ą c

ani na chwil ę Pary Ŝ a. Rzadko wychodził nawet z pokoju, w którym tworzył pełne najdzikszej

fantazji powie ś ci,, zachwycaj ą ce ś wiat.

Wi ę kszo ść znanych mi autorów — kiedy pytam, czym zajmuj ą si ę oprócz pisania —

patrzy na mnie, jakbym był pomylony. Nie mog ą uwierzy ć , Ŝ e istniej ą w Ŝ yciu inne zaj ę cia

ni Ŝ wymy ś lanie fabuł i postaci, promocja ksi ąŜ ek, kłótnie z wydawcami i targi o jak

najwy Ŝ sze tantiemy w agencjach autorskich. Całe ich Ŝ ycie kr ę ci si ę wokół tego, co produkuje

ich komputer.

Dziennikarz, któremu udzieliłem wywiadu par ę lat temu, napisał, Ŝ e „maszeruj ę w rytm

orkiestry wojskowej graj ą cej na polu po drugiej stronie miasta". My ś l ę , Ŝ e miał racj ę .

Karmienie czytelników awanturniczymi opowie ś ciami, których bohaterem jest nieustraszony

Dirk Pitt — to tylko jedna strona mojej egzystencji. Jestem nałogowym poszukiwaczem —

zaginionych okr ę tów, samolotów, parowozów, ludzi. Kolekcjonuj ę te Ŝ i restauruj ę wiekowe,

klasyczne samochody. Fascynuje mnie wszystko, co stare.

W postaci Dirka Pitta jest co ś ze mnie, a i ja mam w sobie co ś z niego. Ka Ŝ dy z nas ma

sze ść stóp i trzy cale wzrostu. Jego oczy s ą tylko troch ę bardziej zielone ni Ŝ moje. I

oczywi ś cie, Dirk oczarowuje kobiety, odnosz ą c na tym polu wi ę ksze sukcesy ni Ŝ ja. Mamy to

samo upodobanie do przygód, cho ć on osi ą ga znacznie wi ę cej; ja na przykład nigdy nie

wyci ą gn ą łem z dna „Titanica". Ani nie uratowałem prezydenta. Nigdy te Ŝ nie znalazłem

wielkiego skarbca Inków u ź ródeł podziemnej rzeki. Ale i ja próbowałem paru szalonych

rzeczy, jak włóczenie si ę po bagniskach w poszukiwaniu starych armat albo hu ś tanie si ę na

fali w małej łódce przy sztormie o sile o ś miu stopni (bo wła ś nie wtedy, jak wiadomo,

najłatwiej jest odnale źć zatopion ą łód ź podwodn ą ). W wieku pi ęć dziesi ę ciu lat pojechałem na

rowerze przez Góry Skaliste i wielk ą pustyni ę do Kalifornii, maj ą c lat pi ęć dziesi ą t pi ęć

usiadłem po raz pierwszy za sterami szybowca, po sze ść dziesi ą tce spróbowałem skoku

banjee. Sze ść dziesi ą te pi ą te urodziny zamierzam uczci ć nurkowaniem w powietrzu.

Sk ą d wzi ę ła si ę ta skłonno ść do wcielania w Ŝ ycie fantastycznych roje ń ?

By ć mo Ŝ e pami ę tacie mnie. To ja byłem tym chłopcem z waszej klasy, który na lekcji

arytmetyki, gdy nauczycielka mówiła o ułamkach, gapił si ę nieprzytomnie w okno. W istocie

byłem wtedy gdzie ś daleko, oddalony o całe wieki i tysi ą ce mil: obsługiwałem działo na

„Bonhomme Richardzie", sławnym okr ę cie Johna Paula Jonesa. Szar Ŝ owałem wraz z dywizj ą

Picketta na Wzgórze Cmentarne, albo powstrzymywałem india ń sk ą lawin ę pod Little Big

Horn, ratuj ą c od historycznej kl ę ski Siódm ą Kawaleryjsk ą Custera. Wywołany do tablicy,

potrafiłem tylko gapi ć si ę t ę po w podłog ę , a moje bezsensowne odpowiedzi skłaniały

nauczycielk ę do przypuszczenia, Ŝ e zabł ą kałem si ę do szkoły przez pomyłk ę . Miałem jednak

szcz ęś cie sp ę dza ć dzieci ń stwo w szczególnym s ą siedztwie. W pobli Ŝ u domu rodziców —

przeci ę tnego mieszcza ń skiego domu w południowej Kalifornii — mieszkało co najmniej

pi ę ciu urwisów o podobnie jak ja rozwini ę tej wyobra ź ni. Budowali ś my razem domki na

drzewach i szałasy, kopali ś my jaskinie, z kawałków drewna klecili ś my okr ę ty, z błota i

drewnianych szalunków budowali ś my makiety miast, a w gara Ŝ u ojca urz ą dzali ś my na

