Pablo Neruda - Wiersze Wybrane.pdf - E-book - Dengel

Pablo Neruda

Wiersze

wybrane

Pablo Neruda (1904 – 1973)

Wybór: Piotr Strębski ( http://strebski.dyktatura.info )

Wersja z 12.07.2008

Pablo Neruda Ð Wiersze wybrane

Dwadzieścia poematów o miłości

i jedna pieśń rozpaczy

Ciało kobiety, białe pośladki, uda białe,

ukazujesz światu w pozie oddania.

Moje ciało prostego oracza podkopuje cię

i wyrywa syna z głębi ziemi.

Byłem sam jak tunel. Uciekały ode mnie ptaki,

a w nocy wchodziły z wściekłym natarciem.

śeby przeŜyć wykuwałem cię jak oręŜ,

jak strzałę w mym łuku, jak kamień w mej procy.

Ale godzina zemsty upada, i kocham cię.

Ciało ze skóry, z mchu, z mleka łakomie i chciwie.

Ah, naczynia duszy! Ah, nieobecne oczy!

Ah, róŜane łono! Ah, twój głos ospały i smutny!

Ciało mojej kobiety, pozostanie w łasce.

Moje pragnienie, moje utęsknienie bezgraniczne, moja droga

niepewna!

Ciemne koryta rzek, w których ukrywa się moje wieczne pra

gnienie

i znuŜenie, i ból nieskończony.

Pablo Neruda Ð Wiersze wybrane

Zawsze

Wobec ciebie

nie jestem zazdrosny.

Przyjdź z męŜczyzną

za plecami,

przyjdź mając ich stu we włosach,

przyjdź z tysiącem ich od piersi do stóp,

przyjdź jak rzeka

pełna topielców

na spotkanie ze wściekłym morzem,

wieczną pianą i burzą.

Przynieś ich wszystkich

tam gdzie czekam:

zawsze będziemy sami,

zawsze będziemy ty i ja

sami na ziemi

aby rozpocząć Ŝycie.

Dwadzieścia poematów o miłości

i jedna pieśń rozpaczy

Myśmy nawet ten zmierzch stracili.

Nikt nas nie widział z rękami złączonymi tego wieczora,

kiedy noc błękitna zapadała nad światem.

Widziałem z mojego okna

uroczystość zachodu na dalekich wzgórzach.

Jak moneta czasem

w moich rękach zapalał się kawałeczek słońca.

Wspominałem cię z sercem ściśniętym

od tego smutku, z którego mnie znasz

A więc, gdzie byłaś?

Wśród jakich ludzi?

Jakie mówiłaś słowa?

Dlaczego cała miłość przychodzi nagle wtedy,

kiedy czuję się smutny i czuję, Ŝe daleko jesteś?

Upadła ksiąŜka, którą zawsze się bierze o zmierzchu,

i jak raniony pies u moich stóp wlókł się płaszcz.

Zawsze, zawsze się oddalasz, kiedy zapada wieczór,

w tę stronę, gdzie biegnie mrok zacierając pomniki.

Pablo Neruda Ð Wiersze wybrane

Dwadzieścia poematów o miłości

i jedna pieśń rozpaczy

Tu cię kocham.

Z ciemnych sosen wyplątuje się wiatr.

Fosforyzuje księŜyc na błędnych wodach.

Dni jednakowe idą prześcigając się.

Mgła się rozwija w tańczące figury.

Srebrna mewa opada o zmierzchu.

Czasami jakiś Ŝagiel. Wysokie, wysokie gwiazdy.

Lub czarne światło łodzi.

Samotne.

Czasami wstaję o świcie i nawet moja dusza jest wilgotna.

Szumi, ciągle szumi morze dalekie.

To jest właśnie port.

Tu cię kocham.

Tu cię kocham i nadaremnie zasłania cię horyzont.

Kocham cię nawet między tymi oziębłymi rzeczami.

Czasami wymykają się moje pocałunki na tych cięŜkich ło

dziach,

które płyną po morzu, tam, dokąd nie przybywają.

JuŜ widzę, Ŝe jestem zapomniany jak te stare kotwice.

Smutniejsze są mola, kiedy wieczór przybija.

Męczy się moje Ŝycie spragnione daremnie.

Kocham to, czego nie mam. Ty jesteś taka odległa.

Moja niechęć wzmaga się z ospałymi zmierzchami.

Ale noc przychodzi i zaczyna śpiewać mi.

W Tobie ziemia

Mała

róŜo,

róŜyczko,

czasami

malutka i naga,

jak gdybym cię mógł w jednej dłoni

zmieścić,

jakbym cię mógł tak złapać

i do ust podnieść,

aŜ

nagle

stopy moje dotkną twoich stóp i wargi twych ust:

urosłaś,

ramiona twoje wznoszą się jak wzgórza,

piersi wędrują po mojej piersi,

moje ramię ledwie zdoła cię objąć w pasie

O linii wysmukłej niby księŜyc na nowiu:

w miłości rozpłynęłaś się jak woda morska:

trudno mi zmierzyć najbardziej rozległe

oczy całego nieba

I do twych ust się schylam,

aby pocałować ziemię.

Pablo Neruda Ð Wiersze wybrane

Tygrys

Jestem tygrys.

Czyham na ciebie w listowiu

szerokim niby sztaby

wilgotnego kruszcu.

Biała rzeka wzbiera

pod mgłą. JuŜ idziesz.

Naga zanurzasz się.

Czekam.

I wreszcie w skoku

z ognia, krwi, zębów

ciosem szponiastej łapy drę

twoją pierś, biodra.

Piję twoją krew, kruszę

członki twe, jeden po drugim.

I odtąd juŜ czuwam

latami w dŜungli

nad twoimi kośćmi, twym prochem

nieruchomy, daleki

od gniewu i nienawiści,

w śmierci twej rozbrojony,

lianami pokrzyŜowany,

bez ruchu w ulewie,

nieubłagana straŜ

mojej morderczej miłości.

KsięŜyc nakręca swoją maszynę snów.

Patrzą na mnie twoimi oczyma największe gwiazdy.

I tak jak cię kocham, sosny na wietrze

chcą wyśpiewać twoje imię swoimi drucianymi liśćmi.

Pablo Neruda - Wiersze Wybrane.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: