Szukałeś nas... Jesteśmy!
montaż słowno – muzyczny poświęcony pamięci
Jana Pawła II
Opracownie: Jan Płoszczyca
W inscenizacji wykorzystano:
Jan Paweł II, Testament, 2005.
Król T. [red.], Zagrajmy dla Papieża. Zbiór scenariuszy poświęconych postaci Ojca świętego Jana Pawła II, Rubikon, Kraków 2003.
Poniewierski J., Kwiatki Jana Pawła II, Znak, Kraków 2002.
Słowacki J., Pośród niesnasek.., 1848.
Tatara-Czopek W., Tren na śmierć JANA PAWŁA II, Kraków, 02.04.2005.
Wojtyła K., Wiersze
Piosenki: To jest moje miasto Wadowice; Barka; Abba, Ojcze, Apel Jasnogórski młodzieży
Dekoracja: Na ścianie materiał w kolorach papieskich; w centrum portret Ojca Świętego przewiązany krepą
oraz puste krzesło.
Narrator I
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Mam zaszczyt w imieniu dzieci naszej szkoły serdecznie powitać wszystkich, którzy przybyli na nasze dzisiejsze spotkanie – a w szczególności zaproszonych gości oraz Dyrekcję i całe grono pedagogiczne.
Narrator II
Dzień 18 maja to znamienna data dla nas Polaków, gdyż właśnie w tym dniu urodził się nasz wielki Rodak: Jan Paweł II – Syn polskiej ziemi. W dniu 2 kwietnia o godzinie 21:37 “nasz Ojciec Święty powrócił do Domu Ojca” i teraz “nasz ukochany Papież stoi w oknie Domu Ojca, widzi nas i błogosławi nam”
Dlatego zebraliśmy się tu wspólnie po to, aby Ojciec święty ożył w naszych umysłach, sercach, i życiu.
(powoli, dostojnie wchodzi uczennica i na pustym krześle ustawia kompozycję kwiatów)
Narrator III
Dnia 18 maja 1920 roku w małym miasteczku na południu Polski przyszedł na świat mały Karolek. Jego Ojciec również Karol był podoficerem armii austriackiej, zaś mama Emilia, bardzo kochana mama, zmarła, gdy Karol miał 9 lat. Szkolny katecheta Ojca Świętego wspomina, że był On bardzo bystrym i dobrym chłopcem. Uczył się pilnie i bardzo lubił teatr, a czas dzielił na modlitwę, naukę i wypoczynek. Kiedy o 12 godzinie w południe biły dzwony na Anioł Pański Karol stawał na chwilę aby się pomodlić, koledzy pokazywali na niego palcami i mówili: ten Wojtyła będzie na pewno księdzem. Jednak sam Karol tak o tym mówił w 1927 roku - wkrótce po tym, jak amerykański lotnik Charles Lindbergh samotnie przeleciał nad Atlantykiem – gdy go zapytano:- Kim chciałbyś zostać?- Będę lotnikiem! - odpowiedział chłopiec.- A dlaczego nie księdzem?- Bo Polak może być drugim Lindbergiem, ale nie może zostać papieżem.
A teraz posłuchajmy wspomnień Ojca świętego i piosenki mieszkańców Wadowic, którzy ją ułożyli na jego cześć.
Piosenka – To jest moje miasto Wadowice
Narrator IV
Święcenia kapłańskie otrzymał dnia 1 listopada 1946 roku w Uroczystość Wszystkich Świętych, z rąk wielkiego patrioty księcia kardynała Stefana Sapiehy. Na Wawelu odprawił pierwszą Mszę św. i wyjechał na studia do Rzymu wiecznego miasta, które później stało się jego drugą ojczyzną. Bardzo wiele czasu jako biskup, a potem jako kardynał poświęcił młodzieży. Wyjeżdżał w góry, a potem na Mazury, jeździł na nartach i pływał kajakiem. Wieczorem przy ognisku bardzo lubił śpiewać piosenki i pieśni, które my bardzo dobrze znamy.
Piosenka – Barka
29 września 1978 roku po 34 dniach sprawowania urzędu zmarł nagle Jan Paweł I. Ks. Karol Wojtyła wraz z innymi kardynałami udał się na nowe konklawe. 16 października ok godziny 17:15 wybrano nowego papieża. Podobno otrzymał 104 głosy na 111 kardynałów, którzy dokonywali wyboru. Tłumy zebrane na placu świętego Piotra zobaczyły biały dym. Kto jest nowym papieżem? Cisza i oczekiwanie. Godzina 18:18 – na plac wmaszerowała gwardia szwajcarska, a kardynał Pericle Felici powiedział „Habemus Papam! Eminentissimum ac Reverentissimum Dominum, Dominum Carolum Sancte Romanae Ecclesiae cardinalem Wojtyla”.
Nowy Papież Jan Paweł II zawierzył swoje życie i przyszłość Maryi wypowiadając słowa Totus tuus – cały twój Maryjo.
Pośród niesnasek Pan Bóg uderzaW ogromny dzwon,Dla słowiańskiego oto papieżaOtworzył tron.
Ten przed mieczami tak nie ucieczeJako ten Włoch,On śmiało, jak Bóg, pójdzie na miecze;Świat mu to proch!
Twarz jego, słowem rozpromieniona,Lampa dla sług,Za nim rosnące pójdą plemionaW światło, gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanieNie tylko ludJeśli rozkaże, to słońce stanie,Bo moc to cud!
On się już zbliża rozdawca nowyGlobowych sił:Cofnie się w żyłach pod jego słowyKrew naszych żył;
W sercach się zacznie światłości bożejStrumienny ruch,Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy,Bo moc to duch.
A trzeba mocy, byśmy ten pańskiDźwignęli świat:Więc oto idzie papież słowiański,Ludowy brat;
Oto już leje balsamy świataDo naszych łon,A chór aniołów kwiatem umiataDla niego tron.
On rozda miłość, jak dziś mocarzeRozdają broń,Sakramentalną moc on pokaże,Świat wziąwszy w dłoń;
Gołąb mu słowa w hymnie wyleci,Poniesie wieść,Nowinę słodką, że duch już świeciI ma swa cześć;
Niebo się nad nim piękne otworzyZ obojga stron,Bo on na świecie stanął i tworzyI świat, i tron.
On przez narody uczyni bratnie,Wydawszy głos,Że duchy pójdą w cele ostatniePrzez ofiar stos;
Moc mu pomoże sakramentalnaNarodów stu,Moc ta przez duchy będzie widzialnaPrzed trumną tu.
Takiego ducha wkrótce ujrzycieCień, potem twarz:Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość,Robactwo, gad,
Zdrowie przyniesie, rozpali miłośćI zbawi świat;Wnętrze kościołów on powymiata,Oczyści sień,Boga pokaże w twórczości świata,Jasno jak dzień.
Jan Paweł II znał duszę człowieka. Wiedział, jakie są nasze tęsknoty, ale także słabości i brak odwagi. Słowa, które do nas kierował, wypowiadał...
marzena_kaszowska