Halloween upiorne przedstawienia. Do domu wracali ś my przed wieczorem tylko po to, by

słucha ć nadawanych przez radio przygód Jacka Armstronga, ameryka ń skiego superchłopca z

tamtych lat, i wraz z nim przedziera ć si ę przez d Ŝ ungle Konga.

Szczególny urok miały dla mnie historie morskie. Zaczytywałem si ę w ksi ąŜ kach

opisuj ą cych pojedynki sławnych okr ę tów: pancerników z okresu wojny secesyjnej,

ameryka ń skich fregat walcz ą cych z Brytyjczykami w 1812, i okr ę tów Nelsona tocz ą cych

ś miertelny bój z flot ą napoleo ń sk ą — zwłaszcza w apokryficznej relacji uczestnika tych

wydarze ń , Horatio Hornblowera, w ksi ąŜ kach C.S.Forestera.

Poniewa Ŝ jestem spod znaku Raka, zawsze ci ą gn ę ło mnie do wody. Miałem sze ść lat,

kiedy po raz pierwszy zobaczyłem Pacyfik. Bez namysłu rzuciłem si ę w fale, ale ju Ŝ pierwszy

grzywacz wyrzucił mnie na pla Ŝę . Nie zra Ŝ ony, znów pobiegłem tak daleko, a Ŝ cały

znalazłem si ę pod wod ą . Post ę pek niezbyt m ą dry, je ś li zwa Ŝ y ć , Ŝ e nie miałem poj ę cia o

pływaniu. Mimo to, pami ę tam, jak zd ąŜ yłem jeszcze ujrze ć rozmazany podwodny ś wiat,

zauwa Ŝ yłem nawet jak ąś mał ą rybk ę . Kiedy zdałem sobie spraw ę , Ŝ e nie mog ę oddycha ć mój

ojciec zrobił na szcz ęś cie rozs ą dn ą rzecz: zacz ą ł szpera ć po omacku po dnie, a Ŝ mnie odnalazł

i wyci ą gn ą ł na powierzchni ę . Matka, obawiaj ą c si ę , Ŝ e b ę d ę chciał powtórzy ć ten balet pod

wod ą , na wszelki wypadek wysłała mnie natychmiast na najbli Ŝ szy publiczny basen.

Poniewa Ŝ wci ąŜ jeszcze byłem tylko dzieckiem — wymy ś lałem sobie ró Ŝ ne zabawy.

Jedn ą z nich była bitwa morska z udziałem okr ę tów „zbudowanych" z Ŝ etonów pokerowych.

Niektóre „kadłuby" były płaskie, inne składały si ę z dwóch a nawet trzech warstw Ŝ etonów.

Wrogie flotylle strzelały do siebie nawzajem z proc, przy czym sił ę ich ognia wyznaczała

grubo ść u Ŝ ytych gumek. Oczywi ś cie moje działa zawsze rozbijały w proch i pył flot ę

przeciwnika, rozrzucaj ą c pokerowe Ŝ etony po linoleum całej podłogi w kuchni i jadalni.

Podobne były reguły zabawy w wannie, gdzie puszczałem na wod ę okr ę ciki z papieru

gazetowego, a nast ę pnie bombardowałem je kamykami tak długo, a Ŝ wszystkie szły na dno —

albo pod ci ęŜ arem celnie wystrzelonych pocisków, albo dlatego, Ŝ e papier nasi ą kał wod ą .

Popełniałem te Ŝ wszelkie idiotyzmy, jakie w owych przedtelewizyjnych czasach zwykły

czyni ć pomysłowe dzieci. Kiedy ś zjechałem na rowerze z urwiska, wpadaj ą c na gał ę zie

rosn ą cego na dole drzewa, innym razem skoczyłem z dachu ś wie Ŝ o zbudowanego domu na

pryzm ę piachu, która pozostała po budowie, kiedy indziej znowu sklecon ą własnor ę cznie

prymitywn ą tratw ą popłyn ą łem rw ą cym strumieniem w czasie burzy. Chyba s ą jakie ś

specjalne anioły-stró Ŝ e, czuwaj ą ce nad takimi zwariowanymi, rozbrykanymi chłopcami, bo

rzecz szczególna, a Ŝ do pi ęć dziesi ą tego roku Ŝ ycia niczego sobie nie złamałem. Potem,

niestety, zaliczyłem: jedno złamanie nogi w kostce (w trakcie joggingu); dwa p ę kni ę te kr ę gi

(kiedy z wykrywaczem metalu w r ę ku wypadłem z jeepa gdy w nadziei odnalezienia jakiego ś

zagrzebanego w piasku wraku p ę dzili ś my po pla Ŝ y); sze ść złamanych Ŝ eber, z czego dwa w

trakcie surfingu, jedno podczas przeja Ŝ d Ŝ ki rowerem górskim, a reszta w głupich wypadkach,

których ju Ŝ nie pami ę tam.

Stosunkowo wcze ś nie zorientowałem si ę , Ŝ e przygoda wcale nie musi du Ŝ o kosztowa ć . W

czasie których ś letnich wakacji załadowali ś my z przyjacielem z college'u, Felixem Dupuy,

jego forda — kabriolet model 1939 — i ruszyli ś my w podró Ŝ po kraju. W ci ą gu trzech

miesi ę cy pokonali ś my trzyna ś cie tysi ę cy mil i zaliczyli ś my trzydzie ś ci sze ść stanów.

Spali ś my na estradach koncertowych w Yermont, w kontenerach kolejowych w Texasie, w

krzakach na przedmie ś ciach Waszyngtonu. Cała podró Ŝ kosztowała mnie tylko trzysta

pi ęć dziesi ą t dolarów. Wrócili ś my do domu w sam ą por ę , by zaci ą gn ąć si ę w charakterze

ochotników do sił lotniczych w zwi ą zku z „akcj ą policyjn ą " w Korei — bardziej dlatego, Ŝ e

nudziła nas szkoła, ni Ŝ pod wpływem szczególnie gor ą cych uczu ć patriotycznych.

Do dzi ś pami ę tam, jak siedzieli ś my we trzech — Felix, Jack Hawkins i ja — w hallu

biura werbunkowego, i powtarzali ś my w kółko: „jak ty idziesz, to i ja id ę ", albo: „zaci ą gn ę

si ę , jak ty si ę zaci ą gniesz". Nie pami ę tam ju Ŝ , kto pierwszy si ę zdecydował i zło Ŝ ył przysi ę g ę ,

Ŝ e b ę dzie „broni ć kraju przed obcymi naje ź d ź cami do ostatniej kropli krwi" — ale wiem, Ŝ e

nigdy mu tego nie wybacz ę .

Mimo mojej pro ś by o przydział do zwiadu lotniczego lub do słu Ŝ b informacyjnych —

pewien sprytny sier Ŝ ant w dowództwie szkolenia wyszperał w dokumentach, Ŝ e startowałem

w Kalifornii w wy ś cigach starych samochodów — w zwi ą zku z czym zostałem skierowany na

kurs obsługi silników

lotniczych. Po uko ń czeniu kursu trafiłem do Hickam Field na Hawajach, gdzie

przegl ą dałem i naprawiałem monstrualne dwudziestoo ś miocylindrowe silniki gwia ź dziste

samolotów Boeing C-97 Stratocruiser. Były to wielkie transportowce o nap ę dzie ś migłowym,

przewo Ŝą ce do Korei zdrowych i całych Ŝ ołnierzy, a w drodze powrotnej — zabieraj ą ce

rannych.

Przez trzy lata stacjonowania na Oahu ka Ŝ d ą woln ą chwile sp ę dzałem z Dave'em

Andersenem i Alem Giordano — bystrym i ambitnym Włochem, którego sportretowałem

pó ź niej w swoich ksi ąŜ kach w postaci Ala Giordino. Razem spenetrowali ś my cał ą d Ŝ ungl ę

wyspy, szukaj ą c a to zaginionego samolotu, a to starych grobowców ludów hawajskich, a to

zbł ą kanych podró Ŝ nych. O ile pami ę tam — nikogo i niczego nie znale ź li ś my.

Wszyscy trzej byli ś my te Ŝ — rzecz podówczas rzadka — amatorami sportowego

nurkowania. Zaczynali ś my w 1951 roku, kiedy produkcja sprz ę tu podwodnego była jeszcze w

powijakach. Sami konstruowali ś my wodoszczelne osłony dla kamer, kusze, pływaki. Moja

pierwsza maska — produkcji francuskiej — była nadzwyczaj dziwacznym gumowym

urz ą dzeniem zakrywaj ą cym cał ą twarz, z dwoma otworami do wydmuchiwania powietrza, w

których role zaworów pełniły piłeczki pingpongowe. Płetwy były ju Ŝ wprawdzie

produkowane przemysłowo, ale przypominały raczej kapcie domowe, do których doklejono

płaty gumy.

Wskakiwali ś my do wody przy ka Ŝ dej okazji, badaj ą c zatoki i zatoczki wokół Oahu.

Zabierałem swój sprz ę t tak Ŝ e w ka Ŝ dy rejs do Tokio: po drodze, kiedy samolot uzupełniał

paliwo, próbowałem nurkowania na przybrze Ŝ nych wodach wysp Midway i Wake. Były to

wspaniałe czasy, kiedy pod wod ą człowiek był naprawd ę sam i nie natykał si ę wci ąŜ —jak

dzisiaj — na innych płetwonurków.

Chc ą c nurkowa ć gł ę biej, zamówili ś my — chyba pierwszy w Honolu-lu — zbiornik

powietrza z regulatorem ci ś nienia. Po odebraniu ze sklepu zataszczyli ś my go do hangaru,

gdzie pot ęŜ n ą spr ęŜ ark ą wpompowali ś my do ś rodka dwie ś cie funtów st ę chłego powietrza.

Nast ę pnie po kolei nurkowali ś my ze zbiornikiem przy najbli Ŝ szej rafie, schodz ą c na

gł ę boko ść dwudziestu stóp. Nie ł>yło wtedy jeszcze kursów dla płetwonurków, nie było

instruktorów, nie trzeba było licencji — ale te Ŝ nikt nie wiedział, czym to grozi. Prawdziwy

cud, Ŝ e nikt z nas nie do ś wiadczył gro ź nych dolegliwo ś ci nurków, takich mi ę dzy innymi jak

embolia — powietrzny zator we krwi. W 1951 roku wi ę kszo ść sportowych nurków nie

słyszała ani o embolii, ani o wymaganym czasie dekompresji.

Po powrocie do cywila próbowałem doko ń czy ć nauk ę w college'u — ale z przykro ś ci ą

stwierdziłem, Ŝ e nic si ę tam nie zmieniło. Ju Ŝ sam zat ę chły odór klasy szkolnej przyprawiał

mnie o mdło ś ci, a zreszt ą i tak nie widziałem sensu nauki, bo nie miałem Ŝ adnych wyra ź nych

planów na przyszło ść . Ci ą gn ę ło mnie znowu do zapachu smarów i benzyny, wi ę c kupiłem, do

spółki ze st.arym kumplem szkolnym, Dickiem Kleinem, stacj ę benzynow ą przy szosie do

San Bernardino, niespełna sze ść mil od Los Angeles. Prowadzili ś my j ą prawie przez dwa lata.

W czasie weekendów wyprawiali ś my si ę z Dickiem na pustynie południowej Kalifornii

— starym kabrioletem Mercury 1948, który przedtem gruntownie przerobili ś my, dodaj ą c mu,

na przykład, wielkie koła od ci ęŜ arówki. (Bł ą d. Zachowany w pierwotnym stanie byłby dzi ś

wart wi ę cej ni Ŝ nowy mercedes). Oczywi ś cie prowadzili ś my poszukiwania: szukali ś my

opuszczonych kopalni złota, zapomnianych miast-fantomów, i w ogol ę wszystkiego, co

mogło by ć ś ladem obecno ś ci dawnych podró Ŝ ników czy nawet pierwszych hiszpa ń skich

zdobywców. Jak zwykle, nie udało nam si ę nic znale źć , ale wymy ś lili ś my sobie ś wietn ą

zabaw ę : strzelanie ze staro ś wieckich strzelb do odległych skał.

W ko ń cu zdobyłem licencj ę płetwonurka. Porzuciłem w tym celu krótkotrwał ą prac ę w

14 - Clive Cussler - Podwodni łowcy 1.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: